Þjóðviljinn - 20.03.1970, Qupperneq 2

I
2 SÍÐA — ÞJÖDVTLJIN'N — Pösfbudagur 20. marz 1970.
Nítján á démaranám-
skeiði í badminton
Næsta þing ÍSÍ verður að end-
urskoða áhugamannareglurnar
Með það fyrir augum að leyfa mögulegar greiðslur til íþróttamanna
Dagana 7. og 8. ‘ febrúar s.l.
var haldið í Reykjavik dómara-
námskeið í badminton á vegum
Badmintonsambands fslands.
Námskeiðið sóttu 19 manns, þar
af 3 fná Akranesd, en 16 frá
Reykjavíld
Námskeið sem þetta hefur
ekki verið haldið nú um nokk-
urra ára skeið, en það var í
alla staði mjög vel heppnað. ,
Landsdómararéttindi fengu
■þeir þátttakendur, sem undan-
farin ár hajfa fengizt við dóm-
arastörf, en aðrir fengu héraðs-
dómararéttindi. Aðalstjómandi
námskeiðsins var hinn gamai-
kunni badmintonspilari Einar
Jónsson, en með honum störf-
uðu sem prófdómarar þeir
Kristján Benjamánsson, Pétur
Ó. Nikulásson. og Karl Maack.
I undirbúningsnefnd voru, auk
Einars, þeir Garðar Alfonsson
t>g Óskar Guðmundsson.
Eftirtaldir menn femgu dóm-
araróttindi:
Landsdómarar: Jón Ámaison,
Bragi Jaikoibsson, Óskar Guð-
Framhald á 9. síðu.
f júlímánuði n.k. verður hin
mikla iþróttaháttíð fSf, vegna
50 ára afmælis sambandsins,
haldin hér í Reykjavík. Þá verð-
ur um Ieið haldið 50. þing fSÍ,
sem er æðsta vald íslenzkra
íþróttamála. Án nokkurs vafa
verða mörg og merkileg mál þar
rædd og gagnlegay samþykktir
gerðar. Vegna hinna miklu um-
ræðna, sem crðið hafa að und-
anförnu um hinar úreltu áhuga-
mannareglur ÍSl, sem staðið
hafa íþróttamálum okkar fyrir
þrifum um árabil, hlýtur þessu
máli að verða hreyft á þinginu.
Þetta mál er að minni hyggju
og fjölmargra annarra, það at-
riði íslenzkra íþróttamála, sem
hvað mest kallar á breytingu
frá því scm nú er. Sá aldamóta-
hugsunarháttur, sem ráðið hef-
ur því að litlar sem engar
breytingar hafa, átt sér stað á
áhugamannareglunum um ára-
tuga skeið, verður að hverfa og
í staðinn koma hugsunarháttur
þess fcíma er við lifum á.
Krafan um breytingar á á-
hugamannareglimuTn hefur feng-
ið meiri hljómgrumn að undan-
fömu en um langan tíma og er
það vegna þátttöku íslenzka
landsliðsins í heimsmeistara-
keppninni í handknattleik fyrir
stuttu. Handknattleiikur hefur
um 12 ára bil verið sú eina
íþróttagrein, sem við höfum get-
að stært okkur af á heimsmæli-
kvarða. Margsinnis á þessum
árum höfum við unnið sæta
sigra í Iandsflei'kjum í hand-
knattleik og oft tapað með að-
eins einu til tveim mörkum
gegn sterkustu liðum heims.
Sem betur fer, þá fór, auk
landsliðsmanna okkar, um 50
manna hópur felenzkra hand-
kr.attleiksunnenda til að horfa
á HM í Frakklandi. Þessi hóp-
ur sannfærðist allur um það,
að íslenzkur handknattleikur er
að dragast aftur úr og í hópn-
um voru menn sem voru að
fara í fjórða sinn tál að sjá
heimsmeistarakeppni og vita því
glöggt, hvað þeir eru að segja.
Hvers vegna er þá felenzkur
handknattleikur að dragast aft-
ur úr? Höfum ’við ekki jafn
góðan efnivið til að vinna úr
og áður? Vissulega. En það sem
er að ske er einfaldlega þetta:
Allir leikmenn 10 beztu liðanna
eru að meira eða minna leyti
atvinnumenn í handknattlcik,
en okkar menn aðeins áhuga-
menn. Það gcrir gæfumuninn.
Nú dettur mér ekiki í hug að
halda þvi fram, að við getum
eignazt atvinnumannalið í hand-
knattleik, því fer fjarri. En
við getum, með sameiginlegu á-
taki og vilja ríkisvaíldsins og
fjársterkustu fyrirtækja lands-
ins, komið upp svo kölluðu
hálf-atvinnumanna-liði í hand-
knattleik og jafnvel í fleiri
fþróttagreinum. Það myndi gera
fþróttamöininum okkar kleift að
leggja mun meira á sig við æf-
ingar og einnig gert það mögu-
legt, að til að myinda landslið
okkar í handknattleik geti far-
ið í keppnisferðalög fyrir stór-
keppni eins og heimsmeistara-
beppni og Ólympíuleika, en ein-
mitt þetta tvennt er það, sem
mest vantar hjá okkur.
En hvaða hag hafa þá fyr-
irtæki af því að styrkja íþrótta-
menn? Okkar stærstu fyrirtæki
eins og til að mynda fllugfélög-
in bæði, svo dæmi sé nefint,
eyða mlljónum króna í auglýs-
ingar erlendis til kynningar á
landi og þjóð. Ætli betri aug-
lýsing sé til fyrir eina þjóð, en
góðir íþróttamenn? Ég þori að
minnsta kosti að fullyrða, að
aldrei hefur fsland og fslend-
ingar fengið aðra eins auglýs-
ingu í Frakklandi eins og með-
an á heimsmeistarakeppninni
stóð og enn meiri hefði auig-
lýsingin orðið hefði liðið verið
betra og náð lengra en raun
bar vitni. Öll helztu blöð lands-
ins skrifuðu um ísiand og fe-
lenzkan handknattleik dag eft-
ir dag í hálfan mánuð, slik aug-
lýsing hefði kostað miljónatugi
fyrir þau fyrirtæld, sem mest
Framhald á 9. síðu.
Hvernig er málshátturinn?
Wirkola „aðeins " / Z sæti
• Þetta er norski skíðastökkvarinn Björn Wirkola, sem um áta- j
bil hefur verið einn fremsti skíðastökkvari heims og stolt Norð-
manna í skíðaíþróttinni. Á Holmenkollen-mótinu, sem háð var
um síðustu helgi varð hann að láta sér nægja 7. sætið, Norð-
mönnum til sárra vonbrigða.
I-
haldsfyrirtæki
Sjónvairpið fluíti fyrir
nokkrum kvöldum furðulegt
viðtal við Maignús Jónsson
fjármálairáðhiénra. Þar ræddi
ráðherrann um „styrk“ tál ís-
lenzku dagblaðanna. tíundaði
í hverju hann væri fkSlginn
og lýsti yfir þwí að hahn væri
andvígur , .styrkveitingum' ‘ af
þessu tagi en hefði verið of-
urliði borinn af ráðríkum
þingmönnum. Staðreyndin er
hins vegair sú að dagblöðin
á íslandi fá öldungis engan
styrk; aðeins hefur verið tek-
inn upp sá háttur að ginedða
dagblöðunum fyrir þjónustu
sem þau létu ríki og ríikis-
stofnunum áður í té ókeypis.
Þannig er nú á fjárlögum á-
kveðin upphæð til kaupa á
dagblöðum, en áður situnduðu
ríki, ríikisstofnanir og meina
að segja alþingi sjálft þá frá-
leitu iðju að sníkja dagblöð-
in, og nam það betl orðið
hundruðum eintafca dafi
hvem. í annan stað er nú
tekið að greiða dagblöðunum
fyrir birtingu á opinberum
tilkynningum, ög er þar bó
engan veginn um fulla greiðslu
að ræða, svo mikla skæða-
drífu sem dagblöðin fá dag
hvem af fréttatilkynningum
frá ráðuneytum og stjómar-
stofnunum. Einniig njóta dag-
blöðin sérstakra kjara í við-
skdptum við pósit og símia, en
þvl fer mjög fjarri að þau
kjör vegi upp þá stórfel'ldu
mismunun sem ríkisivaldið á-
stundar með auglýsingasöfn-
un í einokun artækjum siinum,
hljóðvarpi, sjónvarpi og Lög-
birtingaþlaði. í samskiptum
dagblaðanna °S ríkisvaldsins
hefur það eitt gerzt að tek-
ið er að greiða fyrir þjón-
usitu sem áðuir var sníkt og
að viðurkennt er að dagblöð-
in eiga rétt á endurgjaldi
fyrir unnin verk eins og aðr-
ir aðilar i þjóðfélaginu; hins
vegar er ekki enn um nein-
ar fullnaðargreiðslur að ræða.
Hversu íráleitt tal ráðherrans
um styrk er má m.a. markia
af því að Morgu n blaði ð fær
hæsta upphæð af hinum nýju
greiðsium vegna útbreiðsiu
sinnar, og þarf það blað þó
engan veginn á „styrk“ að
halda. Ef óhj ákvæmilegt reyn-
ist að taka upp styrki til
daigblaðanna til þess að
trygigja prep.tfirelsi á fsiandi
— edns og vel má vera —
myndu slíkir styrkir að sjálf-
sögðu einvörðungu renna til
þeirra sem þyrftu á þvílíkum
greiðsium að halda.
Á ísiandi er aðeins eitt blað
sem fær styrk úr ríkissióði,
málgagn Hannibalista. Nýtt
land frjáls þjóð. Það er eina
vifcublaðið hér á landi sem
nýtur þvílíkrar fyrirgreiðslu
úr ríkissjóði. Sá styrkur er
þeim mun athyglisverðari sem
hann er veittur í algeru heim-
ildarleysi; í fjárlögunum er
hivergi að finna nofckurt á-
kvæði sem réttlæti þá ölm-
usu. Hins vegar hefur Magn-
ús Jónsson fjáirmálaráðheirra
margsinnis orðið ber að bví
að nota fjármuni ríkisins sem
einskonar varasjóð til þess
að bjarga íhaldsfyrirtækjum,
eins og dæmin um Sana og
Slippstöðina á Akureyri sanna
bezt. Fjármálaráðherrann lít-
ur auðsjáanlega á Nýtt land
frjálsa þjóð sem íhialdsfyrir-
tæki af hliðstæðu tagi.
— Austri.
4. MYND
SVAR
Verkakvennafélagið
Framsókn
marz
heldur aðalfund sunnudaginn 22.
1970 í Iðnó kl. 2.30 e.h.
FUNDAREFNI:
1. Venjuleg aðalfundarstorf.
2. Rætt um uppsögn samninga.
3. Önhur mál.
Konur fjölmennið og sýnið skírteini við
innganginn.
Verkakvennafélagið Framsókn.