Þjóðviljinn - 18.07.1970, Blaðsíða 10

JQ SÍÐA — Þ.TÓÐVILJINN — Laugardagur 18. júM 1970.
JULIUS BARK:
SEM
LINDIN
TÆR...
i
I Hindrunarnesi er merkur
hlutur, brjóstmyndin af Eugén
Mánsson Klingfelt. Hún stendur
í járnbrautargarðinum, eins og
grasflötin milli brautarstöðvar-
innar og ráðhússins er kölluð.
Þvert yfir grasflötina liggur mal-
arstígur og við enda hans stend-
ur brjóstmynd, umkringd rósa-
runnum.
Að vísu er styttan ekkert sér-
stakt augnayndi. Yngra fólkið
í Hindrunamesi tekur aldrei eft-
ir þessu skeggjaða höfði sem
starir á gafl stöðyarhússins. Þeg-
ar það gekk í bamaskóla stóð
það ef til viil einlhvern tíma
umhverfis brjóstmyndina og
hlustaði á kennslukonuna segja
frá náunganum sem hafði verið
þingmaður og skrifað bækur á
málýzfku staðarins. En nú kemur
sjaldan fyrir að nokkur doki við
og horfi á stórgert karlmanns-
höfuðið sem hvílir á rauðyxjótt-
um granítstöpli.
Þess vegna var ekki fráleitt
að draga þá ályktun að maður-
inn sem stóð hjá styttunni og
var að lesa áletruinina á skilt-
inu undir bronshöfðinu væri
ekki heimilisfastur í Hindmnar-
nesi. Hann var nýkominn út úr
lestinni, eini farþeginn þetta síð-
degi og á eftir honum höfðu
flotið nokkrir kassar og blaða-
pakkar út á pallinn. Hann hafði
sett stóm töskuna sína á bekik-
inn hjá brautarstöðinni, gengið
þring umhverfis húsið og horft
í kringum sig, og síðan hafði
hann rölt í hægðum sínum að
brjóstmyndinni með hendur á
baki.
Nú stóð hann og las áletmn-
ina á svartmálaða skiltinu, sem
skrúfað var fast á granítstöpul-
inn: — Eugén Mánsson Kling-
felt, þingmaður, könnuður, 1843-
1921.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 in. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
Svo sneri hann sér við og
horfði yfir veginn. Frú Lind-
berg, gamla konan sem hafði
tóbaksbúðina á torginu, kom að-
vífandi á sendiferðahjóli. Hún
beygði í áttina að stöðvarhús-
inu, hjólaði út á brautarpallinn
og lagði síðan hjólinu upp við
stólpa. Síðan gekk hún að blaða-
pökkunum og dröslaði þeim að
hjólinu. Það vom fjórir pakk-
ar, tveir með kvöldblöðum og
tveir með vikublöðum, það sá
maðurinn sem stóð við brjóst-
myndina af Eugén Mánsson
Klingfelt.
Frú Lindberg lyfti pökkunum,
setti tvo þeirra á fremri böggla-
berann og festi þá niður með
þykkri gúmmíteygju. Þá fór
hjólið að renna til, hjólin fengu
ekki lengur viðnám í lausamöl-
inni, hnakkurinn rann niður með
stólpanum og hjólið kollsteypt-
ist vegna slagsíðunnar. Maður-
inn sem stóð við styttuna í garð-
inum, gekk hratt af stað. Frú
Lindberg togaði og ýtti, en gat
ékiki af eigin ramleik náð hjól-
inu upp.
— Leyfið mér að hjálpa, sagði
maðurinn. — Þetta virðist þungt.
— Þaikk fyrir, saigði frú Lind-
verg. — Þetta bjargast venju-
lega, en hjólið var víst illa skorð-
að.
Frú Lindberg var dálítið gröm.
Hún hafði sótt blöðin á hverj-
um degi áratugum saman. Það
gekk alltaf vel, á sleðanum á
veturna og hjólinu á sumrin. Dg
svo þurfti hjólið endilega að
velta um koll, einmitt þegar ó-
kunnugur maður stóð og horfði
á.
Hún virti manninn fyrir sér.
Hann hafði reist við hjólið henn-
ar, stillt því upp við stólpann og
laut nú niður eftir blaðapökk-
unum sem eftir lágu.
— Nú, get ég bjargað mér
sjálf, sagði frú Lindberg.
— Ég verð að ganga úr skugga
um ' að frúin komist af stað
heilu og höldnu.
Frú Lindberg lyfti upp fjaðra-
klemmunum á aftari bögglaber-
anum, svo að maðurinn gæti
stungið pökkunum undir þær.
Svo festi hún hitt gúmmíbandið
niður. Nú virtist allt rígfast.
— Afsakið, sagði maðurinn. —
Ég er aðkomumaður ....
— Ég skil, sagði frú Lind-
berg. — Ég á við, að ég þekki
alla sem eiga heima í Hindr-
unamesi.
— Ég var að horfa á brjóst-
myndina þama í garðinum, hélt
maðurinn áfram. — Það er
kannski kjánalega spurt, en hver
var hann eiginlega þessi Eugén
Mánsson Klingfelt?
— Hann var skólakennari
héma. Hann kenndi mér síðasta
árið sem hann starfaði.
— Einmitt það. Og þingmaður
var hann víst lífca?
— 1 tvö ár. í neðri deild,
hljóp í skarðið eftir dauðsfall.
— Jæja. Og könnuður?
— Það var hann sem stofn-
aði byggðasafnið. Safnaði «am-
an haug af gömlu drasli og fékk
bæinn til að kaupa gamalt hús-
skrifli í nánd við torgið. Nú
orðið kemur varla nokkur mað-
ur á safnið.
— En þetta hlýtur að hafa
verið merkur maður, fyrstminn-
ing hans er heiðruð á þennan
hátt.
Frú Lindherg greip fast um
stýrið og fór að teyma hjólið
í áttina að veginum. Hún vildi
ekki hoppa upp í hnakkinn fyrr
en hún var komin bakvið stöðv-
arhúsið. Ef hún ylti um koll með
blaðapakkana í annað sinn, þá
var eins gott að aðkomumaður-
inn sæi það ekki. En maðurinn
gekk rólega samsíða henni út
af pallinum.
— Kannski var það fremur
vegna þess að hann átti' bróð-
ur og tvo mága í bæjarstjóm-
inni um þetta leyti, sagði frú
Lindberg.
Maðurinn hló, tók af sér sól-
gleraugun og nuddaði þeim við
jakkaermina. Fni Lindberg stanz-
aði og virti hann fyrir sér
gaumgæfilega, rétt eins og hún
hefði þekkt hann aftur. Svo
spurði hún dálítið varfærnis-
lega:
— Mér finnst maðurinn koma
kunnuglega fyrir sjónir?
— Jæja, sagði maðurinn. —
En ég ef efcki komið til Hindr-
unarness alla mína ævi.
— Nú veit ég það, sagði
frú Lindberg. — Ég hef séð
mynd af yður einhvers staðar.
— Hvar gæti það svo sem
verið? sagði maðurinn og brosti
dauflega.
ið mitt í bækumar yðar. Þér
eigið væntanlega einhverjar af
sögunum mínum í bókaskápn-
um yðar.
— Ég les ekki bækur herra
Ullmans, sagöj frú Lindberg
hreinsikilnislega.
— Jæja, sagði Peter Ullman.
— Jæja, en segið ekkert samt.
— Frú Lindberg vildi ekki
lofa neinu. Þetta var óneitanlega
dálítið fréttnæmt Að geta tekið
fram bók, bent á myndina á
baksíðunni og sagt: — Ég hitti
hölfundinn í dag. Hann er i
heimsókn í Hindmnamesi.
Einginlega var það skylda frú
Lindberg að segja fréttir. Hún
miðlaði þeim fréttum sem ebki
stóðu í blöðunum, það var orð-
inn snar þáttur í starfsemi henn-
ar. — Gei'ið svo vel, kvöldblað
sígarettupakki, tveggja mínútna
slúður.
— Er hei'ra Ullmann hér í
ieynilegum erindum? spurði hún.
— Já og nei. Ég er ekki með
neitt laumuspil á prjónunum.
— Ég held ég sé að byrja að
skilja, sagði frú Lind'berg huigsi.
— Það gleður mig.
— Ég er að byrja að skilja
hvei's vegna herra Ullman er
hir.gað lípminn. Er það út af..?
— Getur frúin ekki einfald-
lega gleymt því að ég sé stadd-
ur í Hindrunamesi?
Fi'ú Lindberg hugsaði sig um.
Hún hafði séð myndina marg-
oft. Jafnvel nú í dag, áður en
hún hjólaði af stað niður að
bx-autarstöðinni. Já, hún var
viss um að hún sæi hana oft.
Og allt í einu mundi hún það.
Bókagrindin í búðinni hennar,
myndin alf höfundinum aftan á
þessari þarna bók sem hún hafði
selt svo mörg eintök af. Hvað
hét hann nú aftur?
— Maðurinn skrifar bækur,
sagði hún og það var staðhæf-
ing, efcki spuming.
— Það getur hugsazt, sagði
maðurinn. — Ég hefði víst ekki
átt að taka af mér gleraugun.
— Nú veit ég það, sagði frú
Lindberg hárri röddu. — Peter
Ullman. Þér heitið Peter Ullman.
Ég hef selt heilmargar bækur
eftir yður. Já, ég er bara með
tóbakshúð, en það er engin bóka-
búð í Hindrunarnesí og þess
vegna panta ég stundum dálítið
af ódýi'um bókum, einkum saka-
málasögum
— Það var gaman að heyra,
sagði Peter Ullman og andvarp-
aði.
— Ég hef oft verið að velta
fyrir mér, hvers konar fólk það
væri sem skrifaði bækur, sagði
frú Lindberg.
— Það hef æg líka gert, svar-
aði Peter Ullman. — En má ég
biðja frúna um eitt. Segið eng-
um að ég sé staddur hér í
Hindrunarnesi. Ef þér lofið því
skal ég koma inní búðina til
yðar á morgun og sbrifa nafn-
— Hex-ra Ullman er trúlega að
bíöa eftir herra Lindell, sagði
frú Lindberg.
Peter Ullman kinkaði kolli.
Hvað gat hann annað gert?
Hann hafði farið til Hindrunar-
ness frá Stokkhólmi til að hitta
Óla Lindell, og Óli hatfði ekki
getað tekið á móti honutn þegar
urogskartgiipir
iKORNEUUS
JONSSON
sk^avördostig 8
□ SMURT BRAUÐ
□ SNITTUR
□ BRAUÐTERTUR
BRAUÐHUSIÐ
SNACK BÁR
Laugavegi 126,
við Hlemmtorg.
Síwii 24631.
(grB
□
DDci}[rad]o

carmen
með carmen
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
txfÆc*?.
Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
b ú ð'i n og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
p)
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
iíiíiíiiiiiíiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiíiiiíiiiiiiiiiíiiiínííiiíiiiiiiiiiiíiíiiiíííiiiiíiniiiiiiiíiíiiiiiiíiiiaiiiiíiíiiiiiiiigiiiiiíiíiiií
m
" r'.'f
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

1SSÍfHÍÍ!l!!IÍÍfÍ?SS!S!HHililHiiinHiiHUn!!lHÍÍ?ÍÍÍÍiÍ!íi!njiiHllÍ!fSISIÍÍiSiSÍSÍÍÍÍÍÍÍ!ÍIÍÍI{fiÍÍjiíSiÍÍÍiUÍtííÍ!ÍU?|ÍiÍÍÍlÍI1ÍI
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MÚTORSTILLINGAR
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L
• — Laugavegi 71
— sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V AR AHLUT AÞ J ÓNUST A.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAyÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069
HARPIC er ilMiaiifli efni sein Iireinsar
salernisskíiliiia og drejinr sýkla
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN