Þjóðviljinn - 25.09.1966, Blaðsíða 7

Sunmxiagur 25. september 1966 — ÞJÖÐVTL,TTN"N — SfÐA ’jj

Éðn
:
HsiilPi

i:[nu:K:ji:a!j:n:r
iff!p||pRjP||j|iH
.. . btp Vi ir . * * i
Lágfóta að
Vetrarmynd af veðurhúsi og bíl.
Skömmu eftir að Björgvin Ólafsson og
Ingibjörg Guðmundsdóttir settust að á
Hveravöllum í fyrrahaust til ársdvalar var
þeim send þessi staka, höfundur Þórður
Þorsteinsson:
Ileist er bú til reginfjalla
rekkum finnst það skrítið -
Eyvindur og önnur Halla
aftur búa á Hveravöllum.
öllum.
Eitthvað í þessa átt munu margir hafa
hugsað til þeirra, þeim hefur sjálfsagt ver-
ið vorkennt en margur líka öfundað þau í
laumi. Þau entu tíma sinn með prýði og
komu í bæinn til Reykjavíkur um síðustu
mánaðamót, en önnur hjón eru setzt að
í húsi Veðurstofunnar á Hveravöllum, önn-
ur ársvistin hafin. Og niðadimmt skamm-
degi og bjartar nætur, baráttan við grimm-
an og langvarandi skaírenninginn, veður-
athuganirnar á þriggja tíma fresti allan
sólarhringinn, dýrin sem þau áttu að vin-
um, eru orðnar minningar einar. Og Veður-
stofan hefur fengið dýrmæta vitneskju um
veðrið á hálendinu vetur og sumar.
Kannski verður þeim Björgvin og Ingi-
björgu einna minnisstæðastir vinimir sem
voru þeim til yndis og ánægju allan vetur-
inn, ung refahjón sem urðu heimagangar
og fengu margan bita í vetrarhörkunum,
hrafnar, rjúpur og snjótittlingar, sem héldu
sig nálægt mannabyggðinni á Hveravöll-
um um hávetúrinn. Þungt mun húsráðend-
um hafa fallið þegar skotglaðar refaskyttur
kbmu um hásumar og felldu refabóndann,
tveggja ára dýr, og skutu tvo vrðlinga við
^„óvenjulegt greni“ í hraunjaðri skammt frá
húsi vetrarvinanna.
Björgvin leit inn hjá Þjóðviljanum um
daginn, og bað ég hann að segja lesendum
nokkuð af hinni einstæðu dvöl þeirra Ingi-
bjargar á Hveravöllum.
— Hvenær settust þið að á
-Hyeravöllum?
— Það var 9- september 1965.
;En þá var ekki fekið við að
• flytja mat til vetrarins og hús-
ið var ekki fullbúið, smiðir sem
að þvi unnu voru með okkur
fram til 8. október. Við vorum
svo að mála og búa undir eitt
og annað.
— Hvernig reyndist húsið?
— Það reyndist prýðilega.
Hitað var með miðstöð úr hver
ög bilaði miðstöðin ekki nema
einu sinni, en þá kom þyrla úr
Reyk.iavik með viðgerðar-mann,
það var 30. nóvember. Þarna
var til vara oliukynding, stein-
olíuofn.
— Hvað kom ykkur mest á
óvart á Hveravöllum?
— Eiginlega var ógerningur
'að hugsa sér fyrirfram hvern-
ig aðstæðurnar yrðu, en þó
skrítið sé að segja það held ég
að það hafi verið veðrið sem
var frábrugðið því sem við
héldum, og þá fyrst og fremst
.vetrarveðrið- Við vorum til
óæmis miklu meira inni í húsi
en við bjuggumst við, svo oft
var veðrið þannig að ekki var
úti verandi. Okkur var verst
við skafrenninginn, hvassviðri
og frost, svo engin leið var að
haldast við úti nema til skyldu-
starfa. Annars snjóaði ekki
mikið fyrr en á útmánuðum og
fyrsti snjórinn kom 13. október.
Húsmóðirin fyrrverandi á Hveravöllum í lauginni.
Húsin á Hveravöllum. Minna húsið er fyrir dísilrafstöðina.
— Til hægri: Stærsti hverinn.
En snjóinn reif oftast jafn-
harðan )>urt vegna veðurhæðar.
■— Fómð þið á skíðum?
— Já, við fórum stundum
gönguferðir á skíðum um ná-
grennið.
★
— Var ekki mikið að gera
við athuganir og skeytasend-
ingar?
— Jú, það var talsvert að
geia á. daginn. Veðurathuganir
voiu gerðar allan sólarhring-
inn á þiiggja tíma fresti, fyrst
fóruin, við bæði í allar athug-
anirnar, en svo fórum við að
skiptast á að fara í athugan-
irnar um miðnætti, kl- 3 að
nóttu og kl. 6 að morgni. En
mestu athuganirnar voru gerð-
ar um níu leytið á morgnana
og sex-leytið á kvöldin. Maður
þurft.i að athuga skýjafar, gera
athugun á þurrum og votum
hita, lesa á tvær loftvogir og
vindhraðamæli, athuga vindátt-
inu. Við höfðum þarna íjóra
úrkomumæla, einn þeiira var
síritandi úrkumumælir og þurfti
að skipta um blað í honum á
hverjum morgni og það varð
maitur að gera berhentur. >á
mældum við líka snjó við eina
stíiiig af 25 í morgunathugun
og aftur þegar hinar allar voru
athugaðar síðar um daginn.
■— Og svo hafið þið. orðið að
koma vitneskjunni samstundis
áleiðis?
— Já, við sendum þrisvar á
dag veðurfréttir, við afleit skil-
yrði. Talstöðin sem við höfðum
var allt of veik og svo trufl-
aði dy.namórjnn í dísilrafstöð-
inni talstöðina hjá okkur. Ég
var stundum að garga í ein
Xirnm hortér án þess að heyra
nokkurt andsvar, og við vissum
stundum ekki hvort upplýsing-
ar okkar hefðu komizt í gegn
fyrr en við heyrðum veður-
fréti'mar í útvarpinu. Nú er
búið að bæta úr bessu, komin
mikiu sterkari talstöð og ný
dísilstcð, sú gamla höfð til vara.
Við höfðum heldur ekki hálf
not af útvarpinu vegna trufl-
aria.
★
— Var ekki oft érfitt með
atlvuganir í vetrarveðrunum?
— Jú, það gat verið dálítið
snúið. Einkum var þáð 'skaf-
renningurinn ^em gerði okkur
óleik, veðurfræðingarnir áíitu
líka að þarna hlyti að vera
stilltara veður en reyndist.
Mælitækin standa á víð og
dreif utan hússins, 40—50 m
frá húsinu þau sem lengst eru
*frá- En skafrenningurinn smaug
inn um allt. Við þurftum stund-
um að moka snjó úr húsinu
sem dísilvélin var í. Mæla
fennti í kaf inni í mælaskýlinu
hvað eftir ánnað. Eitt sinn þeg-
ar rigndi 120 mm á sólarhring
rann inn í dæluhúsið, og áttum
við í miklu brauki að ausa það.
— Komu ekki aftakaveður á
Hveravöllum?
— Jú, einkum þó eitt vetrar-
veður, vindhraðamælirinn sýndi
Framhald á 9. síðu.
•
1 Wl - nnmmni
Rebbi situr á skaflinum og bíður eftir bita.
RabbaS við Björgvin Ölafsson nýkomínn úr
ársdvöl við veðurathuganir á Hveravöllum