Þjóðviljinn - 29.11.1968, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVIIiJINN — Föstudaigur 29. nwember 1968.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrir öskubusku
gíleði og áhyggjuleysis yfir mynd-
irmi.
— Það er naestum eirus og hún
sé reið út í mig.
Madiame Raymonde sneri mynd-
inni við til að skoða hana sjálf
og hún lét hökuna síga eins og
til samþykkis.
— Þér hafið sjálfsagt unnið
til þess. Þér gerðuð stundum
ýmisleg skammastrik.
— Hvemig vitið þér það?
— Úr blöðunum.
— Jæja.
í blöðunum í júlímánuði hafði
heilmikið staðið um þrunann á
Cap Cadet. Doulin læknir, sem
hafði geymt öll eintök þar sem
minnzt var á mig og hina ungu
stúlkuna, hafði ekki viljað sýna
mér þau ennþá.
Það voru líka myndir af hinni
ungu stúlkunni í kassanum. Það
voru myndir af þeim öllum, bæði
stórum og smáum, geðfelldum og
ógeðfelldum, og öll brostu þau
þessum stirðnuðu bnosum, sern ég
var orðin svo þreytt á.
— Nú er ég búin að skoða nóg
af myndum í dag.
— Á ég að lesa upphátt fyrir
yður?
— Já, þakk fyrir, bréfin frá
föður mínum.
Eg hafði fengið þrjú bréf frá
föður minum og hundruð bréfa
frá ættingjum og vinum sem ég
vissi ekki lenigur neitt um. Góð-
an bata. Við höffum svo miklar
áhyggiur af þér. Lífið er óbæri-
legt,- finnst mér. Ég þrái að halda
þér í faðmi mér. Kæra Mi. Elsfcu
hiartans Micky.' Kæra litla Mi.
Ásiin mín. Veslings bamið -mitt.
Bréfin frá föður mínum voru
élskuleg, háyggjufull, feimnisleg
og ollu mér dálitlum vonbrigð-
um. Tvær ungar mannesik.iur
höfðu skrifað mér á ftölsku. Sá
briðii. sem undirskrifaði sig með
F-ancois, lýsti þvi yfir að ég
væri hans að eilífu, og hann
skvldi svo sannarleiía ' fá mig til
að aleyma þessu helvfti.
Frá Jeanne Murneau voru aft-
ur á móti aðeins nokkur orð,
sem hún hafði sent mér tveim
dögum áður en taka átti um-
búðimar af mér. Seinna hafði
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hraimtungu 31 • Sími 42240
Hárgreiðsla Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyíta)
Siroi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
ég fengið miðann hennar inn til
mín ásamt öllurn bréfunum.
Hann hafði víst komið um leið
og konfektkassinn, yndislegi und-
irföt eða litla armbandsúrið, sem
ég var með. Á honum stóð: —
Bisku litla Mi, hjartans vina
mín, þú ert ekki ein og yfir-
gefin, það sver ég. Vertu ekki
hrædd eða óhamingjusöm. Hjart-
ans kveðjur frá Jeanne.
Það þurfti enginn að lesa
þessar fáu línur upphátt fyrir
mig. Ég kunni þær utanað.
Svo voru brynjumar og um-
búðimar teknar af handleggjun-
um á mér. í staðinn fékk ég
hvíta létta óg mjúka bómullar-
hanzka, en ég fékk ekki sjálf að
sjá á mér hendumar.
— Á ég allttaf að ganga með
svona hanzka?
— Aðalatriðið er að þér getið
notað hendumar. Það verður að-
eins sárt að hreyfa þær fyrstu
dagana, því að beinin hafa ekk-
ert skaddazt. Þér getið kannski
ékki orðið úrsmiðtur með þessa
fingur, en það verður engum
vandkvæðum bundið að nota bá
til hvensdagslegtra hluta. Hið
eina sem ,þér þyrftuð ef til vill
að fara á mis við, er tennis-
lei'kur.
Það var ekki dr. Dinne, sem
ságði þetta, heldur annar af
tveim læknum sem hann hafði
komið með inn á stofuna. Þeir
s^öruðu viljandi hranalega og
afdráttarlaust spurninigum mín-
um, til þess að ég færi síður að
vorfcenna sjáiflri mér.
I nokkrar mfnútur létu þeir
mig beygja og teygja finguma,
kreppa hnefana og rétta úr
höndunum. Sxðan fónx þeir, en
áðuir úthlutuðu þeir mér tíma
eftir hálfan mánuð, þegar ég
skyldi til öryggis láta taka röntg-
enmynd af höndunum.
Þessi morgunn var bókstaflega
helgaður læknunum. Á eftir þess-
um þremur kom hjartasérfræð-
ingur og á eftir honum Doulin
læknir. I hvítu blússunni minni
og bláa, grófa ullarpilsinu, gerði
ég ekki annað en korna og fara
úr herberginu minu sem var
fullt atf blómum. Hjartasérfræð-
ingurinn hneppti frá mér blúss-
unni til að hlusta á hjarta“, sem
stóð stg vel‘‘. Sjálf huigsaði ég
aðeins um hendumar á mér sem
ég ætlaði bráðum, begar ég
væri orðin ein, að horfla á
hanzkalausar. Nei, ég var líka
að hugsa um háu hælana. sem
ég hafði strax frá upphafi tek-
ið sem sjálfsagðan hlut: en —
ef allt hefði horfið mér, ef ég
væri að vissu leyti orðin fimm
ára telpufcom aftur, hefði þá
ekki verið eðlilegt að háir hælar,
nælonsokkar pg varallitur værl
mér framandi?
— Hættið þessu, sagði Doulin
læknir. — Hve oft á ég að segja
yður að hengja yður ekki í þess
konar heimskuleg smáatriði. Ef
mér dytti til dæmi sí hug að b jóða
yður í mat og það kæmi á dag-
inn að þér hélduð aldrei rétt á
hníf og gaffli, hvað myndi það
þá sanna? Áð hendur yðar muna
betur en þér sjálflur. Alveg einsog
ég setti yður undir stýri í bíln-
um mínum og þér ækjuð tiltölu-
lega skikkanlega eftir dálítið
flálm í upphafi, vegna þess að
þér enið ekki Peugeot, haldið þér
þá að eitthvað hefði verið á því
að græða?
— Ég veit það ekki. Ég vildi
óska að þér vilduð útskýra það
fyrir mér.
— Og ég vildi ósika að ég gæti
hafft yður nokkra daga í viðbót.
En því miður er allt gert til að
þér útskrifizt héðan. Ég hef eng-
an lagalegan rétt til að halda
í yður, nema þér óskið þess sjálf.
Og ég veit ekki einu sinni hvort
það væri rétt af mér að stinga
upp á því.
— Hver er það sem vill láta
útskrifa mig?
— Jeanne Mumeau. Hún sag-
ist ékki þola þetta lengur.
— Fæ ég að sjá hana?
— Til hvers annars haldið bér
að allur þessi gauragangur sé?
Án þess að líta þangað benti
hann í áttina aðherberginu mínu,
þar sem dymar stóðu opnar og
madame Raymonde var að ganga
frá fötunum mínum og önnur
hjúkmnarkona rogaðist af stað
með kampavínsíflöskumar og all-
ar bækumar, sem ég halfði ek’ki
haft tækifæri til að láta lesa fyr-
ir mis.
— Af hverju finnst yður að ég
ætti að vera hér lenigur?
— Þér útskrifizt með allra
snotrasta andlit, hjarta sem er í
góðu lagi, hendur sem þér getið
notað og már á vinstra fram-
helminigi, sem virðist hafast sér-
lega vel við: ég hafði lfka gert
mér vonir um að bér færuð héð-
an með minnið í lagi.
— Vinstra hvað?
— Framhelmingi. Á heilanum.
Þar átti fyrsta stórblæðingin sér
stað. Talerfiðleikar yðar í upp-
batfi stöffuðu trúlega frá þvf. En
að öðru leyti hefur það enigin á-
hrif.
— Ég veit það ekki. Ef til vill
er það vegna óttans sem þé'r urð-
uð fyrir þegar húsið brann. Bða
af lostinu. Meðan á eldsvoðanum
stóð ædduð þér út úr húsinu.
Þér funduzt fyrir neðan stiga
með tíu sentímetra höffuðlkúpu-
brot. En hvað sem því öttlu líð-
ur, þá stafar þetta minnistap
yðar ekki af neinum heilameiðsl-
um. Ég hélt það fyrst í stað, en
orisökin er allt önriur.
Ég isat á óumbúnu rúminu með
hanzkákttæddar hendur í kjöttt-
unni. Ég sagðist vittja komiast
burt, ég gæti ekki atfborið betta
len'gur. Þegar ég fenfii að sjá
Jeanne Mumeau, þegar ég gæti
talað við hana, þá hlvti betta attlt
saman að skýrast.
Hann baðaði út höndunum í
uppgjöf.
— Hún kemur í dag og eftir
öttlu að dæma er tittgangur henn-
ar að sækja yður um tteið. Ef
þér verðið áfram í París. tt>á sé
ég yður auðvitað aftur. annað-
hvort á siúkrahúsinu eða á ttækn-
ingastofu minni. Ef hún fer með
yður á Rívíeruna, þá verðttð þér
að lofa mér því að haffa sam-
band við Chaveres iækni.
Rödd hans var biturleg oe ég
sá að hann var mér reiður. Ég
sagðist skyldi koma offt. en ég
myndi attveg sleppa mér eff ég
þyrifti að vera ttengur í bessu
heribergi.
— Hið vitlausasta sem þér get-
ið gert, sagði hann, — er að
segja við sjálía yður: „Hvað
minningar snertir, þó hef ég nóg-
an tíma til að útvega mér ein-
hverjar aðrar“. Þess mynduð ttjér
iðrast 'beisklega síðar melr.
Síðan fór hann og • hafði
reyndar orðað húgsun sem mér
hafði áður döttið í hug. Eftir
að hafa fengið andlit, fannst mér
ekki ttengur sem þessi fimmitán
útþurrikuðu ár skiptu svo miMu
mátti. Hið eina sem angraði mig
var að ég var enn þunig í höfð-
inu og mig verikjaði í hnafckann,
þó ekki meira en svo að hæst
var að afbera það, enda myndi
það líða hjá. Þegar ég leit í speg-
ittinn, þá sá ég mig; ég var með
sérkennittega, skásett augu, fyrir
utan beið lífið mín, ég var ham-
ingjusöm og ánægð með sjálfla
mig. Og „hin“ gat farið koliuð,
því að það var þessi stúlfca
sem var ég.
SKOTTA
— Þessir gömlu skairfar hafa yfirleitt ranigt fyrir sér. T. d. finnst
pabba, að sinn bM líti betur út heldur en minn, sem má þó fcall-
ast sí'gildur...
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefnL
Vanir menn. — SÍMI: S3946.
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enxt 70.000 km aksfui* samkvamt
vottopöl atvinnubllstjðpa
Fæst hjá flesfum hjölbapSasttlum A landinu
Hvepgl laegpa verö ,j

SfMI 1-7373
TRADINC
CO.
HF.
I
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. -
Einnig skurðgröft.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
Telpuúlpur —
MAIVSIOIV-rósabón gefnr þægOegan Um i stofnna