Þjóðviljinn - 26.02.1972, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 26.02.1972, Blaðsíða 11
Laiuglairdagur 26. fJabnSiar 1972 — ÞJÖÐVIUTN'N — SlÐA 11 M [71 Lnl ÍÖ Ju LsU J]. Úr spakvizku- syrpunni HUGGUN Sórbver synd er árangur samvinnu. SJÁLFSTRAUSX Ég mála ekiki andlitsmynd þannig að hún ldkist fyrir- myndinni, beldiur gerist það, að viðkomandi persóna tekur að líkjast mynd minni af henni. Saivador Dali. VAR ÞAÐ VÖN Þegar ég var drengur var mér saigt, að bver sem væri 'gæti orðið forseti Bandiaríkj- anna. Nú er svo k'Omi’ð að ég er farinn að trúa þessiu. RAUÐSOKKUR AFSAKI Það gerir engum minnsta gmnd að eltast við kven- fóllk — báskinn byrjar fyrst eftir að menn hafa náð þeim. Þú sikalt ekki dæma mann- inn eftir fötum hans heldur eftir fötum konunnar bans. AÐ MINNSTA KOSTI í FÁMENNINU Það getur verið að játn- jngar séu hollar fyrir sálirn, en þær eru afleitar fyrir mannorðið. ENN HUGGUN Það eina sem mönnum líkar verr en að þurfla að borga tekjuiskatit, er að þurfa áUs ekki að borga tekjuskatt. ÞAÐ VAR EKKI ÍSLEND- INGUR SEM ÞETTA SAGÐI Bezta ráðið til að kynn ast emhverju efni er að skrifa bók um það. GERIR ÞAÐ NOKKUÐ TIL? Hún er yndislag manneskja, en hún man aiLdrei hvorir komu fyrstir. Grikkir eða Rómiverjar. FRANSKT Byrði hjónabandsins er svo þung, að það þarf tvö til að bera hana. stundum þrjá. Ég tek illmenni fram yfir beimskingja — ilhnenni hvíla sig stundum. KAPITALÍSK LÚSAFYNDNI Eitt, af Þvi einkennilegasta í líflnu er það. að þeir fá- tæku, sem hafa rnesta þörf fyrír' þeninga, eru einmitt þeir sem aldrei eiga þá. ENSKT TAL Asni má lengi rymja áður en hann hristir niður stjöm- uniar, Trúarbrögð haifia ekki frek- ar efni á því að gera lítið úr djöfld sínum en úr guði sín- um. Illgresi er ekki annað en planta, sem dyggðir hennar menn hafia ekiki enn komið auga á. Hetja er ekki bugrakkari en venjulegur maður, en hún er hiugröfek fímrn mínútum lengur. JON CLEARY: VEFUR HELGU klæðaburð heranar, það var ekki fyrr en á síðustu tíu árum að hún hafði farið að átta ság á því hve stöndugur eiginmaður hennar var. Nú verzlaði hún í ráradýrri franskri verzlun í Sydney. en áhriftn miinmtu að- eins á Racine, lesiftn með gróf- um, áströlskum framburði. — Hvað vidu þeir, góði? — Ekikert, sagði Gibson kæru- leysislega og gekik í áttína að skrifstofiunni. — Ekkert var það nú ekki, siagði Glenda. — Ég hiustaði. Þeir töluðu um stúlku sem hefði verið myrt. Og myndiraf okikur. Lfiis —? Harnn stainzaði, kom til baka og tók um hönd henraar. — Elskan þú þarft eragar áhyggjur að hafa. Stúlkan hlýtur að hafa verið eitthvað klikikuð. Það voru ekki bara myndir af okkur, lfka af öðru fölki. Bn það kemur ekki miál við okkuir, trúöu mér. Hún horfði á hann með á- hyggjusviip sem aðeins gietur hafit sanna ést að bakhjarli. — Les, ekki lenda i vandiræðum. Elkki núna. Það er ofi seirat. Haran spurði haraa ekki hvað hún ættí við; hamn vissi það. Þegar fiófilc var orðið sextíu og átta ára, var alllt um seinan. Hamn hallaði sér að herani og kyssti haina; varagi hennar vaæ eins og pergamentpappír undir vörum ihains. — öll vamdraeði eru að báki. Trúðu mér, elskan. Þetta sldptir engu máli. Hún sagði ekkert, en hún hafði fundið skjálfta fara um höndina sem hélt um hörad henm- ar. Hún horíði á eftir horaum þegar hanm gekk imm í skrif- sitofuraa. Haran er að verða svo lítiH, hugsaði húm, svo lítill og rýr og gamall. Hún bað fyrir homum á hverju kvöldi, en í kvöld ætlaði hún að biðja leng- ur og ákafar. Húm vissi að eng- inm aranar í öUlum heimiiraum myradi biðja fyrir honium, og það sárnaði hemmd meiria en hún myndi nöfckurm tíma geta viðurkerant fyrir hanum. Því fylgdi beiskur eiramamaileikl að edsika maran sem engum öðnum þótti vænt um. Tuttuigu og tveimiur hæðum neðar geragu Malone og Clerra- ents út úr byggiragunnl og gengu að bílraum. Nokkrar manneskjur voru að streyma í kokkteilveizlu í eimni af íbúðuraum. Koraumar strulfcust framhjá lögreglumöran- 43 uraum tveimur á öldu ihnvatns og vongleði; karlmennirmix fylgdu á eftír í þreytuilegri uppgjof. Clements leit á eftir þeim. — Ég vedt ékki raema ég ætti að fara aftur og fimma Grút gamila og athuiga hvort haran gæti fjárfest fyrir mig bankairanstæð- una rraíraa. Segjum hálfa miljóm. Þá væri ég að hugsa um að flytja hingað. Ég héld að ég sé miljóraeri í hjarta mínu. Það er þess vcgna sem óg get með engu móti tapað peniragum á hrossum eða hundium. Pening- arnir sækja að mér. — Ef þú ferð að hugsa sivoraa, eraýst það alveg við. Em þú get- ur svo sem talað við Gihsora þegar við komum hingað næst. — Við komum þá affcur? Það var eragin uradrun í rödd Clem- erats; haran hafði verið að virða fyrir sér muraaðimin umhverfis sig, em þó hafði ástæðam fyrir komu þeirra ékki farið fram- hjá horaum. — Hvenær? — Ég veit það ékki enraþá. Það er óvíst að haran hafi hitt Héigu, em hann veit eitthvað um hana. Annars hefði haran éklki spurt hvort við hefðum eittlhvað á hanm anraað en mymdirmar. SaMausir memm spyrja ékki þamraig spumiraga. Þedr líta á sakleysi sitt sem sjáifsagðain hlut. — Jæja, ef hanra er flæktur f morðið þá hefurðu haft á réttu að standa. Að menmimir hefðu verið tveir. Grútur gamli hefði ekki getað komið henmi út glettan Ife Þetta hlýtur að vera O. úr íbúðirani og niður í Óperu- húsdð upp á sitt etadæimi. Og hverjum þurfium við þá að leirta að? — Náuragairaum sem tuggði þess. ar éldspýtur. Þeir ólku afitur iran í borg- taa i umferðarstraummum, sem leitaði afþreyingar kvöldsáms. Þeir óiku upp hæðima að Kings Cross, framhjá hlindandi neom- ljósunum, framhjá stúlfcuraum sem voru á leið út tii afhafna kvöldsins. Malone virti þær fyr- ir sér og vedti fyrir sór hve margar þeirra myradu hijóta sömu endalok og Helga Brand. Hið umdarlega var, að hammhafði aldrei hitt vaaradiskomu sem aumkvaði sjálfa sig. Haran bnaut heilaran um, hvernig Helgu hefði liðið siðasta kvöldið sem hún lifða. ATTUNDI KAFLI Mánudagur, 2. desember Helga Brarad valdi annan kon- fektmola úr kassanum hjá sér, beit í hann, virtíst síðara á báð- um áttum. Hún leit á sjállfa sig í spegltaium hiraum megin í her- berginu, yppti öxlum og lauk við molaxrn. Hún hafði þyragzt dá- lítið siðasta mánuðinin, en það gerði ekkert til; hún hefði tíma til að losma við það aftur áður en hún fiæri tíl Murachen. Og ef þýzkir karlmeran voru eins og þeir höfðu verið þegar hún fór frá HairJborg fyrir sex árum, þá höfðu þeir ekkert á móti sæmilegum holdum á réttum stöðum á stúlku. En reyradar hafði hún í þá daga átt sam- skipti við karimenn sem voru neðar í þjóðfiélagsstigaraum era þeir sem hún stefindi að því að kyraraast ,þegar hún kæmi til Miinchen. Hún fann til eftirvæntiingar og stundarkonn gleymdi hún sér við að hugsa um hvemig líf sitt gæti orðið þegar hún kæmi til höfiuðborgar Bavariu. Það yrði gaman að komast aftur í raun- veruiega borg, eftir þetta sam- safin af úthverfum sem kallaðist Sytimey. Og þótt þýzkir karlmenin vænu ekki sériega stimamjúkir, þá voru þeir að miransta kosti ósirakir við Iþær koraur semveittu þeim það sern þeir vildu. Og það var medra en hægt var að segja um áströlsku móraasimar. Hún leit í kringum sig í notalegri íbúðirani. Húra hafði alltaf verið snyrtíleg og smékk- vís og það sýradi sig í umhiverfi heranar. Setusitofan var þaranig úr garöi gerð að flestir karlmeraii hefðu lcunnað þar við sig;. hún hafði laart það urag að aldri að flestir karlmeran. kusu héldur að sirana kynlífiinu í svefnherbergi. Myndirnar á veggjunum báiu vott um heimþrá; stærst var ljósmymd af Aussenalster, vatn- inu sem glitraði í ágústsólirani og seglbátarnir eiiras og fiugJar að hefja sig til flugs. Bækumar í hillumrai í edcuu homirau voru flestar vinsælar skáldsöigur, en þar voru eiranig raokkrar mynda- bækur firá Þýzkaiandi. Þar var ekkert sem mirarati hana í Beeperbahra eða bæindabýlið i raánd við Haranover; mtaningam- ar voru tilbúnax eiras og svo margt annað, era hún var nógu raunsæ til að gera sér það ljóst. Húra hélt áfram að svipast um í stafiummi og láta efitir sér nýjam dagdraum: umhiugsumina umum- hverfi sitt í Þýzkalandi, ef hún væri þar eins og hér ástmey fcaiði ráðherra og kvikmyrada- firamleiðarada. Það hlaut að vera púrítaniran sem enn leyndist í hugarfylgsmum jafinvei léttúðug- ustu Ástralíumarana sem gerði þó svo trega til að sóa penimgum í nokkuð sem var syradsamlegt. Líf hóruraraar kynni að vera arð- bært í Ástralíu, en aldrei líí ástkoraunnar. Herani hafði aldrei líkað til- vera hóruranar á Reeperbahm. Hún hafði eldti strokið afbænda- býlinu og flúið til Hamborgar í þeim tilgangi að verða vændis- kona; en það hafði éfckd kostað hana neitt sálarstríð að ráði, þegar farandsali á hótéLi, þar sem hún Jiafiöi uiranið sem þerraa, útvarpið Laugardagur 26. febrúar: 7,00 Morguiraútvairp: Veðurfr. — kl. 7,00. 8,15 og 10,10. Fréttír Jd. 7,30, 8,15 (og fonustugr. daghlaðanraa), 9,00 og 10,00. Morguinlbæn M. 7,45. Morg- uraleiklfimi ki. 7.50. Morgun- sturad barraarana ki. 9,45: — Konráð Þarsteinssora les á- firam söguna um „Búálfaraa á Bjargi“ eftir Soraju Hed- berg (12). — Tilkyraningar kl. 9,30. Létt lög leikta milliat- riða. I vJkulokin kl. 10,25: Þáttur með dagskrárkynnimgu og hiustendábiréfum, simavið- tölum, veðráttuspjaJii og tóin- leikum. Umsjónarmaður: Jón B. Gummlafugssan. 12,00 Dagsíkiiáta. Tóraleikar. Til- kyrantagar. — 12.25 Fréttir og veðurtregnir. Tilkyraningar. — 13,00 Öskalög sjúklimga. Krist- ta Sveirabjamsdáttir kyranir. 14.30 Víðsjá. Haraldur Ölafisson dagskrárstj. flytur þáttinin. 16,00 Fréttír. 15.15 Stanz. Jóra Gautí og Ami Ólafur Lárusson stjóma þætti um umferðarmól og kyraraa létt lög. 15,55 Islenzkt mál. Endurtek- inn þáttur dr. Jatobs Berae- ddktssoraar fró s.l. mánudegi 16.15 Veðurfregnir. Barraatími: a) Jóra R. Hjálmarss. se©r írá meriaum Islendiragi, Bjarna skáldi Thorarensera. b) Sigrún Kvaran les sögu efitir leiicriti Shakespeares ..Kaupmarantaium í Peraeyj- um“; Lára Pétursdóttir ís- lenzkaði. 17,00 Fréttír. A nótum æskumn- ar. Pétur Steingrímssan og Andrea Jórasdóttir kynna nýjustu dægurlögira. 17,40 Ur myradabók náttúrunn- ar. Ingimar Öskarssom raátt- úrufræðingur talar um bý- ffljugur. 18,00 Söngvar í léttum tióra. — Gracia Fields syngjur. 18.25 Tilkynniragar. — 18,45 Veðurfregmir. — Dagskrá kvöldsins. — 19,00 Fréttir. Tilkynnimgar. — 19.30 Kömnum á gjáldiþrotamál- um. Dagskrárþáttur í sasman- sjónvarpið Laugarda,gur 26. febrúar. 16.30 Slim John. Erastoukeraraslia í sjónvarpi. 14. þáttur. 16.45 Era franoais. Frörastou- kenrasla í sjónvarpd. 26 þátt- ur. Umsjóra: Vigdís Finnboga- dóttir. 17.30 Ensifca knattspyman. — Birmiragbam City gegn Bum- ley. 18.15 íþróttir M.a. mynd frá laradaleik i handknattleik milli Dairaa og Norðmanraa. (Nordvision — Danska sjón- varpið). — Umsjónarrraaður: Órraar Ragnarsson. HLÉ. 20.00 Frétfir. 20.20 Veður og auglýsingðar. 20.25 Skýjum ofar. Brezkur gamaramyndaflokkur. Berti fræradi tékur i taumana. — í>ýðandi: Krisitrún Þórðar- dóttír. 20.50 Vitið þér enn? Spum- ingaþáttur' í umsgá Barða tekt Páls Heiöains Jónssoraar. 20.15 Hljómplötusafnið. Guð- miuiradur Jlóinsson bregður piötum á fióndran. 21,00 Óvisindialegt spjall um aranað larad. ömólfiur Ama- son seradir pistíl firá Spáni.— 21.15 „Alþýðuvisur um ástiraa“, lagaflokkur eftir Gunnar Reyni Sveinsson við ljóð eft- ir Birgi Sigurðsson. Kam.m- erkór syngur; höf. stj. 21,30 Opið hús. Gestgiafi: Jölk- ull Jakobsson- 22,00 Fréttír. 22.15 Veðurfiregrair. — Lestur Passíusálma (24). 22.25 Daraslög. Svavar Gests kynnir íslenzkar damshljómr sveitír trá eíðustufijórumiéra- tugum. 23,55 Fréttir í stuittu méli. — DaigsQcráriiok. — krossgátan g™ —P— Slö--— — -*— ,,, , ■- Lárétt: 1 hönd. 5 diraup, 7 rass. 8 stafiur, 9 áLda, 11 samstæðir, 13 bjána, 41eisn ? 6öit0ur - 13 bjána. 14 etas,j 16 tímamót- in. — Lóðrétt: 1 eldavél, 2 rúlluðu, 3 spil, 4 öfug röð, 6 skær. 8 svali, 10 nízka. 12 bið, 15 tala. Lausn á síðustu krossgátu Lárétt: x hassiið 5 vdl, 7 ab, 9 adam, 11 kút, 13 ill, 14 krús, 16 aa, 17 pól. 19 falaði. — Lóð- rétt: 1 hl'aikfca, 2 sv, 3 sía. 4 ildi, 6 umlaði, 8 búr, 10 alia, 12 túpa 15 sól. 18 la. Friðrikssonar. — Keppendur: Séra Ágúst Sigurðsson og Guinnar M. Magnúss, rithöf- undur. 21.35 Nýjasta tæfcni 0g vis- tadi. Köraron Mars. Nýjung- ar í röntgentækraL Nófoels- verðlaun í íæknisfræði og eðl- isfræði 1971. Heymleysingja- kennsla. —• Umsjóraarmaður: Ömólfur Thorlacíus, 22.00 HáfjöIL Sierra Bandiarísk bíómynd frá árirau 1941. Að- alhlutverk: Humplrey Bogart og Ida Lupirao. Þýðaradi: Heba Júlíusdóttir. — Glæpamaðrir nofckur, sem dæmdur hefur verið til langrar faragélsis- vistar hlýtur náðun. Haran tekur að Leggja á ráðin um ábatavænlegt rán og ákveður að beria niður á baðstrand- arhóteli, sem fjölsótt er af auðugu fiólki. — Á það skal berat að tnynd þessi er étoki við hæfi bama. 23.35 Dagskrárlok, FflAC ÍSLEHZKRA HI.IÓML1STAIÍ\1A\!\,\ #útvegar jður hljóðfœralcikara og hljómsveitir vib hverskonar tcekifœn Vinsamlegast hringið i Z02S5 1,1,11, 11. i4-i7 i

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.