Þjóðviljinn - 19.02.1967, Blaðsíða 2

2 S*RÁ — ÞSÖEm&nmj — Sunnadagttr Ifl. febniar 13CT.
Flogið var upp í 19 þús. feta
hæð, og þegar vdð vorum í
þeirri hæð suður af landinu,
var okkur tilkynnt, að úti fyr-
ir væri 20° frost. — Þetta var
að morgni mánudagsins 4. júli
sl.
Við þrír: Leifur Kr. Jóhann-
esson héraðsráðunautur Stykk-
ishólmi, Ingimar Sigurðsson
garðyrkjubóndi Hveragerði og
ég, sem þetta skrifa, vorum áð
fara til Austur-Þýzkalands í
boði landbúnaðarráðuneytisibs
þar.
Skömmu fyrir hádegið lækk-
aði vélin flugið og sveif niður
í gegnum hvíta, þurra ský-
bólstra og lenti í Glasgow fyrr
en varði. Þár var sólskin og
blíðviðri og fagurt umhorfs.
víða skógargróður, og hæðir
og heiðar í blámóðu þegar fjær
dró.
Þarna varð stuttur stanz og
síðan flogið áfram til fCaup-
mannahafnar — Þaðan áttum
við að fara með járnbrautar-
lest til Austur-Berlínar.
I Kaupmannahöfn
í Kaupmannahöfn varð nokk-
ur stanz unz lestin fór, og not-
uðum við tímann til að tryggja
okkur gistingu þar í bakaleið-
inni. . því þá yrðum við ekki
lengur undir handleiðslu þeirra
austur-þýzkú. pema hvað varð-
aði flugfarið heim,
Þann tíma. sem við höfðum
svo enn til umráða þarna.
notuðum við til að ganga ögn
um borgina og téanum í Tívoli-
Leifur, Olgeir og Ingimar
til austursins rósrauða flugu,
en ekkert þeir vissu um áttirnar
þá uppi við himininn smugu.
••
Við húmtjaldið birtist þeim
heimur nýr:
um hugi þeirra spurnin fór —
Þar sáu þeir fagrar konur —
og kýr
og kneifuðu af glösum 12°
bjór.
Frá höfninni í Rostock — þar er- mikil -umferðstórra og smárra skipa.
lystigarðinn — þar fengum við
okkur hressingu á veitingastað
undir beru lofti.
Verzlun var mjög mikil i
borginni og virtist várningur-
inn ekki rúmast alstaðar inn-
an dyra, því víða var honum
komið fyrir utan á gangstéttum.
Læddist -að manni sú hugsun
að mikil býsn hlyti að fara í
súginn í verzlun „velférðar-
rikja“, sem að miWu leyti væri
ætlað að þjóna tízkuflbguro
og hégómaskap.
Andrúmsloftið á hinum
Ferðaþættir
frá
Austur-
Þýzkalandi
1. kafli af 3
Olgeir Lútersson
OLGEIR LÚTERSSON:
SJÓN ER
SÖGU RÍKARI
avntsin
liHUBPnjl

tllMTM
HEIlDSðLUSIRGOiR-.BIRGOASTOO SÍS REVKIAVÍK, EGGERT KRISTJANSSON REVKJAVIK, HEILDVERZL.VALDIMARS BALDVINSSONAR AKUREVRI.
mestu umferðargötum þótti
mér miður gott, er útblásturs-
reykur og sót bilanna mett-
aði loftið, og trúlega er slíkt
andrúmsloft ekki heilsusam-
legt fyrir borgarbúa.
í lest og férju
Það var liðið að kveldi þegar
við lögðum af stað með lest-
inni frá Kaupmanriáhöfn áleið-
is til Gedser, sem er syðst á
Falstri við Eystrasalt.
Ég hafði aldrei fefðazt í járn-
brautarlest fyrr, en J mér líkaði
það nokkuð vel þrátt fyrir
skrölt og gjökt í hjólum henn-
ar, og mjög óþægilegur hávaði
varð þegar lestin fór undir
krossgötubrýr eða mætti ann-
arri lest, en þær fórú svo nærri
hvor annarri, að hausinn hefði
klippzt af manni hefði maður
rekið hann út um gluggann —
enda var það harðbannað. He'y-
skapur sitóð yfir hjá dönskúm
bændum. og var allt Iandíð
samfellt tún og akrar. og
skógarbelti voru hvarvetna til
skjóls og víða einstök tré og
runnar um tún og akra, sem
ætla mætti að yllu óþægiridúm
við vinnuna — en skjoíið er
þarna mikils metið.
Það var farið að dimmg uin
kveldið þegar við komum til
Gedser, svipað og hér eftir
miðjan ágúst. Þarna var lest-
inni ekið inn í ferjuna, neðan-
þilja sem er í förum milli
Gedser og Warnemúnde í Aust-
ur-Þýzkalandi. Þetta var nú
ekki sams konar ferja og
prammarnir. sem notaðir voru
til að róa tíðum áratogum
gegnum krapstellu milli skara
á íslenzkum ám, heldur var
þetta stórt skip með veitinga-
sölum og verzlunum á tveim
ur hæðum og dekki efst uppi,
þar sem farþegar gátu viðrað
sig í blíðunni. Neðan frá lest-
inni var farið í lyftu upp á
véitingahæðirnar.
Við borðuðum okkar fyrstu
máltíð austan „tjalds" um borð
,.í ferjunni og bragðaðist hún
vel, nema hvað Leifi og Ingi-
mar líkaði ekki súpan, og
nefndu hana flotsúpu, en mér
þótti hún góð og fannst þeim
það eðlilegt þar sem ég væri
kominn austur fyrir.
Svo þurftum við að ganga
fyrir vegabréfaeftirlitið og út-
fylla ýmis eyðublöð. og þótti
mér nú ferðin fara.að vjandast,
þar sem ég skildi ekki orð í
þýzkunni á eyðublöðunum. En
Ingimar tók þessu létt, og sagði
að það væri alveg sama hvað
við skrifuðum, þvi það „yrði
aldrei lesið — og svo skrifaði
maður þá sumstaðar eitthvað
og sumstaðar ekkert, og allt
virtist í lagi.
Ferðin yfir sundið tók að-
eins um 2 klst. og svartamyrk-
ur var í Warnemúnde. Þaðán
áttum við að fara með nætur-
lest til Berlínar og fengum
þriggja manna klefa — eða
það voru þrjár svefnkojur, hver
upp af annarri, en góífrýmið
var eiginlega ekki noma fyrir
einn. Það varð þarna hálfgert
umferðaröngþveiti hjá ‘rikítur
á meðan við vorum að koitria
dóti okkar fyrir og fækká á
okkur fötunum. Á meðan korriu
líka inn tveir starfsirienn
ferðamannaeftirlitsins til að
ganga úr skugga um hyejfjir
við værum og þurftum við érin
að útfylla eyðublÖð. -en farið
var með vegabréf okkar til
athugunar og stimplunar.
Síðan lögðum við okkur og
hlaut ég neðstu hvíluna af þvi
að ég var þyngstufc. en Leifur
þá efstu því hann var yngstur.
Rúmfatnaður var góður og léið
okkur vel í hvílunum.
Ég undraðist þá kyrrð og
myrkur sem þarna rikti. þótt
verið væri að bú'a íestina til
ferðar, og líktist, það helzt
haustnæturkyrrð í íslenzkri
sveit.
Ég reiknaði ekki með mikl-
um svefni hjá mér fyrstu næt-
urnar í þessu ferðalagi. þvi ég
hefi verið þannig frá barns-
aldri að verða andvaka þær
fyrstu nætur sem ég gisti ann-
arsstaðar á ferðalögum og
þurfti minna til en svona um-
skipti. Þó erum við allir komn-
Framhald á 11. síðu.