Þjóðviljinn - 16.03.1967, Page 10

H SÍÖA — ÞJÖÐVItJXNN — Fimmtudagtrr 16. marz 1963.
15
þess, sagði ég. Auðvitað getið
þér ekkert vitað um það.
Þá brosti ih'úij allt í einu til
mm ems og hún væri miklu
elöri en ég.
— E>ér þarfnizt sálfræðilegrar
meðferðar.
Það eina gem ég þarfnast er
að þér komið frasn við mig eins
og vin.
— Það geri ég einmitt, sagði
bún. — Sjáið þér það ekki?
Þsað varð löng þögn, svo rauf
hún hana.
— Finnst yður þetta ekki
hafa staðið nógu lengi?
Nei, sagði ég.
— Þér viljið ekki leyfa mér
að fara núna?
Nei.
— Þér gætuð keflað mig og
bundið mig og ekið með mig
aftur til London. Ég myndi ékki
segja það neinum.
Nei. .
— En það hlýtur að vera eitt-
hvað sem yður langar til að gera
við mig?
Mig langar bara til að vera
með yður. Ahan tímann.
— 1 rúminu?
Nei, ég er búinn segja það.
— En yður lamgar til þess?
Ég vil helzt ekki tala um það.
Þá fyrst þagði hún.
Ég leyfi mér ekki einu sinni
að hugsa um það sem ég veit
að er ósiðlegt. Mér finnst það
óviðeigandi.
— Þér eruð sannarlega engum
Xfkur.
Þökk fyrir, sagði ég.
— Ef þér leyfðuð mér að fara,
myndi mig langa til að hitta
yður aftur vegna þess áð ég
hef töluverðan áhuga á yður.
Eins og þegar þér eruð í dýra-
garðinum? spurði ég.
— Til þess að reyna að skilja
yður.
Þér gerið það aldrei. (Ég get
vel viðurkennt að mér þótti dá-
lítið gaman að þessu samtali,
þar sem ég var leyndardóms-
fulli maðurinn).
— Það held ég ekki heldur.
En allt í einu kraup hún fyrir
framan mig með hendumar á
enninu á austurlenzka vísu.
Hún gerði það þrisvar sinnum.
— Vill mikli dularfulli herr-
ann taka við afsökunarbeiðni
frá auðmjúkri ambátt?
Ég skal íhuga það, sagði ég.
— Auðmjúk ambátt asskab-
lega leið yfir lóta bðéfinu.
Ég gat ekki amnað en hlegið,
hún gat leikið hvað sem var.
Hún sat á hækjum sér á gólf-
inu og studdi höndum á gólfið,
m
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
alvarleg á _ ný, og sendi mér
þetta augnaráð.
— Viljið þér þá senda bréfið?
Ég fékk hana til%ð biðja mig
oft og mörgum sinnum, en svo
lét ég undan- Það hefði getað
orðið mesta axarskaft á ævi
minni.
ekirum henmar, em eftir þvi sem
i ihún sagði var tídá mMdð í þá
spunnið, og það er ekki hægt
að hugsa um alla. Hver er sjálf-
um sér næstur, eims og þasr
stendur.
Það sama' gerði ég við pening-
ana, sem hún vildi að ég sendi
hreyfingunni gegn kjamorku-
vopnum. Ég skrifaði ávísun og
sýndi henni, en ég sendi hana
ekki. Hún vildi fá sönnun (kvitt-
unina), en ég sagðist hafa sent
hama nafnlaust. Ég gerði það
(skrifaði ávísunina), til þess að
hún yrði ánægðari, en mér finnst
tilgangslaust að kasta peningum
í eitthvað sem maður trúir ekki
á. Ég veit að ríkt fólk hefur
gefið háar fjárupphæðir, en að
mínu viti gerir það það tilþess
eins að fá nafnið sitt birt á
prenti eða til að svíkja undan
skatti.'
Daginn eftir fór ég til Dondon.
Ég var svo vitlaus að segja
henni að ég ætlaði þangað og
hún lét mig haifa lista yfir ýmis-
legt sem ég átti að kaupa. Það
voru ósköpin öll. (Seinna skildi
ég að það var til að tefja mig).
Ég átti að kaupa sérstakan út-
lendan ost og fara á stað í
Soho þar sem til voru þýzkar
pylsur sem henni þóttu góðar og
svo voru plötur og föt og ýmis-
legt annað. Hún vildi fá myndir
eftir ákveðinn málara, það varð
að vera einmitt hann. Ég var
reglulega sæll þennan daig,
ekkert ský á himninum. Ég hélt
hún væri búin að gleyma þessu
um vikumar fjórar, já, ef til vill
ekki alveg búin að gleyma því
en sætta sig við að ég vildi meiiia.
En þeir draumórar.
Ég kom ekki til baka fyrr en
um tetíma og auðvitað %ór ég
beint niður til hennar, en ég
fann undir eins að eitthvað var
á seyði. Hún virtist ekki vitund
glöð yfir að sjá mig og hún leit
ekki einu sinni á allt þetta sem
ég hafði keypt-
Fljótlega sá ég hvað það var,
það voru f jórir stemar sem henni
hafði tekizt að losa, til að grafa
göng býst ég við. Það var kalk
á tröppunum. Einn steininn gart
ég losað strax. Allan tfmann sat
hún á rúminu án þess að líta
á mig. Fyrir innan var héill
steinveggur, svo að þetta var í
laigi. En ég sá gegnum þetta allt
saman — pylsumar og sérstöku
málverkin og allt saman- Allt
smjaðrið.
Þér reynduð að flýja, sagði ég.
— Æ, þegið þér! hrópaði hún.
Ég fór að leita að verkfærinu
sem hún hafði notað. Allt í einu
þaut eitthvað framhjá mér gegn-
um loftið og féll í gólfið með
glamri. Það var gamal sex
tommu nagli, ég hef ekki hug-
mynd um hvemig hún hefur náð
í hann.
Þetta er í síðasta sinn sem ég
skil ýður eftir eina svona lengi,
sagði ég. Ég get ekki treyst yður
lengur.
Hún sneri sér bara undan,
hún vildi ekki taila, t>g ég var
dauðhræddur um að hún myndi
byrja á nýju hungurverkfalli,
svo að ég sagðr ekki meira. Ég
fór frá henni. Seinna kom ég
með kvöldmat handa henni.
Hún sagði ekkert, svo að ég fór
frá henni.
Daginn eftir var hún komin í
saimt lag, en hún talaði ekki,
nema hvað hún rétt minntist á
flóttetilraunina, hún minntist
aldrei á hana framar. En ég sá
að hún var með ljóta skrámu á
fótleggnum og hún gretti sig
þegar hún tók um blýant til að
teikna.
Égsetti bréfið ekki í póst. Lög-
reglan er oft djöfullega útsmog-
in- Bróðir náunga sem ég þekki i
Ráðhúsinu vann hjá Scotland
Yard. Rykkom var nóg til að
segja þeim hvaðan maður kom
og ég veit ekki hvað.
Auðvitað roðnaði ég þegar
hún spurði um það,' ég sagði að
það væri vegna þess að ég vissi
að hún treysti mér ekki og svo
framvegis. Og hún virtist láta
sér það lynda. Þetta var kannski
ekki falleea gert gagnvart for-
í hvert skipti sem hún þurfti
að fara í bað, varð ég að festa
plankana fyrir aftur. Ég vildi
ékki hafa þá fyrir allan tím-
ann. Allt gekk vel. Einu sinni
var ojrðið áliðið (ellefu), svo að
ég losaði af henni keflið áður en
hún fór inn. Það var hvasst
þetta kvöld, reglulegur stormur.
Þegar við komum niður vildi
hún sitja í stofunni (ég fékk á-
kúrur vegna þess að ég kallaði
það reykherbergi), með hendur-
nar bundnar auðvitað, allt virt-
ist svo friðsælt, svo að ég kveikti
á rafmagnsarninum (hún sagði að
gervield ætti að banna, ég
ætti að hafa aknennilegan viðar-
eid, sem ég fékk seinna. Við sát-
um þama um stund, hún sat á
teppinu og þurrkaöi nýþvegið
hárið og ég sat auðvitaö bara
og horfði á hana. Hún var í
síðbuxum sem ég hafði keypt
handa henni, hún var atfskaplega
aðlaðandi, öll svartklædd nema
með lítinn, rauðan hálsklút. All-
an daginn áður en hún þvoði
sér um hárið hafði hún verið
með það í tveimur fléttum, ein
mesta ánægja rm'n var að sjá
hvemig hún hagræddi hárinu
á hverjum degi. En hér fyrir
framan hitann féll það frjálst
og slegið, það þótti mér bezt af
öllu.
Eftir nokkra stund reis hún á
fætur og gekk um í herberginu,
dálítið eirðarlaus. Hún sa*gði orð-
ið „kurr’’ hvað eftir annað. Það
var svo undarlegt meðan vind-
urinn næddi úti fyrir.
Allt í emu stanzaði hxín fyrir
framan mig.
— Skemmtið mér. Gerið eitt-
hvað.
Já, hvað ætti það að vera?
spurði ég. Taka myndir? En það
vildi hún ekki.
— Ég veit það ekki. Syngið,
dansið, hvað sem vera skal.
Ég kann ekki að syngja. Eða
dansa.
— Segið mér allar skemmti-
legustu sögurnar sem þér kunnið.
Ég kann enga, sagði ég. Það
var satt, ég mundi ekki eftir
einni einustu.
— En þér hljótið að kumna
einhverjar sög«r. Ég hélt að aöir
karknenn kynnu grófa brandara.
Ég myndi ekki segja yðwr þá
þótt ég kynni þá.
— Af hverju éfcki?
Þeir eru handa karlmöntw»m.
— Um hvað haldið þér að
kvenfólk tali. Ég þóri að veðja
að ég kann fleiri grófa brand-
ara en þér.
Það kæmi mér ekki á óvart,
sagði ég.
— Æ, þér eruð eins og kvika-
silfur. Það er ekki hægt að ná
taki á yður.
Hún gekk frá mér, en allt í
einu þi-eif hún púða af stól,
sneri við og sparkaði honum
beint í mig. Ég varð auðvitað
steinhissa, ég reis á fætur, þá
gei-ði hún það sama við ánnan
púða og við enn einn sem hitti
ekki og reif koparketil niður af
stofuskápnum.
Engan æsing, sagði ég.
— Skjaldbaka, viltu koma!
hi’ópaði hún (tilvitnun í bók,
býst ég við). Að minnsta kosti
reif hún niður eins konar krukku-
grind af arinhillunni og fleygði
í mig, ég ^held hún hafi kallað
„grípið” en það gerði ég ekki
og hún brotnaði á veggnum.
Rólegar nú, sagði ég-
En önnur krukkan fór sömu
leið. Hún hló allan tímann, ekki
beinlínis illgimislega, það var
bara eins og hún væri óstýrilátur
krakki. Það hékk fallegur grænn
diskur með upphleyptum sveita-
bæ rétt við gluggann og hann
tók hún niður af veggnum og
braut hann. Ég veit ekki hvers-
vegna, en mér hefur alltaf þótt
sá diskur f.Jlegur, og mér þótti
óskemmtilegt að sjá haina eyði-
leggja hann, svo að ég hrópaði
hvössum rómi: Hættið þessu!
Hún gerði ekki annað en gefa
mér langt nef, grettai sig og reka
úrt úr sér tunguna. Hún var
alveg eins og göfcustrákur.
Ég sagði: Þér ætfcuð að vita,
betur.
— Þér ættuð að vita betur,
sagði hún og geiflaði sig alla.
Svo ságði hún: — Gerið svo vel
að koma hingað, svo að ég geti
komizt að dásamlegu diskunum
bakvið yður. Það voru tveir við
hliðina á hurðinni. — Ef þér
viljið þá ekki brjóta þá sjálfur.
.Hættið, sagði ég aftur, þetta
er nóg-
En allt í einu tróð hún sér
meðfram' sófanum óg stefndi
beint að diskunum. Ég flýtti
mér að komast milli hennar og
dyranna, hún rejmdi að smeygja
sér undir handlegginn á mér, en
ég náði í hana.
Þá sneri hún allt í einu við
blaðinu.
— Sleppið mér, sagði hún, al-
veg rólega. Auðvitað gerði ég
það ekki, ég hélt hún væri enn-
þá að fíflast.

UTGERDARMENN.
TRYGGJUM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM ÞEIM YIDKEMUR
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMiR"
HNDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • SIMI 22122 — 21260
— Það er alveg sama hvað þú býður miklai peninga, ég hendi
ekki bx'tlaplötunum.
BLADADREIFING
Blaðburðarböm óskast í eftirtalln hverfi:
Laufásveg — Skipholt — Hverfisgötu II.
Tjamargötu — Vesturgötu — Höfðahverfi.
11
VAL HIMNA VANDLÍTU

E L D H Ú S
SIMI 3-85-85
SuSurlondsbrout 10 (gegnt Iþróttohöll) sími 38565
SKORRI H.F
(gittiiteníal
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sem settir eru í, með okkar íull-
komnu sjálívirku neglingarvél.
veita íyllsta öryggi í snjó ög
háíku.
. Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL' hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til kl. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GÚMMÍYINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 — Sími 3-10-55.
Kuldajakkar, úlpar
og teryiene buxur í úrvali.
O. L Traðarkotssundi 3
(móti Þjóðloikhúsinu)