Þjóðviljinn - 14.04.1971, Qupperneq 10

H.K. RÖNBLOM
MEÐ
BLÓMSVEIG
UM HÁR...
S«<eigurinn sem hán héSit á
var úr birkiLaufi, sem gul og
rjómalit blóm höfðu verið bunri-
in í. Harni var eiklki aiveg til-
búinn. Á sböku stað sást enn
í gjjáanrii málmþráð.
— Sjáið þiðl sagði Albadker
og benti.
Skákaupmaðurinn var einn af
þeim fyrstu sem kom á vett-
vang þegar hann heyrði hráp-
in. Hann hafði vikið hinum
skjáifandi Lyring til hliðar og
gengið að hinni látmi til að
atibuga hvað komið hefði fyrir.
Fáeinir yngri trúfélagsmeðlimir
hðfðu fylgt á eftir skókaup-
manninuni og nú stóðu þeir á-
lengdar alveg agndofa.
— Sjáið þið sagðd hann. —
RaJfimaignsieiðsluna!
Rafimagnálei ðslan niður í
Blómasunri var aðeins nokfcur
skref tfirá staðnum þar sem hin
latna lá, og eánmitt þar hafði
leiðsluvfr losnað af staur Og
hékk niður í boga. Boginn var
aðeins liðlega mannhæð fyrir
ofan staðiran.
— Málmvírinn í kramsinum
hefur kornið við leiðsluna, sagði
Albácker.
Nú var það blómsveigurinn
sem hann benti á. Vírinn hafði
ekki allur farið í svedginn. Það
sem afgangs var, hékk enn útúr
kransinum og var laus endi, sex
eða sjö metra langur. Hann
hringaðist yfir •vöminn eins og
ormur.
— Hún hefði áitt að Mippa
lausa endann af, sagði einlhver
viðstaddra. — Hann hHýtur að
haÆa verið hennd til tnafaJa við
að bdnda sveiginn.
— Og þá hefur hún orðið
óþolinmóð og reynt að fleygja
lionum frá sér. Og þegar hún
sveifflaði honum, hefbr hainn
lent utaní háspermulínuna.
— Straumurinn er fimm
hamdruð voJt, sagði hirni fyrri.
— Þetta er stóiihaettulegt.
Harm benti á rauðu aðvörun-
amærfcin á staununum.
— Já, þannig hefiur það trú-
lega gengið ti£L, sagði AJbácker.
Enginn veit nær stundin rennur
npp, stendur þar. Vesalings
stúXkan! Nú megum við ekfci
troða^ailt niður hér. Hver yfcikar,
vill fara og gera sýslumanni að-
vart? Hann var hjá danspaliin-
om síðast þegar ég vissi.
Trúboðsunglingamir ædldu af'
stað aHir í senn, en flestir hægðu
skjótlega á sér og létu þá yngstu
og liprustu hlaupa inn í skóg-
inn. Nokkur andartök stóð skó-
kaupmaðurinn einn hjá líkinu,
en svo fHýtti hann sér gegnum
opið í runnaröðinni og stóð fyrir
þvf, til að koma í veg fyrir, að
hnýsnir áJhorfendur ryddust inn
fyrir.
— Ðkld meira rennerí hér,
sagði hann við þá sem nýfcomnir
voru og benti aftur fyrir sig
með þumalfmgrinum. — Það
hefur órðið dauðaslys og alfflt á
að vera með ummerkjum þegar
lögreglan kemur.
Rólegur myndugleiki hans hafði
12
sfn álhrif; þegar hann hatfði sagt
nei þá var það alvara.
MeðaX hinna nýkomnu sem
bannaður var aðgangur, voru
Tómas og Ingigerður. Þau hötfðu
lika heyrt ópin og hlaupið allt
hvað atf tók, en lent úti í mýr-
inni og orðið að taka á sig
langan tímafrekan krók. Nú
stóðu þau í áhorfendaihópnum
og töluðu í lágum hijóðum eins
og vera ber í névist dauðans.
Biðin varð löng.
Loks kom Hinderstedt sýslu-
maður á vettvang. Með honum
var lögreglulþjónninn á staðnum
og hópur af fbrvitnu fólki.
1 fylgd með Albácker litaðist
hann um á slysstaðnum, gekk
úr stougga um að hin látna væri
í raun og veru látin og máta-
vírinn leiddi ekki len.gur raf-
magn. Síðan gekk hann afifcur
fram á veginn til fólksins.
— Hver var það sern upp-
göfcvaði dauðsfaXlið? spurði ihann.
— Ég, sagði Lyring baikari og
steig fram úr hópnum, — Ég
kom gangandi og sá> hjólið og''—>
Hann hilkaði andartak.
— Ég varð að athuga hvort
eigandinn væri eimhvers stajjar
I nærri, bætti hann við.
— Auðvitað, sagði sýslumaður
með skilningi. — Og svo?
— Þá sá ég undir eins að
hún var dáin.
— Og svo?
— Ég áleit réttast að hrópa á
ihjálp.
— Hvað var naffinið?
— Lyring. Jóakim Lyring bak-
ari.
Sýslumaður bugsaði sig um
dálitla stund og strauk litla yfir-
skeggið.
— Má ég biðja bakarann að
doka við, sagði hann. — Ég vil
lí'ka fá nöfn þeirra sem komu
hirigað fyrst á eftir. Þið viljið
kannski gera svo vel að doka
við lifka. Hann litaðist um. —
Það er e£ tii viil einhver hér
úr heimavamarliðinu eða —
Tómas sfceig fnam og stóð rétt
þófct borgaraklæddur væri.
— Ég er henskyldur, er heima
í jónsmessuleyfii.
— Viijið þér þá gera svo vel
að bíða. Hinir geta farið heim.
Hér er ekkert meira að sjá.
Staðurinn verður afgirtur og
ölluim óvdðkomandii bannaður að-
gangur.
Hann gaf lögregtuJþjón inum
fyrirmæli um það ihvaða svæði
aetfci að vera undir effitiriiti.
Tómas tók að sér að hjálpa til
við gæzluna og var sefctur undír
stjóm iögreglulþjónsins. Lyring,
Albádker og fileiri vom kallaðir
afefðis. Nöfn þeirra voru skrifuð
upp og sýslumaðurinn aðgætti
hvort þeir byggju yfir nokkmm
rra'kilvægum irpplýsingum. Svo
var éklki.
— Nú megið þið ltfka fara
heim, sagði ihann loks. — Hin
látoa á að liggja ólhreyfið þangað
til rannsóknariögreglan kemiur á
vettvang.
— Rannsóknanlögreglan? sagði
Albácker. — Er þörf á því?
Sýslumaður strauk sem snöggv-
ast með vtfsifingri yfir skeggið.
— Að sjáMöögðu verða sér-
fræðingar að rannsaka orsakir
dauð'sfallsins, sagöi hann til skýr-
ingar.
2
Trúboðsbúðirnar vom ekki
lengra en svo tfrá slysstaðnum
að alilár gátu heyrt skerandi óp
bakarans. Það leið heldur efcki
á löngu áður en aJlir vissu um
tilefni ópanna.
Jónsmessuvakan í búðunum
hélt áfram eins og ekkert hetfði
í skorizt, nema hvað Raltf Bgils-
son sleppti öllu giensi, ein-
söngvariTm Ihætti að að syngja
„1 biridilmi“ og sönig í sfcaðinn
eitthvað andlegt og presturinn
fletti hugsi í fyrsta bréfi Péturs.
Á befcknum við hliðina á frú
lAlbácker sat Viola í miklu upp,-
námi og grét.
— Ég vissi að eittihvað myndi
.koma fyrir h?na, volaði hún.
— En góða min, sagði fni
Albácker. — Þá hetfðirðu getað
sagt henni að fara variega.
Á hótíðasvæðinu í hinum
hluta skógarins hafði hins vegar
ekkert tfrétzt. Dansinn dunaði á
danspaliinum.
Poul og Lena höfðu ásamf
gestgjöfum sínu-m staðið og
horft á dansinn, en fundizt of
mikill troðningur til að taka
sjéltf þátt í honum. Og smám
saman hötfðu þau orðið sammála
um að halda heimleiðis.
Carin hatfði komið til hátíðar-
innar í eins konar hátíðarskapi í
glæsilega silkikjólnum. Það hafði
ögn dregið úr hátfðarskapinu
við gönguferðimar um skóginn.
Litlu, fínlegu skómir hentuðu
ekki sérlega vel til gönguferða
um skóglendi.
— Ég er satt að segja cfálítið
þreytt, viðurkenndi hún fyrir
Paui á leiðinni eftir stígnum, —
og það aXls ékki e'ms gaman
og ég var að von a.
— Jónsmessuhátíðahöid eru
orðin of skipuilögð, sagði hann.
— Ctf mikið af ræðuhöldum og
pyisutjöldum.
— Iþróttafélagið þarf að græða
á þeim.
— Það hefur áreiðanlega verið
skemmtiilegra, meðan erm var
vallin maíbrúður.
— Er ekki langt síðan þvf var
hætt?
Eiginimaður hennar sem fylgdi
fast á eftir, vissi betur.
— Valið á maifbrúði, sagði
hann við Lenu, — var við lýði
hér um slóðir til skamms tíma.
Það voru heimatrúboðsmemi sem
lögðu niður þann sið, þegar þeir
komust til valda.
— Þedm hafiur kannski fund-
ázt riffltot með hefiðnwm svip,
sagði Lerva.
— Það var éklki svo fjarri
sanni. Valið á maibrúði stendur
trúlega í sambandi við frjó-
semisdýriam. Trjárækt og þess
hátfcar.
Þau gengu sama stíg og Lyring
hafði gengið, en mættu þó eng-
um á heimleiðinni. Frá smára-
þúfunum héldu þau áfram gegn-
um burknabreiðuna og framhjá
grænu dældinni og eftir nokkra
stund komu þau út á gróna ak-
veginn. Engið framundan var
hjúpað silfurgráu húmi og á
himninum var enn döktour roði,
þar sem sólin hafði genigið til
viðar. Trjábeiti skýldi staðnum,
þar sem hin látna hafði fundizt.
Þau sáu ékki fólkið sem safnazt
hafði saman að bíða eftir sýslu-
manni og heyrðu ékki heldur
óminn af lágværum raddakliðn-
um.
An vitneskju um það scm
gerzt hafði, héldu þau áfram til
hægri. Efitir noktorurra mínútna
gang voru þau komin að fyrsta
húsinu í þorpinu, býlinu sem
Ernholm hafði keypt og kallað
Sumarbýlið. Tilboð um náttverð
var fcurteislega aflþalkikað. Te-
bolli var létinn nægja og síðan
var gengið til náða.
Þegar hér var komið. hafði
fólkið á hátíðasvæðinu fengið
að vita ljvað komið hafði fyrir
önju Varle. Fregnin hafði ekki
borizt með leynd eins og slúður-
saga, heldur verið tilkynnt opin-
berlega.
Unglingurinn sem sendur hafði
verið að sækja Hindenstedt
sýslumann, hafði hitt harm í
skógarrjóðri á tali við lögreglu-
þjóninn á staðnum. Þetta hafði
gerzt án þess að vékja teljandi
atihygli. Hátíðahöldin héldu
áfram eins og ékkert hefði í
skorizt. En þegar sýslumaðurinn
var búinn að gera ráðstafanir
sínar á slysstaðnum, taldi Al-
bácker tíma kominn til að sýna
mynduigleika sinn. Hann tók með
sér nbkkra menn til haids og
trausts og gekk að hátíðasvæðinu
til að afilýsa diansinum.
Skókaupmaðurinn ruddist inn
á mjJlli dainslfóilksiins, skipaði
tónlistarmönnunum að hætta að
leika og steig sjáltfur upp á
hljómsveitarpal'linn. Þaðan till-
kjmnifci hann • innanum trumbur
og lúðra að dauðaslys hefði orðið
og hátíðinni væri lokið.
Nafn hinnar látnu og stutt
lýsing á slysinu, vakti undrunar-
hvískur meðal viðstaddra. Kaftfi-
2!^2sinnui
LENGRI LÝSIN
n
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásaia
Einar Farestveit & Co Hf
BergstaSastr. 10A Sími 16995
ItOItlNSOX'S Olt VMri: SQfJASH
má blanda 7 Ninnuin með vatni
^itíineitíal
ÖNNUMST ALLAR
VIÐGERÐIR Á
DRÁTTARVÉLA
HJÓLBÖRÐUM
Sjóðum einnig í
stóra hjólbarða af
j a rð v i nns I utæk j um
SENDUM UM ALLT LAND
GÚMMÍVIIINUSTOFAN HF.
SKJPHOLTI 35 REYKJAVÍK
SÍMI 31055
INDVERSK UNDRAVERÖLD
Mikið úrvai atf sérkennilegum bandTmnum
munum til fermingar- og tækifærisgjatfa. M.a.
kamíóruviðarkistur og borð, gólivasar, altaris- IÍITí
stjakar, vegg- og góltfmottur. silkislæður, leð-
ur-töstour og margskonar skrautmunir, einnig
Tbai-silki. — Gjöfina, sem veitir varanlega
ánægju, fiáið þér 1
JASMIN. Snorrabraut 22.
VönduB vinnu
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggjngar.
Upplýsingar í síma 18892. •• víuntrAK •

Terylenebuxur
á börn, unglinga og fullorðna'.
Gæði • Úxval • Athugið yerðið.
Ó.L.
Laugavegi 71. Sími 20141.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTI — HURÐIR — VÉLALOK
og GEVMSLULOK á Volkswagen i allflestum litum.
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25. — Sími 19099 og 20988.
SOLO-
eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum, — einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði os báta.
.Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR. KRISTJÁNSSONAR H.F.
Kleppsvegi 62. — Sími 33069.