Þjóðviljinn - 19.07.1968, Blaðsíða 5

Föstudagur 19. júlí 1968 — ÞJÓÐVTLJHsTN — Síf>A g
Frásögn AAERVYN JONES
úr New Statésman:
f síðastliðnufn fúánuði var gefin út í Frakklandi bók sfem
kölluð er Le Livre Nóir dés Jburfiéés de Mdi og ér það safn
lýsiúga á ruddaskap frönsku lögreglunnar og annarra liðs-
sveita, sem hafðar voru til að halda uppi röð og reglu, í ó-
eirðunuin frá 3. til 10. maí. Annað safn vitnisburða um
sarna mál héfur verið gefið út fjölritað og lýsir þag at-
burðunum, sem gérðust aðfaranótt hins 24. maí en þá
köihust bardagar á götunum í annað skipti í hámark. í síð-
asta tölublaði New Statesman er sagt frá þessum vitnis-
burðum.
Allur framburður er komi rm
£rá fórnarlömbum eða sjónar-
Vóttuim. Stúdentasambandid og
sámband keniniara í æðri skól-
ufn féra ábyi'gð á útgáfuwni, en
ffáifniburðum vitna söfnuðu fé-
lagsfræðingar og segir Mervyn
Jónés í grein í New Statesman
að hanin hafi hitt nokkra þedrra
að miáli fyrir skömmu og dragi
ekki hlutlægni þieirra í efa.
Enda megi sjá á sjálfum
handritunum sem skrifuð eru á
ýniiskonar pappír og að sjálf-
sögðu með hinum f jölbreyttustu
rithöndum að óhugsandi sé að
þéssi vitnisburður væri tilbú-
inn með stuttum fyrirvara.
En það er erfitt að fá fluil-
ar saninanir fyrir þessum
í'uddaskap — sannanir sem op-
inber frönsk rannsókh mundi
taka giidar af tvedm ástæðum :
önnur er sú að löggæzlusvédt-
unum er meinilla við að fólk
fylgist með þeim að störfum og
sérstaklega að myndir séu af
þeim teknar eins og þessi vitn-
isburður sýnir:
Xokkrir Brasilíumenn, leik-
arar og Ieikhúsfólk, stóðu á hó-
telsvöium ... Sem fólkið fylgd-
ist með ofbeldisaðgerðum lög-
reglunnar kom það auga á kvik-
myndara, sem kom frá Rue de
la Harpa. Hann staðnæmdist í
dyrum bókabtiðar og fór að
filma ... Lögregluþjónn hand-
tók hann og reyndi að grípa
vélina af honum, Honum var
misþyrmt á hinn ruddalegasta
hátt, missti gleraugun af sér en
reyndi að halda í myndavél-
ina... Tveir 1 jósmyndarar, sem
báru blaðamannaarmbönd um
handleggina fóru að taka mynd-
ir af handtöku kvikmyndarans.
Lögreglan réðist að þeim með
kylfum .. . Lögreglumaður á
horni breiðgötunnar henti hand-
sprengju upp á svaiimar þar
sem Brasiiíumennirnir voru . ..
Hin ástæðan er sú að svona
atvik verða eiinku m mörgurm
klukkustundum eft.ir að mann-
fjölda hefur verið dreift. Þietta
gerðist eftir götubaixJaga:
Maður sem var greinilega
meðvitundarlaus lá í götuvígi.
Öryggislögreglumaður stóð yfir
ltonum og lanidi hann með
kylfu hvað eftir annað á sama
tíma og kviknað hafði í götu-
víginu. Rauðakross maður sem
bar merki á húfu sinni, brjósti
og baki svo að hann var auð-
þekkjanlegur jafnvel iangt að,
nálgaðist og reyndi að tosa hin-
um særða í burt. Öryggislög-
regluþjónninn lanidi hann beint
í andlitið, sló hann niður og
hélt siðan áfram að berja á
þeim meðvitundariausa.
Stúdeait skýrir svo frá:
Klukkan fimm að morgni var
andrúmsloftið óþolandi (vegna
gass) í Rue Gay-Lussac. Ég fór
með kærustuna, sem var að
kafna og hafði brunaverki í
augunum inn í hús við götuna.
Við vorum nokkrir félagar sem
leituðum þarna skjóls hjá konu
sem þarna bjó. Um klukkan
sex kom borgaralega klæddur
lögregluþjónn þjótandi inn og
hafði hann skamnibyssu á lofti,
hann hafði neytt húsráðanda
til að opna dyrnar með því að
hóta henni málssókn fyrir að
hyima yfir með uppþotsmönnum.
Hann lét okkur standa fram á
stigapalli meðan hann lét um
30 öryggislögreglumenn taka
sér stöðu í stiganum frá fjórðu
hæð og niður og voru þeir með
kyifurnar á lofti. Það var hroða-
legt að komast niður... Ég
reyndi að vernda unnustu mína
eftir mætti... TJti á götunni
vorum við tekin og látin ganga
í röð tíl iögregiustöðvarinnar
með hendur á höfðinu. Ég reyndi
að fá CSR (öryggislögreglu-)
mennina tfl að hætta að berja
unnustu mína, benti þeim á að
hún væri ekki nema 45 kg og
gætí því greinilega ekki hént
götusteinum. Þetta æsti þábara
upp og þeir héldu áfram að
kalla hana hóru og sögðu að
þeir skyldu sjá um hana. A
lögreglustöðinni héldu þelr á-
fram að berja okkur.
Kona skýrir frá þvi hverrág
hún leitaði skjóls í tómri íbúð
með öðrum og þar á meðal vöru
ung . hjón:
Konan var komin þrjá mán-
uði á leið. Þau fölðu sig í baft-
herberginu, en CSR-mennimir
brutu dyrnar upp og stukku á
þau með ópum og öskrum. Ég
var f felum í næsta herbergi,
en fyrir eitthvert kraftaverk
komu þeir aldrei þangað inn.
Ég gat heyrt hvemig unga stúlk-
an hrópaði: Ég er vanfær, og
hvernig hún var lamin um leið
og þeir öskruðu á hana: „Þú
sbalt nú brátt finna fyrir því,
hóra“. Ég sleþpi smáatriðum.
Ég gæti haldið áfram og skrif-
að 10 síður. Þeir börðu mann
hennar næstum því í rot, börðu
annan pilt og fóru með þá, en
skildu óléttu stúlkuna eftír í
dyrunum þar sem hún var að
líða út af öll í sárum á höfðinn
og hafði fengið taugaáfall. Þeg-
ar ég hjálpaði henni á fætur
hrópaði hún: „Maðurinn minn,
maðurínn minn, þeir drepa
hann. Hann var höfuðkúpubrot-
inn fyrir“. Við fórum fram á
stígagang og dyr á annarrihæð
opnuðust. Þar var maður sem
sagði okkur að koma inn í hvelli
... Við dvöldum þar í myrkri
fram tii kl. fimm að morgni,
húsið var umkringt. Allan þenn-
an tíma gátum við séð þá halda
áfram að berja særða menn,
handtaka fólk sem var eitt á
heimleið og loks hentu þeir
handsprengjum inn í íbúðimar.
Við gátum ekki fengið neána
hjúlp fyrr en klukkan fimTw.
Ólétta stúlkan fékk hriðir og
hjúkrunarkona sem skoðaðí
hana sagði að hún ætti á hættu
að missa fóstrið. Það var farið
með hana á spítala og siðan hef
ég ekkert af henni frétt.
Hjúkrunarkona var handték-
in og flutt í fangabúðir við
Beaujon:
Við komum út úr vögnunum
og vorum barin, síðan gengtim
við milli tveggja raða af CSR-
mönnum og komst ég á svaaði
sem girt var með gaddavír. Ég
beið þar í rigningunni. öðru
hverju komu CSR-vagnar með
rnenn og konur, sem höfðu ver-
Framhald á 2. síðu.