Þjóðviljinn - 19.07.1968, Blaðsíða 8

0 SlÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Föstudagur 19. júli 1968.
AGATHA CHRISTIE:
EILIF
NÓTT
lagsbanru. Hún átti heima hjá
okkrjr í eitt ár til bess að ég gaeti
læ’"1' frönsku og síðan kom Greta
frá Þýzkalandi til að ég gæti
lært þýzku. Greta vair allt öðru
visi. Allt breyttist strax og Greta
kom.
— Ertu mjög hænd að henn-i?
Bpurði ég.
— Hún hjálpar mér, sagiðtt EM-
ie. — Hún stendur með mér. Hún
hagræðir öllu svo að ég get feng-
ið dálítið frjálsræðd og get hreyft
mig svolítið úti. Hún finnur upp
á lygum fyrir mig. Ég hefði
aldrei komizt í Sígaunahagann ef
ékki hefði verið fyrir aðstoð
Gretu. Hún styttir mér stundir
og lítur eftir mér í London með-
an stjúpa mín er í París. Ég
ekrifa bréf fyrirfram áður en ég
fer eitthvað að heiman og syp
pósitleggur Greta þau þriðja eða
fjórða hvern dag, svo sfð þau séu
atimpluð í London.
— Og af hverju vildirðu fara
niður í Sígaunahagann? spurði
ég.
Hún svanaði ekfci strax.
— Við Greta komum ofckur
Baman um það, sagði hún. — Hún
er svo ágæt, hélt hún áfram.
Henni detbur svo margt í hug.
Hún hugsar svo mangt upp.
— Hvemig lítur hún út? spu’rði
ég.
— Ó, Greta er mjög falleg,
sagðS hún. — Há og Ijóshærð.
Hún getur allt.
— Ég held að mér myndi ekki
falla við hana, sagði ég.
Ellie hló.
— Jú, alveg áreiðanlega Ég
er viss um að þér myndi geðjast
að henni. Hún er líka mjög vel
gefin.
— Ég hef ekfci áhuga á eáfuð-
um stúlkum, sagði ég. — Ég hef
ekki heldur áhuga á háum og
ljóöhærðum stúlfcum. Ég er hrif-
inn af litlum stúlkum með hár
eins Pg haustlauf.
— Þú ert afbrýðiéamur út í
Gretu, sagði Ellie.
— Kannski er ég það. Þú ert
vist mjög hrifin alf henni, eða
hvað?
— Mér li'kar afskaplega vel við
hana. Hún hefur gert svo margt
fyrir mig að lif mitt hefur ger-
breytzt.
— Og það var hún sem átti
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18, III- hæð (Ijrfta)
Söni 24-6-ia
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
hugmyndina að þvi að þú færir
þaima suðtureftir. Ég er bara að
velta fyrir mér hvers vegna. Það
er ekki sérlega .margt að sjá í
þeim landshluta. Mér finnst það
dálítið skrýtið.
— Það er leyndarmál okkar,
sagði Ellie og varð vandræða-
leg.
— Leyndarmál ykkar Grebu?
Segðu mér frá þvi.
Hún hri.sti höfuðið. — Einhver
leyndairmál verð ég að fá að eiga.
— Veit Greta að bú ert með
mér núna?
— Hún veit að ég ætlaði að
hitta einhvem. Ekki annað en
það. Hún spyr aldrei neins. Hún
veit að ég er hamingjusöm.
Eftir þetta leið vifca áður en
ég hitti EMie aftur. Stjúpa henn-
ar vair komin til baka frá Paris
Pg auk þess einhver sem hún
kallaði Frank frænda og hún
minntist á það. eins og í fram-
hjáhlaupi að hún yrðd myndug
og það yrðd haldin mikil afmæl-
isveizla fyrdr hana í London,
— Ég kernst ekkert heiman,
sagði hún. — Efcki a'la næstu
viku. En eftir það — breytist
það.
— Af hverju breytist það?
— Bftir það get ég gert það
sem mér sýniist.
— Með aðstoð Gretu eins og
vanalega?
Eiíie hló oft að mér þegar ég
minntist á Gretu. — Mifcill kjáni
ertu að vera afbrýðisamur út í
Gkretu, ssigði hún oft. — Þú verð-
ur að hitta hana einhvem tím,a.
Þér lízt áreiðaniega vel á hana.
— Mér fellur illa við ráðríkar
konur, sagði ég þrjózkulega.
— Hvemig hefurðu fengið þá
hugmynd að hún væri ráðrifc?
— Af því hvemig þú talar
um hana. Hún er alltaf að skipu-
leggja eitthvað og koma ein-
hverju í kring.
— Hún ér afskaplega vel virk,
sagði Ellie. — Hún skipuleggur
allt svp vel. Þess vegna getur
stjúpa mín alveg treytst henni.
Ég spurði h»na hvar Frank
frændi væri.
— Ég þekki hann ekki sér-
lega mikið, sagði hún. — Hann
var giftur föðursystur minni, svo
að hann er i raundnni ekki ætt-
ingi. Ég held að hann halfi aílltaf
verið eirðarlaus sál og hann hef-
ur lent í einhvers konar kilandri,
það veit ég. Þú veizt hvemig
fólk taiar um aðra og gefur allt
möguflegt í skyn.
— Áttu við að hann sé efcki
vel séður í samfélaginu? spurðd
ég. — Sé einhvens konar slæp-
ingi?
— Nei, eiginlega er hann al'ls
enginn slæpingi. En hann lenti
vist oft í kröggum. Fjárhags-
kröggum. Og lögmenn og aðstoð-
armenn af einhverju taigi þurftu
að koma tfl skjalanna og bjanga
honum. Borga fyrir þetta Pg hitt.
— Það var og, sagði ég. —
Hann er þá svarti sauðurinn í
fjölskýldunni. Það mætt.i segja
mér að mér félli betur við hann
en dvegðarljósið Grebu!
— Hann getur verið mjög við-
felTdinn þegar hann viTl það við
hafa, sagði EMie. — Hann getúr
verið sérlaga skemmtilegur.
— En þér fellur ekki sérlega
veT við hann? spurði ég.
— JÚ. ég held það.......... En
Bbundum, — ég get vafla útskýrt
þ^ð — Ég héf baina einhvem
veginin á tilfinningunni að ég
viti aldrei hvað hann er aðhugsa
um og sfcipuleggja.
— Hann er þá einm úr skipu-
leggjend askaranum ?
— Ég veit varla hvað hann er,
sagði Elllie.
Hún stakik aldrei upp á því að
ég hitti einhverja af aéttingjum
hennar. Ég var stundum að veTta
því fyrir mér hvort ég' ætti sjálf-
ur að hafa orð á því. Ég vissi
ekki hvernig hún myndi bregðast
við. Loks spurðd ég hana hrein-
skiTnislega:
— Ellie, finnst þér ég ætti að
hitta fjölskyldu þína, eða viltu
heldur að ág geri það ekki, sagðd
ég.
— Ég vil efcki að þú hittir
neinn þeirra, sagði hún í Skyndi.
— Ég vedt að ég er ekki sér-
lega .... sagði ég.
— Þaö var ekki það sem ég
átti við, allis ekki. Þeir myndu
bara gera uppistand. Mér leiðist
uppistsind.
— St.undum finnst mér aMtof
mikið pufcur í þessu sambandi
okkar, sagði ég. —■ Finnst þér
aðstaða mín efcki dálítið annar-
leg?
— Ég er nógu gömul til að
eiga mína eigin vini, sagði Efllie.
— Ég er bráðum tuttugu og eins
árs. Þegar ég verð tuttugu og
eins má ég eiga mína eigin vini
og erhRdrm getur hindrað mig í
þvi. En nú, skilurðu — já, eins
Pg ég sagði þá myndi verða
hræðilegt uppistand og ég yrði
send eitthvað burt svo að við
gætum ekki hitzt. Það yrðd — æ,
getum viö ekki haldið áfram eins-
og nú er.
— Ef þér finnst það í lagi, þá
finnst mér það Ifká, sagði ég. —
Ég vildi bara ósfca að við bvrít-
um efcki aið vera með þetta puk-
ur.
— Þetta er ekkert pufcur. Þetta
er bara að eiga vin sem hægt er
að tala við um allt og trúa fyrir
öllu. Sem hægt er að byggja
skýjaborgir með. Hún fór aMt í
einu að hlæja. — Ef þú vissir
hvað þ?ð er dásamlegt.
Já, við gerðum mikið af því
— að byggja skýjaborgir. Mikið
af tímanum fór í það hjá okkur.
Stundum stóð ég'fyrir því. En
oftast vað það «ESiie , sem sagði
•— Ef við hugsuðum okkur að við
værum búin að kaupa Sígauna-
hfisamn og ætluðum að læiisa. þar
hús.
Ég hafði sagt henni taisvert
frá Santonix og húsunum sem
hann hafði byggt. Ég reyndi að
lýsa fyrir henni húsunum pg
hugsanagangi hams. Ég héld ég
halfi ekki lýst því sériega vel,
því að ég er ekki mjcrt Taginn
við að lýsa hlutum og slfku. Ellie
haifði trúlega gert sér sínar eigin
hugmyndir um húsið — húsdð
okkar. Við sögðum aldrei „húsið
okkarw en við vissum, að það
var þaö sém við áttum við.......
Og svo átti ég ékfci að fá að
hitta Ellie í mcira en vifcu. Ég
hafði tekdð út sparifé mitt (iþað
var ekfei sérlega mifcið) og keypt
handa henni lítinn grænan hvít-
smárahring 'úr írskum nýmálmi.
fig gaf henni hann í afmaslisgjöf
og henni þótti hann faliegur og
var mjög glaðHeg á svipinn.
— Hann er svo faHegur, sagði
hún.
Hún nótaði sjaldan skartgripi
og þegar hún gerði það hafa það
trúlega verið ósviknir demantar
og smaraiffðar og þess háttar, en
henni þótti vænt um græna,
hrimiginn minm.
— Þetta verður nú afmæTis-
gjötfin sem mér þy'kir vænzt um,
sagði hún. ^
Svp fékfc ég hraðbréif fré henni.
Hún æiilaði till Suður-Frafcfclands
ásamt fjölsikýldu sinni strax eftir
aifmælið.
— En vertu ekfci leiður, við
komum til haka eftir tvær, þrjár
vikur á leið til Bandaríkjanna,
skrifaði hún. — Þá hitttum-=t við
örugglega' aftur. Ég þarf ? taila
við þig um mfkílvægt mál.
Ég var órólegur og gramur yf-
ir því að ég féfck ekki að hitta
Ellie og að húri skyldi vera kom-
KROSSGÁTAN
Lárétt: 1 rak, 5 athygli, 7 blefck-
iinig, 8 dýrahljóð, 9 mælir, 11
strax, 13 rami, 14 sigað, 16 líf-
færi.
Lóðrétt: 1 lánisamar, 2 steinteg-
und,' 3 riaðar, 4 eins, 6 slóð, 8
þræll, 10 í jórturdýrum, 12 utan
dyra, 15 öfug röð.
Lausn á síðustu krossgátu:
Lárétt: 2 páfar, 6 úlf, 7 afla, 9
KS, 10 bás, 11 Bva, 12 ar, 13
Krít, 14 Vín, 15 tálma'.
Lóðrétt: 1 Trabamt, 2 púls, 3
ála, 4 ff, 5 rosatíð, 8 fár, 9 kvi,
11 Bma, 13 kím, 14 VL.
S KOTT A
„Ekiki snúa þér við, Sigga. Þeir enu bara að reyna að vekja
athygli á sér“!
ROBINSOIV'S ORANGE SQUASH
■uá blanda 7 sinnuiii með vatni
BÍLLINN
BIFREIÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöð, bifreiáaþjónusta
Laugavegi 118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bifreið yðar,
einnig tökum við að okkur þvott, hreinsun á saetum,
toppum, hurðarspjöldum (leðurlíki). Bónum og
ryksugum. — Opið frá 8,00—19,00 alla daga nema
sunnudaga.
Sínii 2-11-45.
yÖRUFLUTNINGAR UM ALLT LAND.
LfíNOFLUTNOiGfíR -f
Ármúla 5 — Sími 84-600.
----------------
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillingar og allar almennax bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sími 34362.
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla- Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokux.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100.
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
HemlastiUing hf.
Súðarvogi 14 — Simi 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smuroliu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. — Opið til kl 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
Trúin flytur fjöll. — Við flyt.ium állt annað
SENDIBlLASTÖÐIN 'HF.
BÍLST.TÓRARNIR AÐSTOÐA