Þjóðviljinn - 08.08.1969, Blaðsíða 8

3 SÍDA — ÞJÓÐVIWINN — Föatudagur 8. ágúst 1BS9l
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELb
— Við skufluim grafa peningana
hér, sagdi Peter Mai’lowe ráð-
villtur.
— Það er of áhættusamt. Þeir
firma þá á svipstundu. Fjandinn
sjálfur. þetta gekik aiit svo v&l.
Og svo þurfti þessii bannsettur
Timsen að vega afitan að okikur.
Kóngurinn þurrkaði svitann af
enniinu. — Ertu til?
— Hvert förum við?
Kóngurinn svaraði elkiki. Hann
skreið íramundan bragganum og
hljóp inn í skuggann með Peter
Marlowe á hælunum, Hann þaut
eftir stígnum og stökk niður í
djúpa skurðinn hjá gaddavímum.
Svo mjakaði hann sór eftir hon-
um þar iái þeir voru komnir á
móts við bandaríska skálann.
Hann hailaði sér másandi upp að
skurðhliðinni. Hvískur heyrðist
allt í kringum þá.
— Hvað er á seyði?
— Kóngurinm er stunginn ©i
með Marlowe — þeir eru með
mörg þúsund dollara á sér.
— Hver fjandinn. Flýtum oklk-
ur! Kannski getum við náð þeiim!
— Af stað!
Reynum að ná í peningana.
Menn Smiediiy-Taylors biðu og
gáfiu gætur að Ástralíumönnum
Timsiens, og þeir voru líka ringl-
aðir. — Hvaða leið hiupu þedr?
Og Grey hedð. Hann vissi að
báðar leiðirnar voru lokaðar,
bæði í norður og sUður. Þetta
var aðeins spurning um tfrna. Og
nú þegar leið að lokum eltinga-
leiksins, vissi Grey að hann hafdi
töglin og hagldirnar og þeir
myndu hafa peningana á sér,
þegar hann gripi þá. Þeir myndu
ekki þora að losa sig við þá, ekiki
Múna. Þetta voru alllt of miiikfl’ir
peningar. En Grey vissi ekkert
um menn Smed ly.Taylors eða
Ástpalana hans Timsens.
— Sjáðu þarna, sagði Peter
Marlowe, þegar hann lyfti höfð-
inu varlega og rýndi út í myrkr-
ið.
Kóngurinn gægðist iíka upp.
Svo kom hann auga á herlög-
regluna skammt frá. Úti í myrkr-
inu voru margir aðrir skuggar.
— Nú liggjum við í því, sagði
hann mæðulega. Hann fór að
stara út fyrir gaddavírinn. Frum-
skógurinn var_ dimmur. Og það
var varðmaður á gangi hinum
megin við gaddavírinn.
— Hana, sagði hann ailt í einu;
tók alla peningana upp og tróð
þeim í vasana á Peter Marlowe.
Ég skal valda þig. Farðu út fyr-
ir gaddavírinn. Það er eina von-
50
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogrs
Hrauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreiðsia. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrun arsériræðiiigux á
staðmnn.
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðshj- og snyrtistofa
GarÖBenda 21. SÍMI 83-9-63
in fyrir okkur. Þegar' þú ert
síoppinn út fyrir, grefúrðu þá
nidur og kemur til baka sömu
leið. Farðu nú.
— Já. en hamingjan góða, ég
vierð drepinn. Hann er ekki
nema 'tuttugu metra héðan, sagði
Peter Marlowe, — Við verðuin
að gefast upp.
— Ef þú bjangar peninigunum,
Peter, sagði kóngurinn í örvænt-
ingu, — þá skal ég bjarga á þér
handieggnum.
— Hvað segirðu?
— Þú héyrðir hvað ég sagði.
Fiýttu þér.
— En hvernig geturðu —
— Flýttu þér nú, sagði kó-ngur.
inn, hranalllega.
Peter Marlowe stai-ði sem
snöggvast í augun á kónginuim,
svo skreið hann uppúr skurðin-
um, hljóp í áttina að gaddavírn-
um og skreið undir hann og átti
á hverju andartaki von á kúlu
í höfuðið. Kóngurinn flýtti sér
upp úr skurðinum og hljióp eftir
stígnum. Hann missteig sig viij-
andi og lét sig detta með háv-
aða og braimtoolti. Varðmaöurinn
leit yfir gaddavírinn og hló hátt
óg þégar hann kom aftur á sínn
stað, sá hanii ekki annað en
skugga sem hefði getað verið
hvað sem var, annað en nnaður.
Peter Marlowe skreið eftir
jörðinni; framhjá varðmanninium
og inn í rakt myrkrið í frum-
skóginum. Þegar hann var loks
kominn á öruggan stað, fóidi
hann ákafan hjartslátt.
Kóngurinn varp öndinni léttar
þegar Peter Maiíowe var kominn
í öruggt skjól. Hann stóð á fæt-
ur og var að bursta af sér rykið,
þegar Grey og lögregluþjónn birt-
ust við hiiðina á hon/um.
— Standáð kyrr.
— Hver, ég? Kóngiurinn lét
sem hann þekkti efcki Grey í
myrkrinu. — Ó, eruð það þér?
Gott kvöld, Grey höfuðsmaöur.
Hann ýtti lögregluþjóninum frá
sér. — Verið ekki að káfa þetta
á mér.
— Þér eruð tekinn fastur,
sagði Grey. sem var sveittur og
óhreinn eftir eltingaleikinn.
— Hvers vegna, herra höfuðs-
maður?
— Eeitið á honum, sergent.
Kóngurinn. lét sér það lynda.
Nú var hann ekki með pening.
ana á sór og Grey gat ekklert
gert.
— Hann er ekkii með neitt á
sér, sagði lögi'egluiþjónninn.
— Leitið í skurðinum. Svo
sneri hann sér að kónginum. —
Hvar er Marlowe?
— Hver? spurði kóngurinn
kurteislega.
— Marilowie, hrópaði Grey.
— Ætli hann sé eikki úti að
g&nga, herra höfuðsimaður.
— Hvað hafið þér gert af pen-
ingunum? sagði Grey.
— Hvaða peningum?
— Penirrgunum fyrir demant-
inn.
— Hvaða demant, herra höf-
uðsmaður?
Grey vdssi, að sér væru aliar
bjargir bannaðar í svipinn, ef
hann íyndi Marlowe ekki með
peningana á sér. Allt í iagi,
hugsaði Grey, mdður sín af reiöi,
allt í lagi, þrjóturinn þinn, ég
sikal sleppu þér. Ern ég skai geala
þér gætur, og þú kemur mér á
spor Maxlowes.
— Þá er það ekki meira núna,
sagði Grey. Yður tókst að snúa á
okikur í þetta sinn. En biðið bava
þarigað til næst.
Kióngurinn hló með sjálifum sér
þegar hann gekik aítur ,heiim i
skálann. Þú heldur að ég komi
þér á slóð Pieters, er það ekki
Grey? En þú ert svo skraimbi
klókur, að þú ert alveg eins og
barn.
Max og Tex voru fyrir í skál-
anum. Þeir voru líka rennsveitt-
ir.
— Hvað hefiur komið fyrir?
spurði Max.
— Ekki neitt. Max, farðu og
náðu í Timsen. Segðu honum «ð
toiða fyrir utan gluggann. Hann
má ekki koma hingað inn. Grey
fyigist ennþá rricd okkur.
— Allt'í lagi.
Kóngurinn setti yfir kaffi.
Hugur hans" stai'faði af miklu
kappi. Hvar og hvenær gat afi-
hendingin átt sér stað? Hvað átti
að gera í sambandi viö Tiimsen?
Hvernig átti að íorða Peter frá
Grey?
— Vildirðu tala við mig, fé-
iagi? heyrðist Tiimsaa segja fyr-
ir utan.
— Heyrðu mig nú, Timsen,
sagði kóngurinn. — Eg ætti að
skera þig á háls.
— Þetta var ekki mér að
kenna, félagi. Það var eitthvað
sem bilaði —
— Já. Þú vildir bæði íá pen-
ingana og demantinn,
— Það sakaði ekki aö reyna,
kunningi, sagöi Timsen og glotti.
— Það sikai okki koma fyrir aft.
ur.
— Nei, það geturðu bölvað þér
upp á. Kóngurinn kunni vel við
Timsen. Hann var með gióru í
koilinum. Það sakaði svo sem
ekká að reyma, þegar svona rnikið
var í húfi. Og hann þurfti á
Timsen að haida. — Við skuium
ganga endanlega firá viðskiptun-
um í dagshártu. Þá verður minna
um misitök. Þú færð boö frá mér.
— Ágeett kunningi. Hvar er
Englendi ngurinn ?
— Hvaða Englendingur?
Timsen glotti. — Við sjáumst
á morgun.
Kóngurinn drakk kaffið sitt og
settá Max á vörð. Svo hoppaði
hann varlega útum gluggann,
leitaði inn í skuggann og hélt í
áttina að fangelsismúmum. Hann
gætti Iþess að til hans sæist ekki,
en þó ekki alltof vandiega, og
hann hió með sjálfum sér þegar
hann varð þess var að Grey var
komninn á sltóö hans. Hann lét
hann elta sig alls konar. kráku-
stígu að íángeisinu, innum hlið-
ið og inn í kleifiablakkimar. Loks
tók kóngurinn stafnu á kleiánn
á fjórðu hæð og þóttist fara mjög
varlega þegar hann íór þangað
inn, Á íimmtán miínútna fresti
opnaði hann dymar og leit kvíð-
andi fram fyrir, og því hólt hann
áfram þar til Tlex kom.
— Allt í lagi, saigði Tex. •
— Það er gott.
Peter var kominn til baka
heiiu og höldnu og það var á-
s-tæðulaust að halda skrípaleikn-
um áfram, svo að kóngurinn hélt
aftur heim í skáliann sinn og
drap tittlinga til Peters Marlowe.
— Hvar hefurðu eiginlega verið?
Viltu kaffisopa?
— Já takk.
Grey stóð í dyrunum. ILann
sagði ekikert, starði aðeins. Peter
Marlowe va-r ekiki kiæddur öðru
en iendasfeýlu. Það eru engir
vasar ó lendaskýiuim. Halm var
með armbindið um öxlina.
Peter Maiiowe bar bolilann upp
aö miunninum og drakk kaffi og
a meðan horfði hanm. á Grey og
síðan hvarf Grey út í myrkrið.
Peter Marlowe reis á íætur.
Hann var þreyttur. — Ég held
ég fari í rúmflð.
— Ég er hreykinn af þér. Pet-
er.
— Var þér alvara með þad
sem þú sagðir?
— Já, auðvitað.
— Þakka þér fyrir.
— Þá nótt þurí'ti kóngurinn aö
brjóta heilann um nýtt vanda-
máL Hvernig í fjandanum átt-i.
hann að fara að því að haida lof-
orð sitt við Peter?
20
Larkin var mjög áhyggjuíullur
þegar hann gekk eftir stígnum
að ástralska bragganum, Hann
var að hugsa um Peiter Manlowe,
sem haíði svo miklar kvalir í
hand'leggnuim, að þetta gat ekki
verið neitt venjulegt vöðvasár.
I-Iann hafði líka áhyggjur af Mae.
1 nótt haföi Mac taiað pg veinað
uppúr svefninum. Og hann hafði
áhyggjur ai' Betty. Hann haifði
líka dreyimt ilia sjóilfan undan.
farnar nætur.
Larkin getók inn í skáilann og
til Townsend, sem lá í fieti síniu.
Augun í Townsiend voru upp-
þrungin og andlitið þrútið. Þegar
hanin opnadi miunninn til að
svara, sá Lankin. blóðugt gatið
þar sem tennurnar hefðu átt aö
vera. i
— Hver gerði þetta, Townsend?
— Ég veit það eklci, volaði
Townsend. — Það var ráðizt á
mig. .
— Við erum einir, Townsend.
Hv'ier gcrði þetta?

Fóffi þér íslenzk gólfteppl fr<5«
TEPPiíí /
ZUtíma
TIPPAHÚSIO
Ennfremur ódýr EVLAN feppl.
SpartS tíma og fyrirfiöfn, og verrtið á einum sfað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAVIK PBOX1311 j

RORINSOIV'S ORANGE SQUASH
má blanda 7 Niiinifiia með vaf ni
Jarðýfur - Traktorsgröfur
Höfum til leigu litlar og stórar 'jarðýtur, traktors-
gröfur og bílkrana til allra framkvœmda, innan
sem utan borgarinnar.
arðvinnslan sf
j
Sidumúla 15. — Símar 32480 og 31080.
Heimasímar 83882 og 33982.
HÚSEIGENDUR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viögeröa- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SLMI 41055.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVINNA
ÚTI-INNI
Hreingerningar. lagfœrum ýmis-
legt s.s. gólfdúka, flísalögn, mós-
aik, brotnar rúður og fleira,
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð, ef óskað er.
SÍMAR: 40258 og 83327
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvœmar fyrir sveitabœi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVELAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.