Þjóðviljinn - 23.08.1967, Blaðsíða 8

g SlÐA — ÞJÖÐVTUINN — Miðvikiudagur 23. ágúst 1963.
CHRISTOPHER LANDON:
Handan við
gröf cg dauða
12
— Alveg víst, Lois. Colin var
aftur farinn að lesa íþróttasíð-
urnar í blaðinu.
Máltíðin sem hún bar okikur,
var frábaer. Jafnvel plastdisk-
amir gátu ekki eyðilagt svína-
kótelettumar, bökuðu kartöflum-
ar og nýju, grænu baunimar.
Þegar við komum að kaffinu
uppgötvaði ég enn eitt einkenni
é þessum heimi L,ísu í Undra-
landi. Ég hef dálítið vit á silfur-
munum, og þegar ég tók ör-
þunnu teskeiðina til að hræra í
boUanum, vissi ég að hún var
úr gömlu, írsku silfri eins og
hnifamir og gaflamir höfðu ver-
ið alveg ómetanlegir; í furðulegu
ósamræmi við plastdiskana.
— Mikið er þetta fallegt gam-
alt silfur, sagði ég og horfði á
Lois.
— Já. Það er úr eigu ömmu
minnar- Ég er lfka alltaf að segja
við Colin að það sé synd og
skömm að nota það hversdags,
en hann segir að það sé gert til
að nota það og þar sem við
eigum ekkert annað væri tíma-
sóun að kaupa eitthvað nýtt hjá
Woolwortih.
Hun mætti augnaráði mínu.
Hverju einasta orði var beint til
Colins. Ég skildi hana mætavel.
Þetta var ósanngjamt, þar sem
hann hafði að minnsta kosti
fimm þúsund pimda tekjur á ári.
Það vottaði fyrir reiði í rödd
hennar. Hann ýtti stólnum frá
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyíta)
SimJ 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968
borðinu og reis upp, dálítið ó-
styrkur á fótunum. Ég sá að
hann var að verða gráfölur í
andliti. — Ég held ég fari inn..
.. og vinni dálítið .... Harry..
..ef þú vilt hafa mig afsakaðan.
Ég vinn kannski frameftir. Það
er bezt ég bjóði góða nótt núna!
Við sjáumst á morgun.
Þetta kom í rykkjum út úr
honum. Hann reikaði fremur en
gekk út úr eldhúsinu. Sally
fylgdi á eftir og umlaði „góða
nótt“ í hálfum hljóðum. Hvorugt
þeirra ávarpaði Lois- Og ég var
einn eftir með henni.
Löng þögn; hún stóð við elda-
vélina og horfði á dymar sem
Sally hafði lokað hljóðlega á
eftir sér. — Viltu meira kaffi,
Harry? spurði hún svo.
— Nei, þökk fyrir. Ég fer
bráðum í rúmið, ef þú hefur
ekkert á móti þvi. Þetta hefur
verið langur dagur hjá mér.
— Auðvitað. Ég .......... Hún
virtist hafa ætlað að segja eitt-
hvað meira, en hætti við það á
síðustu stundu-
— Á ég ekki fyrst að hjálpa
þér að þvt> upp? sagði ég.
— Nei, nei, stúl'kan gerir það
í fyrramálið.
— Jæja, þá býð ég góða nótt-
— Góða nótt, Harry.
Ég fór frá henni og hún stóð
og horfði á dymar og það var
sami eftirvæntingssvipurinn yfir
henni og ég hafði tekið eftir
þegar við komum til Olonco
Oastle.
Það voru engar ýkjur að ég
var dauðþreyttur. Þegar ég var
búinn að slökkva ljósið og rölta
til baka yfir bert trégólfið að
stóra rúminu, sem var furðulega
þægilegt, og hafði auk þess
gleymt öllu um ógnandi rifuna
yfir höfði mér, hélt ég að ég
mundi sofna á svipstundu. En
hvemig sem á því stóð, þá kom
engin værð yfir mig. Það var
alveg hljótt í húsinu, alltof hljótt
og þarna lá ég og hlustaði. Það
heyrðist ekkert glamur í ritvél
eins og ég hafði búizt við. Það
heyrðist engin minnsta hreyfing
í húsinu. Aðeins einu sinni, rétt
áður en ég festi blund, fannst
mér ég heyra einihvem stjmja.
4.
Morgunninn var kyrr ög bjart-
ur og fuglamir vöktu mig með
kvaki sínu og vatnið glitraði í
sólskininu og sýndist mjög freist-
andi. Enn var hljótt í húsinu.
Ég leit út í hornið og velti fyrir
mér hvort of snemmt væri að
fjariægja fjölina og kaila til
Mary að koma með heitt rak-
vatn- Ég komst að þeirri niður-
stöðu að það væri of snemmt
bg lét duga kalt vatn. Þegar ég
var búinn að klæða mig og búa
um, fór dásamlegur ilmur að
berast um herbergið; ég rakti
hann til eldhússins gegnum
lausu fjölina. Þetta var ögrun
tómum maga- Ég fór niður til að
6já hvað væri að gerast.
Lois stóð við eldavélina og var
að steikja egg og flesk. — Sæll,
Harry, sagði hún og leit við sem
snöggvast. — Viltu fá heitt vatn,
svo að þú getir rakað þig meðan
ég útbý morgunmatinn?
— Ég er búinn að raka mig.
— Hvað segirðu? Úr köldu
vatni? Ég var búin að segja að
þú skyldir bara taka burt fjölina
og kalla hingað niður. Jæja,
seztu þá og bíddu. Maturinn er
að verða tilbúinn.
Hún settist við hliðina á mér
með skammt sem var helmingi
minni en minn. Við borðuðum
þegjandi um stund. Svo birtist
Colin í dyrunum.
— Mér datt í hug að við Lois
ættum að sýna þér eitthvað af
umhverfinu í dag. Sally þarf að
hreinskrifa það sem ég hef lesið
Eyrir. Hafi Lois verið undrandi
yfir þessari tillögu, lét hún að
minnsti kosti ekki á því bera,
heldur tautaði eitthvað um að
hún þyrfti að útbúa nesti.
Þetta varð indæll morgunn.
Colin var glaðvær og ræðinn og
sýndi mér alla merka staði eins
og hann ætti þá; Lois var hljóð-
lát og virtist nú í fyrsta skipti
siðan ég kom róleg og brosmild.
Við fórum £ kirkjuna og sáum
tvo gamla vígvelli þar sem Irar
og Englendingar höfðu barizt Dg
ókum því næst lengra inn í
sveitina. Þegar við námum stað-
ar til að borða, losnaði um mál-
beinið á Lois og hún fór að tala
um bernsku sína á Clonco Castle.
Hún og bróðir hennar höfðu oft
riðið hingað þegar hann var
heima í skólaleyfi. Þeim hafði
komið mjög vel saman. En svo
kom stríðið. Hún saknaði hans.
Nú var andlit hennar blíðlegt og
þrungið einhve'rri hlýju og nú
fór ég sjálfur að rifja upp skóla-
leyfin mín. Þessa fyrstu daga að
loknum prófum, þegar maður
gerði ekkert annað en hjóla og
veiða og slæpast. Ég var að lýsa
fyrstu klaufalegu tilraunum mín-
um í reiðlistinni, þegar Colin
greip fram í fyrir mér og rödd
hans var hranaleg og skerandi.
— Þetta er einhver munur en
að þurfa að sendast með græn-
meti í sumarieyfinu.
Þetta hafði komið svo óvænt
— Colin hafði oftast svo mikla
Bjálfsstjórn, var svo riddaraleg-
ur jafnvel í vafasömustu athöfn-
um sínum — að við Lois horfð-
um ringluð hvort á annað- Það
var eins cg allt f einu hefðu
verið reist upp skilrúm. Við Lois
værum gamlir vinir og Colin að-
skotadýr. Ég reyndi að kippa
þessu í lag, en hann reis á fæt-
ur og fór að tína saman umbúð-
imar utanaf matnum eins og
ekkert hefði í skorizt-
Við ókum þegjandi heim að
húsinu aftur. Colin stanzaði hjá
tveimur krám, en aðeins til að
hella í sig einum sjúss. Þótt
hann hvetti okkur ekki til að
koma inn líka, lagði hann í bæði
skiptin þegar hann kom til baka,
höndina á hnéð á Lois — hlýlega
og húsbóndalega. Þegar við kom-
um heim, afsakaði hann sig Pg
sagði að Sally gæti fært honum
matinn inn í vinnustofuna. Þeg-
ar hann var kominn alla leið
upp, sneri hann sér við og sagði:
— Taktu þetta ekki nærri þér
Sleði. Ég vil að þú njótir leyf-
isins.
Þegar ég korri upp í herberg-
ið mitt seinna um kvöldið, rak
ég augun í bréfið sem ég hafði
skrifað Johns.
Morguninn eftir var það Lois
sem vakti mig með því að koma
hljóðlega inn með könnu með
heitu vatni.
— Gerðu svo vel, sagði hún,
— fyrst þú ert of feiminn til að
kalla niður til okkar. Hún sneri
sér við og gekk til dyra, en við
dyrnar stanzaði hún aftur. —
Colin ætlar að vinna í allan dag-
Hann stakk upp á því að við
sigldum út á vatnið. Hún sagði
þetta með hlutlausri röddu og
leit ekki upp. Ég hikaði og
mundi eftir gærdeginum. Ef til
vill var þetta tilraun Colins til
að bæta fyrir það.
— Það vil ég gjarnan. En
fyrst þyrfti ég að póstleggja fá-
ein bréf.
— Það geturðu gert meðan
ég tek til matinn. Taktu bílinn.
Hún sagði þetta með ákafa sem
var næstum átakanlegur, og ég
fann til skyndilegrar samúðar.
Aftur fann ég til einhverra
tengsla við hana- Mér fannst
næstum eins og við værum bæði
peð á skákborði Colins.
Eftir morgunmatinn ók ég inn
f þorpið og var í stundarfjórð-
ung að sannfæra póstmeistarann
um að hann þyrfti ekki að gera
annað við bréfin en setja á þau
frímerki og senda þau af stað.
Þegar ég kom til baka beið
Lois eftir mér í anddyrinu og
hjá henni stóð fléttuð nestiskarfa.
— Allt í lagi. Við skuium koma
gegnum garðinn, það er fljót-
Iegra.
— Á ég ekki að skreppa inn
og bjóða Colin góðan dag.
— Nei, vertu ekki að ónáða
hann. Hann er önnum kafinn við
að skrifa- Rödd hennar var allt
í einu orðin hvöss. En þegar við
gengum framhjá vinnustofudyr-
um hans, heyrði ég ekkert að
innan sem gæfi til kynna að
verið væri að vinna þar. Það
heyrðist ekkert í ritvélinni.
Seglbáturinn sem bundinn var
við litlu bátabryggjuna við end-
ann á grasflötinni, var nýmálaður
og í miklu betra standi en nokk-
uð annað sem ég hafði séð í hús-
inu. Ég fann næstum til öfund-
ar yfir því hve fimlega hún dró
upp akkerið, dró upp seglið og
öryggi hennar og leikni í þvi að
stjórna bátnum. Veðrið var dýr-
legt, hæfileg gola frá fjöl'lunum
sem mátti greina í blámóðu
handan við vatnið. Það var ekk-
ert annað að gera en sitja og
hlusta á öldugjálfrið og hugsa
um hið undarlega farg sem virt-
ist hvíla jrfir húsinu, sem við
komum frá.
— Það er ekki alltaf svona,
sagði hún allt í einu.
— Fyrirgefðu. Ég —. Ég hrökk
upp frá vangaveltum mínum.
4984 Wallace grefur og grefur og virðist óþreytandi. Allt í einu
kemur hann að steinplötu. Undir þessari plötu ættu að vera
þrep ...... „Áfram Furet, hjálpaðu til!“ Brátt koma þrepin í
ljós. Fingur Wallace kreppast af ágirnd. — Angélique gengur
um rústimar og horfir nú yfir einn múrinn. Hún rekur upp óp.
Þarna, þarna er vélibátur......og lögregla um borð........Skyldu
þeir vita, að þau em hér ........? Skyldu þeir vera að leita að
þeim ......? Hún setur hendurnar við munninn og hrópar eins
hátt og hún getur.
MAlVSIOlV-rósabón gefnr þægilegan ilm í stofnna
SKOTTA
Ræs! Donna vantar peninga fyrir benzíni svo að hann komist
heim!
Bilaþjónusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BÍLAÞJÖNUSTAN wn, +
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
■ ii . 'í"'' IV 'r'i
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóia-. ljósa og mótorstillingu. Skiptum
um kerti, platínur, l’jósasamlokur Örugg bjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðia Sætúni 4
Smyrjum bílinn fljott og vel. — Seljum
allar tegundir smurolíu.
SÍMI 16227.
Tery/ene buxur
og gallabuxur 1 öllum stærðum — Póstsendum
Athugið okkar láqa verð.
O.L. Traðarkotssundi 3
(móti Þjóðleikhúsinu) — Simi 23169