Þjóðviljinn - 19.06.1970, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 19. júní 1970.
H.-K. Rönblom:
Haustlauf
hyldýpi
— Já, ég veit það. Þetta var
eintómur misskilningur. Njósna-
hetjan lét blekkjast á sama hátt
og ég. Báck átti ails ekiki vin-
gott við Irene. En um slíkt er
ekki hægt að spyrja hreint út,
svo að njósnahetjan vildi hafa
vaðið fyrir neðan sig og sendi
henni aðvörun. — Ef þú segir
frá slysiniu þá geng ég alf þér
dauðri, — þannig var það. hér-
uim bil. Ofurskýrt og greiniiegt
fyrir þann sem veit hvað á
spýtunni hangir, en tóm tjara
fyrir hinn sem ekikert veit.
— Irene skildi ekki neitt,
sagði Súsanna. — Hún hélt að
það væri ednihvers konar grátt
gairnan.
— Það ér aífihyglisvert að þú
skiulir nota orðatiltækið „grátt
gaman“. Ég man etoki bebur en
það saima hafi verið sagt um
stálvírsigildruna — grátt gaman
hugsunarlausra unglinga. Og
skyldteikinn með þessu tvennu
hefur vakið athygli miína — með
stálvírsgildrunni og aðvöruninni
með blaðaúrklippunni. Hvort
tveggja er upphugsað af manni
sem er spar á hjálpartækin.
Þarna er ekkert sem getur gefið
vísbendingu um eigandann, út-
færslan er svo einföld að það
er næstum snilldarlegt —
— Ég hef séð kjóla sem hægt
væri að segja það sama um,
sagði Súsanna.
— Hvort tveggja hefur að
geyma banvæna hótun fyrir þann
• sem fyrir verður — en allir
aðrir líta á það sem grátt gam-
an. Skyldleikinn er df auðsær
til að stafa af tilviljun. Ég er
"sannfærður um að það er stál-
vírsmaðurinn sjálfur sem sendi
frú Carp aðvörunina.
— Þetta er mjög athyglisvert,
sagði Súsanna með aðdáun. —
Veiztu líka hver kom af stað
falska orðrómnum um Back og
Irene?
— Ég firétti það fyrst hjá
V i klu n dh jónunum.
— Hver sagði það?
— Ulla Fridgren. Af hverju
spyrðu ?
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Simi 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivðrur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SlMl 13-9-68
— Rauðhærða stúkustelpan?
sagði Súsanna íbyggin. — Já,
hún er ein úr flolcknum.
í raun og veru var Paul
Kennet búinn að gefa upp á
bátinn þá hugmynd að Blávalk-
urmaðurinn væri nokkur njósna-
hetja.
40
Áður hafði hann haldið að
Báck væri að því komimn að
ljóstra upp um einhvem njósn-
ara eða skemmdarverkamann, en
hvað var það eiginlega sem
studdi þá hugmynd? Hið eina
áþreifanlega í þvi sambandi var,
að Carp hafði verið undir eiftir-
liti vegna óþjóðhdllra skoðana.
En óáreiðanleiki Carps var svo
áberandi, svo raupsamur að eng-
in njósnasamtök hefðu haft á-
huga á að ráða hann í þjónustu
sína Og að Carp frátöldum var
ekkert sem benti til þess að um
skemmdarverk eða njósnir hefði
verið að ræða. En hvað var
þá eftir handa Báck að Ijóstra
upp um?
Paul sat við skrifborð sitt eins
O'g svo mörg undanfarin kvöld.
Það glitti á gullið á kjölumbók-
anna í lampaljósinu. Hannþurfti
að undirbúa lexíu hagfræðikenn-
ingar fýsíókratanna, en huigur
hans var víðs fjarri þeim.
Bakvið lokaðar dymar að
næsta herbergi lá Súsanna og
svaf. Um hvað var hana að
dreyma? Paul ásakaði sjálfan
sig fyrir að hafa sýnt henni
lítinn áhuga, lítið skipt sér af
henni. Hún átti heimtingu á til-
litsemi hans og athygli. Þetta
yrði strax betra þegar búið væri
að leysa gátuna um stálvírs-
manninn. Nú yrði þess ekki langt
að bíða. Eitthvað var að byrja
að taka á sig form i huga
hans.
Mikilvægasta spumingin sem
kom upp í huga hans var ó-
neitanlega þessi: Hvað var það
sem Báck var í þann veginn
að fletta dfan af?
Honum datt í hug að svarið
væri að miklu leyti undir þvi
komið, hvernig Wims hefði orð-
að beiðni sína í símann. Það
var símtalið sem Back hafði
við að styðjast. Það var símtalið
sem hafði gefið honum þó hug-
mynd að fletta ofanaif einhverju.
Paul tók símann og bað um sam-
tal við Stok'khólmsblað, persónu-
legt samtal við Wimansson rit-
stjóra.
Meðan hann beið, var hann
að hugsa um aðrar skyssur sem
hann hafði gert sig sekan um.
Til að mynda nafnlausa aðvör-
unin ti:l Irene Carp, þar sem
hann hafði ætlað að leyfa sér
að skipta á orðinu „sily®“ og
öðm orði. Sagnfræðingur mótti
ekki gera sig sekan um slíkt.
Sarna máli gegndi um fyrir-
spum Backs hjá bæjargjaldker-
anum um fjölskyldubætur án
réttinda. Hann hafði talið víst
að átt hefði verið við eitthvað
annað. Það gat að vísu verið
— en ekki mátti líta á það sem
sjálfsagðan hlut.
Hann rifjaði upp í huganum
samital sitt við bæjargjaldker-
ann í kvöldboðinu hjá nektom-
um. Það var innihaldsrúkt en
stutt og hann miundi það næst-
um orðrétt. Hann leitaði að
símanúmeri bæjargjaldkerans í
skránni og hringdi. Hann þurfti
að fá staðfestingu á hugmynd
sem samtalið hafði komið inn
hjá honum.
En seinna fór hann að hugsa
um að klukkan var langt geng-
in ellefu. Til allrar hamingju
var bæjargjaldkerinn nétthrafn
og hann svaraði sjálfur i siím-
ann. Paul baðst marglfaldlega
afsökunar og fór fram á sitað-
festingu á þvtí sem bæjargjald-
kerinn hafði sagt í siímtalinu og
bæjargjaldkerinn sagði mi'kil
ósköp og kom meö umbeðnar
staðfestingar Hann vildi fá að
vita meira um hvað var á seyði,
en þá rauf utanaðkomandi rödd
samtal þeirra:
— Stokkhólmur hér, ég slít.
Enn einu sinni var Paul hepp-
inn — Wimansson ritstjóri var
á kvöldvaikt og svaraði strax
í stímann.
— Jæja, eruð það þér? sagðd
ritstjórinn. — Það voruð þérsem
spurðuð mig í vikunni sem leið
um samtalið við Ehlevik. Var
eittlhvað sem ekki stóð heirna?
— Nei, mikil ósköp, allt stóð
heima. Nú langar mig að for-
vitnast um skipulag viðtalsþátt-
anna. Hvað var það eiginlega
sem þér spurðuð fólkið um?
— Jú, það var spurt um hvað
það hefði gert við þetta líf sem
það hefði fengið að gjöf, ef
svo mætti segja.
— Það var og, en ef það hafði
nú ekiki gert neitt sérstakt við
þetta líf?
— Tja, það höfðu fæstir
reyndar gert. Og hver gerir það
svo sem? Maður lætur hverjum
degi nægja sína þjáningu. Takið
sjálfan yður.
— Já, sagði Paul óþolinmóð-
ur. — En þá hljótið þér að hafa
haft fileiri spurningar á reiðum
höndum. Getið þér sagt mér ná-
kvæmlega hvemig þér konnust
að orði?
— Orðin streyma yfirleitt frá
mér þegar ég er búinn að hita
mig upp, sagði Wims. — Það er
ekki gott að segja nákvæmlega
orðanna hljóðan. Maður reynir að
mala sem mest til að fólkið
fari ekki hj'á sér. En ég hafði
fyrirmæli um að spyrjaumhuigs-
anir þeirra og tillfinningar á
þeirri stundu þegar þungur
hrammur örlaganna —
— Já, en ef hvorki var um
hugsanir né tilfinningar að
ræða? Ég get varla ímyndað
mér að fólk hugsi nein ósköp
undir slíkum krinigumstæðum.
— Satt er orðið. Þetta var
yfirleitt eintómt orðagjólfur um
þessar hugsanir og tilfinningar.
Það gæti ég skrifað sjálfur án
þess að tala við nofckum mann.
Nei, þegar talað er við ósköp
venjulegt fólk, þá er tilgangs-
laust að vera að gaspra um
hugsanir eða kenndir. Það var
mér Ijóst áður en ég fór að
hringja i mannskapinn Maður
er búinn að fá nokkra þjálf-
un í að taika fólk réttum tök-
um. Það er óhjá'kvæmilegt að
halda sér við áþreifanlega hluti,
ef maður vill fá skikkanleg
svör. Meira að segja á ör-
lagastundum — halló?
— Já, sagði Paul, miður sín
af óþiolinmæði. — Um hvað
spurðuð þér?
— Hvað ég spurði um í raun
og veru?
— Já.
— Ég spurði auðvitað hvað
þeir hefðu séð?

Stúkan Hauistvindur númer
2,007, hélt almennan fund undir
stjórn Sune Vilhelmssons, æðsta-
templars.
Fundurinn var haldinn i minni
sal Góðtemplarahússins. sem yf-
irledtt var notaður við slík tæki-
færi. Hann var ekki sériega lít-
ill, þótt hann væri nefndur
minni salurinn; hann rúmaðium
llllllli!llii!llillil!ilillllllSI!líí!lliillllíl!Hllii!UlSililil!iilíiiiiii!líii!i!!!i;íSIS!!‘í!í!íjSí!!SlíiSlUj!liiiitiiiiiiililiiii}imi
TIPPAHDSHI
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
D
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

iiiiiiiiniii!i!nil!il!i!!i!!S!i!i!!!í!iii:iniH!!!!i!n!i!i!im!!Hl!ml!i!i!iliiilii!i!ililliiííií!!liil!iiii!iiiíniiiiitit|ililitiiiii
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V AR AHLUT AÞ J ÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
IÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.I.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069.
Minningarkort
• Slysavarnafélags
Islands.
• Barnaspítalasjóðs
Hringsins.
• Skálatúnsheimilisins.
• Fjórðungssjúkrahússir
Akureyri
• Helgu Ivarsdóttur.
Vorsabæ.
• Sálarrannsóknafélags
tslands.
• S.l.B.S.
• Styrktarfélags van-
gefinna.
• Mariu Jónsdóttur.
flugfreyju.
• Sjúkrahússjóðs Iðnað-
armannafélagsins á
“^elfossi.
• Krabbameinsfélags
Islands.
• Sigurðar Guðmunds-
sonar, skólameistara.
• Minningarsjóðs Arna
Jónssonar kaupmanns
• Hallgrímskirkju.
• Borgarneskirkju.
• Minningarsjóðs Steinars
Richards Elíassonar.
• Kapellusjóðs Jóns
Steingrímssonar,
Kirkjubæjarklaustri.
• Akraneskirkju.
• Selfosskirkju.
• Rlindravinafélags
íslands.
Fást í MINNINGABOÐINNI
Laugavegi 56 — Sími 2G725.
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
MarsTrading Eompenylif
Aog B gæðaflokkar Laugaveg 103
sími 1 73 73
iwma
VG-RAU1»kAL - (IIVDRA ««TT