Þjóðviljinn - 10.04.1969, Blaðsíða 8

g SfBA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagtrr 10. aprffl 1069.
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
A
FERÐUM
en á stoku stað grillti í sksera
liti; röð af eiturgukim flutni'nga-
bílum; stafla af nýkomnum vöru-
kössum með ferskum timbur-
lit; eldrautt skilti sem sýndi
hvar slöklkvitæki var að finna.
Tom sneri sér frá glugganum.
1 hendinni hélt hann á hálf-
tæmd'J glasi af þurrum Martini
sem var eini félagsskapur hans
þessa stundina. Ástralski ljóm-
inn sem Martin hafði talað um
virtist til allrar hamingju ekki
hafa neitt sérstakt aðdráttar-
affl. — Jæja, Benny Thordgren,
höfðu menn sagt þegar Martin
kynnti hann og raddhreimurinn
hafði gefið enn meira f skyn:
— Hver í fjandanum er það
nú? Hinum fáu spumingum um
Ástralíu hafði hann hæglega get-
að svarað með fjálglegum lýs-
ingum á fegurðinni í Hallandi;
það hlustaði hvort sem var eng-
inn á hann. 1>>m fór að líða
ögn betur og það var eins og
baráttuhuigurinn vaknaði í hon-
um á ný.
Skammt frá honum — en ekki
við sama gluggann — stóð ald-
ursforseti stjórnarinnar, Dalman
gamli konsúll, langur og álútur
eins og luktarstaur sem ekið haifði
verið á, og geysistórt ættamefið
benti niður í portið. Dreymandi
augnaráð hans gaf til kynna að
hann væri að hugsa um út-
fflutoing og framleiðni og stækk-
unarmöguleika- Tom leit um
offl. Hinum megin í herberginu
var Martin Dannwood að tala
við stjúpa sinn og hellti í sig
kokkteil á meðan. Tom ræskti
sig.
— Hrausfflega gert af Lann-
wood unga, sagði hann. —
Næstum fulbakaður forstjóri
svo ungur að árum. Er það
í rauninni verjandi að fá honum
svona mikla ábyrgð?
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreíðsla Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingur á
staðnurrf
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
Konsúllinn ræskti sig líka og
leit á hann með sömu sálar-
lausu vanþóknun og stundum
má sjá hjá nýveiddum golþorski.
— Ekkert athugavert við Lann-
wood yngra, sagði hann fastu-
lega. — Sérlega slyngur. Snjaill
og dugandi. Sponge hötfuðsmað-
ur er mannþekkjari.
Hann hnussaði kröftugilega gegn-
um stóra neifið, sneri sér frá og
stikaði burtu í leit að notalegra
félagsskap.
Jæja, það var þá Spone höfuðs-
maður sem ákvað fýrir stjómar-
innar hönd hvað væri gott og
ekki gott fyrir Lok-læs h/f. Tom
dreypti á glasi sínu. Hann ákvað
að reyna við tækifæri að
komast í návígi við hörkulega
liðsforingjann. en í sömu svif-
urn klappaði Lannwood forstjóri
saman höndum og bað alla að
gera svo vel að koma niður og
borða kvöldverð.
Þeir fóru niður í einni af lyft-
unum ai 1 i r úr Lannwoodf jölsikyld-
unni, Tom sömuleiðis. Hann tók
eno einu sinni eftir því, að Eman-
uel Lannwood læknir hoiifði á
hann hugsi og hann hugsaði með
sér: — Þessi náungi er með í
samsærinu en hann er enginn
leikari...
— Hvernig leizt þér á skrípa-
leikinn þarna uppi? hvíslaði
Martin í eyrað á honum.
Tom glotti á móti. Martin var
að minnsta kosti skemmtilega ó-
svífinn.
Lyftuhurðfrmrr þokuðust sund-
ur og þeir stigu út í tóbaksreyk
og skvaldur á jarðhæðinni. Tom
hélt sig í nánd við Martin þegar
hann tróðst inn í prúðbúinn
skarann og náði honum í dyrun-
um að matsainum, alveg um ieið
og Priscilla birtist og tók um
handlegginn á honum.
— Martin. þeir segja að Adam
geti ekki ktymið. Ég vil engan
annað borðherra, fyrst ég þarf
endilega að...
— Benny sér um þig! — Martin
var fljótur að taka ákvarðanir.
— Þú ert tfarin að kannast við
hann og hann klípur ekki kven-
fóikið undir borðum. Eða ekki
held ég það að minnsta kosti.
Augu stúlkunnar urðu þrjózku-
leg en hún lét sér þetta lynda og
hélt undir handlegginn á Tom
þegar dyrnar voru opnaðar og
Lannwood forstjóri bauð allla vel-
komna að borðum. Nýja borðpar-
ið hafði lent við uitanverðar dyrn-
ar og það leið nókkur stund áð-
ur en þau komusit inn í mat-
salinn — en þaðan ómaði viðeig-
andi grammófóntónlist — og Tom
sá straum af andlitum líða fram
hjá sér á leiðinni að borðunum-
Hann s>á Monu Nystedt sýna
fagrar axlir sínar f hvftum dans-
kjól sem virtist þegar farinn að
dansa um fagra fótleggi hennar;
hana leiddi lágvaxinn, skeggjaður
náungi og hún hló dátt að ein-
hverju sem hann sagði um leið
og þau gengu framhjá parinu
sem þeið við dymar. Hún tók
ekki eftir þeim. Þama gelklk hár
og lotinn náungi með stórgert
andlit og svartan lubba; hann
snanstanzaði svo að þeir sem á
eftir komu ráíkust á hann. Hann
galopnaði augu og munn sam-
tímis eins og hann æfflaði að
segja eitthvað... en svo þokað-
ist hann áfram með straumnum
og undrandi andlitið hvarf inn
fyrir. Og síðan kom kona svo
sem hálfferbug — kannski fertug
— þetta var stóra stuodin henn-
ar og Tom tðk eiftir því að hún
notfærði sér það í yztu æsair.
Sjiffonslæða lá léttilega á brún-
um öxlun'jim, og eins og hévaxni
maðurinn rétt áður kom hún
auga á Tom. Riðaði hún? Hann
var ekíki alveg viss um það, en
það leyndi sér samt ekki að
henni brá í brún: augun sitækk-
uðu og það kom í þau skelfing-
arsvipur- Svo hvarf andllit henn-
ar inn fyrir dymar- Hópuirinn
við dyrnar fór að þynnast og
Tom og Priscilla gátu h.reyft sig
úr stað. Tom beit á vörina þegar
hann laut fram og fleygði sígar-
ettuistubbnum sínum i sand-
kruikku hjá dyrununru
Hann þóttist ekki heyra spurn-
ingu hennar. Þau komu inn. í
skvaldrið og tónlistina í lauf-
skrýddum matsalnum og hann
varð að brýna raustina:
— Veiztu hvar við eigum að
sitja?
— Vdð þriðja borð. Adam hafði
að minnsta kositi sæti þar.
— Hver er Adam? spurði hann,
en nú var það hún sem þóttisit
ekki heyra-
Þau fundu sæti sín og Tom
virti fyrir sér dúkuð langborðin
sem teygðust þvert yfir salinn út
frá háborðinu þar sem stjóm-
armeðlimir vom nú að tylla sér
— biáleitt nefið á Dalman kons-
úl lýsti eins og viti. Borðin vom
skreytt með ferskum vorblómum
og vom falleg eins og dúkijð borð
eru jafnan áður en maturinn fer
að ata út gljáann á diskum og
hnífapömm.
Þau settust. Brauð og brenni-
vín var borið á borð og nú fór að
glamra í áhöldum. En Priscilla
mundaði rækju á galflfalinn og
svaraði út í hött þegar Tom
reyndi að halda uppi samræðum.
Hún vildi fá Adam — hver sem
það nú var — fyrir borðherra og
engan annan. Tom virti han.a
fyrir sér frá hlið og lék sér að
umhugsuninni um það að snúa
upp á sig og rjúka frá borðinu
matarlaus. En lagleg var hún.
Vinstra megin við hann sait
þrælpúðmð kona, sem talaði af
miklum mlóöi við háriítinn birgða-
stjóra við hina hilið sér og leit
viðutan á Tom þegar han.n reymdi
að skjóta inn orði- Hann velti
fyrir sér hvort hann ætti að
lýsa fyrir henni nóttúrulflegurð
á Hallandi. Beint fyrir tfiraman
liann var geysistór blómvöndur
sem skyggði á þrjú andlitin
hinumegiin við borðið en undir
einu þeirra mátti þó að minnsita
kosti sjá sæmilega fflegið háls-
mól sem horfandi var á. Fyrir
aftan hainin var svo röð af bök-
um við næsta borð. Eiginlega var
hanlm býsna vel einangraður.
Hann reyndi að tala við Pris-
cillu um Lannwood stofinunina,
því að hann hafði tekið efitir
því — sér til undrunar — að
Lannwood læknir sat ekiki við há-
borðið, en heifði stúlkan áður
svarað út í hött, þá keyrði nú
um þverbak og Tom gafst upp.
En sæti lækniisins var ef£ til vill
eins konar vísbending, réfct eins
og áhugi hans á því sem kynni
að koma fyrir Tom á ársháfcíð-
inni....
Máltíðin gekk annars fyrir sig
stórviðburðalaust. Á efitir snitt-
umum kom kálfur, kjúklingur og
rauðvín. Skvaldrið hækikaði smóm
saman en örugglega og þegar eft-
irrétturinn var kominn á borðið
bað Lannwood forstjóri sér
hljóðs og reis úr sæti með rjóðar
kinnar til að halda ræðu sína yf-
ir starfsfólkinu. Isinn á diskun-
um notaði tækifærið: mýktist,
bráðnaði og rann í sundur. Og
hann þurfti ekki að haifia hrað-
ann á. Tíminn var nægur.
Fbrstjórinn hafði ótvíræða
stjónnmálahæfileika: hann kunni
til fullnustu þá list að nota heil-
ae stundarfjórðung og orð í þús-
undatali til að segja ekki nokk-
urn skapaðan hlut, sem ekki
hefði verið hægt að fella inn í
eftirfarandi: Kærar þakkir fyrir
liðið ár. Hann talaði og talaði;
í hvert skipti sem hann þagnaði
I til að draga andann og allir
Tilkynning tíl
bifreiðastjóra
Þeir viðskiptamenn, sem enn eiga ósótta
sólaða hjólbarða frá árinu 1968, vinsamleg-
ast vitji þeirra sem fyrst, annars verða þeir
seldir fyrir kostnaði.
BARÐINN h.f. Ármúla 7.
Sími: 30501.
MAIVSlOJV-rósabón gefnr þægilegan ilm í stofnna
SKOTTA
— Þama er ágætiuir staður, rétt hjá sjónuim og strákunum.
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
íslenzk frímerki
ný og notuð kaupir hæsta verði RICHARD RYEL
Álfhólsvegi 109. — Sími 41424. — (Bezt á kvöldin)
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi
sumarbústaði og báta
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Simi 33069.