Þjóðviljinn - 30.01.1972, Blaðsíða 9

SunmudHigur 30. janúar 1972 — ÞJÖÐVIUINN — SÍÖA g
„Friðarsveitir"
Framlhald ai 6. síöu.
„■ungir Bandaríkj arnenn mundiu
hjálpa ungum þjóðum“ og um
leið efla frið í hieiminum.
Margir ungir landiar forsot-
ans tóku hrifnir undir þetta
frumkvœði, og á sl. áraitug
héldu um 30 þúsund þeirra til
þróunarlandanna, flostir beint
úr hásikólum. Viðfangsefni
þeirra voru hin margvísilegustu:
Kennsla í Malasíu, barátta við
sjúkdóma í Malawi. stofnun
bamaheimila í íran lestrar-!
kennsla fyrir blinda viðgerö-
ir á vélum í Afganistan, á-
veituframkvæmdir í Thailandi
og svo mætiti lengi telja.
En oft vissi þetta fólk ekki
hvað það átti helzt að taka
sér fyrir hendiur Evrópumenn
hafa lagt áherzlu á það fyrsit
og frernst að senda til þróun-
arlanda tæknifólk og iðnaðar-
mienn, en í bandaríáku siveit-
unum vorú fynsit o? fremst
æskumenn sem höfðu fengið
almenna menntun og tunigu-
málaþjálfun. Niðursitaðan var
sú að í Rómönsiku Ameráku
voru sveitimar uppnefndar —
„Cuerpo de Paz“ (Friðarsvedt-
ir) urðu að „Cuerpo de Paseo“
(Spásseringasveitum)
Samkvæmt opinberum yfir-
lýsingum áttu syeitimar að
vera afskiptalausar um sitjóm-
mái. En eftir því sem Víet-
námstríðið maignaðist og eftir
innrás bandarískra siveita í
Santo Domingo þótti „friðar-
og frelsi.=>vilji“ Baindaríkja-
manna æ vafasamari og „Peace
Corps“ hpaðféll í áliti. Ým'.s
atvik þóttu og benda til þess
að leyniþjónustan CIA hefði
tryggt sér mikil óhrif og
marga úts-endara innan siveit-
anna.
Samtals baáa eliefU þróun-
arlönd vísiaðl „Fx-iðarslveitun-
um“ úr landi. Meðal þeirra eru
Tanzanía og Bolivía — en þar
lýsti fyrrverandi innanrikisráð-
herra þvá yfir að sitarf sveit-
anna „siamrýmdist ekki vi’ð-
leátni bolivíslku þjóðarinnar'‘.
Panatna vildi heldiur sjálfboða-
liða sem ekki væru bandarísk-
ir, Pakistan vildi betri tækni-
xAenn. StúSéntar ráfcu „Frið-
ax'Sveitimar" frá Eþíópíu —
þeir litu gvo á að þar eð
Öandaríkin styddu við aðals-
veldi Haile Selassie fceisara
væru „Friðarsveitimar" ednn-
ig stuðningur við ríkjandí
sikipulag.
Ivan IUich, sérfraeðingur í
málefnum þróunarlanda hefur
kornizt svo að orði: „Hvað get-
ur bandarískur sjálboðaliði
reynt að breiða út annað en
lífsvenjur Bandaríkjamanna úr
millistétt? Hann þekkir ekk-
ert annað.‘‘
Þessi ásö'kun reyndist ekki
alltaf rétt. Því að margir sjálf-
boðaliðar j „Friðarsveitunum“
breyttu um skoðun á Banda-
ríkjunum og stöðu þeirra í
heiminum meðan þeir störfuðu
í þróunarlöndunum: Þeir færð-
ust til vinstri.
Þetta fódk sneri heim von-
syikið annaðhvort vegna uitan-
ríkisstefnu Bandaríkjanna efta
fcaldrar móttötou í löndurn sem
það gisti.
Á árunum 1903-65 töldu 74
liðsmanna í „Friðarsveitunum“
að þeir hefðu unnið jákvætt
þróunarstarf. En árið 1970 var
svo komið, að aðeins fjórði
hver þeirra taldi að viðfcom-
andi þróunarland hefði gagn
áf starfi hans. Og þeim fækk-
aði mjög sem buðu sig fram
—> árið 1966 voru þeir 42 þús-
und en í hitteðfyrra 19 þús-
und.
Nixon forseti virðist alls
ekki óánægður með þessa þró-
un. Hann er mjög vantrúaður
á þessa þjónustustarfsemi eft-
ir að innan hennar er risön
öflug gagnrýni á Bandaríkin
sjálf. Níxon finnst „Friftar-
sveitimar" fyrst og fremst vera
Paradís fyrir þá, sem neita að
gegna herþjónustu
Otto Passman, formaður
þingnefndar þeirrar sexn fer
með aðstoð við þróunarlönd
hefur gefið svofellda yfirlýs-
ingu: „Ef ég mætti eiga mér
ósk óður en ég dey, þá væri
hún sú að Peace Corps verði
leystar upp...“
Fundur um skattafrumvarpið
Framlhaild af 7. síöu.
til meö að létta verulega inn-
heimtu gjalda.
RÉTTA ÞARF
HLUT EINSTÆÐRA MÆÐRA
„Eiinstæðar , mæður hafa ó-
tvírætt erfiðari aðstöðu en flest-
ir aðrir einstafclingar í þjóðfé-
laiginu. Við teljum því rétt og
sjálfsagt, að rétta hJut þeirra
enn frá því sem frunwörpin
gera ráð fyrir, bæði gaignivart
útsvari og tekjuskatti“ sagði
Ólaifiuir.
FYRSTU SKREFIN
Að lofcum sagði Ölafiur, að
með þeim skattafrumvörpum,
sem nú lægju fyrir alþingi
væru stigin fyristu skerfin í þá
átt að gjöribneyta því sfcatta-
kerfi, sem hér hefur staðið
lítið breytt í áratugi. Ef nýtt
kerfi ætti að verða heilsteypt
mynd og virkt tæití til að
afila tekna til reksturs og
fraimkvæmda ríkis- og sveitar-
félaga, þyrfti á nœstu mánuð-
um að vinna látlaiust að end-
urbótum á öllu skipuiagi þess-
ara móla. Fyrst af öhu þyrfti
þó að herða eftii-lit með flram-
kvaamd sfcattailaga og hraða
allri afgreiðsiu mála á þeim
vettvangi. þannig að traust
sifcnpaðlisit hdái almemningi á
nýrri og réttlátari sfcattailöggjöf.
Lúðvík Jósepsson vitnaði til
álits Efnalhagsstofnuniarinxiar
um skattamólin. Kerxmr firam
í áliti þessarar stoffhunar —
með hennar orðalagi: „Megin-
niðurstaða saxnaniburðair beggja
skattakerfsnna vírðist vera sú
að í heild sé dkíki um neima
umtalsveröa breytingu skatt-
byrða að ræða...“ Þetta álit
stofnuniarinnar fylgdi tölum um
skattbyrðina sem Lúðvfik
greindi einnig frá á fúndi Al-
þýðubandala-gins í Reykjavik.
LÆKKUN
Aillir beinir skattair einstak-
linga hefðu orftið — samfcvæmt
gamla kerfinu — rúmlega 5,9
miljarðar króna en verða ef
frumvörpin verða samiþykkt ó-
breytt innan við 5.7 miljarðar.
Lækkunin þarna neraur 278
miljónum króna. Þ.e. skattar
einstdklinga samanlagðir lækka.
Hluti beinna skatta er tekju-
skattur. ]>eir hefðu oröið sam-
feværnt gamla kerfinu að með-
töldurn persónusköttum 2.725
miljónlr króna, en verða sam-
kvæmt nýja kerfinu 2.677 milj-
ónir fcróna. Semsé: Lækkun.
Þá greindi Lúðvtk firá dæmi
Efnahagsstofnunarkvnar ’ um
skattama á fýrirtækjum og fé-
lögum. I>ar fcom þetta í ljós:
Skattar á þeim heföu numið
1.091 miljón króna samkvæmt
gamla kerfinu, en samikvæmt
nýja kei-flnu eins og það er
i fruixwörpunum í dag nema
skattar fyrirtækja og félaiga
950 miljónum króna. Mismun-
ur til lækfcunar 141 raffljón
króna.
Þaö kom fnam í móli mairgra
ræðuimanna á fundi Aliþýðu-
bandalagsins að þeir telja enga
ástæðu til þess að hlífa fyrir-
tækjum og félögum sérstak-
lega enda hefði verið nóg af
siítou gert 1 tíð fráfarand i rík-
isstjómar. Var hvatt til breyt-
inga á frumvörpumum að því
er varðar skattlagntngu fyrir-
tækjannia.
KRÖFUR ALÞÝÐUBANDA-
LAGSINS
I máli nokkurra ræðumanna
komiu ,fram kröfiur um einstak-
ar breytingar á sfcattfirumvörp-
i umum, en ekki wn heildar-
) breytingu á þeim aö nelnu
1 leyti. Lúðvík Jósepsson og
Óiafur Jónsson grelndu frá því
1 að Alþýðutoandalagsménn hefðu
lagt fram mairgar toreytingar-
I tillögur og lcváðust þeir vona
að tillit yxði tekið til þeirra
Alþýðubandaiagið hefði því að-
1 eins samþykkt, að skattafrum-
vörpin yröu lögð fram fyrir
jólin að tími gæfist nægur til
* þess að fjaRa uxn þau og at-
<S>-
huga einstaka þætti í þeim af-
leiðingum sem þau kynmu að
hafa. ..........
FÉLÖGUNUM VAR ALLTAF
HLlFT
Eixxs og kummugt er var það
meginstefna Sjálfstæðisfloikks-
ins og Alþýðuflokksins að Wlítfa
jafnan fyrirtækjum í sköttum.
Uxn þetta vom nefindar sláandi
tölur á fundi Alþýðutoandalags-
ins í fyrrakvöld.
Árið 1960 greiddu félög og
atvinnurekendur 40,0% af öll-
um tekju- og eignasköttum.
Árið 1970 greiddu félög og
atvinnurekstur hins vegar að-
eins 17,9% í tekju- og eigna-
skatta.
HVERNIG FER RlKISSJÓÐUR
AÐ?
Menn spyrja fyrst nýju sifcatt-
fcerfin gefa ekki aufcnar tekjur
hvernig á því standi að ríkið
geti engu að síður laigt út í
stórautonar framtovæmdir. 1
þessu sambamdi vitnaði Lúðvik
Jósepsson í efnahagssérfræð-
ing viðreisnarstjórnarinnar,
sem sagði að ríldssjóður hefði
„inntoyggða hæfileika til þess
að nærast á verðbólgu". Efna-
hagsstofinunin hesfði gizkað á að
útgjaldaaukninig ríkissjóðis
vegna nýju kjarasaminingannia
mundl e.t.v. nema um 250
miljónum króna, en í tekjur
fengi ríkissjóður vegna nýju
samninganna hins vegar um
600 miljórrir króxxa. Þá er talið
að ef tekjur í laxidinu hældri
um 23% hæífcki útsvör eftir
gamla kerfinu um 34%!
SKATTALÖGREGLAN
Margir ræðumanna kröfðust
þesis að skattaeftirlit yrði mjög
bætt firá þvi sem nú er. Var
þess krafizt að reglulegar úr-
taksrannsóknir væru upp tefcnar
á framtölum. Var í þessu sam-
bandi nefmt fróðlegt dæmi um {
rífcjandi handahóf: Maður hafði i
talið til frádráttar kr. 3.000
vegna kaupa á fagtímaritum.
Hann fiékk kröfiu frá skattstofiu
um röfcstuðining á þessari upp-
hæð. En á saxna firamtali taldi
sami maður firam 230 þúsund
fcrónur í vaxtafrádrátt; — það
þurfti ekki að sundurliða né
sýna sannanir fyrir.
LENGING FRAMTALSFRESTS
A fundinum kom fram krafa
um lemgimigu framtalsfrests.
Taldi ednn ræðuxnianna, að nauð-
syn bæri til að framtalsfrestur
yrði svo rúmur að almenningur
hefði tækifæri til þess að kyrma
sér efni nýsamþykktra skatta-
laga xmkilega áður en talið
væri fratxi emdaxilega.
HIN PÓLITlSKA HLIÐ
MÁLSINS
Þröstur Ólafsson sagði að
hætta væri á því að skatta-
hækfcun í vor sem stafaði af
tekjuihækfcum yrði srifiuð ó
reifcniííg kerfisins. Hann sagði
ekki nóg af því gert að nota
sattana til þess að hafa póli-
tísk áhrif á gerð þjóðfélagsins.
Þröstur kvaðst ekki hafa talið
beina þörf á því að leggja
þessi frumvörp fram strax og
hefði ríkisstjómin átt að gefa
sér betri tíma til þess að breyta
skattakerfimu.
leggja allar íefcur fconu með
10% efta lægri prósentu og
niður í 5i%, en helmingur af
skatttekjum konu verður sfcatt-
lagður með 45% í hæsta þrepi.
Sá þetta borið samam, kernur út
hækfcun samfcvæmt nýja
skattafcerfinu hjá útlvtnnandi
konum þegar þær eru fcomnar
með um 25 þúsund torónur á
mánuði en þá er eftir að taka
tillit til ndöurfellinigar nefskatt-
anma sem má reikna 11 þús-
und krónur á hvort hjóma.
Þaxxnig verður ekki hækfcun ó
skatti af tekjum eiginfcvenna
fyrr en komið er upp í hærri
tekjustiga.
Það kom fram á fundimum
að tekjumál hjóna eru i at-
hugun, ekki sízt þamnig að tek-
ið verður tillit til kostnaðar við
heiimilishald og barnagæzlu
vegna útivinnandi komu.
Fundarmenn voru allir irnn á
sérsköttun hjóna, en Ólafur
Jónssom, Kópavogi, benti ó, að
50% frádráttarreglam væri
helzta hiridrunin í vegi fyrir
því að tekin væri upp sér-
sköttun. Þá ræddu margir
fundarxnanna um nauðsyn þess.
að fylla upp 1 flestar og hélzt |
allar frádráttarsmugur í skött-
unum, en haáfcka í staðinn al-
mennan persónufrádrátt
RÆÐUMENN
Sfaattamálaifiundur Allþýöu-
bandalagsins í Reykjavík var
haldinn í Tjarnartoúð niðri í
fyrrafcvöld og hófst hann laust
fyrir kl. níu um kvöldið. Fund-
urinn stóð til fcl. 1 um nóttána
og voru fjörugar uxnræður all-
an tímaxm. Framsögumenn voru
þeir Lúðvík Jósepsson ráðherra
og Ólafur Jónsson, Kópavogi.
Er greint frá ræðu Ólafs Jóns-
sonar hér á síðunná. Auk!
framsögumanma tófcu til máls
Þorsteirm Vilhjálxmsson, Árni
Björnsson, Ragnhueiður Möller,
Bjöm Bjax-man, Gísli Gunnars-
son, Kristján Halldórsson, Hall-
dór Guðmundsson, Guðmund-
ur Pétursson, Jón Halls-
son, Þröstur Ólafsson, Finntoogi
Júlíusson og Hailfreður öm
Eirífcsson.
Fundarsitjóri vax- Loftur Gutt-
orxnsson.
Dágóður ufíi
bátu frá Rifí
HeHissandi 24/1 — Bátar sem
róa frá Rifi hafa femgið dágóð-
an afla. allt að 14,5 lostir í
róðri Þeir sækja alll'angt, allt
að 7o< milur norðvesiur frá Rifi.
Smærri bátar hafa fengið 6-8
lestir í ró'ðri en þeir sækja mun
styttra. Allir bátar eru á líxiu.
og hefiur ekki sfcort fiólk til að
beita — a,m.k. tvær húsmæftur
bafia drýgt tekjur sínar meft því
að fiana í beitingu.
Hörpudisfcveiði hætti fljót-
lega upp úr áramótunum, og
sögðust útgerðarmienn efcki
treysta sér til að halda þeim
veiðum úti, þar siem kaup hefði
hæfcfcað of mikið Við humar er
unnið i átovæðisvinnu og fékk
verfcafólk 42 krónur fyrir kg áð-
ur en síðustu kjarasamningar
voru gerðir en fær nú 52 kr.
tæpar. — S.A.
íslenzk kvikmyndagerð
Þessu atriði svaraði Lúðvík
Jósepsson að útilofcað hefði ver-
ið að afinema nefskattana nema
með víðtækri kerfistoreytingu
skattanna og því efcki umnt
að bíða lengur — nexna menn
hefðu viljað bíða Mka með
hækkanir á greiðslum al-
mannatrygginga.
TEKJUR HJÖNA, SÉR-
SKÖTTUN
Nokfcuð var rætt um tefcjur
eiginfcvenna á fundinum. í því
saxntoandi var bent á að eftir
gaxnla kerfinu hefði helmimgur
af tekjum konu yfirleitt verið
skattlagður með 57% (27% í
tekjuskatt og 30% í útsvar á
hæstu tekjustigum). Nú er aft-
ur á móti æflunin að sfcatt-
Framihald af 3. síðu.
— Megnið af þvi sem við ger-
um, er náttúrlega teikið í svart-
hvítu. Hins vegar hafa örfá
prógrömm verið tekin í litum,
en þar sem við höfum ekki að-
stæður til að firamkalla lit-
myndir, verður að senda þær
úr lamdi yfirleitt til Breflands
og Danmerkur. Þá er gerð
vinnukópía af filmiunni, sem
síðan er send hing&ð heim til
fclippingar. Erlendis klippa þeir
svo frummyndina etftir vinnu-
kópíunni, en því næst exnx bún-
ar til kópíur aff þessari frum-
mynd til sýningar. Þessu er
öði-uvísi farið hér hjá okfcur
þar sem við höfúm enga að-
stöðu til að klippa „orgina!inn“
(fnjmmyndima) eftir -vinnufcópíu
og erum við í öllum tflfellum
noirddir til að klippa og sýna
sjálfia frummyndina. Nú erum
við reýndár toomnir að stóru
vandamáli, en það snertir varð-
veizlu lcvikmynda. sem sjón-
varpið hetfúr látið gera. Svo
dæmi sé tekið þá eru kammsfci
sendir nokkrir menn. fcvik-
mynd'atökum a'ður, hljóðmaðúr og
stjómandi, út á land í þeim til-
gangi að gera nokkra þætti um
áfcveðna sýslu eða hérað. Þetta
kostar auðvitað stórfé. bæði
vinnukraft og filmu. auik ýmiss
auifcatoositnaðar o.s.firv 1 Síðan
er myndin framkölluð og klippt
án þess að gerð sé kópía af
henmi. Þar sem allam tímann
er verið að vinna með firum-
myndina, er alltaf hætta á því
að einíhver partur af henni fari
algjörlega forgörðum, t.d. í
klippimgu eða sýninigu, ellegar
þá rispist meina eða minna.
Þar fyrir utan, og það sem
skiptir raunar höffuðmáli, þá
verða þessar myndir hreinlega
ósýningartoæfar, þegar búið er
að geyrna þær í noktour ár.
Þá ætti gildi þeirra að haffa
aukizt samfcvæmt lögmáli
heimildarmynda. En eftir 10
ár eru fcannski þær kvikmynd-
ir, sem sjónvarpið lét gera I
fyrstu, orðnar ónýtar. Að vísu
eru flestir kvikmyndaíþættir
teknir upp og geymdir á mynd-
segulböndum, þannig að hægt
verður að endursýna þá í sjón-
varpi, en hixis vegar verður
frumxnyndin ónýt, og þar með
glötuð, ef eintover kymmi að
hafa áhuga á að Sá að nota
einlnverja toúta í aðra tovik-
mynd.
— Hvernig er báttað sam-
starfi þeirra. sem vinma að
kvikmyndagerð innan sjón-
vaxpsins? Er starf ykkar fcvik-
myndatötoumamna að etahverju
leyti sjálfstætt eða verðið þiö
að fara að öllu leyti samlcvæmt
fyrirskipunum firá stjómemduxn
eða öðrum aðilum?
— Starf okkar er tvískipt; í
fyrsta lagi er um að ræða
þjóraustu fyrir flréttir, þar sem
við göngum vaktir tvo mánuði
í senn; í öðru lagi eruxn á
„dópvafct", sem svo er
köfluð, einn mánuð í seron
en þi vinnum við fyrir
Lista- og skemxntideild og dreg-
ur þessi vafct nafn sitt af
skamxnstöfun þeirrar deildar:
LSD. Varðandi fréttamynda-
töku erum við í flestum tilvik-
um sjálfrá*ir um hinar mynd-
rænu hliðar fróttanna; við
eruxn þá sendir út af örkinni,
ýmist etair eða með hljóð-
manni. Þegar um viðtöl er að
ræða eru fréttaxnemnimir að
sj'álfisögðu með í fierðinni, svo
og þegar við öflum firétta utan
af landi. Préttamaðurinn ræður
þá hverju hann vill ná firam
í það og það skiptið.
Þegar við erum á „dópvakt“
vinmum við samtovæmt fyrir-
mælum frá stjómendum eða
,,pródúsentum“ eins og þeir eru
kallaðir. Hér komum við að
maimokiuvandamáli, sem leiðir
af sér ver undifbúna þætti, en
æskilegt er að mínum dómi.
Vegna þess að hér er um að
ræða efni, sem þarf að vanda
meira tíl, væri mun betra ef
stjórnendur hefðu meiri tíma
til að kynna hiljóðxnönnum og
kvikmyndatökumönnum hvað
þarf að gera í stað þess að
rjúka af stað ofit svotil fyrir-
varalaust.
Hér erum við komnir að því
atriði, sem er einn veikasti
hletokurinn við gerð sjónvarps-
þátta en hann er sá, aö allir
þættir, sem þessi deild vinmur
að, eru urnnir af aðeins tveim-
moffli'Um, ef frá Sr talinn einn,
sem er nýbyrjaður og er á 5
mánaða námskeiði erlendis. Svo
mikið er lagt á herðar þessara
manna, að þeir þurfia að rjúka
úr einu verkefninu í anmað og
eru kannski að vinna að tveim
eða þrem þáttum í sexm, jafn-
vel fleiri. Það er lilca þeirra
heitasta ósk, að það verði
náðnir fleiri menn tii að tana
þessi störf af hendi, en af eta-
hverjum ástæðum hefur því
ekkd verið sinnt sem skyldi. Ef
ástandið væri hins vegar á þá
lund, að fleiri stjómendur væru
starfandi innan sjónvarpsins,
væri hægt að undirbúa toetur
hvem einstakan þátt, sem hefði
þær afleiðinigar að minni tíma
þyrfti til upptöliunnar og þar
meö mætti nýta betur þann
vimnufcraft sem fyrir hendi er.
Staðreyndin er sú, aö yfirleitt
er miklu meira lagt á starfs-
menn sjónvarpsins hér en tíðk-
ast erlendis, t.d. á himum
Norðurlöndunum; hver maður
vinnur í rauninnl tveggja til
þriggja manna starf. Þessi
mannekla hlýtur auðvitað að
koma niður á gæðunum.
— Nú hefur þú eingöngu haft
til hliðsjónar þá stjónnendur
sem vixuia fyrir Lista- og
skemmtideild; en tovemig er
háttað starfi þeirra, sem stjóna
þáttum fyrir Frétta- og frasöslu-
deild?
— Það er allt annars eðlis að
því leyti til, að þar er um
fréttaprógrömm að ræða. Þar
af leiðandi er ekki gert ráð
fyrir því, að undirbúningsvinna
sé eins mikil, heldur er farið
á staðinn og myndin verður til
á staðnum. Sem dæmi mætti
taka myndaflokkinn Við Djúp
Fyrst fór stjórnandinn á stað-
inn í því skyni að athuga hvað
helzt vasri á döfinni í þessum
hluta landsims og hvað bæri
fyrst og fremst að leggja á-
herzlu á í þessum þáttum.
— Nú hafa allir í kvikmynda-
deild sjóiwaxpsins saigt upp
störfum frá og með 1. marz að
telja. Er það vegna lélegra
launa eða slæmrar starfisað-
stöðu?
— Fyrst og fremst vegna
launanma. Allavega er það
meginástæðan. Við hefðum
aldrei farið að segja upp ein-
ungis vegna starfsaðstöðunnar.
Oklítir finnst að ekki sé hægt'
að flokka oltkur samvasmt því,
starfsmati, sem notað er hjá'"
BSRB, vegna þess að þar er
hvergi toomið inná þá hiuti,
sem reynir hvað mest á þau
störf, sem umnin eru innan
sjónvarpsins. T.a.m. er hinn list-
ræni þáttur þessa starfis al-
giörlega sniðgenginn. Þetta á
éfcká bara við um kvikmynda-
deildina heldur og aðrar deild-
ir stofnunarinnar. Verst hefur
þetta þó komið niður á ldipp-
urunum, en þeir hafa verið
beittir mifclu misrétti í þe&sum
efinum.
— Þar sem að þínum dómi
er efcki hægt að gera þær
kröfur til sjónvarpsins til að
hér þróist kvikrnyndagerð á
raunhæfum grundvelli, hvað er
þá helzt til úrbóta?
— I fyrsta lagi skilning
stjómvalda á kvifcmyn d ageró.
Ég er hins vegar ákaflega von-
daufur um skilming í þeim her-
búðum, ekki sizt eftir að hafa
séð þá Mægilegu upplhæð. sem
í fjárlögum þessa áns er ætluð
til „gerðar heimildarkvikmynda
um merka íslendinga... kr.
100.000,00“. Það mætti senni-
lega heita nokfcuð gott, ef út
úr þessu mætti fá 5-7 mín.
svarftoyíta mynd, fullbúna,
þegar öll fcurl væru komin til
grafar. Svo að raunhæf
kvikmyndage rð verði þarí:
ríkið að stofna kvikmynda-
sjóð Það þarf að verja
áfcveðinni upphæð af hverjum
bíóaðgöngumiða í slíkan sjóð.
Auk þess yrði að verða til ein-
hvers konar kvifcrnyndalöggjöf.
Þegar búið er að skapa þessi
skilyrði fyrir íslenzka kvifc-
myndamenningu legg ég ein-
dregið til, að menn einbeittu
sér að því að gera stuttar
heimildarmyndir efta þjóðláfs-
nyndir í stað langra leikinna
mynda, t.d. úr Íslendingasör,-
unum Með öðrum orðum: kvil
rnvndir sem snertu veruleik
ofckar í daig.