Þjóðviljinn - 27.08.1970, Blaðsíða 8

0 SlÐA — ÞJÓÐVIUTNN — Fimimtudagur 27. ágúst 1970.
JULIUS BARK:
SEM
LINDIN
33
— Ég veit ekki hvort ég á að
hafa fyrir að svara þessum stað-
hæfingum þínum, Peter. Þetta er
alltof fáranlegt. En tökum nokk-
ur atriði. Ef ég hefði í raun
og veru gengið frá þessu á
þennan hátt eins og þú vilt
vera láta, af Iwerju fór ég þá
á göngu út í skóg? Aleinn. Án
þess að nokkur sæi miig og
gaeti borið vitni um það? Af
hverju fór ég ek'ki inn í Hindr-
unames í staðinn? Og útvegaði
mér fjarvistarsönnun.
— Nei, Öli. Fyrst og fremst
vildirðu ganga úr steugga um, að
Cæsar hefði í raun og veru
dáið. Og auk þess gaztu veitt
þér að labba dálítið um Skóg-
inn. Staðbæfa meira að segja
að þú hefðir sbfnað. Þú, ein-
mitt þú. Sem rithöfundur. En
auk þess vildirðu endilega liggja
undir grun í upþhafi! Þessvegna
skrifaðirðu á blaðið.
— Ég skrifaði ekkert á blað.
Ég var að byrja á leynilögreglu-
sögu.
— Þetta var reyndar heldur
ómerkdlegt bragð. Þú skrifaðir
ÉG ÆTLA AÐ MYRÐA CÆSAR
sagði Peter og tottaði pípuna
ákaft.
— Slangan í bílnum. Þegar
ég fékk vott af kolsýringseitrun
og ók í skurðinn. Og þegar ég
tók sjáifur inn klóramíntöfluna.
— Hið síðarnefnda tel ég nú
ekki með, sagði Peter.
— Ég var að dauða kominn.
Það var mjög alvarlegt.
— Nei, Óli. Þú halföir tryggt
þig bak og fyrir. Þú tókst að-
eins eina töÆlu og henni kyngd-
irðu með sódavatui — já, þú
vissir að klóramínið verkar að-
eins ef mikil sýra er í magan-
um, það sagðirðu sjálfur Og þú
vissir að sódavatn vinnur gegn
magasýmnni. Auk þess gættirðu
þess að Strömpóli væri viðstadd-
ur til öryggis. Til þess að hann
gaeti hringt á hjálp. Þetta hefur
áreiðanlega verið óþægilegt,
ekki skal ég draga það í efa,
en á graifarbafckanum varstu
ekki. Og þú náðir tilætluðum
árangri: hylkið með klóramín-
töflunum kom í leitirnar. Vegna
þess að Lísbet dröslaöi Cæsari
út að tjöminni hafði þér ekki
til þess að lögreglan héldi að
morðinginn hefði skrittað það. í
þeim tilgangi, að gmnur félli
fremur á þig. Ekki annað en
smó ledkbragð. Þú varst aiveg
ömggur — í fyllingu tímans
mynduð þið koma upp um sekt
Adrian, þú og Mimd.
, Óli ypptí öxlum.
— Þú mótt halda það sem
þé sýnist, Peter, sagði hann. —
Þú virðist geta gert hvítt að
svörtu. Og ég dáist raunar að
þér! Þú ert að getfa mér lexíu
í hugsanagangi glæpasagnahöf-
unda. En einu hefurðu gleymt!
Er ekki svo? Mikilvægu at-
riði.
Óli hélt á skörungnum, lék sér
að honum dálitla stund. Hann
brosti til Peters.
__ Er það ekki rétt, Peter?
Ég varð fyrir tveim morðtilraun-
um í viðbót.
— Tveimur?
— Já, tveimur.
__ Ég veit aðeins um eitt,
tekizt fyrr að láta lögregluna
finna hylkið á eðlilegan hótt.
Og auk þess hafði þessi heima-
tilbúna morðtiiraun annað gott
í för með sér: Bemhardsson fékk
tækifæri til að egna fyrir Adri-
an. Með því að segja að þú
værir dáinn. Því að Bemhards-
son trúði þér — eftir þennan
atburð. Þú várðst sýkn sáka f
augum hans — og um leið lagði
hann snöru fyrir Adrian Kling-
felt. Þetta var skynsamlega út-
reiknað, Óli. Svo skynsamlega
að áformið tókst. Hjá ykkur
Mimi.
Ólí spratt uppúr sófanum og
fleygði frá sér skörungnum í
arininn. Öskumökkur þyi-laðist
upp.
— Það var þá víst ég sem
kom fyrir slöngunni láka! hróp-
aði hann og hadlaði sér fram
á borðið. — Það var víst ég
líka!
Peter sat hinn ródegasti og
horfði á hann.
— Nei, sagði hann. — Adri-
an kom slöngunni fyrir. I ör-
væntingu sinni þegar honum
varð ljóst að það var Cæsar
sem hafði tekið klóramíntöiflu í
þinn stað. Og þá varðstu hrædd-
ur. Logandi hræddur. Þá varð
þér ljóst að Adrian var til alis
vis. Að þú varst í raun og veru
í lífsihættu.
— Þalkka þér, fyrir, sagði Öli
hæðnislega. — Þér tókst. ekiki
að afskræma þetta.
Óli hafði róaat og nú settist
hann aftur í sófann. Hann sýnd-
ist næstum ánægður.
— En það var líka eftir þetta
atvik með slönguna sem þú gerð-
ir þér ljóet að þú máttir til með
að finna upp á einhverju. Og
þá undirbjóstu þetta litla at-
riði, sem ég minntist á áðan —
þegar þú tókst inn klóramín-
töfluna. Og allt heppnaðist full-
komlega. Adrian Klingfelt var
tekinn fastur fyrir morðtilræði
við þig — og fyrir það að Cæs-
ar hafði dáið af misgáningi. Jó,
Óli. Ef ég ætti að skrifa sög-
una, myndi ég skrifa hana þann-
ig.
Óli saup á glasinu. Hann brosti
og var allsendis rólegur.
— Ég öfunda þig af hugmynda-
fluginu, Peter, sagði hann —
En af ég segi nú að ma'n út-
gáfa sé hin rétta? Hin sanna.
Og þetta sé etoki annað en í-
myndun hjá þér?
Peter sló úr pípunni oghreins-
aði hana með pípuhreinsara.
— Þá yrdi ég að segja þig
ljúga, Óli, sagði hann loks.
— Það getur verið álitamál
hvor okkur lýgur, sagðj Óli og
brosti. — En þú gleymir þvi að
málið er þegar afgreitt. Dómur
hefur verið kveðinn upp
— Það er ekki víst að ailt
hafi komið fram. Ymislegt smá-
legt í frásögn þinni til dæmis.
Óli hreyfði sig ekki.
— Þú lýstir því mjög greini-
lega hvernig Cæsar leit út, þar sem
hann lá þarna við bláa skápinn.
Er það ekki, Óli? Að flibbinrt
var fráhnepptur og slifsið hálf-
laust og dálítill slefupollur hefði
lekið úr munnviki hans.
— Það var Lísbet sem sagði
mér þetta. Ég gerði ekki annað
en endurtaka orð hennar
Það vottaði fyrir taugaóstyrk
í rödd Óla.
— Þú sagðir það, já. En ég trúi
því eikki. Þegar Lísbet fann
Cæsar hér í stofunni, varð hún
oifsahrædd, frávita af skelfingu.
Ég held að hún hafi ekki tekið
eftir slíkum smámunum. Og
jafnvel þótt hún hefði gert það,
efast ég um að hún hefði sagt
þér frá því. Nei, Óli. Þegar þú
minntist á þetta, þá gizkaði ég
einmitt á að þú hefðir farið
til baka og gægzt inn um glugg-
ann. Áður en þú fórst í göngu-
ferðdma inm í skóginn. Þú vissir
á hverju þú áttir von. Þú varst
rólcgur og hafðir auga fyrir smá-
atriðum. Því miður erum við rit-
höfundar þannig gerðir, Óli.
Stundum sjáum við of mikið.
Við gelfum gaum að öllu.
Óli reyndi að segja eitthvað,
en Peter stöðvaði hann.
— Og svo er annað. Óli: Kvöld-
ið eftir lát Cæsars tókstu inn
tvær höfuðverkjartöflur áður en
þú fórst að sofa, eða svp sagð-
irðy, .mér. En svo sagðirðu við
Bernhardsson í sambandi við
þína éigin eitrun, að þú hefðir
ékki tgkið inn töflur ,í lapggfl
tíma. Þú komst í mótsögn við
sjálfan þig.
— Mig hefur trúlega rang-
minnt
— Nei. Þú hefur átt tvöhylki.
óli. Eitt með ósviknum, hættu-
lausum töflum, — annað með
klóramíninu hans Adrians. Ef
gengið er út frá smáatriðum: að
þú hafir séð Cæsar látinn í hjá-
leiigunni áður en þú fannst hann
í tjöminni, og að þú halfir átt
tvö töflulhylki, já, þá stendur
kennimgin mín þýsna vel heima.
— Huigarburður. Engar sann-
anir.
— Það er til óræk sönnun,
sagði Peter. Umlhverfislýsingam-
ar sem þú leyfðir mór að lesa.
Sem þú sagðist hafa skrifað
þegar þú sazt undir eikinni, ein-
mitt í þessari göngu. Ég trúi
ekki á þær!
Það kom spurningarsvipur á
Óla.
— Á það að vera einhver
sönnun?
— Já. Eitt atriðd í þessum
lýsingum þínum sannar að það
er óhugsandi að þú hafir setið
úti og skrifað það sem fyrir
augum bar. Eitt af því sem þar
kemur fram, hefði ómögulega
getað átt sér stað þann daig.
— AUt sem stendur í vasa-
bókinni hef ég séð með eigin
augum
— Það efa ég ekki, en ekki
þennan dag, ekki á þessari
göngu, sagði Peter. — Veiztu
ekkj hvenær elgirnir eðla sig?
— Auðvitað á vorin, sagði Óli
gremjulega. — Eins og öll önn-
ur dýr.
— Nei, á haustin, sagði Pet-
er. — Elgirnir eru undantekning;
það hefirðu átt að athuga.
Óli hvíldi andlitið í höndum
sér. Peter settist í stóUnn; nú
var þögnin býsna djúp
— Hittirðu Mimi? spurði Pet-
er varfæmislega.
Óli sat kyrr og hélt grönnum
höndunum fyrir andiitinu.
— Nei. Rödd hans var fram-
andleg.
Síðan leit hann upp. Peter
mætti biturlegu au.gnaráði hans;
vonbrigðunum sem honum hafði
áður tekizt að leyna.
— Þér skjátlaðist um eitt,
sagði hann lágri röddu. — Mimi
elskaði mig ekki. Ég var aðeins
verkfærið í höndum hennar. Á
eftir þurfti hún ekki lengur á
mér að halda. Hún fékk skilnað
og átti gildabankainnstæðu. Adr-
ian hafði skrifað töluvert á
hennar nafn.
Peter kinkaði kolli. Hann lét
Óla halda áfram.
— Hún hataði hann svö mik-
ið að hún vildd ekki láta sér
nægja að koma upp um fjársvik
hans. Hún vildi koma honum
undir lás og slá.
— Hvefs vegna?
■— Ég veit það ekki. Ég hélt
þaö ‘ væri af því að hún élskaði
mig.
Vindurinn blístraði við hús-
hliðina. Það glitti í tunglið gegrt-
um glutggann, daufgrátt og hálf-
hulið þunnu skýi. Ef til vill
var snjókoma í nánd.
— Ég hefði viljað að sann-
leikurinn væri allur annar, sagði
Peter.
— Og nú?
— Nú fömm við í rúrnið, sagði
Peter.
Hann reis á fætur, gekk til
Óla og lagði höndina á öxl
honum.
— Og á morgun? ÓU leit upp
til hans.
— Við látum hverjum degi
nægja sína þjáningu.
ENDIR.
@ntinental
ONNUMST ALLAR
VIÐGERÐIR Á
DRÁTTARVÉLA
HJÓLBÖRÐUM
Sjóðum einnig í
stóra hjólbarða af
jarðvinnslutækjum
SENDUM UM ALLT LAND
GUMMIVINNUSTOFAN HF.
SKIPHOLTI 35 REYKJAVÍK
SÍMI 31055
HARPIC er ilmandi efni sem hreinsar
salernisskálina og drepur sýkla
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLT HITAVEITUKERFI
HILMAR J. H. LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*■
SÍMI 83570
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MÓTORSTILLINGAR
HJOIASTILLINGAR LJÚSASTILLINGAR
LátiS stilla í tíma.
n.m n
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
— Laugavegi 71 — sími 20141.
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
Aog B gæðaflokkar
MarsTradingCompanyhf
Laugaveg 103
stmi 1 73 73
Volkswageneigendur
Höfum fyrfrUggjandi BRETTl - HURÐIR — VÉLALOR
og GEYMSLULOK á Volksrvagen i allflestum titum -
Skiptum á einum degj með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
veo-ð - REYNIÐ VIDSKIPTIN
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholtí 25 — Sími 19099 os 20988