Þjóðviljinn - 17.03.1971, Side 7

M'idviikudajguir 17. marz 1971 — t>JÓÐVTLJINTSI — SlÐA y
Steingrímur Pálsson:
Það þurfa launþegar
að gera sér Ijóst
Fiestir vita að máttur aiuglýs-
inga er mikill, öll fyrirtæki
hvort sem þau eru stór eða simá
keppast við að auglýsa sínar
vörur i öllurm fjölmiölunartækj-
um þjóðarinnar. Þetta er ekki
látið duga þvi þegar við göng-
um um götur Stór-Reykj avíku r,
þó blasa iitskreyttar augllýsing-
■ ar við vegfarendum, risastórar
auiglýsingar eru málaðar á hús-
veggi hivort sem það eru tó-
baksaugllýsinigar eða amnað.
Engdnn þamf að efást um að
þessar auglýsingar hafa áhrif
á vegfarendur, otg borga sig
fyrir þá sem auigllýsa. annars
mundi enginn aiuglýsa ef svo
vasri elkiki.
Þetta köllum við auglýsingar,
en maetti elkfci flofcka hetta
undir áróður. Við þefckjum vel
mátt áróðuTS, en hann byiggist á
þvi að endurtaka hvað eftir
annað einhverja slkoðun í enn-
hverju máli, og halda því um
leið fram, að þessi hafi farið
með rétt mál, en hinn efcki.
Víðlesnastai dagblað hór á landi,
Morgunblaðið, er stærsta aug-
lýsingablaðið og um leið
stærsta oig stertoasta áróðurs-
blað landsins. Flesitir Is-
lendiingar lesa MorgunMaðið og
því rniður eru það alltof miarg-
ir sem dkki lesa önnur blöð. og
gieta því efcki borið siaman hin,
oft óttíku sjónarmið í einhiverju
sérstöku máli, og þannig vegið
og metið hvað sé rétt eöa
rangt.
Það gietur þtví oflt veriö erfið-
leikum bundið fýrir hinn al-
menna kjósenda, sem fylgist
Jítið með stjómmálum, að giera
sér ljósa grein fyrir stefnumál-
'titö áh’nárra stjómmálafllöMka
og baráttu þeirra fyrir þeitn.
Þeir sem slkrifa í Morgun-
blaðið um þjóðmál eða annað
hafa því opna leið og gieta hag-
rætt margivísl«gu efni á þann
Bíi af Vellinum
ekið á
Mjög harðuir árekisitur varð að-
flairanótt siunniudiagisinis á mótum
Sogavegar og Grensásvegar, þar
sem sitórum fólksMl af Keflavík-
uirvelli var ekið á leiguibil.
Beygði leigubílstjórinn af Miklu-
braut á Grensásveg og ætlaði
siðan strax inn Sogaveg, en í
því bili ók hinn bílldnn á hlið
leiguibílsdns og vairð árdksturinn
svo barður, að leiguibíllinn kasit-
aðist aifltur yfiir eyjuna á Grens-
ásvegd og á umferðairskilti hin-
um megin götumnair. Slasaðist
leigubílstjóirinn, en tveir fairþeg-
ar siuppu ómeiddir, svo og öku-
maður hdns bílsins sem gmm-
aður var um ölvun við aiksitur.
hátt, að skoðanir þeirra eöa
sitefna sé sú eina nétta og and-
stæðingar þeirra fari villu
vegar eins. og alltaf áður. Þeir
endurtaka því hvað eftir ann-
að að andstæðingar þeirra í
<S>
Tyrkneskir ber-
foringjar setja
afarkosti
ANKARA 15/3 — Herforinigjar í
Tyrklandi lýstu því yfir í gær
að þeir gasfu pólitísikum floringj-
um landsins eins árs firest til að
koma ó „löigum og reglu“ í land-
inu. Þessiir skihnálar eru birtiir
tveim döigum efitir að harflomgj-
amir neyddu Demirel farsætis-
ráðherra tíl að seigja af sér.
Verði þeir ekki ánægðir mpð á-
standið að þessram tíma iiðnum
ætla þeir sjálfLr að tatoa völdin
í sínar hendur.
Herföri ngj amir hafla, sem aðr-
ír hægrimenn, verið mjög uigig-
andi um framgang og umtsvif
vinstri hreyfing,a að undanfömu.
■ ■ ■>!
WSm
Steingrímur Pálsson.
stjómmiálumi sóu aiftuirhallds-
seggir og haftapostular og kalla
þá einu, nafni „vinstra aftur-
hald“ á sama tírna og þeir boða
sína svotoölluðu „frjálsræðis-
stdfnu“ eða „róttæka sjálfstæð-
isstefnu“. Þessi mikli aðsitöðu-
mismunur á Maðatoosti er not-
aður óstpart. Þegar haft er í
huga, að það er yfirlýst stefna
Sjálfstæð'isflokiksins að efla ein-
staklinglsiframtakið á kostnað
fjöldans, — og þeir standa allt-
af með atvinnurdfceinduni> gegn
launþegum, þegar til átaika
fcemur í launabaráttunni, Iþá er
eölilagt að atvinnurdkendu.r og
gróðahyggjumenn styðji Sjálf-
stæðisfldkfcinn og málgagn hans
Morguniblaðið. Þetta verða laun-
þegar að gem sér'Ijóst og þeir
verða að kynna sér viðhorf og
stefnu þeirra stj óm-mállaflofcka,
sem raunveruilega standa með
þeim í lifsbaráttunni en láta
efcki einhliða áróöur halfa áhrif
á sig eða sína.
Stjórnarstefnan
Það þykir sjálfsögð venja, oð
þeir sem mynda nýja ríkis-
stjóim boði sína stjlómarsteifnu
og standii eða falli með henni,
og fcjósendur landsins fá tæki-
færi fjórða hvert ár til að
dæma hvemig til heffur tdkizt
og þetta köllum við lýðræði.
Árið 1959 mótuðu Sjálfstæðis-
filoilckurínn og AIIþýðuiQofckur-
inn sí-na stjórnarstefliu, sem
hlaut nafnið „Viðireisn“ og að-
aliinntak hennar var í fyrsta
laigi að vinna giegn verðbóligu-
vandamálum þjóðarinnar; f
öðru laigi að efla undirstöðuat-
vinnuivegi þjóðarinnar, sijávarút-
veg, landbúnað og iðnað; í
þríðja lagi boðuðu þeir frjálsa
verzlutn.
1 öllum tiilvifcum mistótost
þeim að framfyl-gja þessari
s'tefnu, — þrátt fyrir sérstafct
góðæri yfirleitt öll þessi ár,
þrátt fyrir gífuirlegain. sjiávair-
afila, góð og hagtovæm við-
skiptákijör þá hdfur þesisi rífcis-
stjóm aftur og aftur orðið að
glíma við efnahagsvandræði.
sem hún siálf haifði skapað. Við
vitum aö dýrtíðin hefur aldrei
vaxið jafn hröðurn steretfum og
í hennar stjómairtíð, undir-
stöðuatvinnuvegir þjóðarinnar
haifa orðið að berjast i bökikum
og eina lausnin sem þessd „við-
reisnar“-stjióm heifiur haft á
þessum efnahagsvandamálum,
hefur verið að boða gengis-
lækkun og atftur gengislæfckun
og einnig hefiur verið gripið til
verðstöðvunar, rétt fýrir alþing-
isikosninga-r.
Þessi stefna Sjáltfstasðisflokks-
ins og Alþýðuffldklksdns í etfna-
hagsmálum þjóðarínnar hefur
leitt til meiri verðbólgiuþróunar
hér en þakkist í öðrum löndum,
enda mun þessi rikisstjórn vera
methatfi í Evrópu á þassu sviði.
Afleiðing af þessari stefinu hef-
ur því orðið sú, að við búum
við áriegar vinnudeilur og lang-
varandi verkiflöll, samtfaia mis-
munandi miiklu atvinnuleysi og
fólkstflótta úr landinu.
Vegna árásar stjórnarliðsins,
Sjálfstæðismanna og Alþýðu-
floikiksimanna f desemlber 1963,
þegar þeir saimiþyklktu lög á Al-
þingi sem skertu stórfcostlega
afflahlut íslenzkra sjómanna þá
hefur fiskiffloti okfcar legið ^
bundiinn i hötfn þegar afflavon
hefur verið hvað mest, en það
er einm-itt sjávarútvegurinn
sem hefiur alltaif þjargað Is-
lendingum, og samt edgum við
eftir það stig að fulinýta dkk-
ar sjávaratfuirðir.
Flestir eru samimála um að
viðireisnarstefnan svokallaða
hefur aligerlega brugðizt, en
samt hdfúr Sjálflstæðismönnum
og Allþýðuflofcksmönnum tefcizt
að bldkkja fólkið í landiinu i
þrennum alþingistecnsiningum, og
náð naumium meirilhluta á al-
þingi tffl þess að stj.óma átfíram.
Þá viturn við að um léið og
búið er að undirrita gerða
kjarasamninga. leyfir ríkiis-
stjómin allar mögulegar
h-ækkanir á vörum og þjónustu,
og meö naumum meirihluta á
alþingi getur rikisstjórnin
hækkað slkatta- eins og sölu-
stoattinn, benzfngjaldið og
þungaskattinn (þrátt fyrir gild-
andi verðstöðwun); allt Ifier botta
inn í verðagið og eftir sfcamm-
an tíma er kauipmáttur laun-
anna orðinn eins c@ hann var
áður. Við stöndum því tframmi
fyrir þeirri staðreynd, að það
er sama hvað vel er samið við
atvinnurefcendur í kjaradeilum,
— þeir sem hatfa meirihluta
innan alþi-ngis, tooma til m-eð
að ráða stoiptingu þjéðartefcn-
anna. Þess vegna er það eina
raunhætfa trygging vinnustétt-
anna eða launþeganna til að
tryggja kaupmátt launa sinna
að kjósa þá á aílþing, sem vinna
að haigsmiunum þeirra.
A þessu ári fara fram aliþing-
istoosningar. Við skulutn vona
að eini raunvemlegi vinstri
ffldkkurinn á fslandi, sá stjóm-
málaffldktour sem berst fýrir
haigsmunum laainlþeganna, aufci
fylgi sitt til stórra muna.
Einstaklingsfram-
tak eða
ríkisrekstur
Eins og hagar til í ofckar
þjóðfélagi getum við senn-ilega
fflest fallizt á þá sfcoðun að
hagfcvæmast verður fyrir þjóð-
ina, að reyna að halda eðlilegu
jatfnvægi milii einstafclings-
framtalcs og ríkisrefcsturs. Þó
er það yfflrlýst steifna fbrystu-
manna SjáOffistæðisffldkksins að
effla beri einstaklingstframtakið
í öllum atvinnurekstri þjóðar-
inniar og mdnnka að sema skapi
ríkisrek&turinn. Þedm hefur
tdkizt að leggja niður ríkisifiyr-
irtækd í smáum stfl, en uppi
eru raddir meðal þeirra að
gera þetta í stórum stfL Þeim
áróðri hetfur verið beitt óspart,
að þeir sem starfa hjá opinber-
um aðilum hafi tryggt sór gott
starf, góðar launatefcjur og góða
framtíð og stundum er því bæt.t
við fyrir lítið starf. Þetta er
hrein Mefcking, því opinberir
starflsmenn hatfa haft lægiri
launatdkjur en aðrír sem unnið
hatfa á hinum frjálsa vinnu-
ma-rkaði, og afleiðingin hafur
orðið sú, að rítoistfyrirtæki hatfa
ekki alltatf getað fengið jafn
hasía starfsmenn og einfcatfyrir-
tækdn. Með síðustu kjarasamn-
ingum er látið í það skína, að
nú hafi laiun opinberra starfs-
manna verið hæfckuð upp úr
öllu valdi, en þetta er efcki
rétt nema hvað einstakir starfs-
menn, og þeir hæst launuðu hjá
ríkinu, hatfa fengið launahæfck-
anir, meginþorri startfsmanna
mun hafa svipuð laun og áður,
en enginn þarf að ötfunda þetta
fólk af laununum. Bfkisfyrir-
tæfci eru n-auðsynleg þjóðinni,
— þvi tekjur frá þeim ganga í
ríkissjóð, sem atftur nofar þetta
fjármagn til margvíslegra
fraimkvaemda til haigsbóta fyrir
bjóðarheildina. Hins vegar etf
þessi ríkisfyrirtæiki yrðu lögð
niður mundu einstafclingar yf-
irtatoa þau og safna gróða, sem
flæri að tatomörtouðu leyti út í
þjóðarbúskapinn. Sá huigsunai-
háttur eða sú stetfna má aidrei
sigra hér á landi, að nauðsyn-
legt sé að etfla ríka ednstak-
linga á kostnað fjöldans. Við
verðum að gera allt til að
stoapa jafnrétti, réttlóta tekju-
skiptingu á milli al-Ira þegna
þjóðlfélagsiins.
Steingrímur Pálsson.
Víðlegnasta dagblað hér á landi, Morgunblaðið, er stærsta aug-
lýsingablaðið og um leið stærsta og sterkasta áróðursblað lauds-
ins.
Sveinafélag málmiðnaðarmanna, Akranesi:
Launafólk verður að tryggja
rétt sinn með aukinni íhiut-
un um skipan iöggjafurþings
Á aðalfundi Sveinatfélags
málmiðnaðarmanna á Akranesi,
sem haldinn var fyrir nokfcru,
var samþyikfct svofelld ályfctun:
„Á síðastliðnu ári, þegar
sammnga-r verkalýðsfélaganna
voru að renna út, var það ein-
lóma álit allra, einnig stjórn-
arvalda, að nú ætti launafölk
fyllsta rétt á bættum kjörum.
1 samningunum ’G8 og ’69
höföu launlþegasamtökin sýnt
mikinn sfcilning á þeim ytri
eriiðledkum, sem þá steðjuðu
að þjóðinni, þó að þann efna-
hagsvanda hefði efflaust verið
ihægt að leysa á annan veg en
-þann, að láta verfcalýð lands-
ins axla þyn-gstu byrðina. Með
hæfckuðum neyzlusköttum og
niðurfellin-gu vísitölubóta á
laun, sem er bein fcaupmáttar-
rýrnun í þessu veröbólgiuiþjóð-
félagi.
Sú trú var því almennt rikj-
andi meðal launlþega á síðast-
liðniu vori, að sama skilnings
gætti nú meðal atvinnurekenda
og rflcisvalds og meðal laun-
þaga áður, sérstaklega með til-
liti til stóraukins affla á síðustu
vertíð og ört hæfckandi verð-
lags á öllum ofckar útflutn-
ingsafurðum, þannig að nú
tækist að semja, án stórótaka.
En það var nú eitthvað ann-
að, og þá sögu þefckja allir.
Til að ná samningum þunfti
mánaðarverkfall með þeim erf-
iðleitoum og tflóm-um sem því
er samfara.
Loks tófcust samningar vegna
órjúfandi samstöðu la-unafölks.
í þeim átökum er áttu sér
stað sýndi það betur en nofck-
uð annað, að kröfur þess voru
réttmætar og á rökium reistar.
Stuttu seinna fiórn að sjást
óveðursblikur á lofiti sem brátt
skýrðust. Blekið var rétt ný,-
þomað á samningunum, þegar
misvitur rikisstjóm læturglepj-
ast til þess gerræðis, að ráðast
á launiþegasamtökin með laga-
ákvæðum.
Því fordæmir Svcinafélag
málmiðnaðarmanna á Akrancsi
það gerræði ríkisvaldsins að
ráðast á kjarasamninga verka-
lýðssamtakanna mcð iagaboði
til að svipta þá umsömdum
kaupmætti launa sinna.
S.M.A. lýsir furðu sinni á
bví ríkisvaldi, sem semur um
stórfelldar kauphækkanir og
kjarabætur til þeirra hálaun-
uðu starfsstétta, sem hafa mesta
atvinnuöryggið, mestan kaup-
mátt tímakaupsins og beztu
starfsaðstöðuna, ásamt styzta
vinnutáma, á sama tima og
Fraraahald á 9. siíðu.
Frá Kaíró bárust
þær fréttir í gær
að Bandarikja-
menn hefðu lofað
Egyptum að hafa
áhrif á ísraels-
menn f þá veru,
að þeir dragi her-
lið sitt til baka
frá öllum her-
numdum svæðum
Egypta. Fréttir
frá Tel Aviv
herma svo að
Golda Meir for-
sætisráðherra
eigi í miklum •
erfiðleikum með ýmsa ísraelska stjómmálamenn sem telja liana fúsa til að skila „of miklu“ aftur
af hemumdu svæðunum — Þessi mynd er úr bandarfsku ölaði og sýnir Goldu Meir og Nixon for-
seta, sem spyr ráðgjafa sinn að þvi hvernig hægt sé að dangla í kvenmann á kurteislegan hátt
i