Þjóðviljinn - 22.10.1969, Blaðsíða 8

é
3 SÍÐA — TyJÓ&VTLJm& — Miðviktidagutf 22* ofcfcóber 1360.
■*s*"
nm
um næstum komin heim að hiliði
með byrðar okkar, þegar hann
fór að snjóa.
Bftir að pabbi fór til að láta
draga úr sér tönnina, fór ég inn
í setustofuna og hringaði mig í
stóra, rauða stólnum til að horfa
á jólatréð. Pabbi hafði negilt það
á pall úr fjötum og mamma hafði
breitt bómull yfir pallinn. í>að
var dáisamlegt- Það var ofurlítið
skakkt, en það var ekki pabba
sök. Og slagsíðan vissi út að glugg-
anum svo að maður tók eiginlega
ekki eftir neinu.
Við höfðum ekki Ijós, því að
það var ekkert raifmagn í gamla
goluhúsinu, en þegar við vorum
búin að slkreyta tréð þá gerði ekk-
ert til með ljósin. Megnið af
skrautinu á þvi — nema kúiumar
sem við James höfðum kiætt með
silfurbréfi, sem við hötfum verið
að satfna allt árið — var eldra en
ég og við höfðum talað um hvem
einasta hlut um leið og við hengd-
tm Jiann á tréð- Maimlma átti meira
að segja glerengla og tfuigla sem
hún og pabbi hötfðu notað á fyrstu
jólunum sem þau áttu saman-
Engla og fugla sem voru svo
skínandi og léttir, að þeir flögruðu
bókstaflega um tréð og maður
þorði eikki að snerta þá. Þama
stóð það, svo fallegt að mann
verkjaði í magann.
Þetta var jafnvel enn betra en
að halda á gullúrinu hennar
Thorpe örnmu og horffa á það,
vegna þess að til þess þurfti mað-
ur að vera veikur. Mamma kom
inn og lagðist útaf í sófann með
tímarit og James rak hötfuðið inn
um gættina og sagðist ætla að
skreppa niður í timbursitíu,
— Vertu ekiki úti í kuldanum
allt kvöldið, sagði mamma og
James leit aftur á jólatréð og fór-
Það var Mýtt og hljótt í stóra
rauða stólnum og glóandi rauðar
hliðamar á viðarstónni vörpuðu
bjanmaáskínandi jólaskrautið. Eih
silfurkúla sýndist stærri en hin-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Síml 4224a
HárgreiðsJa. Snyrtingar.
SnyrtivöruT.
Fegrun arsérfraeðmgux 6
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
SLmi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
ar . . . Hún varð stærri . . s og
stærri . • . unz hún varð eins og
tötfrakúla sem spákerlingar nöta.
. . . Ég lá afturábak með fótlegg-
ina yfir anminn á rauða stólnum,
og í sófanum heyrðust veikar
hrotur til mömrou —
Ég sveif niður skólaganginn,
stærri en fyrr vegna þess að fæt-
urnir á mér snertu ekiki góllfið-
Kennaramir stóðu allir í dymnum
á stotfunum sínum og hneigðu sig
þegar ég sveif hjá og Moskítóa
hneigði sig líka. Ég kenndi henni
einu sinni . . . Ég skauzt út um
dyrnar eins og rauður logi og á
skólavellinum hrópuðu allir: Ég
41
kýs Thorpe. Ég vil Thorpe. Látið
Thorpe koma yfir um. Og þegar
við skiptum liði til að fara i
raeningjaleik, kom Billy Bob Jaek-
son akandi í bílnum sínum út á
skólalóðina og skvetti aur yfir
nýju, rauðu kápuna mína og
Thee var þarna og hann sagði
drulludeli og sparkaði í dekkin
hjá Billy Bob með nýju skónum
sínum og bað sprakk á þeim öll-
um, — Strá'kur, ég verð að setja
þig í — Bil'ly Bob steig út úr
bílnum og stjarnan á brjóstinu
á honum var á stærð við undir-
skál og ég reyndi að kalla á palbba
en ég kom ekki upp neinu orði
nema Saltabrauð fyrir mér og
mamma skók mig til og spurði
hvers vegna i ósköpunum ég væri
búin að ata út alla nýju kápuna
mína og hvers vegna hvers
vegna ---------
— Af hverju ekiki í bað npna
svo að þú sért tilbúin að fara í
rúmið? Mamma var búin að
kvei'kja á lömpunum og skrúfa
frá útvarpinu- Einbvers staðar
var einhver að spyrja um jóla-
klukkumar. — Hvað skyldi ann-
ars hafa tafið Jim? Hann hefði
átt að vera kpminn fyrir löngu-
Marmma dró gluggatjöldin frá og
leit út um gluggann.
Ég tfór fram í eldhús og eftlr
dálitla stund heyrði ég mömmu
og James vera að hlæja að Amos
og Andy — eða kannsiki voru það
Luim og Abner — og ég flýtti
mér og fór í sloppinn til að kom-
ast inn ti'l þeirra.
Mamma gaf okkur maísstöppu
úr pottinum sem hafði kraumað
á ofninum í setustofunni. Við át-
um hana með sykri og smrjöri, og
á meðan hiógum við mikið að því
sem við heyrðum í útvarpinu.
Þegar við vorum búin, tók
mamma saman skálarnar og geklk
með þær f ram í eldlhúsið og í dyr-
unum nam hún sitaiðar.
— Hvar í ósköpunum skyldi
Jim annars vera? sagði hún alft-
ir
SKÁLDSAGA
EFTIR
MARY
DUTTON
ur. Og þá heyrðum við í bílnum
fyrir utan. Mamma tók lampann
í bókaherberginu og við fórum
öll út að dyrum.
Þegar pabbi steig út úr bílnum
var hann að syngja. — Varpaðu
út til mín líflínunni . .. Hann söng
afla leiðina gegnum hliðið og upp
tröppurnar, bandaði snjónum frá
andlitinu með annarri hendi og
veifaði henni í takt við sönginn.
í tröppunum stanzaði hann og
horfði upp til okkar sem sfóðum í
dyrunum.
Mamma hélt laropanum nær
honum og loginn blakti í rokinu.
Pabbi hélt í súlu og horfði á ofclk-
ur og deplaði augunum. Hann
sýndist sæll á svipinn.
— Hleyptu mér inn, sagði hann-
— Ljúfan mín og dúfan mín. Því
höfuð mitt er fullt af dögg og
lokkar mínir votir af dropum næt-
urinnar. Hann sleppti súlunni og
datt næstum aftur fyrir sig niður
af paMinum.
— Jim! Mamma fékk James
lampann og baut til móls við
pabba. Hún greip í hann aftan
frá og ýtti honum inn í setusfof-
una. — Jim, hvað f ósköpunum?
Pabbi hélt á bréfpoka í annarri
hendi og með hinni reyndi hann
að troða skyrtulöfunum niður.
Skyrtan hans var blóðug. Hann
stóð barna með bréfpbkann og leit
í kringuim sig í sfofunni á
okkur öB og á jólaibréð.
Hann brosti sællubrosi. —
Hó, hó, hó! sagði hann-
Svo strauk hann með hendinni
yfir andlitið. — Óskaplega heitt
héma, sagði hann. Hann lyktaði
eins og ávaxtakakan, sem Neevy
frænka geymdi í peningaskápn-
um sínum til jólanna. Hann leit
aftur í krimgUim sig í stofunni
þanigað til hann fann mig, sneri
sér við og. hneigði srg -fyrir mér
og fór aftuir að syngja-
— Jólasveinn, góði gamili mað-
ur — söng hann. — Legðu við
eyrun. Segðu það engum — Svei
mér þá, Thorpe, nú skal ég segja
þér eitt, Það er sko ekiki hægt að
leggjá alllt höifuðið við. Svona.
veg óhugsandi. Maður verður að
leggja allt hötfuðið við. Svona.
Hann rétti mér bréfpokann Pg
hneigði sig aftur og lét sig síga
niður á gólfið. Og þar lá hann
með undrunar- og ánægjusvip.
— Jim, bú ert dru — Mamma
bar höndina upp að munninum.
— Nei, sagði pabbi þar sem
hann lá á gólfinu. — Höfuðið á
mér er tfullt af dögg. Hann horfði
á mömmu sem stóð yfir honum.
— Hversu fagrir eru fætur þínir
í skónum, þú höfðingjadóttir!
Kviður þinn er hveitibingur,
kringsettu liljum , ,
Hann sofnaði með hálfopinn
munninn og sæll undrunarsvipur
var enn á ándliti hans-
Mamma stóð yfir honum stund-
arkorn áður en hún ffór út úr stof-
mÍ og Inav # eHdMsíPð. Hön kora
affcur etffcrr nokfcrar anínútur með
kaftfiköninuna og sefcti hana á oín-
ism.
Við James Etum í pökann og
ií honum var par af brúnum
skóm. Það voru drengjaskór, en
þeir voru otf litlir handa James og
ég vissi það áður en pabbi vafcn-
aði til að segja honum það, hver
átti að fá þá ©g hvemig hann
hetfði fengið þá.
— James, sagði manima, —
komdu hingað og haltu upp á
honum höfðinu og hjálpaðu mér
að koma þessu kaffi í hann.
Þau helltu of an í hiann þremur
bollum af kaffi áður en þau
hættu og svo þvoði mamma and-
litið á honum með köldum
þvottaklút og pabbi veltd sér við
og fór aftur að horfa á okkur.
Þau hjálpuðu honum í rúmið og
eftir dálitla stund fór ég inn til
að athuiga hvemig honum liði.
Ég lagði höndina á kjálkiann á
honum og hann opnaði augun.
— Sviður þig í holuna, spurði
ég, — þar sem tönnin viar.
Paibbi lagði höndina ofan á
höndina á mér og þrýsti henni
að kjálkianum. — Alis ekki, sagði
hann. — Finn ekki fyrir þvi.
Jelly gamli eir frábær tannlækn-
ir. Hann hefur lent á rangri
hillu,
— Við skulum öll fara að soía,
sagði mamroa. — Og ég særi
ykkur, vekið ekki, vekið ekki
elskuna fyrr en hún sjálf vill.
Og eins og diaiginn þegar Josde
kom íyrst með litlia barnið sitt,
var ekki hæigt að greina hvort
hún var að hlæja eða gráta.
Þess vegna var það næsfca
morgun að bróðir Mearl leit inn
til að hiafa orð á því að bann
hefði saknað okkar við kirkju
og við sátum enn að morgiun-
verði.
Allir voru búnir að borða
nema pabbi. Hann hatfði ekki
borðað neitt nema þrjá bolla atf
kaffi og stórt glas af tómiaitsafa
sem mamma hafði búið til su.m-
arið áður og hann hélt um enn-
ið en ekki kjálfcann.
— Það er bróðir Mearl, hvísi-
aði Jaimes, þegar hann ledt út og
sá bílinn,
— Hamingjan góða! Mamma
stóð upp og ýttd frá sér diskin-
um. — Farið fljótt inn í setu-
stofu og talið við hann mieðan ég
teik af mér svuntun-a og fdnn
skóna mína!
Pabbi stundi, og gekk af stað
inn í svefnherbergið.
— Nei, ónei. Mamma tók í
handlegginn á honum og stýrði
honum inn í setusfofuna með
okkur. — Svo billega sleppurðu
ekfci. — Þú situr hér kyrr og
talar við hann líka þangað til
ég er tilbúin.
En það var hreint ekki auð-
velt að tala við bróður Mearl.
Ekki fyrir James og mig. Hann
var alltaf að kalla mann blóm
í aldingarði Drottins og vildi að
maður færi með vers úr Biblí-
unnj fyirir hann og sagði, Amen
í miðri setninigu.
— Vaknaðu! James hallaði
sér ytfir sófann og hnippti í mdg
með olnboganum. — Hann var
að spyrja bvort þú hefðir lært
versdð þitt fyrir daginn í dag.
— Nú. Já, jé- Ég varð glaður
er þeir sögðu við mdg: Við skui-
um koma’í húg I)mUins.
Fó® þér fslanzk gólffappi frót
TCPP!V wMaiiifiy
Hlíima
mm « j

;h.. V'
TEPPAHUSIfl
Ennfremuródýr EVLAN feppl.
SpariS tíma og fyrirfiöfn, og varzIlS á einum sfaS.
ISUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PB0X1311
HARPIC er ilmandi efni sem hreinsar
salernisskálina »g drepur sýkla
D
TIL ALLRA FERDA
Dag* viku- og
mánaöargjald
J!
IT 22 0-22
M7T BÍLALEIGAjS
WAJLVm
RAUDARÁRSTIG 31
BLAÐDREIFING
Þjóðviljann vantar blaðbera í eftirtalir.
borgarhverfi:
Ásvallagötu
Laufásveg
Þingholt
Talið við afgreiðsluna í síma 17-500.
*