Þjóðviljinn - 22.09.1970, Side 10

'l
10 SlÐA — ÞJÓÐVIIaJINN — Þriðjudagur 22. september 1970.
22
— Fjandinn fjarri' mér. Get-
urðu ekki verið alvarleg smá-
stund. Hefðirðu vaknað ef Flurry
hefði farið út úr svefnherberg-
inu?
— Sennilega hefði ég gert það.
Jafnvel þátt við værum dálítið
puntuð þegar við fórum í rúmið,
svaraði hún kæruleysislega. —
Og hvað eiga svo þessar spum-
ingar að þýða?
— Ég ætlaði bara að ganga
úr skugga um að það hefði ekki
verið Flurry sem laumaðist yfir
í kofann minn og barði mig
niður.
Harriet hlö fagnandi. — Al-
máttugur hvað þú ert indsell. Af
hverju skrifarðu ekki alblóðugt
leifcrit?
— Bg skal viðurkenna að hann
hefði varla ekið mér niður að
strönd og skilið mig eftir í bíln-
um. Þá hefði hann þurft að
ganga alla leiðina til baka.
— Einhver hefur verið með-
sefcur honum, vertu viss, sagði
hún og horfðd striðnislega á mig
m
ycjaae
y/ EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
^augav. 188 III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
Gar'ðastræti 21 SÍMI 33-9-68.
og augun í henni voru eins og
í hræddu barni. — Elsku, indæli,
Dominic, stundum ertu þvílíbur
dauðans einfeldningur að það er
engu líkara en þú hefðir fæðzt
i gær. Ætlarðu aldrei að verða
fullorðinn?
1 sömu svifum kom Flurry til
baka í fylgd með Seamus
O’Donovan. Seamus óskaði mér
til hamingju með að hafa sloppið
svona vel frá þessu sem hann
kallaði „óhappið" gegn betri
vitund.
— Atlt í lagi með það. Hann
er bráðlifandi. Dominic, segðu
Seamusi það sem þú varst að
segja oklkuir áðan.
Ég sagði honum það.
— Hvað segirðu um þetta,
gamli vinur; þú ert au®u og eyru
Charlottestown, Seamus. Hefurðu
nokkurn tíma heyrt minnzt á að
bróðir minn væri flæktur í
prakkarastrik öfgasinnanna hjá
I.R.A.?
Seamus fór sér að engu óðs-
lega. Hann sat lengi og horfði út
um gluggann þessum skæru bláu
augum. — Það hef ég ekki heyrt
nedtt .um, sagði hann eftir drykk-
langa stund.
— Ekki einu sinni minnsta
ávæning?
Seamus hristi höfuðið. — Ekki
um hann. Annars er eniginn hö-rg-
ull á pólitísku blaðri um eitt
og annað. Þessir héma drjólar
úr leynihemum í borgarastyrj-
öldinni eru alltaf að reyna að
koma af stað ólgu. Þeir kunna
svo sannariega að gera fólkið
logandi hrætt, svo að sumir eru
jafnvel hræddir við sinn eigin
skugga. En óg hef aldrei heyrt
menn minnast á Kevin sem einn
þeirra.
— Hvað um þennan náunga
sem herra Eyre heyrðí Kevin
tala við — voru nokkrir ókunn-
ugir í Charlottestown þennan
dag?
— Já reyndar. Nóungi sem
kom yfir til Seans að taka ben-
sín. Sean saigði að hann hefði
flýtt sér eins og fjandinn væri
á hælunum á honum — máitti
SÓLUN-HJÓLBARDA-
VIDGERDIR
Sólum flestar stærðir
hjólbarða á fólks- og
vörubíla.
Kaupum notaða sólning-
arhæfa Nylon hjólbarða.
Dnnumst allar viðgerðir
hjólbarða með fullkomnum
tækjum.
Góð þjónusta. Vanir menn.
BARÐINN H.F.
Ármúla 7, Reykjavík, sími 30501
varia vera að þvd að heilsa eða
kveðja.
— Um hvaða leyti ætli það
haíi verið? spurði ég.
— Um hálfsexleytið, sagði
Sean.
— Þá héfði það vel getað verið
maðurinn sem ég heyrði Kevin
taiLa við.
— Minntist Sean nokkuð á út-
lit hams?
— Það gerði hann ekki, Flurry.
En ég get svo sem spurt hann.
Ég get líka reynt að komast að
því hvort ffleiri hafa séð hann.
— Já, gerðu það, Seamus. En
sagan verður ekki nema hálf-
sögð með því. Þeir hljóta að
hafa verið tveir þessir drjólar,
annar sem ók með Dominic í
bílnum hans niður á ströndina
og annar í eigin bíl, sem hinn
komst undan í.
— Trúlega hefur það gengið
þannig til. Nema þessi besefi sem
réðst á herra Eyre hafi bara lagt
bílnum á ströndinni og síðan rölt
leiðar sinnar á hestum postul-
anna, heim til sín eða eittihvert
annað.
Það tók sinn tíma að ræða
þetta mál. Eg var ekki spurður
álits og mér fannst ég vera eins
og Rauða Kross-brúða sem notað-
ar eru á námskeiðum í hjálp í
viðlögum. Þessar tvær fyrrver-
andi frelsishetjur ræddu svo
írjálslega um mig, að engu var
líkara en þeir væru að tala um
gamlan alfatnað, úttroðinn með
sagi. Þeir héldu mér utan við
samræðumar á svo andstyggilega
kurteislegan máta, að ég var
alveg að rifna af giremju. Þessir
Irlendingar eru öldungis furðu-
legur kynstofn. Þeir virðast svo
blátt áifram og heiðarlegir og
samt er ekki nokkur ledð að
henda reiður á hvað þeir eru
með á prjónumum.
Þegar ég sagðist þurfa að fara
heim, voru þeir enn svo niður-
sokknir í samtalið að þeir tóku
naumast eftir því að ég hvarf.
Harry fylgdi mér spölkom á leið
meðfram ánni. Þegar við vorum
komin svo langt að ekki sást til
ofckar frá húsinu, ýtti hún mér
upp að tré og faðmaði mig með
ofsalegri ástríðu. Eg kyssti hama,
en amnars var ég heldur fláilátur.
Ég gat ekki gleymt orðum föður
Rresnihans og fékk síðbúið sam-
vizfcubit gagnvart Flurry.
— Hvað gengur að þér, ljúfur,
ertu hættur að elska mig?
— Auðvitað elska ég þig. En
höfuðið á mér — ég er enniþá
dálítið linu-r.
Hún starði á mdg og mér varð
ljóst að hún las í huga mér af
ósvikinni kvenlegri eðlisávísun.
Það er engim þörf flyrir lyga-
mæli þegar konur em viðstaddar.
Samt gerði hún ekki annað en
brosa. — Má ég treysta því að
þú verðir ökk.i eins linur ekki á
morgun héldur hinn? Þá getum
við hitzt hjá ánmi um kvöldið ef
það er gott veður. Veiztu að það
er rneira en vika liðin síðan
sa'ðast? Hún beit fast í eyrað á
mér og hivtíslaði um leið: —
Ég er tryRt í Iþig, veslings, særða
hetjan mín. Þú rétt ræður þvi
hvort þú keimur ekki á stefnu-
mótið, annams set ég hdmin og
jörð á annan endann. Parðu var-
lega þangað til.
Og síðam fflögraði hún riauiandi
frá mér aftur milli trjónna án
þess að líta um öxl.
Síðan hélt allt áfram eins og
áður. Og þó ekki alveg eins og
áður. Ástasamband okkar var
etkki lengur unaðslegt, mikiu
fremur óðagotslegt; samtímis var
Harriet orðin máld og bliíö þegar
við vomm saman og þannig hafði
hún aidrei áður veirið. Hún var
ekki þess konar kona að hún
vildi fyrir hvem mun hanga á
mór — það var edtthvað ailt
annað sem ég gat stundum lesið
úr auglum hennar, næstum biðj-
andi, undirgefin hollusta.
Sjálfur var ég alveg ofurseldur
ástríðu minni. Stundum hellti
ég mér yflr Harriet með rudöa-
legum orðum, til þess eins að
sýna vald mitt yfir henni. Ég
reyndi ekki að kanna dýpt til-
finninga hennar í minn garð. Ég
vair búinn að skrifa Fhyliis og
segja henni, að ég væri hræddur
um að við ættum efcki saman;
Harriet hafði aidred beðið mig
að gera það og ég saigði henni
ekkd einu sinni frá því. Phyllis
svaraði um hæl og skrifaði mér
án allrar beiskju að hún áliti
sjálf beztu lausnina að við fær-
um hvort sína leið. En mér
datt aldrei í hug, að nú gæti ég
gengið að eiga Harriet. Hún var
eins konar hofgyðja í musteri
ástarinnar og köllun hennar var
að kynna mór leyndardóma ást-
arinnar — og það giftist enginn
hofgyðju. Hún beitti líka öllum
brögðum til að sýna að hún væri
reyndari en ég á svið-um kynlífs-
ins með þeim affledðmgum, að
mér fa.inst hún vera andstæð-
ingur, jafnvel á vdðkvæmustu
stundunum, sem ögraði mér til
að sýna í sífellu hvers ég væri
megnugur. Þetta hrokafuillla yfir-
læti kom mér einlægt í uppnám
og ég varð óður eins og tartfur
um fengitímann en reyndi um
leið að gæta þess (og þá hélt ég
að mér hefði tekizt það) að hún
yrði þess ekki vör að aðdráttar-
afl hennar gagnvart mér var
aðeins kynferðislegt.
Ástarævintýri ganga yfirieitt
fyrir sig á svipaðan hátt — þegar
hámarki er náð fer að haJIa
undan fæti, án þess að aðilarnir
verði þess varir. Ég held við
höfum náð hámarkinu í júlí. Til-
finningar okkar voru ekki enn
farnar að kólna, en þetta var
ekkd len-gur eins rómantísikt,
miklu fremur óðagotslegt Og
blandið dálítilli angurværð; við
vorum eins og haustblóm sem
standa í litskrúði, jafnvel eftir
að fyrsta frostið hetfúr boðað
snarlega komu vetrarins.
Ég var að verða ráðalaus og
stríðsógnin og hæpin aðstaða mdn
l Ohariottestown bættu ekki úr
skók; en árangurinn varð aðeins
sá að ég leitaði sifellt í armana
ó Harriet og ég varð kaldhæðnari
en nokkru sinni fyrr og gaf
dauðann oig djöfulinn 1 Flurry.
Bg fékk efcki ffleiri hótanir; það
komu engar aðvaranir né nafn-
iaus bréf. Mér fannst einhvem
veginn sem hinir öþekktu fjand-
menn miínir iétu sem ég væri
ekki tíl. Faðir Bresndhan var
k-uirteis en hélt sig í hæfilegri
fjarlægð. Ég himsótti Kevin
Leeson nokkmm sdnnum fyrstu
2 'Á
2sinnum
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
vi5 eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
HARPIC er Umandf e£ni sem hreinsar
salernisskálfna og drepnr sýkla
Hvað nefnist Ijóðabókin
og hver er höfundurinn?

i

I
I l

19. MYND
Bókin nefnist
•••••» •«••••*••••»••«•••'••«»••••••••«•••••••»«••••••«••••••• •••••••>
Höfundurinn er

Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H. LÚTHERSSON
pípulagningameistari
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
t