Þjóðviljinn - 26.02.1972, Blaðsíða 11

Laiuglairdagur 26. fJabnSiar 1972 — ÞJÖÐVIUTN'N — SlÐA 11
M [71
Lnl ÍÖ Ju
LsU J].
Úr spakvizku-
syrpunni
HUGGUN
Sórbver synd er árangur
samvinnu.
SJÁLFSTRAUSX
Ég mála ekiki andlitsmynd
þannig að hún ldkist fyrir-
myndinni, beldiur gerist það,
að viðkomandi persóna tekur
að líkjast mynd minni af
henni.
Saivador Dali.
VAR ÞAÐ VÖN
Þegar ég var drengur var
mér saigt, að bver sem væri
'gæti orðið forseti Bandiaríkj-
anna. Nú er svo k'Omi’ð að ég
er farinn að trúa þessiu.
RAUÐSOKKUR AFSAKI
Það gerir engum minnsta
gmnd að eltast við kven-
fóllk — báskinn byrjar fyrst
eftir að menn hafa náð þeim.
Þú sikalt ekki dæma mann-
inn eftir fötum hans heldur
eftir fötum konunnar bans.
AÐ MINNSTA KOSTI í
FÁMENNINU
Það getur verið að játn-
jngar séu hollar fyrir sálirn,
en þær eru afleitar fyrir
mannorðið.
ENN HUGGUN
Það eina sem mönnum líkar
verr en að þurfla að borga
tekjuiskatit, er að þurfa áUs
ekki að borga tekjuskatt.
ÞAÐ VAR EKKI ÍSLEND-
INGUR SEM ÞETTA SAGÐI
Bezta ráðið til að kynn
ast emhverju efni er að
skrifa bók um það.
GERIR ÞAÐ NOKKUÐ TIL?
Hún er yndislag manneskja,
en hún man aiLdrei hvorir
komu fyrstir. Grikkir eða
Rómiverjar.
FRANSKT
Byrði hjónabandsins er svo
þung, að það þarf tvö til að
bera hana. stundum þrjá.
Ég tek illmenni fram yfir
beimskingja — ilhnenni hvíla
sig stundum.
KAPITALÍSK LÚSAFYNDNI
Eitt, af Þvi einkennilegasta
í líflnu er það. að þeir fá-
tæku, sem hafa rnesta þörf
fyrír' þeninga, eru einmitt
þeir sem aldrei eiga þá.
ENSKT TAL
Asni má lengi rymja áður
en hann hristir niður stjöm-
uniar,
Trúarbrögð haifia ekki frek-
ar efni á því að gera lítið úr
djöfld sínum en úr guði sín-
um.
Illgresi er ekki annað en
planta, sem dyggðir hennar
menn hafia ekiki enn komið
auga á.
Hetja er ekki bugrakkari
en venjulegur maður, en hún
er hiugröfek fímrn mínútum
lengur.
JON CLEARY:
VEFUR
HELGU
klæðaburð heranar, það var ekki
fyrr en á síðustu tíu árum að
hún hafði farið að átta ság á
því hve stöndugur eiginmaður
hennar var. Nú verzlaði hún
í ráradýrri franskri verzlun í
Sydney. en áhriftn miinmtu að-
eins á Racine, lesiftn með gróf-
um, áströlskum framburði.
— Hvað vidu þeir, góði?
— Ekikert, sagði Gibson kæru-
leysislega og gekik í áttína að
skrifstofiunni.
— Ekkert var það nú ekki,
siagði Glenda. — Ég hiustaði.
Þeir töluðu um stúlku sem hefði
verið myrt. Og myndiraf okikur.
Lfiis —?
Harnn stainzaði, kom til baka
og tók um hönd henraar. —
Elskan þú þarft eragar áhyggjur
að hafa. Stúlkan hlýtur að hafa
verið eitthvað klikikuð. Það voru
ekki bara myndir af okkur, lfka
af öðru fölki. Bn það kemur
ekki miál við okkuir, trúöu mér.
Hún horfði á hann með á-
hyggjusviip sem aðeins gietur hafit
sanna ést að bakhjarli. — Les,
ekki lenda i vandiræðum. Elkki
núna. Það er ofi seirat.
Haran spurði haraa ekki hvað
hún ættí við; hamn vissi það.
Þegar fiófilc var orðið sextíu og
átta ára, var alllt um seinan.
Hamn hallaði sér að herani og
kyssti haina; varagi hennar vaæ
eins og pergamentpappír undir
vörum ihains. — öll vamdraeði eru
að báki. Trúðu mér, elskan. Þetta
sldptir engu máli.
Hún sagði ekkert, en hún
hafði fundið skjálfta fara um
höndina sem hélt um hörad henm-
ar. Hún horíði á eftir horaum
þegar hanm gekk imm í skrif-
sitofuraa. Haran er að verða svo
lítiH, hugsaði húm, svo lítill og
rýr og gamall. Hún bað fyrir
homum á hverju kvöldi, en í
kvöld ætlaði hún að biðja leng-
ur og ákafar. Húm vissi að eng-
inm aranar í öUlum heimiiraum
myradi biðja fyrir honium, og
það sárnaði hemmd meiria en
hún myndi nöfckurm tíma geta
viðurkerant fyrir hanum. Því
fylgdi beiskur eiramamaileikl að
edsika maran sem engum öðnum
þótti vænt um.
Tuttuigu og tveimiur hæðum
neðar geragu Malone og Clerra-
ents út úr byggiragunnl og gengu
að bílraum. Nokkrar manneskjur
voru að streyma í kokkteilveizlu
í eimni af íbúðuraum. Koraumar
strulfcust framhjá lögreglumöran-
43
uraum tveimur á öldu ihnvatns
og vongleði; karlmennirmix fylgdu
á eftír í þreytuilegri uppgjof.
Clements leit á eftir þeim.
— Ég vedt ékki raema ég ætti
að fara aftur og fimma Grút
gamila og athuiga hvort haran gæti
fjárfest fyrir mig bankairanstæð-
una rraíraa. Segjum hálfa miljóm.
Þá væri ég að hugsa um að
flytja hingað. Ég héld að ég sé
miljóraeri í hjarta mínu. Það er
þess vcgna sem óg get með
engu móti tapað peniragum á
hrossum eða hundium. Pening-
arnir sækja að mér.
— Ef þú ferð að hugsa sivoraa,
eraýst það alveg við. Em þú get-
ur svo sem talað við Gihsora
þegar við komum hingað næst.
— Við komum þá affcur? Það
var eragin uradrun í rödd Clem-
erats; haran hafði verið að virða
fyrir sér muraaðimin umhverfis
sig, em þó hafði ástæðam fyrir
komu þeirra ékki farið fram-
hjá horaum. — Hvenær?
— Ég veit það ékki enraþá.
Það er óvíst að haran hafi hitt
Héigu, em hann veit eitthvað um
hana. Annars hefði haran éklki
spurt hvort við hefðum eittlhvað
á hanm anraað en mymdirmar.
SaMausir memm spyrja ékki
þamraig spumiraga. Þedr líta á
sakleysi sitt sem sjáifsagðain
hlut.
— Jæja, ef hanra er flæktur
f morðið þá hefurðu haft á
réttu að standa. Að menmimir
hefðu verið tveir. Grútur gamli
hefði ekki getað komið henmi út
glettan
Ife
Þetta hlýtur að vera O.
úr íbúðirani og niður í Óperu-
húsdð upp á sitt etadæimi. Og
hverjum þurfium við þá að leirta
að?
— Náuragairaum sem tuggði þess.
ar éldspýtur.
Þeir ólku afitur iran í borg-
taa i umferðarstraummum, sem
leitaði afþreyingar kvöldsáms.
Þeir óiku upp hæðima að Kings
Cross, framhjá hlindandi neom-
ljósunum, framhjá stúlfcuraum
sem voru á leið út tii afhafna
kvöldsins. Malone virti þær fyr-
ir sér og vedti fyrir sór hve
margar þeirra myradu hijóta
sömu endalok og Helga Brand.
Hið umdarlega var, að hammhafði
aldrei hitt vaaradiskomu sem
aumkvaði sjálfa sig. Haran bnaut
heilaran um, hvernig Helgu hefði
liðið siðasta kvöldið sem hún
lifða.
ATTUNDI KAFLI
Mánudagur, 2. desember
Helga Brarad valdi annan kon-
fektmola úr kassanum hjá sér,
beit í hann, virtíst síðara á báð-
um áttum. Hún leit á sjállfa sig
í spegltaium hiraum megin í her-
berginu, yppti öxlum og lauk við
molaxrn. Hún hafði þyragzt dá-
lítið siðasta mánuðinin, en það
gerði ekkert til; hún hefði tíma
til að losma við það aftur áður
en hún fiæri tíl Murachen. Og
ef þýzkir karlmeran voru eins
og þeir höfðu verið þegar hún
fór frá HairJborg fyrir sex árum,
þá höfðu þeir ekkert á móti
sæmilegum holdum á réttum
stöðum á stúlku. En reyradar
hafði hún í þá daga átt sam-
skipti við karimenn sem voru
neðar í þjóðfiélagsstigaraum era
þeir sem hún stefindi að því að
kyraraast ,þegar hún kæmi til
Miinchen.
Hún fann til eftirvæntiingar og
stundarkonn gleymdi hún sér við
að hugsa um hvemig líf sitt
gæti orðið þegar hún kæmi til
höfiuðborgar Bavariu. Það yrði
gaman að komast aftur í raun-
veruiega borg, eftir þetta sam-
safin af úthverfum sem kallaðist
Sytimey. Og þótt þýzkir karlmenin
vænu ekki sériega stimamjúkir,
þá voru þeir að miransta kosti
ósirakir við Iþær koraur semveittu
þeim það sern þeir vildu. Og það
var medra en hægt var að segja
um áströlsku móraasimar.
Hún leit í kringum sig í
notalegri íbúðirani. Húra hafði
alltaf verið snyrtíleg og smékk-
vís og það sýradi sig í umhiverfi
heranar. Setusitofan var þaranig úr
garöi gerð að flestir karlmeraii
hefðu lcunnað þar við sig;. hún
hafði laart það urag að aldri að
flestir karlmeran. kusu héldur að
sirana kynlífiinu í svefnherbergi.
Myndirnar á veggjunum báiu
vott um heimþrá; stærst var
ljósmymd af Aussenalster, vatn-
inu sem glitraði í ágústsólirani
og seglbátarnir eiiras og fiugJar
að hefja sig til flugs. Bækumar
í hillumrai í edcuu homirau voru
flestar vinsælar skáldsöigur, en
þar voru eiranig raokkrar mynda-
bækur firá Þýzkaiandi. Þar var
ekkert sem mirarati hana í
Beeperbahra eða bæindabýlið i
raánd við Haranover; mtaningam-
ar voru tilbúnax eiras og svo
margt annað, era hún var nógu
raunsæ til að gera sér það ljóst.
Húra hélt áfram að svipast um
í stafiummi og láta efitir sér nýjam
dagdraum: umhiugsumina umum-
hverfi sitt í Þýzkalandi, ef hún
væri þar eins og hér ástmey
fcaiði ráðherra og kvikmyrada-
firamleiðarada. Það hlaut að vera
púrítaniran sem enn leyndist í
hugarfylgsmum jafinvei léttúðug-
ustu Ástralíumarana sem gerði þó
svo trega til að sóa penimgum
í nokkuð sem var syradsamlegt.
Líf hóruraraar kynni að vera arð-
bært í Ástralíu, en aldrei líí
ástkoraunnar.
Herani hafði aldrei líkað til-
vera hóruranar á Reeperbahm.
Hún hafði eldti strokið afbænda-
býlinu og flúið til Hamborgar
í þeim tilgangi að verða vændis-
kona; en það hafði éfckd kostað
hana neitt sálarstríð að ráði,
þegar farandsali á hótéLi, þar
sem hún Jiafiöi uiranið sem þerraa,
útvarpið
Laugardagur 26. febrúar:
7,00 Morguiraútvairp: Veðurfr. —
kl. 7,00. 8,15 og 10,10. Fréttír
Jd. 7,30, 8,15 (og fonustugr.
daghlaðanraa), 9,00 og 10,00.
Morguinlbæn M. 7,45. Morg-
uraleiklfimi ki. 7.50. Morgun-
sturad barraarana ki. 9,45: —
Konráð Þarsteinssora les á-
firam söguna um „Búálfaraa
á Bjargi“ eftir Soraju Hed-
berg (12). — Tilkyraningar kl.
9,30. Létt lög leikta milliat-
riða. I vJkulokin kl. 10,25:
Þáttur með dagskrárkynnimgu
og hiustendábiréfum, simavið-
tölum, veðráttuspjaJii og tóin-
leikum. Umsjónarmaður: Jón
B. Gummlafugssan.
12,00 Dagsíkiiáta. Tóraleikar. Til-
kyrantagar. —
12.25 Fréttir og veðurtregnir.
Tilkyraningar. —
13,00 Öskalög sjúklimga. Krist-
ta Sveirabjamsdáttir kyranir.
14.30 Víðsjá. Haraldur Ölafisson
dagskrárstj. flytur þáttinin.
16,00 Fréttír.
15.15 Stanz. Jóra Gautí og Ami
Ólafur Lárusson stjóma
þætti um umferðarmól og
kyraraa létt lög.
15,55 Islenzkt mál. Endurtek-
inn þáttur dr. Jatobs Berae-
ddktssoraar fró s.l. mánudegi
16.15 Veðurfregnir. Barraatími:
a) Jóra R. Hjálmarss. se©r írá
meriaum Islendiragi, Bjarna
skáldi Thorarensera.
b) Sigrún Kvaran les sögu
efitir leiicriti Shakespeares
..Kaupmarantaium í Peraeyj-
um“; Lára Pétursdóttir ís-
lenzkaði.
17,00 Fréttír. A nótum æskumn-
ar. Pétur Steingrímssan og
Andrea Jórasdóttir kynna
nýjustu dægurlögira.
17,40 Ur myradabók náttúrunn-
ar. Ingimar Öskarssom raátt-
úrufræðingur talar um bý-
ffljugur.
18,00 Söngvar í léttum tióra. —
Gracia Fields syngjur.
18.25 Tilkynniragar. —
18,45 Veðurfregmir. — Dagskrá
kvöldsins. —
19,00 Fréttir. Tilkynnimgar. —
19.30 Kömnum á gjáldiþrotamál-
um. Dagskrárþáttur í sasman-
sjónvarpið
Laugarda,gur 26. febrúar.
16.30 Slim John. Erastoukeraraslia
í sjónvarpi. 14. þáttur.
16.45 Era franoais. Frörastou-
kenrasla í sjónvarpd. 26 þátt-
ur. Umsjóra: Vigdís Finnboga-
dóttir.
17.30 Ensifca knattspyman. —
Birmiragbam City gegn Bum-
ley.
18.15 íþróttir M.a. mynd frá
laradaleik i handknattleik
milli Dairaa og Norðmanraa.
(Nordvision — Danska sjón-
varpið). — Umsjónarrraaður:
Órraar Ragnarsson.
HLÉ.
20.00 Frétfir.
20.20 Veður og auglýsingðar.
20.25 Skýjum ofar. Brezkur
gamaramyndaflokkur. Berti
fræradi tékur i taumana. —
í>ýðandi: Krisitrún Þórðar-
dóttír.
20.50 Vitið þér enn? Spum-
ingaþáttur' í umsgá Barða
tekt Páls Heiöains Jónssoraar.
20.15 Hljómplötusafnið. Guð-
miuiradur Jlóinsson bregður
piötum á fióndran.
21,00 Óvisindialegt spjall um
aranað larad. ömólfiur Ama-
son seradir pistíl firá Spáni.—
21.15 „Alþýðuvisur um ástiraa“,
lagaflokkur eftir Gunnar
Reyni Sveinsson við ljóð eft-
ir Birgi Sigurðsson. Kam.m-
erkór syngur; höf. stj.
21,30 Opið hús. Gestgiafi: Jölk-
ull Jakobsson-
22,00 Fréttír.
22.15 Veðurfiregrair. — Lestur
Passíusálma (24).
22.25 Daraslög. Svavar Gests
kynnir íslenzkar damshljómr
sveitír trá eíðustufijórumiéra-
tugum.
23,55 Fréttir í stuittu méli. —
DaigsQcráriiok. —
krossgátan
g™
—P—
Slö--— —
-*—
,,, , ■-
Lárétt: 1 hönd. 5 diraup, 7 rass.
8 stafiur, 9 áLda, 11 samstæðir,
13 bjána, 41eisn ? 6öit0ur -
13 bjána. 14 etas,j 16 tímamót-
in. — Lóðrétt: 1 eldavél, 2
rúlluðu, 3 spil, 4 öfug röð, 6
skær. 8 svali, 10 nízka. 12 bið,
15 tala.
Lausn á síðustu krossgátu
Lárétt: x hassiið 5 vdl, 7 ab, 9
adam, 11 kút, 13 ill, 14 krús,
16 aa, 17 pól. 19 falaði. — Lóð-
rétt: 1 hl'aikfca, 2 sv, 3 sía. 4 ildi,
6 umlaði, 8 búr, 10 alia, 12 túpa
15 sól. 18 la.
Friðrikssonar. — Keppendur:
Séra Ágúst Sigurðsson og
Guinnar M. Magnúss, rithöf-
undur.
21.35 Nýjasta tæfcni 0g vis-
tadi. Köraron Mars. Nýjung-
ar í röntgentækraL Nófoels-
verðlaun í íæknisfræði og eðl-
isfræði 1971. Heymleysingja-
kennsla. —• Umsjóraarmaður:
Ömólfur Thorlacíus,
22.00 HáfjöIL Sierra Bandiarísk
bíómynd frá árirau 1941. Að-
alhlutverk: Humplrey Bogart
og Ida Lupirao. Þýðaradi: Heba
Júlíusdóttir. — Glæpamaðrir
nofckur, sem dæmdur hefur
verið til langrar faragélsis-
vistar hlýtur náðun. Haran
tekur að Leggja á ráðin um
ábatavænlegt rán og ákveður
að beria niður á baðstrand-
arhóteli, sem fjölsótt er af
auðugu fiólki. — Á það skal
berat að tnynd þessi er étoki
við hæfi bama.
23.35 Dagskrárlok,
FflAC ÍSLEHZKRA HI.IÓML1STAIÍ\1A\!\,\
#útvegar jður hljóðfœralcikara
og hljómsveitir vib hverskonar tcekifœn
Vinsamlegast hringið i Z02S5 1,1,11, 11. i4-i7
i