Þjóðviljinn - 14.09.1967, Side 10

10 STÐA — ÞJÖÐVILJINN — FimœtudagKT 14. sepéembeti 1963.
CHRISTOPHER LANDON:
Handan við
gröf og dauða
31
eios langt frá húsinu og mögu-
legt var. Ég gekk hratt eftirgöt-
unni og stillti mig um að taika
tS fótaima. Frámundan sá ég
Iisfcrúðugar verzlarrir og vagg-
andí siglutré í bafcsýn. Siglu-
tré. Höfnin. Og þá vissi éghvert
ég gasrti fiarid. Böndin myndu
eyðiieggjast um leið oglþau blotn-
öðu. Jafnvel þótt þau fyndust
væri ekfcert á þeim að græða.
Þau vaera ekkert annað en tvær
auðar og þögiar plastrúllur. Mér
varð hugarhægra.
Ég var kominn længleiðina
niður f bæinn, þegar kaliað var
giaðlega tál mín og ég stanzaði
snögglega. Svitinn spratt út á
bakinu á mér og ég fann hvern-
ig hann lak í dropatali niður á
bakið í mér. Ég sneri mér við og
sá næstum undrunarlaust að
Miguel gekk rólega í áttina til
mán.
— Ég gat ekki sofið í þessu ynd-
islega veðri, sagði hann. — Það
er ein af ástæðunum til þess að
mér er bölvanllega við bennan
vinnutíma. Hann gekk rólega
áfram við hlið mér. — Ætlið
þér að líta á bátana? Ég kem
með yður og sýni yður Santa
Teresa- Við héldum áfram niður
götuna-; Miguel var skreflangur
og léttur í spori og ég reyndi
að fá skjálfandi hnén til að
láta að stjórn. Það var ómögu-
legt að vita hvers vegna hann
hafði veitt mér eftirför, hvort
hann hafði séð til mín úr glugg-
unum. Ég fann að hann horfði
á öskjumar sem ég hélt á í
vinstri hendi, en það gat verið
af einskærri forvitni. Það varð
löng þögn og ég fór í einhverju
fáti að telja máfana sem hnituðu
hringa yfir höfðum okkar. Svo
sá ég útundan méf eitthvað
rautt og rauðgult. Ég leit til hlið-
ar og horfði á blaktandi spænsk-
an fána. Við vorum beint fyrir
utan pósthúsið. Ég nam snögg-
lega staðar og opnaði dymar.
Miguel leit undrandi á mig, qn
ég gaf honum merki um að 'koma
með mér innfyrir.
— Þetta flæktist óvart ofaní
ferðatöskuna mína, sagði ég og
benti á blikköskjumar með
höndunum. — Ég verð að senda
það á skrifstofuna aftur. Þeir
m
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Steinu og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyfta)
Síml 24-6-18.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
Garðsenda 21. SlMl 33-968.
þurfa að nota það þar. Ég fór
að útfylla merkimiða og sfcrifaði
vandlega nafnið á fyrirtæki
mínu en einkaheimilisfang mitt
undir. Ég þorði ekki að eiga
á hættu, að samvizkusamur skrif-
stofumaður færi að hnýsast í
pakkann. Miguel horfði yfir öxl-
ina á mér meðan ég skrifaði, og
ég • skipti mér ekkert af því og
treysti því að hann væri ekki
nógu kunnugur í London til að
uppgötva þessa blékkingu mína-
— Þeir pakka þeim ekki inn
fyrir yður, sagði hann loks.
— Ha?
— Þér verið að fara yfir göt-
una og ná yður í umbúðapappír.
Pósthúsið pakkar engu inn.
Svitinn var nú farinn að seytla
niður síðumar á mér. Þegar við
gengum yfir í litlu nýlendu-
vörubúðina rauk fíngert götu-
rykið upp í nefið á mér og
ég varð skrælþurr í kverkunum.
Búðin var með hlerum fyrir
gluggum og dimm og skuggaleg
og litli katalóninn bakvið borðið
yppti öxlum í uppgjöf jrfir ensk-
unni minni, Miguel túlkaði fyrir
mig með eðlilegum raddblæ, en
þegar kaupmaðurinn var loks
búinn að finna krypplað brúnt
bréf, var ég orðinn svo skjálf-
hentur að ég gat naumast pakk-
að öskjunum inn. Þegar Miguel
hafði horft á mig nokkrá stund,
tók hann aftur til máls á spænsku
og bar ótt á. Kaupmaðurinn
hvarf. Ég beið ringlaður. Svo
kom kaupmaðurinn lítli til baka
með segJgamsíbút sem ég vafði
klauflega om pafckann. Áhverri
stundu bjóst ég við þvi að Miguel
tæki upp hníf sinn, risti upp
pakkánn og beindi horrnm síð-
an að mér. En þegar ég var
búinn gerði hann ekki armað
en þakka kaupmanninum fyrir
og fylgdi mér síðan á pósthúsið
aftur, þar sem ég keypti frí-
merki og sá hvemig afgreiðslu-
maðurinn fleýgði pakkanummeð
böndunum í hirðuleysislega nið-
ur í stóran sekk sem merktur
var VIA AERO.
Siðan skildi Miguel við mig
og kom með þá athugasemd að
orðið væri- áliðið og hann yrði
að reyna að sofa smástund fyrir
hádegisverð. Ég hélt áfram nið-
ur að víkinni og var aillan morg-
uninn að reyna að sannfæra
sjálfan mig um það, að þessi
fundur tokkar hefði aðeins verið
af tilviljun. Bn um leið og ég
kom heim að húsinu áftur og
sá þau bæði, vissi ég að þetta
hafði verið gert af ráðnum hug.
Ekki svo að 'skilja að þau hafi
sagt neitt eða verið kuldalegri
í framkomu sinni við mig. Og
ékkí trúi ég á hugboð eða yfir-
náttúrulegar vitranir. En þegar
ég sat í friðsælum húsagarðinum
fyrir neðan gamla herbergið
hans Colins vissi ég það jafn-
örugglega og þau hefðu hrópað
grunsemdir sinar fjöllunum
hærra. Og ég vissi líka hvað
þau yrðu nú tilneydd að gera.
Næsti leikur þeirra var svo
augljós, að ég hefði átt að geta
séð hann fyrir.
— Miguél hefur komið því
í kring að þú getur farið með
honum út að veiða í nótt ef
þú vilt. Sally var glaðleg í rómn-
um. Ef ég færðist undan, myndu
þau bara finna upp á einhverju
öðru, og ef til vill var bezt að
mæta árásinni þegar ég átti
hfflmaar von <*g gat verKS vi&
öllu búinn.
— Það vil ég gjaman, ef þú
ert viss um að ég sé efcki fyrir-
— Hafðu engar áhyggjur af því,
sagði Sally.
— Það virðist ætla að verða
gott veður til sardínuveiða.
Miguel leit upp í himininn. —
Ég ligg við bryggju með Santa
Teresu framvið Café Nautico
klukkan níu. Komið stundvís-
lega og hafið með yður hlý föt.
Það getur verið kalt á sjónum
á næturnar. Aftur litu þau hvort
á annað og ég vissi að í nótt
átti að láta trl skarar skríða.
Ég mundi eftir aðvörunum
Proudfoots og stakk skammbyss-
unni í vasann. Og \ eftir nokkra
umhugsun tók ég einnig fram
upptökutækið. Ég stákk upptöku-
tækinu sjálfu í bakvasa minn
og gerði dálítið gat á hann, svo
að ég gæti haft leiðsluna upp
með bakinu og fram eftir hand-
leggnum; hljóðneminn gat falizt'
bakvið armbandsúrið mitt. Það
var ekki eins auðvelt með björg-
unarvestið; það sást ekki inn-
anundir peysunni minni, en eini
staðurinn sem ég gat haft kold-
íoksydflöskuna á, var vinstri
handarkrikinn og það var ekki
sérlega þægilegt. . Ég prófaði
tengihnappinn á upptökutaekinu,
fullvissaði mig um að ég vissi
hvar hnappurinn á flöskunni var,
og síðan fór ég niður stigann,
búinn undir hvað sem var.
Klukkan var um hálfátta og
ég hafði nægan tíma. Ég reyndi
að finna Sally til að bjóða henni
góða nótt, en stúlkan sagði að
hún væri úti. Ég fór niður á
Gafé Nautico og fékk mérdrykk
og keypti tvær flöskur af kon-
jaki- Klukkan níu stundvíslega
gekk ég niður á bryggjuna.
Santa Teresa lá ferðbúin með
vélina í gangi. Hún var um
það bil þrjátíu fet að lengd og
mjög breið um þiljurnar og það
var ekkert, alls ekkert til að
hindra að maður gæti fallið fyrir
borð. Stóra netið var rúllað sam-
an aftur á og þar stóðu einnig
hlaðar af fiskikössum. Bakvið
þá var lítið stýrishús, þar sem
Miguel sat og hallaði sér fram
á stýrissveifina.
— Velkominn um borð, Harry.
Þér getið setið hér hjá mér
þangað til við komum út í bugt-
ína og þá getSð þér Baríð fcam-
á og hvitt yðar bjá hinum. En
þér verðið að fara nákvæmlega
eftir fyrirmaélum mínum. Það er
skilyrði. Er það ekki ljóst?
— Að sjálfsögðu.
Ég lert nm öxl á litla róðrar-
bátinn sem við vorum með í
slefi. I honum var aðeins einn
maður og í ákutnum bafði ver-
ið reistur upp bjálki með þver-
slá og úr henni héngu fimm
stórar acetylenluktir, sem enn
var ekki búið að kveikja á.
Miguel þurfti enga upþörvun-
Hann leit á pakkann sem ég
sat með á hnjánum. — Hvað er
þetta, Harry?
Ég opnaði pakkann. — Tvær
konjaksflöskur, önnur handa rfiér
og yður; hin handa áhöfninni
með yðar leyfi..
— Þetta er mjög hugulsamt
af yður- Hann kallaði lágt og
einn af skipsmönnunum kom
yfir til okkar. Hann fékk sopa
úr flöskunni og þakkaði mér
fyrir; síðan komu þeir einn af
öðrum, ellefu talsins. Aðeins einn
drakk ekki; grannvaxinn náungi
sem hélt sig í skúgganum við
fiskkassana. Ég hélt það væri
skipsdrengurinh sem væri ekki
nógu gamall til að drekka kon-
jak.
Við leystum landfestar ogsigld-
um út með luktabátinn í togi.
Það var kyrrt og hlýtt þegar
við stefndum út í myrkrið. Ljós-
in í Rosas fjarlægðust og urðu
loks dálítil iðandi glæta langt
í burtu. Við vorum einir.
Við Miguel sátum hlið við
hlið, skiptumst á að drekká úr
flöskunni og reykja sígarettumar
mínar og tala um iífið og til-
veruna. Hann leit öðru hverju
upp í loftið og síðan á vatns-
flötinn. — Róglegt og ekki of
sterkt tunglsljós- Þær ættu að
koma upp í nótt, renna á ljósin
okkar. Þær koma hægt í stór-
um torfum neðan af botninum.
Og þegar ljósið hefur náð tfl
þeirra geta þær ekki sloppið . . .
þæv eru dáleiddar ef svo mætti
segja. Það er stórkostleg sjón,
ólík öllu því sem þér hafið áður
séð og þér munuð aldrei gleyma.
Klukkan var nálægt miðnætti
þegar við vörpuðum akkerl. Sjór-
inn hafði virzt sléttur meðan
við vorum á hreyfingu, en Santa
Teresa valt mjög þegar við lág-
1,5 miljón
Radionette-útvarps og sjónvarpstæki eru seld i Noregi —
og tugir þúsunda hér á landi.
Radionette-tækin eru seld i yíir 60 lön'dum.
Þetta eru hin beztu meðmæli með gæðum þeirra.
BETRI HLIÓMUR - TÆRARI MYNDIR
Kviutctt Hi-Fi Stcreo Scksjon
GÆÐI OG FEGURÐ -
fHERRY BLOSSOM-skóáburðnr:
Glansar 1h»( nr. endist betnr
SKOTTA
Pabba er ekki illa við þig persónulega, hann er á móti
táningum!
BÍLLINN
Bílaþfónusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
við bíla ykkar sjólf
,Við sköpum aðstöðxma. — BÍLALEIGA.
BlLAÞJÖNUSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 4Q145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. ljósa og mótorstillingu. Skiptum
um kerti, platínur, LJósasamlokur Örugg þjónusta
BÍLASKOÐUN OG STILLEVG
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Símj 30135.
Smarstöðin Sætúni 4
Smyrjum bílinn fljótt og vel. — Höfum
fjórar bílalyftur. — Seljuim allar tegundir
smurolíu. — Sími 16227.
Tery/ene buxur
Og gallabuxur í' öllum stærðum
— Athugið ókkar lága vsrð.
O.L. Traðarkotssundi 3
(móti Þjóðleikhúsinu) — Sími 23169
Póstsendum.
4