Þjóðviljinn - 02.02.1968, Qupperneq 4

4 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 2. fébrúar 1968.
Iltgefandi: áameinmgarflokkur alþýðu — Sósialistaflokkurinn.
Ritstjórar: Ivar H. Jónsson. (áb.), Magnús Kjartansson,
, Siguxður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Auglýsingastj.: Sigurður T. Sigurðsson
Framkvstj.: Eiður Bergmann
Ritstjórn. afgreiðsla. auglýsingar prentsmrðja: Skólavörðustig 19.
Simi 17500 (5 línur). — Askriftarverð kr. 120.00 6 mánuði. —
Lausasöluverð kxónur 7,00.
Víetnam verður ekki sigrað
Ekki væri óeðlilegt að menn teldu líklegt að
. hernaðarstórveldi nútímans ættu hægt um
vik að gersigra fámennar þjóðir, sem beittu
skæruhernaði gegn þrautþjálfuðum atvinnuherj-
um með útbúnaði þeim og vopnum sem háþróuð
iðnaðarríki hafa yfir að ráða. Þeim mun fremur
gætu menn haft þessa trú er í hlut á annað stór-
veldið þeirra tveggja sem talin eru ráða yfir mest-
um hemaðarmætti á jörðinni, Bandaríkin. Svo er
þó ekki, og undanfai^in dægur hafa stórárásir Þjóð-
fi-elsishreyfingarinnar í Víetnam vakið meiri at-
hygli en nokkur heimsfrétt um langt skeið og
skyggja jafnvel á töku bandaríska njósnaskipsins
Pueblo viið Kóreuströnd og vopnabrak Banda-
ríkjamanna í sambandi við þann atburð. Leiftur-
árásir Þjóðfrelsishreyfingarinnar um landið allt,
inni í stærstu borgunum og við flugvellina sem
Bandaríkjahemum eru ómissandi, hafa sýnt svo
ekki verður um villzt að í Víetnam er engin víg-
lína nokkurs staðar svo traust að Bandaríkjaher
og leppar þeirra geti verið ömggir um sig. Árás
Þjóðfrelsismanna á sjálft bandaríska sendiráðið
í höfuðborginni Saigon má kallast táknrænn at-
burður, og er líklegur til að valda Bandaríkjunum
lítt bærilegum álitshnekki, ekki gízt í Austurlönd-
um. Enda er svo að sjá af fyrstu viðbrögðum í
Washington, að ríkisstjómin og herstjómin viti
ekki sitt rjúkandi ráð.
gkæruhemaður fátækra'r þjóðar gegn atvinnu-
herjum gráum fyrir jámum er ekki ný húg-
mynd, en í kínversku byltingunni varð þetta ó-
ljósa hugtak að hernaðarvísindum, fræðilega mót-
að í ritum Mao Tse-tungs og þaulreynt í eldhríð-
um byltingar og borgarastríðs. Þjóðfrelsishreyf-
ingar fátækra nýlenduþjóða hafa fært sér þau
fræði og reynslu kínversku kommúnistanna í nyt,
í Alsír, á Kúbu og síðast en ekki sízt í Víetnam,
og í öllum þessum löndum náð árangri sem varla
nokkur utanaðkomandi hefði trúáð fyrirfram.
Meginhugsun skæruhernaðarins er sú að mann-
inum, mannvitinu, er teflt fram gegn ofurefli
vopna og liðs atvinnuhermanna. Manninum gagn-
teknum af hugsjón, 'hugsjón um þjóðfrelsi, um
þjóðfélagslegt réttlæti, gæddum vilja til baráttu
gegn kúgun og fátækt. Skæruhernaður verður
ekki háður árangursríkt nema skæruliðamir njóti
samhugs mikils hluta þjóðarinnar. Þess vegna
sýnir leifturárás Þjóðfrelsishersins í Víetnam, að
mestöll víetnamska þjóðin er með honum, slík-
ar hernaðaraðgerðir væru óhugsandi án þess.
því ber að fagna að átta alþingismenn Alþýðu-
bandalagsins og Framsóknarflokksins hafa
lagt fram á Alþingi tillögu til þingsályktunar
sem miðar að því að Alþingi leggi því sitt lið
að friður mætti komas.t á í Víetnam. ísland á
rödd á alþjóðavettvangi og sú rödd þyrfti að
heyrast hreinni og íslenzkari en oft vill verða.
Svo gæti orðið með samþykkt tillagnanna um
Víetnam. — s.
Stefán Bjarman vinnumiðlunarstjóri, Akureyri:
Langur og tiltölulega fjölsótt-
ur fundur, á okkar vísu, var
haldinn í Alþýðubandalagsfé-
lagi Akureyrar sl. sunnudag
hinn 21. þ.m. Að gefnu tilefni
kemst ég ekki hjá að minnast
nokkuð á fund þenna, og þá
fyrst, þótt álappalegt sé, á endi
hans, en þá var*ég nýfarinn af
fundinum, sökum lasleika. Ég
tel algerlega tilgangslaust að
fara fram á rúm í Verkamann-
inum hér, þar sem ritstjóri hans-
neitaði nýskeð að birta hina
hógværu grein Jóhanns Páls
Árnasonar, menntaskólakenn.
ara, er síðar birtist í Þjóðviljan-
um hinn 19. þ.m. Verð ég því
að hafa sama hátt á og hann.
★
Mér er tjáð, að undir lok of-
annefnds fúndar hafi góðkunn-
ingi minn (og tvöfaldur flokks-
bróðir), Þorsteinn Jónatansson,
ritstjóri Verkamannsins, beint
orðum til mín undirritaðs, eitt-
hvað á þá leið að „Stéfán nokk-
ur Bjarman hafi gerzt æðsti
prestur og erindreki Einars Ol-
geirssonar hér á Akureyri". (Ég
þori ekki að ábyrgjast nákvæml.
orðanna hljóðan, en eitthvað í
þessa veru munu þau hafa ver-
ið). Undir venjulegum kring-
umstæðum mundi ég frekar
reikna mér þessi ummæli til ó-<^
verðugs lofs en lasts, en hið
síðar nefnda mun þó hafa verið
meining ræðumanns. Kemur
mér það þó nokkuð undarlega
fyrir sjónir, þar sem ég veit
ekki betur en að Þorsteinn
„nokkur“ Jónatansson hafi
mestan hluta manndómsára
sinna verið meðlimur Sósíal-
istafélags ■ Akureyrar, og sé
það enn, (ég held, meira að
segja, varaformaður félagsins),
og hingað til hefur Einar Ol-
geirsson ekki verið skoðaður
sem fjandmaður eða illvirki í
þeim félagsskap, né öðrum sam-
tökum' vinstri manna hér á
landi. Og ég skal fúslega viður.
kenna, að EF ég hefði nokkurn
tíma haft tilhneigingu eða hæfi-
leika til að gerast „erindreki"
nokkurs manns, mundi Einar
Olgeirsson hafa komið þar
einna fyrstur manna til mála,
því þótt við höfum ekki ætíð
verið á sama máli í ölliJÍm grein-
um, þá veit ég hann hafa hrein-
astan og óflekkaðastan skjöld
allra íslenzkra stjórnmála-
manna, að öðrum ólöstuðum.
En, því miður, ég hef aldrei
verið „erindreki“ eins né neins.
Ég er gamall karl, og hef alla
ævi verið lélegur félagsmaður,
og skammast mín ífyrir.
Annars þykist ég vita hver
hin raunverulega ástæða þess-
arar sérkennilegu „kveðju“
nefnds Þorsteins til mín hafi
verið. Einsog allgreinilega er
lýst í grein Jóhanns Páls Árna-
sonar í Þjóðviljanum þ. 19. þ.
m„ lagði varaformaður Al-
þýðubandalagsfélags Akureyr-
ar, Angantýr Einarsson, fram
tillögu á stjórnarfundi félags-
ins þ. 15. þ.m„ undirskrifaða af
30 félagsmönnum, þess efnis, að
efnt yrði til opinbers félags-
fundar hið bráðasta, og boðið á
hann formanni þingflokks Al-
þýðubandalagsins, Lúðvíki
Jósepssyni, til þess að fá sem
greinilegastar skýringar á hinni
furðulegu afstöðu þingmanns
okkar, Björns Jónssonar, og
fylgismanna hans, til málefna
Alþýðubandalagsins. Mér er
ljúft að játa, að ég var einn
þeirra manna, er skrifuðu undir
þessa málaleitan — ég held að
ég hafi verið sá fjórði eða
fimmti sem skrifaði undir, en
eftir það sá ég aldrei listann
fyrr en hann var lesinn upp á
féíagsfundinum — en ég vona
að hapn komi sem fyrst fyrir
almenningssjónir. Báðum liðum
tillögunnar var algerlega hafn-
að af meirihluta fél^gsstjórnar- .
I
innar og flutningsmaður hrak-
yrtur á hinn ósiðmannlegasta
hátt.
En samt varð þetta til þess,
að meirihluti stjórnarinnar sá
sér ekki annað fært, en að boða
til félagsfundar þ. 21. þ.m. En
í fundarþoðun var umræddrar
tillögu hvergi geið, heldur að-
eins tveggja málshefjenda, Jóns
Ingimarssonar, er talaði um
bæjarmál, og Björns Jónssonar,
er talaði um stjórnmálaviðhórf-
ið. Þetta voru miklar maraþón-
ræður, sem stóðu, að meðtöld-
um umræðum annarra, í fullar
þrjár klukkustundir. Ræða
Björns var um margt hin fróð-
legasta, en ekki minntist hann
einu orði á málaleitan okkar 30-
menninganna. Undir .lokin drap
hann með nokkrum dæmum á
þá rangsleitni, sem honum og
Hanníbal Valdimarssyni og
fylgismönnum þeirra hefði ver-
ið sýnd með kjörum í nefndir
og virðingarstörf. Það eina í
ræðu hans, sem hægt var að
flokka undir málefnaágreining,
var það, að á sameiginlegum
fundi stjórnarandstæðinga, þar
sem rætt var um moguleika á
þjóðstjóm (þ.e. stjórn allra
flokka hefðu þeir Lúðvík Jós-
epsson, (sem hann kvað hinn á-
gætasta mann), verið á öndverð-
um meið, þar sem Lúðvík, á-
samt Eysteini Jónssyni hefði
viljað ganga að þjóðstjómar-
myndun, en hann (Bjöm) ver-
ið því alveg andvígur.
Þegar loks þessum þriggja
tíma umræðum lauk, gafst
flutningsmanni tillögunnar,
Angantý Einarssyni, færi á að
lesa hana upp, ásamt nöfnum
undirskrifenda, og skýra tilefni
hennar. Upphófust þá um hríð
allæstar og á köflum ekki ó-
spaugilegar umræður, en ekki
að sama skapi málefnalegar, því
þær snerust svo til einvörðungu
um hvílík móðgun og svívirða
hinum ástsæla verkalýðsfor-
ingja, Birni Jónssyni, væri
sýnd með undirskriftaskjalinu,
án þess að minnast að nokkru
á afstöðu hans til Alþýðubanda-
lagsins. Að vísu lét einn fund-
armanna (Ingólfur Árnason,
bæjarstjórnarfulltrúi Alþýðu-
bandalagsins hér) svo um mælt,
að bezt væri að kljúfa flokkinn,
en gerði ekki að heldur neina
tilraun til að benda á málefna-
legan ágreining. Lauk fundin-
um með samþykkt traustsyfir-
lýsingar á Birni Jónssyni, en
tillögu Angantýs Einarssonar og
Jóhanns Páls Ámasonar, um að
Björn Jónsson taki upp aftur
samvinnu við þingflokk Al-
þýðubandalagsins, var visað til
kj ördæmisþings.
Þetta var því mjög misheppn-
aður fundur. Hér var alls ekki
um að ræða verðleika eða vin-
sældir verkalýðsforingjans
Björns Jónssonar. Þær eru
miklar og verðskuldaðar, og ég
segi fyxir mig, að ég vildi fús-
lega vera meðflutningsmaður
traustsyfirlýsingar honum til
handa á því sviði, og hið sama
býst ég við að allir hinir und-
irsirifendur tillögunnar mundu
segja. Hér var einvörðungu um
að ræða alþingismanninn Björn
Jónsson, er bauð sig fram við
síðustu alþingiskosn. fyrir AI-
þýðubandalagið í Norðurlands-
kjörd. eystra, og var réttkjörinn
af okkur stuðningsmönnum
þess flokks til samvinnu og
samstarfs við þingflokk Al-
þýðubandalagsins. Þessu skyldu-
verki sínu hefur hann brugðizt,
einmitt á þeim örlagaríka tíma,
þegar verið er að gera úrslita-
tilraun til að gera Alþýðu-
bandalagið að breiðum, sósíal-
ískum stjórnmálaflokki allra
vinstri manna landsins; og það
án þess að gefa upp nokkrar
frambærilegar ástæður, aðrar en
grátkonunöldur yfir ag hann og
fylgismenn hans hafi ekki verið
Framhald á 7. síðu.
Mótmæli gegn fyrirmælum
menntamálaráðuneytisins
á ákvæðum Kjaradóms um dag-
Félag háskólamenntaðra
kennara hefur sent Þjóðviljan-
um til birtingar eftirfarandi á-
lyktun stjórnar félagsins, vegna
nýútgefinna „fyrirmæla“ fjár-
málaráðuneytisins^ um túlkun á
Kjaradómi 1967. Ályktun þess-
ari var komið á framfæri við
fjármálaráðherra í bréfi dag-
settu 28. jan. s.l.
„Reykjavík, 28. janúar 1968.
Herra fjármálaráðherra.
Vegna fyrirmæla fjármála-
ráðuneytisins um framkvæmd
á dómsorðum Kjaradóms, sem
dagsett eru 27. des. 1967, vill
stjórn Félags háskólamentaðra
kennara (F.H.K.) taka fram
eftirfarandi:
Stjórn F.H.K. mótrpælir ein-
hliða ákvörðun fjármálaráðu-
neytisins um lækkun á yfir-
vinnuálagi, enda verður slík á-
kvörðun að teljast bein kjara-
skerðing fyrir félagsmenn
F.H.K.
Stjórnin mótmælir þeirri
túlkun fjármálaráðuneytisins,
sem liggur til grundvallar þeirri
ákvörðun þess, að daglegum
vinnutíma kennara skuli ljúka
kl. 17 mánudaga til föstudaga
og kl. 12 á laugardögum í stað-
inn fyrir kl. 16 mánudaga —
föstudaga og kl. 11 á laugardög-
um. Tekið skal fram, að hvort-
tveggja er miðað við, að starfs-
tími hefjist kl. 8. Mómæli þessi
byggir stjórn F.H.K. á eftirtöld-
um atriðum:
a) Stjórnin lítur svo á, að
fyrrnefnd túlkun brjóti í bága
við 3. gr. Kjaradóms frá 1967,
en þar stendur, að eigi skuli
ákvæði dómsins valda því, að
daglegur vinnutími nokkurs
starfsmanns lengist frá því sem
áður var.
b) Fyrrnefnd túlkun mun
bitna harðast á þeim kennurum,
sem inna verða verulegan hluta
kepnsluskyldu sinnar af hönd-
um síðdegis vegna skorts á hús-
næði fyrir kennslu (tvísetning-
ar í skólum).
c) Nefna má einnig, að í nú-
gildandi erindisbréfi fyrir
kennara eru ákvæði um, að
daglegum starfstíma skóla skuli
Ijúka kl. 17, ef hann hefst kl.
9, annars fyrr.
Með tilliti til þessara atriða
æskir stjórn F.H.K. þess ein-
dregið, að þér hlutizt til um, að
fyrrnefnd ákvörðun um lækk-
un á yfirvinnuálagi og túlkun
legan starfstíma kennara verði
endurskoðuð.
Virðingarfyllst,
Jón Baldvin Hannibalsson.
(formaður).
Hörður Bergmann
(ritari).
BORÐIÐ
OSTURIALLAR |i/| CTI E31
MALTIÐIR! YC K
VALA15-20 r-j i S
OSTATEGUNDIl
OSTA'OG SMJÖRSALANp
SNORRABRAUT 54.