Þjóðviljinn - 29.03.1967, Blaðsíða 10

, y
10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur fi*. marz 1967
22
regnið fossaði niður.
— Viljið þér að við reynum það
núna? I
Það væri ekkert varið í það.
— Ég skal gera það ef yður
langar tU þess.
— Mig langar ekki til þess,
sagði ég.
Ég vildi óska að þér hefðuð
aldrei tek.) upp á þessu, sagði
ég.
Hún þagði, heila- eilífð fannst
mér.
Af hverju haldið þér að ég
hafi gert það? Til þess eins að
sleppa út?
Ekki af ást, sagði ég.
— A ég að segja yður nokkuð?
Hún reis á fætur. — Þér hljótið
að gera yður ljóst að í kvöld
hef ég fómað öllum lífsreglum
mínum. Já, ójá, sleppa héðan.
Ég hef trúlega hugsað um það
líka- En ég hef í raun og veru
löngun til að hjálpa yður. Þér
verðið að trúa því. Með því að
reyna að sýna yður að kynlíf —
er aðeins athöfn eins og allt
mögulegt annað. Það er ekkert
saurugt við það, það era tvær
mannvemr sem gæla við líkama
hvor annarrar. Alveg eins og í
dansi- Eða leik. Það var eins^ttg
hún ætti von á því að ég segði
eitthvað, en ég lét hana tala. —
Nú er ég að gera dálítið fyrir
yður sem ég hef aidrei gert fyr-
ir nokkum annan karlmann. Og
— já, mér finnst þér skulda mér
dálítið.
Ég skildi svo sem hvað hún
var að fara. Hún var býsna slung-
ín að vefja tilgang sinn innaní
orðskrúð. Að koma því inn hjá
mér að ég skuldaði henni eitt-
hvað í raun og vera, rétt eins
og það hefði verið hún sem
kom þessu öllu af stað í upp-
hafi.
— Viljið þér ekki segja eitt-
hvað?
Eins og hvað? sagði ég.
— Að þér hafið að minnsta
kosti skilið það sem ég vair að
segja.
Ég skil.
— Er það allt og sumt?
Mig langar ekki til að segja
neitt, sagði ég.
— Þér hefðuð getað aðvarað
mig- Þér hefðuð getað stöðvað
mig strax í byrjun.
Ég reyndi, sagði ég.
Hún kraup fyrir framan arin-
inn.
— Þetta er furðulegt. Við er-
um fjarlægari hvort öðra en
nokkra sinni fyrr.
Ég sagði: Áður hötuðuð þér
mig. Nú fyrirlítið þér mig líka,
býst ég við.
— Mig tekur sárt til yðar. Mig
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III.. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
tekur sárt til yðar vegna þess
að þér erað svona og mig tekur
sárt til yðar vegna þess að þér
sjáið ekki hvemig ég er.
Ég get séð hvemig þér erað,
sagði ég. Þér skuluð ekki halda
að ég geti ekki séð það.
Rödd mín vara hvöss, ég var
búinn að fá nóg. Hún leit snögg-
lega í kringum sig, svo laut hún
áfram og huldi andlitið í hönd-
um sér. Hún reyndi víst að láta
sem hún væri að gAta dálítið.
Loks sagði hún stillilega: — Ger-
ið svo vel að fylgja mér niður.
Svo fóram við niður. Hún
sneri sér við þegar hún var
komin inn og ég var í þann veg-
inn að fara eftir að hafa Iosað
af henni böndin.
— Við höfum verið nakin
hvort fyrir öðra, sagði hún. —
Við getutn ekki orðið fjarlægari
hvort öðra.
Mér fannst ég vera hálfbrjál-
aður þegar ég kom út. Ég get
ekki lýst því hvemig mér leið.
Ég svaf ekki alla nóttina. Ég sá
allan tímann fyrir mér hvemig
ég hafði staðið þama ög legið
allsber, hvemig ég hafði hagað
mér og hvað hún hlyti að halda.
Ég gat séð fyrir mér hvemig
hún lá þarna niðri og hló að
mér. I hvert skipti sem ég hugs-
aði um það var eins og ég yrði
glóandi rauður um allan líkam-
ann. Ég óskaði þess að nóttin
tæki aldrei enda. Ég óskaði þess
að það yrði dimmt að eilífu.
Ég gekk fram og aftur tímun-
um saman. Loks tók ég bílinn
og ók niður að sjónum með
ofsahraða, mér var sama hvað
kynni að koma fyrir.
Ég hefði getað gert hvað sem
var. Ég hefði getað drepið hana.
Allt sem ég gerði seinna átti
rætur sínar að rekja til þess-
arar nætur.
Það hefði næstum mátt ætla
að hún væri heimsk, einfaldlega
heimsk. Það var hún auðvitað
ekki, en hún gat bara ekki skil-
ið hvemig hún átti að elska mig
á réttan hátt- Hún hefði getað
glatt mig á ótal vegu.
Hún var eins og allt annað
kvenfólk, hún var starblind. Ég
gat aldrei borið virðingu fyrir
henni eftir þetta. Ég var reiður
dögum saman.
Því að ég gat gert það.
Þessar myndir (daginn sem ég
setti á hana klútinn) ég skoðaði
þær örðu hverju. Ég gat gefið
mér góðan tíma með þær. Þær
brúkuðu ekki munn.
En það fékk hún aldrei að vita.
Jæja, ég fór niður næsta morg-
un og það var eins og ekkert
hefði komið fyrir. Hún minntist
ekki á það einu orði og ég ekki
heldur. Ég gaf henni morgunmat,
hún sagðist ekki þurfa neitt frá
Lewes, hún fór fram í kjallar-
ann til að hreyfa sig dálítið, og
svo læsti#ég hana aftur inni og
fór. Satt að segja svaf ég dálítið.
Um kvöldið var allt öðra vísi.
— Ég þarf að tala dálítið við
yður.
— Já, sagði ég.
— Æg er þúin að reyna allt.
Ég hef aðeins um eitt að velja.
Ég fasta aftur. Ég ætla ekki að
borða fyrr en þér leyfið mér að
fara. ,
Þökk fyrir aðvörunina,* sagði
ég.
— Ef ekki........
Nú, það er þá eitthvert ef?
sagði ég.
— Ef við getum ekki komizt
að samkomulagi.
Hún virtist vera að bíða eftir
svari. Ég hef ekki enn heyrt
skilmálana, sagði ég-
— Ég er viðbúin því að, þér
sleppið mér ekki héðan undir
eins. En ég get ekki sætt mig
við að vera héma niðri lengur.
Ég vil vera fangi uprpi. Ég vtl fá
dagsbirtu og ferskt loft.
Ósköp einfalt, sagði ég.
— Ösköp einfalt.
Frá og með kvöldinu í kvöld
býst ég við, sagði ég.
— Sem fyrst.
Og ég á auðvitað að ná í smiði
og veggfóðrara' og hvað eina.
Þá andvarpaði hún, hún fór að
skilja hvað ég átti við.
— Verið ‘ ekki svona. Gerið
það fyrir mig að vera ekki svona.
Hún leit á mig andarlegu augna-
ráði. — Allt þetta háð. Ég ætl-
aði ekki að særa yður.
Þetta gagnaði ekki, hún var
búin að drepa alla rómantík, hún
hafði skipað sér í flokk með öll-
um öðram konum, ég bar enga
virðingu fyrir henni lengur, það
var ekkert lengur að bera virð-
ingu fyrir. Ég ekildi svo sem
hvað undir bjó, þegar hún var
komin upp og laus úr þessu, her-
bergi, var hún allt að því frjáls.
En ég hugsaði líka með mér
að ég vildi losna við nýtt hung-
urverkfall, svo að það væri bezt
að taka þátt f leiknum svolitla
stund að minnsta kosti.
Hve. fljótt? sagði ég.
— Þér gætuð haft mig í einu
af svefnherbergjunum. Það gæti
verið læst og með slagbröndum
fyrir. Þar gæti ég sofið. Svo gæt-
uð þér kannski bundið mig og
keflað og leyft mér öðra hverju
að sitja við opinn glugga. Ég bið
ekki um meira.
Þér biðjið ekki um meira,
sagði ég. Hvað ætli fólk hugsi,
ef það sér rimla fyrir öllum
gluggum • í húsinu?
— Ég vil heldur svelta í hel
en vera áfram héma niðri. Haf-
ið mig í hlekkjum uppi. Hvernig
sem yður -sýnist. En leyfið mér
að fá ferskt loft og dagsbirtu.
Ég skal athuga málið, sagði
ég.
— Nei. Svarið mér núna.
Þér gleymið því hver ræður
hér húsum.
— Núna-
Ég get ekki sagt neitt með
vissu núna. Ég verð að fá tíma
til að hugsa málið.
— Jæja þá. í fyrramálið. Ann-
aðhvort segið þér að ég megi
koma upp eða ég bragða engan
mat. Og það væri morð. Hún var
reglulega reiðileg og andstyggi-
leg á svipinn. Ég sneri mér bara
við og fór.
Ég hugsaði málíð þá um nótt-
ina. Ég vissi að ég varð að gefa
mér tíma, ég varð að léta sem
ég ætlaði að samþykkja þetta-
Taka tillöguna tál yfirvegunar
eins og sagt er.
Hitt sem ég hugsaði um var dá-
lítið sem ég gætj, gert, þegar
kæmi að skuldadögunum.
Morguninn eftir fór ég niður,
ég sagðist hafa hugsað málið,
ég gæti séð málið frá hennar
hlið, ég væri búinn að kynna
mér eitt og annað og allt eftir
þessu — það væri eitt herbergi
sem hægt væri að breyta, en það
tæki mig viku. Ég hélt hún
myndi fara í fýlu, en hún tók
þessu vel.
— En ef þetta er ekki annað
en nýr dráttur, þá fer ég í hung-
urverkfall. Yður er það ljóst.
Ég vildi gjaman ganga frá
þessu strax á morgun, sagði ég.
En það þarf talsvert af borðum
og sérstakar slár. Það getur tek-
ið einn eða tvo daga að útvega
það.
Hún leit til mín einu af þess-
um gömlu, hvössu augnaráðum,
en ég tók bara fötuna hennar
og fór.
Eftir þetta gekk allt skikkan-
lega fyrir sig, nema hvað ég var
að leika allan tímann. Við
sögðum ekki mikið, en hún var
ekki ónotaleg lengur. Eitt kvöld-
ið vildi hún fara í bað og hún
vildi sjá herbergið og það sem
ég var búinn að gera. Jæja, ég
hafði gert ráð fyrir því, ég hafði
náð í nokkur borð og lét sem ég
væri að gera eitthvað við glugg-
ann (það var einn af svefnher-
bergisgluggunum sem sneru að
bakhliðinni). Hún sagðist vilja
fá einn af gömlu vindsor-stólun-
um þangað inn (alveg eins og f
gamla daga þegar hún bað um
hitt og þetta), og ég keypti einn
daiginn eftir og fór meira að
segja með hann niður og sýndi
henni. Hún vildi ekki að hann
væri niðri, ég varð að taka hann
upp með mér aftur......... Hún
sagðist ekki vilja fara upp með
neitt af því sem hafði verið
niðri (húsgögn). Svona einfalt
var þetta. Þegar hún var búin
að sjá herbergið og borholumar,
var eins og hún tryði því í raun
og vera að ég væri sá auli að
leyfa henni að flytjast upp-
Hún stakk upp á því að ég
kæmi niður og sækti hama og
við borðuðum kvöldmat uppi og
VAl HINHA VANDIÁTU
1
SIMI 3-85-85
SuSurlandtbraut VO li
SKORRI H.F

t Iþróttohöll) simi 38585
£.ett rennur
G/iojSoó
FÆST í KAUPFÉLÖGUM OG
VERZLUNUM UM LAND ALLT
Fasteignagjaldendur
í Kópavogi
3% dráttarvextir falla á fasteignagjöld 1967
séu þau eigi greidd í síðasta lagi 31. marz
næstkomandi.
Bæjarritarinn í KópavogL
ABalfundur
Farfugladeildar Reykj avíkur og B.Í.F. verður hald-
inn mánudaginn 10. apríl í Farfuglaheimilnm,
Láufásvegi 41, kl. 8.30.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjómirnar.
A THUGID
Getum bætt við okkur klæðningum og við-
gerðum á bólstruðum húsgögnum. — Góðir
og vánir fagmenn.
Húsgagnav. Þorsteins Sigurðss.
Grettisgötu 13. — Sími 14-0-99.
Kuldaiakkar, úlpur
og terylene buxur í úrvali.
Ó. L. Traðárkotssundi 3
(mótl Þjóðleikhúsinu) -
SHMimCINMt
UTGERDARMENN.
TRYGGJUM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM ÞEIM VIDKEMUR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIR”
LINPARGÖTU 9 • REYKJAVIK • S t MI 22122 — 21260
)