Þjóðviljinn - 23.04.1967, Blaðsíða 5

Sunnudagur 23. april 19OT — í>JÖÐ'VTLJIim — SÍÐA §
KONUR
MYNDATÖKUR AF UNGUM SEM
GÖMLUM.
Einnig hinar vinsælu og vönduðu EKTA-
LITLJÓSMYNDIR, sem eru lithreinar og
litskarpar.
Myndataka í litmynd kostar með 5 lit-
myndum kr. 750. — Til þess að sem flestir
geti kynnzt ognotið þessara fallegu mynda,
þá býð ég fyrstum sinn fjölskyldunni að
taka 10 litmyndir og skipta myndatökunni
á milli barnanna eftir samkomula:gi og
kostar það aðeins kr. 1000.
Skoðið útstillinguna í sýningargluggunum
á Sólbakka við Laugalæk og Skólavörðu-
stíg 30.
Sígurður Guðmundsson
Fallegt veizluborð er
stolt húsmóðurinnar. — Við
höfum ávallt fyrirliggjandi borgarinnar stærsta
úrval af mátar- og kaffiservíettum,
diskaservíettum og kertum í sömu litum.
Ennfremur allskonar borðskraut
til notkunar við ýmis tækifæri, eins og t.d. við
brúðkaup, fermingar og fleira.
Þá viljum við
minna á,
að nýjustu tízkublöðin
liggja ávallt
frammi.
Blöðin eru orðin svo mörg að það verður að leggja nótt við dag til að komast yfir þau og fylgj-
ast með. — (Xeikning: Barbara Stasch).
dyrgju sem hét Venus eða Afró-
díte, þótt það sé fyrir löngu
sannað, að hún er illa vaxin
Svo segja þeir að við séum
þrælar tízkunnar. En það er
ekki satt Við erum fyllilega
sjálfstæðar. Það bara vill svo
til, að okkur finnst það sama
og öðrum. — Einn af þessum
níðhöggum hefur snúið fallegu
lióði svona:
Hver gengur þarna eftir
Austurstræti
á einni tá of litlum skóm.
með fýlusvip og uppgert
yfirlæti
og angar eins og gerviblóm?
Og það er stúlka öllum
öðrum lík,
það er hún fröken
Reykjavík.
o.s.frv. —
Það er svo margt sem karl-
menn ekki vilja skilja. Þegar
maður kannski vill fara heim
af skemmtun af því að maður
nýtur sín ekki. þá þykist hann
ekkert botna i þessu og fær
sér meiri sjúss, þótt það blasi
nokkrum borðum frá kona i
nákvæmlega eins kjól. Og það
er allt af því að honum fannst
svo mikil eyðsla að fá almenni-
legan kjól.
Ekki skilja þeir heldur ástar-
þörfina. Þessir eiginmenn hafa
ekki áhuga á neinu nema þessu
eina. Og svo leyfa þeir sér
að verða vondir ef maður fer
út að skemmta sér með karl-
mönnum sem ekki hafa bara á-
huga á þessu eina. Auðvitað
hafa þeir líka áhuga á því,
annars væri lítið varið í það.
En öðruvísi. Og þegar maður-
inn er kannski á fundi á kvöld-
in eða að spila eða á vakt, þá
er maður svo hræðilega aleinn
heima, því að þessar krakka-
skammir eru enginn félagsskap-
ur. Og er þá nokkur ástæða
til að vera illur, þótt maður
bregði sér út og komi jafnvel
seint heim? Það er altént mun-
ur að vera með manni sem
ekki hugsar bara um þetta
eina. Og þegar svo er verið
að krefja mann sagna! Það
Framhald á 10. síðu.
BÓKABÚÐ
MÁLS OG MENNINGAR
LAUGAVEGI 18 — SÍMI 15055.
Mósmyndastofan er á
Skólavörðustíg 30
Barnamyndatökur, brúðhjónamyndatökur,
fermingar- og fjölskyldumyndatökur.
Hugleiðingar karlmanns um hugleiðingar kvenfólks
□ Þetta kvenfólk. Ósköp
hlýtur það að eiga bágt.
A.m.k. er ekki annað að
heyra. Það er hreinn við-
burður ef maður hittir konu
sem er ánægð með sitt hlut-
skipti. Það er ekki verandi
í fjölskylduboðum fyrir
þessum hundleiðinlega,
þreytandi barlómi, sem
kvenfólk matar hvert ann-
að á eins og það væri hald-
ið einhverri annarlegri
sjálfspyndingarnautn. Og
allt er þetta að kenna þess-
um ólukkans manni, sem
þær eru giftar, og börnum,
sem þær þurfa að dragast
með. Verstar eru þær sem
ekki vinna úti.
Það er eitt hugmóðsefnið, að
kallinn vill láta taka til handa
sér morgunmat, því að hann
nennir ekki að gera það sjálf-
ur þegar hann er búinn að
klæða sig, þvo sér og raka sig.
Og hann hefur engan skilnina
á því að hún er dauðsyfjuð og
hefur kannski orðið að vaka
fram á rauða nótt, meðan hann
hraut, til að lesa Tidens kvind-
er og annað álíka til að þroska
huga sinn og fylgjast með. En
þessi kvennablöð eru orðin svo
mörg að það verður að leggja
nótt við dag til að komast yf-
HYGEA
HEFUR
SNYRTIVÖRURNAR.
Í/M d J
Austurstræti 16.
Sími 19866.
ir þau og fylgjast með. Því að
sú sem ekki fylgist með, hvers
konar kvenmaður er það eig-
inlega? Ekki sönn kona.
Stundum fara krakkarnir enn
fyrr í skólann en hann í vinn-
una, en það dugir nú ekki fyr-
ir nútíma konu að láta hálf-
stálpaða krakka komast upp
með að mamma þeirra, dauð-
þreytt, sé að stjana við þau
á morgnana. Þau eru ekki of-
góð til að fá sér morgunmat
sjálf og koma sér af stað. Það
er líka svo þroskandi fyrir þau.
og maður hugsar nú um, að
blessuð börnin manns þroskist.
Verst er að þau skilja oftast
eftir óuppþvegið eftir sig. Það
væri V>ó lí+íð V3Íf fyrir þau.
svo að maður þyrfti ekki að
byrja á því að þvo upp, vee
ar maður verður að rífa sig á
fætur eftir fimm mínútna
blund til að hugsa um þennan
hádegisi sem maður verður
helzt að geta búið t.il á hálf-
tíma, því að hann kemur mat
rúmlega tólf. F“ Þa eru auð
vitað yngri krakkarnir búnir
að rífa allt og tæta, því að
þau geta ekki lúrt með manni.
þessir ormar. Og allt á tjá og
tundri. Allt verður til að ergja
mann. Enda fá þau líka að
heyra það.
Svo er hann með svip yfir
að allt skuli ekki vera í standi.
þegar hann kemur. Eins og
maður hafi ekki verið að all-
an morguninn? Þessir karl-
<§> menn vita lítið. hvað heimil-
isstörfin eru. Það er ekki ver-
ið að tala mikið við mann og
létta manni lífið í fásinninu.
þar áem maður heyrir aldrei
neitt. Nei, bað er bara lagzt
upp í dívan og borið við þreytu.
■ Eins og það geti ekki fleiri
verið þreyttir. Aldrei getum við
lagzt upp í sófa í hádeginu.
Það er mrniur.
Ekki er nú verið að halda
uppi miklum samræðum við
mann yfir matnum. A.m.k. ekki
meðan fréttirnar eru. Helzt er
ekki hægt að fá hann að mat-
borðinu meðan þessar fréttir
eru. ef útvarpið er annars stað
ar. Þá verður maður að stand^
yfir honum drykklanga stund
og hrópa sig hása,
sé til, til að yfirgnæfa frétt-
irnar. Og svo kemur 1 ljós að
fréttirnar hafa farið fyrir ofan
garð og neðan hjá honum! Það
er þá til einhvers að vera að
hlusta á þær! En sé maturinn
ekki til fyrr en nokkru eftir
fréttir, þá er hann kannski að
rjúka upp frá hálfnuðum matn-
um af því að hann þurfi að
vera mættur klukkan eitt, eins
og maturinn sé svona vondur
hjá manni. Það er þá til ein-
hvers að vera að elda mat.
Ekkert nema vanþakklæti fyrir
allt sem maður leggur á sig.
Og aldrei er matnum hælt
hvað sem maður leggur sig
fram. Þessir menn og þessi
börn líta ,á matinn eins og
skepnur.
Mikil ógæfa er það, ef mað-
urinn tekur i nefið. Það gera
tóbaksklútarnir, sem alltaf þarf
að vera að þvo. Þeir vita ekki
hvað þetta er því ekki þurfa
þeir að þvo klútana. Og það
þýðir lítið fyrir þá að segja
að það hafi verið keypt sjálf-
virk, þvottavél, þvi að það eru
nokkur handtökin við að setja
þvottinn í vélina. Og það þarf
líka að taka þvottinn upp úr
vélinni hálfblautan, og ekki fer
það vel með hendurnar. Og þó
maður eigi strauvél, þá fer nú
tími í að standa við hana, sem
hægt væri að nota til einhvers
þarfaro.
Ekkert þýðir að reyna að
tala við karlmenn um tízKuna.
Þeir skilja oókstaflega ekkert
í henni. Og reyna ekki einu
sinni að fylgjast með. En það
er jú einkenni hinna þröngsýnu
að reyna ekki að skilja. Þeir
vilja helzt að mittið á kjólnum
sé þar sem það er á manni
sjálfum. Þeir vilja helzt að
brjóstin á manni belgist út í
blússuna í stað þess að njóta
þess að geta sér til, hvort þau
séu yfirleitt nokkur. Þeim er
sama hvort maður fer út með
þeim með pilsin uppi á miðjum
lærum eða fyrir neðan hné, al-
veg án tillits til þess, hvaða
ár er. Svo vilja þeir helzt að
maður sé í vextinum eins og
stytta af einhverri gamalli
ÞETTA KVENFÓLK.