Þjóðviljinn - 05.01.1971, Page 10

JO BtBA— Þa«%fV®JIiBíN — ÞtóðgtaSagor5. janúa* ÍSBX.
Harper Lee:
Ab granda
söngfugli
55
hér í vitnastúkunni, er ekki svo?
Og þér líylgduzt með því sem
hann sagði?
Herra Ewell velti spurning-
unni vandlega fyrir sér og virt-
ist komast að þeirri niðurstöðu
að engin gildra væri fólgin í
henni.
— Jamm, sagði ihann.
— Og þér eruð sammála lýs-
ingu hans á áverfkunium á May-
ellu?
— Ha?
Atticus gaut augunum til herra
Gilmers og brosti. Herra Ewell
virtist staðráðinn í því að gera
vöminni ekiki of auðvelt fyrir.
— Herra Tate sagði að hægra
augað hefði verið marið, að hún
hefði verið ...
— Jamm, áuðvitað, sagði vitn-
ið. — Ég stend alveg með hianuim
Tate.
— Jæja, einmitt það? spurði
Atticus blíðlega. — Já, það var
aðeins það sem ég viidi ganga
úr skugga um.
Hann gékik að borði ritarans,
sagði eitthvað við hann og fékk
hann til að lesa upp vitnisburð
herra Tate.
—„Já, þetta er alveg rétt —
það var sem sé hægra augað á
henni. Já, það var hægra augað,
herra Finch. Nú man ég það
líka greinilega, að sú hliðin á
andlitinu var öll krambúleruð...“
\ m
vcHfiie
i/ EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPÁR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðsln- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 tll hæð (lyfta)
Sitni 24-6-16.
Perma
✓
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
VIPPU - BllSKÚRSHURBIN
LagerstaerSir miðað við múrop;
Hœð: 210 sm x breldd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar steerðir.smíðaðar efh’r beiðní.
GLUGGAS MIÐJAN
Slðamójo 12 - S.W 38220
— Þökk fyrir, Bert, sagði Atti-
cus. — Já, þér heyrðuð þetta
væntanlega herra Ewell, hafið
þér nokkru við að bæta eða
eruð þér sammála lögreglustjór-
anum?
— Jamm, ég er samimála hon-
um. Hún fékk glóðarauga og
hafði verið lúskrað duglega.
Litli maðurinn virtist aftur
búinn að gleyma auðmýkingunni
sem dómarinn hafði veitt hon-
um. Það var lífca auðséð að hann
treysti sér fullkomlega til að
standa fyrir máli sínu gagnvart
Atticusi. Sjálfstraustið kom aft-
ur, brjóst hans brútnaði og
enn á ný varð hann líkastur
litlum, rauðum og vígreifum
hana. Ég hélt að hann ætlaði
að rifna þegar Atticus bar fram
næstu spurniragu.
— Segið mér herra Ewell,
kunnið þér að lesa og skrifa?
Herra Gilmer spratt á fætur.
Ég mótmæli, sagði hann. —
Ég fæ ekki séð að það komi
málinu við hvort vitnið kann að
lesa eða skrifa eða ekki!
Taylor var að því kominn að
segja eitthvað við Atticus, þegar
Atticus varð fyrri til.
— Ef þér viljið leyfa mér að
spyrja nokkurra spurninga enn,
Taylor dómari, þá munuð þér
skilja hvað ég er að fara.
— Gott og vel — en gætið þess
þá að við skiljum það. Atticus.
Mótmælum vísað frá.
Herra Gilmer sýndist jafnfor-
vitinn og aliir aðrir eftir að 'fá
að vita hvaða samband var á
milli skólamenntunar herra
Ewells og bessa máls.
— Ég endurtek sem sé spurn-
ingu mína, sagði Atticus. —
Kunnið bér að lesa og skrifa?
— Víst kann ég bað.
— Þá viiiið bér ef tii vill gera
svo vel að skrifa nafnið yðar,
svo að við sjáum?
— Ég er fjandann ekkert
banginn við það Hvemig haldið
þér eiginlega að ég kvitti fyrir
framfærslustyrki nn ?
Herra Ewell var enn að reyna
að koma sér innundir hjá áheyr-
endum. Hvíslið og hvískrið fyrir
neðan okfcur stóð trúlega í sam-
bandi við bað hve sniðugur hann
var.
Sjálf var ég farin að vera
dálítið tugaóstyrk Atticus var
yfirleitt vanur að vita hvað hann
var að gera, en í þessu tilfelii
fannst mér hann hafa hætt sér
úr á hálan ís. Maður má aidrei,
aldrei, við yfirheyrslu í rétti
ieggja spurningu fyrir vitni
nema maður viti svarið við
henni; þetta var ein af þeim
meginregium sem ég hafði því
sem næst drukkið í mig með
móðurmjólkinni. Geri maður það,
er hætt við því að svarið verði
það sem sízt skyldi; svar sem
getur forklúðrað alit málið.
Atticus stakk hendi í jakka-
vasann. Hann dró fram umsiag.
Síðan stakk hann fingrunum í
vestisvasann, dró upp sjáifblek-
unginn sinn og skrúfaði af hon-
um hettuna. Hreyfingar hans
voru letilegar t>g hann hafði
snúið sér eilitið við, svo að
hann sneri nú . ndlitinu að kvið-
dómendum Síðan ■ lagði hann
sjálfblekunffinn á borðið sitt. tók
œnnar.n aftur og rétti vitninu
hvort tveggja.
-6--------------------------------
— Þér vfljið þá kannski gena
svo vel að skrifa naÆnið yðar?
spurðd hann. — Bn gerið það
þannig að kviðdómend'umir sjái
til yðar.
Henra Ewell skrifaði aftan á
umslagið og iitaðist síðan um
með ytfirlætissvip, þar til hann
mætti au-gnaráði Taylors dóm-
ara: dómarmn starði á hann
eins og hann hefði komáð aiuga
á iimandi gardeníu sem sprung-
ið hefði út í vitnastúkunni.
Herra Gilmer var risinn upp til
hálfs. Kviödómendumir störðu
og ednn þeftra laiut fram á
grindumar ag greip höndunum
fast um þær.
— Hvað er svona fyndið?
spurði herra Ewéll.
— Þé eruð örvhentur, Ewell,
sagði Taylor dómari.
Herra Ewell góndi þrjózkulega
á dómarann og sagðist ekki geta
séð að það kæmd miálinu neitt
við þótt hann væri örvhentur,
hann væri maður sem óttaðist
Guð og hlýddi boðorðum hans
og Atticus Finoh væri að reyna
að hlunnfara hann. Útsmognir
lagasnápar eins og Atticus Finoh
væm alltaf að reyna að hlunn-
fara fólk af hans tagi og notuðu
til þess svívirðileg bolabrögð.
Hann héfði sagt satt og rétt frá
öllu sem hefði gerzt og væri
reiðubúinn til að segja það enn
og aftur — og byrjaði reyndar
á því. Síðan hélt hann fast við
frásögn sína, hvað sem spum-
ingum Atticusar leið: hann
hefði litið inn um gluigann. hann
hefði séð niggarann stinga af,
hann hefði hlaupið til lögreglu-
stjórans ...
Doksins var Atticus búinn að
ijúka sérh af.
Aftur á móti átti herra Gilmer
eftir eina spurningu:
— í samibandi við notkun yðar
á vinstri hendi, þegar þér skrif-
ið herra Ewell — emð þér ja-fn-
vígur á báðar hendur?
— Ég beld nú síður! Ég get
notað þær báðar jafnt. Já, svei
mér þá, ég get sko notað þær
jöfnum höndum, endurtók hann
og góndi þvermóðskulega á Atti-
cus.
Það var eins og Jemmi væri
kominn með trommudellu: hann
sat og hamraði lágt með kreppt-
um hnefanum á grindurnar, og
ég hevrði hann hvísla:
— Nú liggur hann í því.
Ég var nú ekki alveg sammála
því: mér virtist helzt sem Atti-
cus væri að revna að sanna að
það hefði getað verið herra
Ewell sem lumbraði á Mayellu
— ef ég hafði þá skilið hann
rétt; ef hún var með glóðarauga
á hægra auga og flestir áverkarn-
ir vom hægra megin á andlitinu,
gat það bent til þess, að örv-
hentur maður hefði tekið hana
til bæna. Sherlock Hólmes og
Jemmi Finch hefðu sjálfsagt orð-
ið ásáttir um þetta. En var
nokkuð sem mælti á móti því
að Tom Robinson væri örvhent-
ur? Alveg eins og Heck Tate
gerði ég mér í hugarlund mann-
vera sem stæði fyrir framan
mig, lék dálítið sjónarspil í hug-
anum og komst að þeirri niður-
stöðu að hann hefði hæglega
getað haldið henni fastri með
hægri hendi og lúbarjð hana
með þeirri vinstri. Ég skotraði
au-gunum niður til hans; hann
sneri í okku r bafci en ég sá
þreknar axlir hans Pg sterkan
hálsinn; hann hefði hæglega get-
að gert það! Ég var sannfawð
um, að Jemmi væri alltof bjart-
sýnn.
afltur það sem hún var í raun
og vem: sterkbyggð, þrekleg ung
kona, sem var vön enfiðdsivinnu.
1 Mayoomtosýsliu var auðvelt
að gneina hvoirt fólk fór í bað
að staðaldri, eða lét sér nægja
árlega hreingerningu. Herra
Ewell var adlur flekkóttur, edns
pg hin óvænta hreinsunarathöfn
hefði rúið hann vemdandi sfcít-
lagi og hörund hans virtist við-
kværmt fyrir áhrifum umhverfis-
ins. Mayella sýndist á hinn bóg-
inn gera siitt bezta til að hailda
sér hneinni og sem snöggvast
minntist ég rauðu geraníanna í
• Ewell-garðinum, ef garð skyldi
kalla.
Herra Gilmer bað Mayellu að
segja með eigin orðum hvað
gerzt hefði að kvöldi hins 21.
nóvemtoer síðastliðið ár.
Mayella sat þögul eins og
ostra.
— Hvar vomð þér í rökkur-
byrjun þetta kvöld? byrjaði
herra Gilmer þolinmóðlega.
— Úti á veröndinni.
Hún sa-gði þetta þrjóskuiega.
— Hvaða verönd?
— Það er ba-ra ein: þessi fyrir
framan húsið.
— Og hvað vomð þér að gera
á veröndinni?
— Bkki neitt.
Taylor dómari sagði:
— Segið okkur nú bara hvað
gerðist — það hljótið þér að
geta.
Mayella staði á hann og fór
svo að gráta. Hún bar báðar
hendur upp að munninum og
kjökraði. Tayior dómari lét hana
gráta' í friði stundarkom og
sagði síðan:
— Er þetta nú ekki nóg. Þér
þurfið ekki að vera hræddar við
nok-kurn mann hér inni, svo
framarlega sem þér segið sann-
leikann. Ég skil vel að umhverf-
ið er yður framandi, en þér
hafði ekfcert að skammast yðar
fyrir og ekkert að óttast. Við
hvað emð þér eiginlega hrædd-
ar?
Mayelia tautaði eitthvað óskilj-
anlegt bakvið hendumar.
— Hvað þá? spurði dómarinn.
— ... hann! kjökraði hún og
benti á Atticus.
— Herra Finch?
Hún kinkaði ákaft kolli og
sagði:
— Ég vii ekki að hann geri
eins við mig og hann gerði við
hann pabba: ég er ekki örv-
hent. ..
Taylor dómari klóraði sér í
hvítu hárinu. Það var augljóst
að hann hajfði ekki fyrr staðið
andspænis vandamáli af þessu
tagi. Hann spurði:
18.
Svo þmmaði einhver rödd aft-
ur:
— Mayélla Violet Ewell...!
Ung stúlka steig upp í vitna-
stúkuna. Þegar hún lyfti hend-
inni og vann eiðinn og sagðist
myndu segja sannleikann, allan
sannleikann og ekkert nema
sannleikann, svo hjálpi mér
Guð, sýndist hún ósköp grönn
og veikburða, en um leið og
hún settist í stólinn varð hún
SINNUM
LENGRI LYSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Eínar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!
$5 "r 1
/
PLASTSEKKIR i grindum
ryðja sorptunnum
og pappírspokum hvarvetna
úr vegi, vegna þess að
PLASTSEKKIR
gera sama gagn
og eru ÓDÝRARI.
Sorphreinsun kostar
sveitarfélög
og útsvarsgreiðendur
stórfé.
Hvers vegna ekki
að lækka þó upphæð?

PLASTPRENT h.f.
GRENSÁSVEGl 7
Erum fluttir með starfsemi okkar í Brautarholt
18 II. h. Höfum eins og áður eitt mesta úrvaí
landsins af gluggatjaldabrautum og stöngum ásamt
fvlgihlutum. Allt v.-þýzk úrvals vara.
Fljót og góð þjónusta. Aðeins að hringja í 20745
og við sendum mann heim með sýnis-hom.
GARDÍNUBRAUTIR H.F.,
Brautarholti 18. II. h Sími 20745.
Ó.L.
Skyrtur
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Laugavegi 71. Sími 20141.
GLERTÆKNI H.F.
Ingólfsstrætí 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 og 38569 h.
Volkswageneigendur
lofum fyrirligg'jandi BRETTl — HURÐIR - VÉLALOK
or GEYMSLULOK á Volkswagen 1 allflestum litum —
Skiptum á einum degl með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð - REYNTÐ VTÐSKIPTIN
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 2ft Simi 19099 og 20988