Þjóðviljinn - 09.10.1969, Síða 8

g SlÐA — ÞaÓEWŒIsJaMS — Pímaiiitei3a©Wh 0, flfeíóbe® *S63.
n~J
SKÁLDSAGA
EFTIR
MARY
DUTTON
„Æ“ og lagði frá sér skóinn og
lagði höndina sem snöggvast á
höfiuðið á mér. Hann sagði „Æ,
Thorpe“ aítur og stóð upp og
íór inn í húsið.
Eftir nokkrar. mínútur kom
hann aftur út og rétti mér bók- —
Héma reyndu þessa. Kannski
teymum við þig of hratfc Hann
brosti til James, sem kinkaðd
kolli- — Og næst þegar þú átt
að segja frá efni bókar í skólan-
um, þá ættirðu líklega að spyrja
föð'ur þinn — eða mig — ráða,
svo að þú freistist efcki til að
tala urn bækur sem þú finnur
í koffortinu hennar Venie. Er það
í lagi?
— Hún er vitlaus, sagði James.
— Það var brjálæði að gera þetta.
— Svo slæmt var það nú ekki-
Martin brosti aftur til Jaimes. —
Og það mætti segja mér að þú
hðir ékki öðrum að segja að
hún væri vitlaus.
— Fyrirgefðu. Og þetta saigði
Jaimes aldrei við nokikum annan
mann en Martin.
Á leiðinni heim sagði James
að í sjötta bekk mættu þau siýna
hluti á Upplestrardaginn og segja
frá þedm. — Af hverju hetfarðu
ekki vaðið fyrir neðan þig og
kernur með eitthvað að heiman
til að sýna í næsitu viku?spurði
hann- — Svona til örygigis svo
að þú standdr ekki með aiitt á
hælunum.
— Þetta er ruddaiegt. Pabbi
hefur sagt þér að vera aldrei
ruddalegur við litlu systur þína.
En mér þótti hugimyndin góð.
Ég vissi alveg hvað ég ætlaði
að taka með mér. Það var í
vindlakassanum undir rúminu
rrjínu, þar sem ég geyrodi fjér-
sjéðina mína, og ég var vissum
að enginn annar krakiki í fyrsta
bekk ætti aðra eins gersemi.
Á fösitudagsmorguninn meðan
mamimia skammtaði hafraimjölid
og pabbi burstaðd skóna okkar
og hristi höfuðið yfir götunum,
stóð ég og þreifaði í vösum min-
um til að ganga úr skugga um
að ég hefði engu gléýtmt. Það
var einhver fiðringur í mér, því
að í þetta sinn hlaut ég að gieta
gert Moskítóu til hæfis.
— Mamma, af hverju mé ég
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Siml 42240»
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur é
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Siml 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
eklki gelfa Leó mynd af Eloise?
Hann er svo g’óður... Hún var
að gó í sykurkarið til að aðgæta
hvort bæta þyrflti í það-
— Af því bara. Taktu hend-
umar úr vösunum áður en þú
rífur þá af. Hún skar kanelbrauð-
ið sam hún baikaði daiginn áð-
ur í þykkar sneiðar. — Borðaðu
morgunmatinn þinn og hættu að
31
hugsa um Eloise og Leo. Það er
ekfa í þdnum verkaihring að
vera —
— Varaðu þig, sagði pabbi ©g
laigði skóna hans Jairnes til hlið-
ar, svo aö þeir þomuðu.—Nema
þú viljir að hún fari að spyrja
fyrir ailvöru-
Ég hrærði í hafraimijölinu mínu
og veiti fyrir mér hvernig ég
gæti hætt að hugsa um Eloiseog
Leo. Það var ekki auðvelt að
hætta að hugsa um vini sína.
En samt hætti óg hálfpartinn að
hugsa um þau, vegna þess að við
þurftum að fara af stað og ég
ætlaði að sitanda mig vel þenn-
an upplestrardag og gera öllum
til hæfis. Með hlutniun sem ég
hafði tekið undan rúminu mínu
og sett í vasann fyrir morgun-
verð.
— Þetta er uglufótur. Af ail-
vöru uiglu. Ég tók hann úr vas-
anum og togaði í sinina sem stóð
útúr honum. Klæmar krepptust
og réttust. Stelpumar ráku upp
hljóð' og strákamir sýndust öf-
undsjúkir. — Bezti vinur minn
gaf mér hann og hann á hinn
fótinn.
— Það var gaman! Ég sá að
Moisikítóu létti. — Geturðu sagt
okkur eitthvað um hann?
— Já- Frændi hans skaut
hana og skar af henni lappirnar.
Frændi bezta vinar miíns.
— Segðu okikur frá vini þín-
um sem gaf þér þennan grip.
Hvað heitir hann? Hvar á hann
heima? Gengur hann í sikóia?
— Já. En hann gengur ekki í
þennan skóla. Hann á heima í
skóginum og hann heitir Theotus
og ha-mn gengur í Washin.gton
Carver skólann.
Ég stóð aftur framimii á gangi,
útskúfuð og niðurlægð, og ég var
að brjóta heilann meðan hinir
krakikamir s-tifcuðu framihjá mér.
Gátu það verið bamnsettarbuxna-
skálmarnar aftur? Ég andvarp-
aði og óskaði þess í hundraðasta
sinn að óg hefði fallega, feita
fótlegigi eins og Dawn Starr.
Junia Thompson siló nestisiföt-
unni sinni utam í miig um leið
og hún gekic framíhjá. — Nig(g-
arasleikja, hvæsti hún og þá
vissi ég hvað var að. Ég átti ekiki
að kaila Tlhee vin minn. Moskí-
tóa hafði ffleygt tdl mín priki og
ég hafði hlaupið í vitlausa átt,
alveg eins og Jarðhneta litla-
Þetta höföu mamma og James og
allir verið að reyna að segja
mér. Það var ekki hægt að vera
vinur svertingja. Efcki ef mað-
ur vildi vera vinuir hvítra bama.
Kannski yrði mér ekki leyft
að gamga lengur í skólann með
James. Kannski yrði ég tekin úr
skólanum og látin aiast upp í
fáfræði. Ég haillaði mér upp að
veggnum og vonaði það.
Moskítóa stóð í dyrunum og
sló gula málmblýantinum sínum
í stórar, hvítar tennumar. Þeg-
ar öll hin börnin voru farin, þá
leit hún niður til mín.
— Farðu heiim, Hún virtist
þreytuleg. — Farðu bara heiim.
Ég veit ekki hvað ég á að taka
til bragðs- .Sæktu peysuna þína
og farðu út í skólabílinn.
Inni í skólastofunni tíndurn við
báðar upp dótið ókkar og égelti
hana fram ganginn og horfði ó
hana hverfa inn í skriffstofu
herra Whitehalls.
James stóð fyrir utan skóla-
bílinn og beið eftir mér. Hann
var búinn aö frétta þetta.
— Farðu upp í bílinn, hvislaði
hann redðilega. — Fífl!
— Jæja, jæja, sagði pábbi
næsta miorgun- — Þeftta er að
verða dálítið öfugsnúið hjá ykk-
ur ungfrú Keeter. Og bú kannt
að lesa ef þér er geöð tækifæri
til, sivo að nú er kannski tími
til komiinn að sanna það.
Ég hafði elt pabba úr setustof-
unni fram ■ á pallinn og við sát-
um þar og horfðum á skýin gera
kynjamyndir fyrir ofan okkur og
töluðuim um Upplestrardaginn.
— Fjandákornið, sagði pábbi.
— Af hverju sagðirðu þeim ekki
frá einhverju úr Shakespeare-
bókinni þinni?
— Af því að hún hefði aldrei
trúað því. Hún trúir því ekki
að ég kunni að lesa, skilurðu.
Yfirleitt hleypur hún eimhivem
veginn yfir mig, svo að hún hef-
ur alls eifcki komizt að þivíhvort
ég kann að lesa eða ekki.
— Ætli hún komist ekki að
því innan- tíðar.
Pabbi stóö upp og íór inn í
húsið og þegar hann kom til
baka var hann í sparifötunum
efaum. Hann geklb nfður tröpp-
arnar.
— Ertn að fáira eálbthjvad
Mamma stóð í dynunuim með
disikáþurrku í höndiunum. Við
bffiðið stanzaði pabbi og leit við-
— Ég er að faira til Wellco. Ég
verð kominn aftur fyrír hádegi.
— Til Wellco? Á þessum tíma
dags? Af hverju? Til bvers?
Pabbi opnaði bílinn og hnóp-
aði til mömmu yffir bílinn. — Ég
ætla að hitta herra Bond og ræða
við hann uim skólaimál!
— Skólaimél? Þú hefur ekkert
með skólamál að gera lenigur!
— Jú, jú, ég hef áhuga áþeim,
sagði pábibi. Hann fór inn í bíl-
inn, leit sem snöggvast til ókk-
ar og ök af stað.
Við mamma horfðum á hann
beygja hjá póstkassanum. Við
fórum aftur inn í húsið og velit-
um fyrir okkur þessum skólamól-
um hans pabba. James heyrðd fcil
okkar inn í herbergið sitt og
kallaði til okkar að kiannski ætl-
aði pabbi að vexða einhvers stað-
ar skólastjóri aftur. Ég sagðist
vona ekki, því að miig langaði
ekkert tii að fflytjast burt úr
goluhúsinu og Jarnes sagði að
ég væri vitflaus og mamma sagði
okkur bóðum að þegja og fara
út og i'aka laufin burt úr garð-
inum.
Enginn hafði saigt mömmu frá
ugluklónni, svo að ég gat ekki
sagt henni hvers vegna ég vildi
ekki fara í skólann á mónu-
dagsmorguninn. Hún þreifaði a
enndnu á mér og gáði upp í mig
og sagði áð ég sikyidi fara í
skólann.
Og þegar skiólábjallan hringdi
út í matarhlé þennan mánudag,
sagði Moskítóa mér að setjast
aftur í sætið mitt og vera kyrr
inni.
Moskítóa sat við púltið sitt ng
let sem hún sasd mig ekki. Hún
horfði stöðuigt á litlu brúnu bók-
ina sína og siðan á borðið mdtt.
Ég þráði svo ákaft að einhver
annar væri ■ þarna inni hjó mér,
að óg gat varla náð andanum.
Ég hefði jafnvel orðið þakklát
fyrir að sjá andlitið á Billy Bob
Jaekisoin í dyrunum, svo ákait
langaði mig til að sjá einhvem
sem ég þekkti. Svo opnuðust
dymar og Moskítóa leit upp og
brosti stvo sætt að brosið var
eins og hneiging og sagði: — Sæl-
ir herra Bond!
Feiti maðurinn með hvíta hár-
ið sam stóð í dyrunuim, brosti
ek'ki á móti. Hann uimflaði bara
eitthvað og koim yfir stofuna til
mín og mér leið strax betur, því
að einhvem veginn fannst mér
sem hann væri ekki sérlega hrif-
inn af henni hefldur- Hann stóð
hjá borðinu mínu og horfði nið-
Buxur - Skyrtur - Peysur -
Ulpur - o.mJL
Ó.L. Laugavegi 71 — Sími 20141
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvœmar jyrir sveitabcei,
sumarbústaði og báta. ,
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smœrri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆDI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVINNA
ÚTI — INNI
Hreingerningar. lagfærum ýmis-
legt s.s. qólfdúka. flísalögn. mós-
aik, brotnar rúður og fleira.
Þéttum steinsteypt ]bök. —
Bindandi tilboð. ef óskað er.
SÍMAR: 40258 og 83327
^ .ir>irv.Rr

HÚSMÆÐUR!
Iivað er betra í dýrtíðinni en lágt vöru-
verð? Matvörumarkaðurinn opinn til kl.
10 á kvöldin. — Gjörið svo vel að líta inn.
Munið hið lága vöruverð.
Vöruskemman
Grettisgötu 2.
m ií.p.av'Ii
íslenzk frímerki
ný og notuð kaupir hæsta verði RICHARD RYEL
Háaleitisbraut 37 (áður Kópavogi).
Sími: 84424. — (Bezt á kvöldin).
Frímerki - Frímerki
Hjá okkur er úrval íslenzkra frímerkja.
Hvergi lægra verð. — Reynið viðskiptin.
Frímerkjaverzlun GUÐNÝJAR
A
EMNUM
STAÐ
Fáið þér fslenzk gólfieppi fró:

ZUtima
TfPPAHÚSIfl
Ennfremur ódýr EVLAN íeppl.
Sparlð tíma og f/rirfiöfn, og verzlið á einum sfað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX1311
Þvoið harið aír LOXENE-Shantnoo — ©£ flasan ler A ,, . , . K.... 17CAA
_____________________________* ” ____________ Auglysmgasimi Þ|oovil|ans er 17500