Þjóðviljinn - 10.04.1969, Blaðsíða 4

4 SlÐA — ÞJÓÐVJLJINTJ — Fim.Tntudagur 10. arpríl 1969.
Otgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritstjórar: Ivar H. Jónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Slgurður V. Friðþjófsson.
Auglýslngast).: Ólafur Jónsson.
Framkv.stjórl: Eiður Bérgmann.
Ritstjórn, afgrelðsla, euglýslngar. prentsmlðja: Skólavörðust 19. Siml 17500
(5, linur). — Áskrlftarverð kr. 150,00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 10,00.
Tímabært
I ársskýrslu Seðlabankans sem nýbúið er að birta
er það rif jað upp að á sex ára tímabili, 1961-1966, j
varð aukning þjóðartekna hérlendis samfelld og.
ör. Að meðaltali jukust þjóðartekjurnar á ári um |
7,1% og á þessu sex ára tímabili um nærfellt 50%,
en það er einhver örasti hagvöxtur sem Um getur
í víðri veröld. Tvö síðustu árin hefur hins vegar
orðið afturför; þjóðartekjurnar hafa á nýjan leik
minnkað um 15%. Víst er þessi afturför alvarleg
staðreynd, en þegar menn meta hana verða þeir
einnig að muna góðu árin á undan — samdrátt-
urinn er ekki nema þriðjungur af aukningunni. Á
erfiðleikaárinu í fyrra varð verðmæti þjóðarfram-
leiðslunnar þrátt fyrir allt 25,5 miljarðar króna,
eða rúmlega hálf miljón króna á hverja fjögurra
manna fjölskyldu til jafnaðar. Einnig í fyrra vor-
um við einhver tekjuhæsta þjóð í víðri veröld.
Jjessa staðreynd verða launamenn umfram allt að
muna þegar deilt er um kaup og kjör; heildar-
tekjur þjóðfélagsins á síðasta ári nægðu til þess að
tryggja verkafólki einhver beztu lífskjör sem um
getur. Engu að síður er það staðreynd að kaupgjald
ve'rkafóiks er um það bil helmingi lægra hér en í
grannlöndum okkar þar sem þjóðartekjur á mann
eru engu hærri en hér; lágmarkskaup verkafólks
í Danmörku er til að mynda yfir 20.000 íslenzkar
krónur á mánuði. Andstæðumar milli þjóðartekna
annarsvegar og almenns verkamannakaups hins
vegar sýna meinsemdina í stjóm íslenzkra efna-
hagsmála. Annaðhvort er misskipting þjóðartekna
herfilegri hér en í grannlöndum okkar eða hér fer
miklu meira í súginn vegna lélegs skipulags og
heimskulegrar f járfestingar. En hvorug þessi mein-
semd er frambærileg röksemd gegn þeirri kröfu
verkafólks að það fái réttmætan skerf af þeim
auði sem vinnan skapar.
jpyrir því eru full rök að íslenzkt verka'fólk beri
fram kröfur uim mjög stórfelldar kjarabætur,
verulega hækkun á grunnlaunum, stytta vinnu-
viku, lengra orlof og lífeyrissjóð fyrir alla lands-
menn, svo að við verðum jafnokar þjóðfélaga sem
standa á svipuðu efnahagsstigi. Slíkar kröfur hafa
ekki enn verið bornar fram af verklýðsfélögunum.
Hér er eins og nú standa sakir teki2rt á um það eitt
hvort atvinnurekendum og stjómarvöldum á að
haldast það uppi að skerða enn tekjur láglauna-
fólks um allt að því fimm'tung. Það er fráleit firra
að um það skuli hafa verið þjarkað árangurslaust í
tvo mánuði hvort kaup manna með 10.000 kr. mán-
aðartekjur eigi að fá að halda verðgildi sínu; það
er blygðunarleysi að knýja allan þorra verkafólks
á íslandi til þess að leggja niður störf af slíku til-
efni. Þegar verklýðssamtökin eru beitt þvílíkum
ójöfnuði er sannarlega tíimabært að þau móti raun-
verulegar kjarabótakröfur í samræmi við tekjur
þjóðarheildarinnar, svo að þeir ofstækismenn í rík-
isstjóm og samtökum atvinnurekenda sem nú boðp
til stéttaátaka fái að takast á við verðug viðfangs-
efni. — m.
— Elf jk5lin bæri upp á
páslkana og hvítasunnan væri
>á um kvöldid, — j>að yrði nú
meiri k.iöthátíðin, sagði landi
okkar allsvangur foröurn tíð.
Hann hefði átt að sjá til okk-
ar um heíligina og allar kræs-
inganiar sem búið var að bæta
á matseðilinn síðan hann
hugleiddi málið mieður garna-
gauli um árið. — Elkki höfðu
þó allir mathákamir tekið
þátt í hungurvötounnd uim
bænadagana, það voru ekki
nema 200 manns sem vildu á
þann hátt minna á neyð mamn-
kynsins á jörðinni, — lof sé
þeiim, — þótt ekikl sé alveg
Ijóst hvernig hægt ep að kom-
ast að hinu sanna um hung-
ur af eigin raun með því að
nærast á vatni einu í rúman
sólarhring, en það vakti með-
ál annars fyrir þátttakendum,
að eigin sögn. Aftur á móti
er á einum sólairhring hægt
að gera sér ljósar ýmsar
helztu orsakir hunigursins sem
hrjádr meirihluta mannkyns-
ins á allismiægtar- og kjöthá-
tíðardögum vestrænna menn-
ingarþjóða, — það má lesa
sér til um það í Þjóðviljan-
um svo til upp á hvern daig.
og fer eikki langur tími í það
hverju sinni.
En ekki er óh'klegt aðjafm-
vel ofstækisfyhstu aðdáendur
blaðsins haffi verið orðnir dá-
litið leiðir á hátíðarútgáf-
unni á skírdag um það er
lauk, — og var hún þó elkk-
eirt smáræði, þrjú eintök af
vönduðustu gerð, enda höfðu
blaðamenn á Skólavörðustfg
19 lagt sig alla firam að svo
mætti verða. Em betur má
ef duga skal, þvi nú hefur
bókmenntagagnrýnandi Al-
þýðublaðsins sannað í gagn-
merkri ritgjörð (doktorsrit-
gjörð?) að það er af sem áð-
ur var, Þjóðviljinn er ekki
lemigur bezt sikrifaða bdaðið,
— atf sjáifu leiðir síðan fyrr-
netfndur snilldarpenni hófst á
lotft við Amarhól. Þetta er
sú spæling sem aðrir og van-
máttugri pennar verða að
sætta sig við samkvæmt gömiu
reglunni: Margir eru kallaðir
en fáir útvaddir.
En mikið vill meira. Pilt-
arnir við Arnarhól létu sér
akki nægia þennan fræiga sig-
ur, heldur söfnuðu liði og
breyttu sér í kvöldblað meðan
kollegar þeirra dæstu láréttir
í hvíldarsteiilinguim á víð og
dreif um borgima og meitu
kjötrétti á bJessaðri páskahá-
tíðinni, en höfðust að öðru
leyti ekki að. — Hvað verð-
ur nú um Vísi greyið? —
spyrja menn, — tekst honuim
að hailda velli, eða neyðist
hann kannski til að hörtfa til
hádegis? Hvað skeður næst?
— Þá er þvi tii að svara að
Alþýðuiblaðið hefur áður bar-
izt á þessum vettvangi, —
þama hóif það á loft merki
sósíalismians fyrir hálíri öld
og mun nú ætlun riitstjómar-
innar að brýna gömiu vopmin
svo bíti, og mó vera að fyrr
en varir fari ýmsum ágætum
réðherrum að þykja heldur
þrönigt fyrir dyrum. Þaðgeta
orðdð langir og leiðir dagar,
sem hefjast á morgun-spasi-
ingu Þjóðviljans og lýkur á
kvöld-spælingu Alþýðublaðs-
ins. Það heitir spæling
báðum megim,.
En hvað um Vísi greyið?
— Það er allt í lagi mí-ð Visi,
— hann spjairar sig eins og
fyrri daiginn. enda ekki upp-
fuiliur mieð pólitískt þras á
hverri síðu, heldur skemmti-
legar myndir og litríkar frá-
sagnir úr stórveizlum út um
ailar trissur, og nærfæmar
athuganir á ei-nkalífi björtustu
stjarna kvikmiynda- og sam-
kvæmislífsins. Það er helzt í
leiðamnum að stjórnmál ber
á góma í sanngjörnum athuga-
semdum um athafnir komm-
únista í verkalýðstfélögunum,
og skilnin.gsrítoum lofgjörðum
uim gifturtfka fjármálastjórn
núveirandi ráðherra þeirra
mála, stunidum alllt að því í
eftirmælastíl. Og þunfi nokk-
ur íslendingur á þróttendklum
lofgjörðum (etftirmælum?) að
halda þessa dagana þá er það
einmdtt fyrrnetfndur afbraigðs
ráöherra. Því að þegar Al-
þýðublaðsstrákamir voru í óða
önn að breyta sér í kvöld-
bJað en kolllegar þedrra lágiu
á páskamieltunnd, — þá
breyttist hann í eklki neitt.
Hvar á byggðu bóllli þekkist
það að einlhverjir ná-tíkar fé-
lagsdómar vísi frá sanngjörn-
um tilmælum frægra fjár-
miálaráðherra um að vísa frá
leiðinlegum óbilgimiskrötfum
opinberra starfsmainna sem
hafa lifað um efni íram? A
það að iíðast að valdsmenn
fái eklki að beita völdum siin-
um? Það er þá til einhvers
að hatfa völd, etf menn mega
ekkd beita þeim þegar þjóð-
arhagur kretfst þess. Nú er
tækifæri fyrir Vísis-menn að
hetfja pennann hátt á loft (næst-
um eins og á AlþýðuMaðinu)
og berjast drengilega fyrir því
að ráðherra bdaðsins fói að
ráða öllu einn, og fyrst og
fremst eigi dómstólar að vísa
frá öUum krafum um að hann
standi við gamla og leiðinlega
sammiinga siem hann kann að
hafa gert við óóbyrga aðila
þjóðfédaigsins.
Halldist opinberum starfs-
mönnum og dómstólum hins-
veggr uppi að gera fjármála-
ráðherra ábyrgan gerða sinna
og undirskrifta. — þá jafn-
gildir það örlaiga-spælingu. —
Hvað skeður þá næst? — Sóma
sfns vegna neyðist fjármálla-
ráðherra þá Jíklega til að
standai upp, taka hatt sinn og
staf, hneigja siig og fara, en
þjóðin mdnnist um seinan hins
fomkveðina: Emginn veit hvað
átt hefur fyrr en missthefúr,
— og kvakar veikum rómi:
Takk fyrir kornuna,
En færi svo að fiorlögin yrðu
svo miskunnarlauis við okk-
ur og fjármiálaráðherrann
okkar, þá yrði vísast engin
kjöthátíð í vor, enda þótt
páskana bæri upp á hvíta-
suninuna og jólin væru þá um
kvöldið, — það yrði í mesta
laigi soðinn fisfeur, en fyrst
og fremst þjóðar-spæling. —
En ætli það sé niú alvegvíst?
Það hefúr fyrr syrt í álinn,
segja stjómairMöðin.
Krummi.
1
MOSKVU-
BRÉF
frá Guðnínu
Krist j ánsdóttur
Nýlega fóm flram titnaunir á
nýju djúprannsóknarstöðinni
Sever—2 á Svartalhafi. Flutn-
ingaskipið „Persei“ frá Sevasto-
pot sigldd með Sever—2 út á
Svartaihaf, þar sem það er
dýpst, og gengu tilraúnir vel,
öll tæki störfúðu eins og til var
ætlazt. Sever—2 er 20 tonn að
þyngd. þolir þrýsting á 2000 m
dýpi og veH það, við tálrauninj-
ar fór hann ndðuir á 2185 m
dýpi. Sterkur gler-plasthjálmur
er utan um stöðina og innan
þessa hjálms em ýmiss konar
rannsóknartæki. Sever—2 er 'út-
búinn sterkum ljósköstumim,
kvikmyndavélum og meðall ann-
ars vélhöndum, sem em ná-
kvæm eftirttíiking mannshandair-
innar, og verða þær notaðar til
þess að safna sýnishornum af
sjávarbobninum. Um borð í Se-
ver—2 verður 3ja manna áhöfn
og þeir geta dvallizt niðri í
djúpunum allls 3 daga í einu.
Forstjóri hatfrannsókniarstofn-
unarinnar Giproribflat, Dmitri-
ev, sem var viðstaddur tilraun-
irnar á Sever—2, sagði að slífc-
ar djúprannsóknarstöðvar
myndu hafa mikla þýðingu í
framtíðinni. Næsita verkefni hjá
hafrannsóknarstofnuninni er að
smíða djúpramnsóknaxstöð sem
þolir þrýsting á 11.000 m dýpi
til rannsókna á úthöfunum þar
sem þau em dýpst, til að rann-
saka geologiska byggingu neð-
ansjávarfjaHshryggja, botnlög-
ítl. eldgos á hafsbotni, segul-
svið og faunu hatfsins á sMku
dýpi.
Undirbúningur fyrir alþjóða-
ráðstefnu kommúnistaflokka
Moskvu 23. marz — Á dög-
unum, 18.—22. marz, voru
haldnir fundir í nefnd þeirri,
sem sér um undirbúning fyrir
hina alþjóðlegu ráðsitefinu
kommúnista- og verkalýðs-
flokika, siem álkveðið hetfur verið
að hetfjist 5. júní næstkomandi.
Nefndin mun koma saman aifit-
ur í maií og mrun senmillega
ljúka umdirbúningsstörfum 25.
rniaí. Umræðuefinið á alþjóðlegu
ráðstefnunni verður: Verkefnin
í baráttunni gqgn imperíailism-
auium og ednnig kommúnista-
flokka, verkalýðstflokka og alilra
and-imperíalUstfskra atfla.
Sendinefndir frá kommúnista-
og verkalýðsflakkum eftirtal-
inna landa tóku þáitt í undir-
búndngssitarfi netfndarinnar: Frá
Ástralíu, Ausfurrfki, Alsír, Arg-
entínu, Befligíu, Búlgariu, Boliv-
íu, Braisiílíu, Bretlandi, Ung-
verjalandi, Venesúela, Haiti,
Guatemala. Austu r-Þýzkaland i,
Vestur-Þýzkalandi, Hondouras,
Griklklandi, Danmöirku, Domiini-
kanska lýðveldiniu, Israiell, Ind-
landi, Jórdaníu, Irak, Iran, Ir-
landi, Spáni, Ítalíu, Kanada,
Kýpur. Kolumlbíu, Costa-Rica,
Lfbanon, Lúxemiborg, Marokkó,
Mextfkó, Mongólíu, Nicaragua,
Panama, Paragiuay, Perú, Pól-
landi, Portúga/1, Puerto-Rico,
Riúmeníu, Saflvador, Sanmarino.
Sýrlandi, Súdan, Bandaríkjum-
Þjóðminjasafn í Úkraníu
Ukrainska þjóðminjasafnið í Kíef er til húsa f gömlu, frægu
klaustri þar í borg, Kífo-Pesherski-klaustrinu. í safninu eru yfir
15.000 sýningargripir, og þar var nýlega haldin sýning á fornum
skartgripum úr gulli og silfri og ýmsum gripum allt frá 6. öld fyrir
Krist fram á síðustu öld. Flestar fornminjar Ukraínu hafa fund-
izt í gömlu grísku nýlenduborgunum á noröurströnd Svartahafs,
þar hefur fundizt mikið af fomrí mynt, grískri og rómverskri.
um, Túnis, TyrMandi, Urugiuiav, Equador. og Suður-Afrilku. Frá
Finráandi, Frakiklandi, Ceylon, Svílþjóð voru viðstaddir áheym-
Tékkóslóvaki'U, Ghile, Sviss, artfulltrúar.

P •