Þjóðviljinn - 28.02.1968, Blaðsíða 8

2 SfÐA — ÞJÓBVmiiNN — Midváfcudagur 28. £öb®óair 1068.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
21
— Eigið þér við — að ég ætti
að spyrja Donnington —
— Fjarstæða er þetta. Hann
myndi ekki hlusta á yður. Hann
myndi aldrei viðkenna að sonur
hans hefði látizt af öðru en
slysförum. Hann myndi hóta yð-
ur málsókn fyrir meiðyrði.
— Maggie, ég held við ætt-
um að fara. sagði Salt læknir
og valt hálfpartinn út úr stóln-
um. Hann var dæmalaust ólið-
legur við að setjast í stól eða
s-tanda upp úr stól, þótt hann
væri alls ekki feitur. — Herra
Aricson, þakka yður fyriraðvilja
taka á móti yður. En ég get
ekfci látið sem ég skilji hvað
þér eruð að fara. Hann benti
Maggie að ganga til dyra á
undan, og síðan sneri hann sér
við og sagði: — Þið virðizt vera
að tryggja ykkur fyrir hneyksli
sem er ekkert hneyksli. Ég má
ekki ljóstra neinu upp, þótt
ekki sé neinu upp að ljóstra.
Þér eruð að hjálpa Donnington
að halda hlíf yfir engu. Nú
voru þau komin fram í and-
dyrið. — Það getur ekki verið
neitt að, en það má ekki frétt-
ast. Jæja, ég skal reynaaðkyngja
þessu öllu saman — þótt það
kunni að taka tímann sinn —
ef þér viljið aðeins spyrja Donn-
ington einnar spumingar frá
mér. Hann sneri sér við og
horfði hvasst á Aricson. — Að-
eins þetta: Hvar er Noreen
, Wilks? Góða nótt.
2
Þau voru aftur komin í fbúð
Salts læknis, inn í ringulreið-
ina af bókum og plötum, og far-
in að drekka góða, kínverska
teið. Hann hafði boðizt til að
aka henni beint heim frá Aric-
son; hann hélt hún væri þreytt,
og hún var það; en klukkan
var ekki nema rúmlega tiu,
móðir hennar væri enn á fót-
um, t>g hún gat ekki hugsað sér
að þurfa að svara ótal spum-
ingum — án þess a<ð mega
minnast á Noreen Wilks — áður
en hún væri búin að fá nætur-
svefn eða tala við Alan- Og
meðan Salt læknir var að búa
til teið, hafði hún hringt heim
og sagzt koma seint, og móð-
ir hennar hefði miklu fremur
verið reið en leið. Hún hafði
farið' til lögreglunnar, og þótt
þeir hefðu ekki beinlínis verið
ruddalegir þar, þá höfðu þeir
neitað að taka hana alvarlega.
Ef lögreglan ætti að gera sér-
stakar ráðstafanir í hvert skipti
sem eiginmanns væri „saknað“
í einn eða tvo daga, þá yrðu
lögreglustöðvamar fljótlega eins
og vitlausraspítalar. Og hún gat
ekki komið þeim í skilning um
að Edward Culworth væri allt
annars konar maður en eigin-
menn;mir sem þeir hefðu í huga.
Og hvað þóttist Maggie svo sem
vera að gera? Og Maggie svar-
aði því til að hún væri í Birk-
den vegna föður síns og væri
að gera sitt bezta. Og hún v<ssi
ekki fyllilega hvað Alan var að
gera; oð það var að minnsta
kosti engin lygi.
— Er það rétt af mér, spurði
hún Salt lækni meðan þáu
drukku te!ð, — að levna mömmu
þessu um Noreen Wilks?
-*■ Já, Maggie. Ef móðir þín
væri þess konar kona, sem þú
gætír savt frá hverju sem væri,
þá myndirðu ekki þurfa að
spyrja spumingar. Hún svarar
sér sjálf.
— Jæja þá. En bað get ég
sagt þér, hélt hún áfram næst,-
um þrjózkulega, — ég er sann-
færð um að það var ekkert —
þú sk!lur, kynferðislegt — á
milli hans og Noreen Wilks.
— Ég er ekki sannfærður, en
bó, halls<st ég einnig að þeirri
skoðun. í rauninni þekki ég föð-
ur þinn alls ekki —
— Hann er ákaflegá sam-
vizkusamur, vinnusamur, hóg-
vær, feiminn bóksali —
— Það var og. Og Noreen
var ung, jafnvel eftir aldri-Nei,
það er eitthvað annsð. Ef til vill
hefur hann þekkt foreldra henn-
ar — eða annað þeirra- Meðal
annarra orða, fór hann oft til
Birkden?
— Nei. Ég held ekki. Kannski
einu sinni eða tvisvsr í mánuði.
Honum féll ekki yið Birkden.
Ég held hann hafi komið hingað
á mánudaginn til þess að spyrjr
ast fyrir um Noreen Wilks. En
af hverju datt þér í hug að
hann hefði farið í verksmiðju-
klúbbinn?
— Látbragð barþjónsins og
Dews, þegar ég kynnti ykkur
Culworthsystkinin svo vandlega.
Ba<rþjónninn lokaði á sér and-
litinu. Dews álítur sjálfan sig
slyngan lygara og hann hélt sér
væri óhætt að sýna yfirlæti.
Jæja — og ættu þau að gera
það. Ég á vjð, hvort nokkuð sé
athugavert við hann? sagði Salt
læknir og tókst næstum að ná
raddhreim og fasi Dews. — Hann
smjattaði á þessu — beið eftir
því að geta hlegið með bar-
þjóninum þegar við værum far-
in.
— Þú hefur svel mér gott
minni- Ég hefði ekki getað mun-
að nákvæmlega hvað hannsagði
— og hvemig hann sagði það.
— Ég myndi sóa dýrmætum
tíma, Maggie, ef ég hefði ekki
hugann við efnið. Ég er viss
um að faðir þinn fór í verk-
smiðjuklúbbinn einhvem tíma
á mánudaginn, þegar hann var'
búinn að tala við Peggy Pear-
son í Lyceum. Auðvitað veit
ég ekki hvað gerðist eftir það.
Þetta skýrir dálítið sem hafði
vaÆizt fyrir mér áður en þú
komst í dag. Ég gat ekki skilið
hvernig þessir verksmiðjunáungar
— utan klúbbs og innan — voru
svona fljótir að taka við sér.
Svarið er þetta: — Það var
ekki ég sem kom þeim af stað
í gærmorgun. Faðir þinn byrj-
aði á mánudaginn. Síðan kom
eitthvað fyrir —
— Fyrir föður minn? hróp-
aði Maggie skelfd.
— Eitthvað sem faðir þinn er
flæktur í — já. Ekkert hræði-
legt — hafðu engar áhyggjur.
— Hvernig veiztu, að svo er
ekki? ^
— Vegna þess að maður eins
og Dews myndi ekki þora að
hylma yfir það. Hann myndi vera
dauðskelkaður. En hann veit eitt-
hvað um foður þinn sem við
vitum ekki.
— Mamma sagðist hafa farið
til lögreglunnar í kvöld, og þeir
neituðu að taka hana alvarleea.
— Hún getur ekki ætlazt til
að þe!r geri það. Þið vitið báðar,
að þetta er ólfkt föður þínum,
en lögregian veit það ekki. En
-annars ætla ég að tala við Hurst
yfirlögregluþjón á morgun, og
hann afgreiðir mig ekki með
hlátninum einum.
— Búðin er lokuð síðdegis á
morgun. Má ég koma til þín?
Ég verð að fá að fylgjast með
því sem gerist — og ég er viss
um að faðir minn er á einhvem
hátt flæktur í þetta með Nor-
een W;lks. Ég skal reyna að
vera ekki til trafala. Og kannski
er eitthvað sem ég get gert?
Hún leit hálfbiðjandi á hsun.
— Viltu annan tebollg? Ágætt.
Já, sagði hann um le!ð ög hann
tók við bollanum hennar. — Ég
verð feginn að sjá þig. Kannski
hef ég' bráðlega börf fyrir vitni.
Þa<ð getur farið að volgna íkring-
um mig. Kannski á ég eftir að
standa einn gegn öllum bænum.
Og hyað sem því líður, þá er
ég enginn einsetumaður að eðlis-
fari og ég er stundum e!nmanna.
Ég vonast bá eftir þér um hálf-
tvöleytið, Maggie.
— Þakka þér fyrir. Hún var
bæði að þskka fyrir teið, sem
hann rétti henn;, og heimboðið.
— Mér er satt að segja ekkert
um að tala um Noreen Wilks.
Mér er ósjálfrátt illa við hana
— vegna pabba — og einhverra
hluta vegna þá fer um mig hroll-
ur þegar ég hugsa til hennar.
En trúirðu í raun og veru hon-
um herra Hurst — Aricson —
þegar hann sagð!st ekki vita
hvað hefði orðið um hana?
— Já. Hann veit það ekki.
Það er ég viss um. En það er
dálítið annað. Ég sá votta fyrir
því. Hann víll ckki vita það.
Það þyrði ég að sverja, Maggie.
Hann er manngerð sem vill
fylgjast með öllu — en ekki
í þetta sinn- Hann hefur lokað
hugaisnn og sett hemgiJás fyrir.
En það er ekki þar með sagt
að ég geti farið rninna ferðai og
komizt að því hvað varð um
Noreen. Með einhverju móti reyn-
ir hann að koma í veg ftmir
það.
Maggie tæmdi bollann ogsetti
hann á bakkann. — Nú veit ég
hver,s vegna það fer hrollur um
mig út af þessari sitúlku. Þú
talar um hana eins bg hún væri
dáin.
Hann kinkaði Rolli. — Ég held
hún sé það.
Hana langaði allt í einu mest
af öllu heim í rúm. — Ég ætti
líklega að fara núnai. Eða finnst
þér ég ætti að hringja í Alan
hjá þessum kvenmanni?
— Ég er á móti því, Maggie.
Gefðu honum tækifæri.
— Tækifæri? Hvað þá — til
þess að verða ástfanginn af svona
kvenmanni? N
— Hann gæti valið verr?
— Hvemig þá? Símaimellu?
— Hún er ekki eins harðsoð-
in og hún vill vera láta, sagði
Salt læknir. — Það kæmi mér
ekki á óvart, þótt hún væri hér
vegna þess að einhver náungi
fór illa með hana annars stað-
ar — sennilega í London-
— Er þar með ssigt að hún
þurfi að haga sér eins og gála
— eins og lausakona? Hafði
hún komið upp um sig með
þessari upphrópun? Bjó nokkuð
undir hinu snögga augnaráði
Salt læknis?
Sennilega ekki. — Það er ekk-
ert víst að bróðir þinn hafi neitt
illt a<f því að gera sig fffl. Auk
þess getum við ef til vill haft
gagn af henni.
— Uss — þvættingur. Ég
myndi ekki treysta henni. Nú
verð ég að fara, Salt læknir. Allt
í einu er ein,s Pg ég sé slitupp-
gefin. Það hefur of mikið gerzt
í dag. Og ég nýt þess ekki —
eins og ég held að þú gerir
megnið af tímanum.
Ef hann hefði maldað í mó-
inn, þá bjóst hún eins við að
hún hefði öskrað. En hamn gerði
það ekki; og þótt hann væri
ósköp hlýlegur á svipinn, þá
mælti hann ekki orð, ekki einu
sinni þegar , þau voru hálfnuð
og hún fór að skæla á auman
og vesældarlegan hátt og fáein
huggunarorð hefðu verið velþeg-
in; hann hélt aðeins áfram að
akai með kalda pípuna i munnin-
um, og sennilega var hann alltaf
að hugsa um þessa ófétis Nor-
een Wilks.
Attundi kafli.
1.
Salt læknir fékk sér stóran
kaffibolla í morgunverð Pg litla
sneið af ristuðu brauði, sem
hann smurði með smjöri og hun-
sogi. Þegar hann hafði matazt,
var klukkan næstum níu. Hann
gekk út fyrir til að líta á morg-
uninn, sem meira að segja í
Birkden var haustlegur, fagur,
dapurlegur. Ungur maður að
nafni Gooch, sem bjó ,á annarri
hæð, en var oft að heiman að
selja raftæki, gaf sig á tal við
hann íyrir utan aðaldymar. —
Góðan daginn, Salt læknir. Hve-
nær ætlið þér að yfirgefa okk-
ur?
BIIANJFS A-1 sása: Með k|öti9
með fiski. með hverjn sem er
SKOTTA
Hún var á leiðinni upp stigann þegar síminn hringdi og
ákafinn var einum of mikill.
Auglýsið í Þjóðviljanum
ÚTSALA - ÚTSALA
Stórfelld verðlækkun á öllum vörum verzlunar-
innar. — Notið þetta einstaka tækifæri og gerið
góð kaup.
ALLT Á AÐ SELJAST!
VERZLUN GUÐNYJAR
Grettisgötu 45.
Stéttarfélag verkfræðinga
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Stéttarfélags verkfræðiniga verður
haldinn í dag í Tjamarbúð uppi kl. 20,30.
Dagskrá: Venjulí?g aðalfundarstörf.
Félagsmenn fjölmennið.
Stjómin.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTA N
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Lótið stilla bílinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100.
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Símí 30135.