Þjóðviljinn - 23.03.1972, Qupperneq 11

Fiimimtudagiur 23. marz 1072 — ÞJÓÐVTUinSTN — SÍDA J J
JON CLEARY:
VEFUR
HELGU
Malone starði fram fyrir sig, á
umíerðarstrauminn sem fossaði
út úr borginni á móti þeim. Það
var enn heifct í veðri og það var
eins og umferðin vaeri bráðin:
þú myndir sfcaðbrenna þig e£ þú
snertir einhvem af bílunum sem
komu á móti. — Ég held hann
hafi enga aðild átt að morði
Heigu.
— Hvað um þessa tvo tíma?
— Ég veit það ekki, játaði
Malone. — Ef til vill ók hann
til Bondi og sat þar allan þennan
tíma.
— Ég trúi þvi ekki. dements
beið eftir tækifœri til að beygja
til hægri. Hann beið í eina eða
tvær mínútur, svo þokaði hann
sér áfram þvert á strauminn; það
heyrðist margfalt ísfcur í hjól-
börðum sem náði bundrað metra
veg í áttina að miðbænum og
ökumenn fremstu bílanna á þrem
akbrautum vþeyttu homin í mót-
maelaskyni. dements ók upp veg-
inn sem lá að blokkinni sem
G-ibson • átti heima í. — Hann
var einlhvers staðar annars stað-
ar en í Bondi þcssa tvo tírna.
Heldurðu að hann hafi verið
hjá einhverjum kvenmanni?
— Mér datt það í hug.
— Af hverju spurðirðox hann
eikki?
— Ég veit það ekki. Ég heild
ég hafi vorikennt konunni hans.
Hún jafnar sig á þessu með
Helgu — sumar konur eigia til
umburðarlyndi. Og hún gæti ver-
ið aim þeirra. En ég er ekki
viss um að hún gæti sætt sig
við að hann væri með enn eina
í takinu. Ég þori að veðja að
það var ekki kona sem átti
upphaflega hugmyndin.a að fjöl-
kvæni.
í»egar þedr stönzuðu fyrir
framan Eureka Tuma, sagði
dements: — Þú hefur verið
len.gur í þessum bransa en ég.
Heldurðu að það sé alltaf ástæða
til að hafa áhyggjur af konun-
um?
Malone svaraði ekki undir eins.
Hvemig var hægt annað en hafa
áhyggjur af þjáningum? Svo
sagði hann: — Ég er kannski að
vaða reyk. En það er satt — ég
get ekki annað en haft áhyggjur
af þeim.
— Líka konum edns og Helgu?
— Þú heyrðir hvað Smiler
sagði um daginn — ég sóa tím-
anum í sextán ára gamlar hórur.
Hann fór út úr bílnum og beið
þess að dements kærni idl hans.
Það var að byrja að votta fyrir
sunnanblæ; hann andaði á stóru
blokkina fyrir framan þá og
barst fyrir hornið sem dálítil
gola. — Ég veit svei mér ekki.
Russ. Einn sem var gamall í
hettunni sagði einu sinnd við
mig: Láttu ekkert hafa áhrif á
þig. Ég veit að hann hafði lög
að mæla. En ég er ekiki enn
búinn að læra Iwemig hægt er
að komast hjá því að verða
fyrir áhrifum
dements hristi höfuðið meö
sama vonleysissvipnum og þegar
hann hafðd unnið á veöreiðunum
í þriðja skiptið í röð. — Ég vona
að við þurfum ekki að sautna
að konunni hans Grúts Gibsons.
Hún er of gömul til að standa
í slíku.
— Ég fletti Grúti upp í Hver
er maðurinn. Þau hafa vertð gift
í þrjátiu og fimm ár. Engin böm.
Manneskju sem getur umborið
hann allan þann tíma er ekki
fisjað samon. En hvað sem því
líður — hann studdi ályfltuhnapp-
inn. — Við skuílum farQ vel að
henni ef hún er nærstödd.
Kynblönduð þjónustusitúlka
starði á þá næturdökkum tor-
tryggn i saugum og vísaði þeim
inn í þakhýsi Gibsons. Glenda
Gibson. klædid svartri flauels-
buxnadraigt, sem var alK að
því glæsileg, munaði aðeins
tuittugiu pundum og tuttugu ár-
um. heilsaði þeim með álíka tor-
tryggni.
— Maðurinn minn er ekki
heima. undirforingi. Hún var
nýkomin af hárgreiðslusöfunni
og hári'ð á hienni var stirðlegt
og óeðlilegt, rétt eins og hægt
væri að taka það ofan og setja
63
það upp í hillu. Það hæfði ekki
vel hlýlegu, einlægnislegu and-
litinu fyrir neðan það. — En
ef þið viljið bíða — ?
Hún bauð þeim drykk og eft-
ir nokkurt hik þáði Malone
sítrónublöndu handa sér og de-
ments. Hann hafði hugboð um
að Gibson yrði ekki sérlega hrif-
inn ef bann kæmi heim og fyndi
tyo lögregluþjóna í setustofu
sinni' að þanuba bjór; það væri
skömminni skárra ef þeir væru
að sötra sítrónudrykk. Leyni-
lögreglumennimir tveir sátu
þama í risasfórri, loftkældri
setustofunni og horfðu á síð-
degissólina breyta höfninni í
spanskgrænulitan skjöld sem á
stóðu svört skip eins og upp-
hleypt flúr. Þjónustustúlkan
flögraði um útjaðar stofunnar,
dökk vera sem leit ekki af lög-
regluþjónunum tveimur: hún bar
umhyggju fyrir húsmóður sinni.
Stór aflaklukka sló fimm og
Glendia Gibson leit á hana með
velþókmm eins og tíminn væri
gæludýr sem ætti skilið hrós
fyrir góða hegðun.
— Maðurinn minn kemur
heim eftir stundarfjórðung. Hann
kemur .aldrei of seint. Samt er
bann aldrei með úr. Stoliið
leyndi sér ekki, maðurinn henn-
ar var kóngur hennar, forseti og
forsætisráðherra. En hún hafði
áhyggjur af aðskotadýrunuim við
hallarhliðin: — Ég skil ekki
hvaða erindi þið eigið við hann.
Við lifum ósköp einföldu lífi,
sagði hún og það var eins og
hún gerði sér ekki ljóst hvílik-
ur munaður umikringdi þau.
Innihald lífs hennar var Les og
það æm hann vildi, allt hitt var
ekki annað en baksvið. Hún
setti frá sér glasið og hafði
naumast dreypt á sherrýinu sem
í því var. Hún starði á þá og
það var eins og amdlitið rýrn-
aði ögn undir blágráum striðs-
hjálminum sem hárið myndaði.
— Hann er gamiall m-aður eins
og þið vitið.
— Við vitum það, frú Gib-
som, sagði Malone mildum rómi.
— Við erum ekki komnir til að
tafca bann fasrtan eða neitt í þá
átt — Hann leit í kringum sdg
í stofunni og breytti uím um-
alsefni: — Ykkur Mýtur að líða
vei hér.
Frú Gibson starði á hann
stundiarkom í viðbót, en svo
var eins og henni yrði hugarhægra.
Hún leit í kringum sig og hristi
böfu'ðið — Mér flellur ekki
hæðin. É? held ég Mjóti að vera
loflthrædd. Ég fler aildrei að
gluigganum. Ég horfi álltaf á út-
sýnið héðan, úr stofunni niðri.
Maður verðar víst aldrei of gam-
all til að gera skyssur. sagði
hún og svipaðist um enn á ný.
— Við gerðum eina þegar við
keyptum þessa íbúð. En nú er
um seinan að flytjast aftur.
— Það ættl að vera vanda-
laust ,sagði Clements og brein-
skilni hennar vakti óvænta hrein-
skilni hans. — Ég á við, þið ba£-
ið efni á þvi —
— Það eru ekki peningamir,
ungi maður. En það tekur sinn
tíma að gera umhverfi sitt að
heimili Þér eruð ósköp ifla
kvefa'ður. Viljið þér kannski asip-
irín eða eitthvað slíkt?
Gibson kom inn um dymar
um leið og klukkan sló fjórð-
unginn. Glenda Gibson ljómaði
framan í Malone og Clements
eins og eiginmaður hennar hefði
kotnið gangandi á vatninu; síð-
an reis hiún á fætur, gekk til
hans og kyssti bann innilega
og feimnislaust á vangann Ma-
lone fannst það ekkert óvana-
legt. En það sem var óvana-
legt var að Gibson, maður sem
Malone hefði aldrei trúað til
að láta opinskátt í ljós vænt-
umþykju eða Mýju, kyssti hana
á móti, rétt eins og bann og
eigihkonan væru alein í stof-
unni. Hann var ennþá með hatt-
inn, og þegar hann var búinn að
kyssa konu sína, vék biann til
Miðar og hengdi hattinn varlega
á hattagrindina og þá fyrst leit
bann á Malone og Clements.
— Þið hefðuð átt að koma
á skrifstofuna til min, sagði
hann hrjúfri röddu. Síðan kink-
aði hann kolli til konu sinnar.
— Hafðu okfcur afsakaöa,
Glenda, Þeir verða ekki lengi.
— Nei, ég verð kyrr, Les. Þeir
sögðu að það væri ekkert alvar-
legt svo að ég ætla að vera
kyrr og hliusta á það. Ef það er
alvarlegt — Hún bandaðii út
hendinni, — þá verð ég kyrr.
Gibson andmælti henni ekki.
Hann gekk að vínskápnum sem
byggður var inn J eina viðar-
þiljuna, hellti whiský og sóda í
glas handa sér og sagði án þess
að líta á leynilögreglumennina:
— Ef það er út af þessari stúlku,
hvað svo sem hún hét, þá eruð
þið að sóa tímanum.
— Þag getur verið, sagðí Ma-
lone. — En ég er hræddiur um
að það sé okkar að ákveöa það,
herra Gibson
— Hvaða stúlku? Glenda Gib-
son sneri sér að eiginmanninum.
— Þessa sem þeir voru að tala
um sdðast?
Gibson þagði andariak, leit á
Malone, en Malone lét hann um
að svara. — Það var stúlkan
sem fannst í Óperuhúsinu.
— Óperuhúsinu! Rödd hennar
varð skræk, næstum eins og smá-
stelpa ræki upp undrunaróp.
— Hvem fjandann — ?
Malone lét Gibson um svörin;
— Það er ekkert alvarlegt, elsk-
an mín. Eins og ég sagði þér, þá
fundust mymdir af okfcur, blaöa-
úrklippur í íbúðinni hennar.
Hún hafði verið að safna þeim
eða eitthvað þess háttar.
— En hvers vegna?
Gibson lét Malone efltir að
afgreiða þetta. Malone gaf sér
góðan tíma. Þeir höfðu ekkert
á Gibson, en þeir uirðu að
tryggja að hann hefði ekkert
á þá. Gibson var forríkur og var
oflaná í tilverunni og það var
aldarandinn í Sydney a@ trúa
þvi að enginn gæti náð auði
og áhrifum án þess að kippa í
nokkra þræði á hæstu stöðum.
Malone var efcki út af eins
baldhæðinn og þorrinn af kjós-
endunuim í Sydney, en hann var
ekki pottþéttur heldur.
— Við áli'tum að stúlkan hafi
verið að konua sér upp lista með
fólki — hann leit á iGibscxn —
til að hafla fé út úr
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelðsln. og snyrtístofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 m bæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. Síml 33-9-68
útvarpið
ÍFimmtudagur 23. marz 1972:
7,00 Morgunútvarp. Veðurfr. kl.
7,00, 8,15 og 10,10. Fréttir kl.
7,30, 8,15 (og forustu&r. dag-
bladanna), 9,00 og 10,00. —
Morgunbæn ki. 7,45. Morgiun-
leikfimi kl. 7,50. Morgunst.
bamanna kl. 9,15: Kristján
Jónsson heldiur áfram „Lít-
illi sögu um litla kisu“ eftir
Loift Guðmundsson (3). Til-
kynningar kl. 9,30. Þingfr. kl.
9,45. Létt lög milli liða. Hús-
mæðraþáttur kl. 10,25 (end-
urb þáttur frá sL þriðjudegi
D.Kd. — Ekéttir kl. 11,00. —
IIIj ómplötusafnið (endurtek-
inn þáttur G.G.).
12,00 Dagstoráin. Tónleitoar. Til-
kynningar. —
12,25 Fréttir. Tilkynningar. —
13,00 A frívaktinni. Eydís Ey-
þórsdóttir kynnir óskalöigsjó-
manna.
14.30 ,3ál mín að veði“, sjálfs-
ævisaga Bernadettu Devlin.
Þórunn Sdgurðardóttir les
toaflla úr bókinni í þýðingu
Þorsteins Thoraransens (4).
15,00 Fréttir. Tilkynningar. —
15.15 Miðdegistónleikar: — Frá
tónlistarhátíð í Bratislava á
s.l. hausti. Hljóðiritun frá
tékkneslca útvarpinu. Flytj-
andur: Vlaidisilav Brunner
Qaiutuleótoari, Boris Výbíral
sellóleitoari, Anna og Quido
Höbling fiáltileitoararog Slóv-
akístoa kammersveátin; Bohd-
an Warchal stj. a) Flaiutu-
konsert í C-dúr efltjr Jean
Marie Leclair. b) Seflótoonsert
í C-dúr eftir Josef Myslive-
cek. c) Konsert fyrir tvær
fiðlur, strengjasveit og semb-
al eftir Antonio Vivaldi.
16.15 Veðurflregnir. Létt lög. —
17,00 Fréttár. — Tónledtoair. —
17,40 Tónlistartfmd bamamna.—
Jón Stefánsson sér um tám-
ann. —
18,00 Reykjavikurpástdll. — Páll
Heiðar Jónsson segir frá. —
18,20 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
19,00 Fréttir. TUkynningar. —
19.30 Einsöngur: Kerstdn Meyer
syngur lög eftir Gunnar de
Frumerie og Maurice Kark-
oflf við undirleik Fíliharmon-
íusvedtarinnar í Stotokihólmi;
Sdxten Ehrling stjómar.
19.45 Leikrit: „Þaiu sem unnu“
efltdr Brian Friel. Aður útv.
í nóv. 1969. Þýðandi: Torfey
Steinsdóttir. Leitostj.: Heflgi
Skúloson. Persónur og teik-
endur: Joe: Sigurður Stoúla-
son, Maggáe: Heilga Stephen-
sen. Maður: Steindór Hjör-
leifsson. Kona:SigriðurHaga-
lín.
21,00 Tónleitoar Sinfóníuhljóím-
sveitar Islands í Hástoólabilói.
Hljómsveitarstjóri: Per Drei-
er frá Noregi. Einleikari á
píanó: Alicia de Larrocha frá
Spáni. — a) Trilogia piccala
eftár Jón Laifs. b) „Nætur í
görðum Spánar", tónverto eft-
ir Manuel de Falla.
21,45 „Hvísl“. Elín Guöjónsd. les
ljóð úr nýrri bók Ragnihild-
ar Öfeigsdóttur.
22,00 Fréttár.
22,15 Veðurfregnir. — Lestur
Passíusálma (45).
22,25 Rannsóknir og fræði. Jón
Hnefill Aðalsteinsson flil. lic.
talar við Guðrúmu Friðgeirs-
dóttur um barnasálfræðd og
fóstrun.
22,55 Létt músik á síðkvöldi.—
Leikin og sungim lög flrá
N orðuriöndum.
23,40 Fréttir í stuttu móli. —
Daigstorárlok. —
VtPPU - BltSKÚRSHURBM
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrer stserðir.snw'ðaðor eftir beiðm.
GLUG Gl AS MIÐJAH
Sfemfe 12 - S(m! 38220
1"""”
YFIRDEKKJUM
HNAPPA
SAMDÆGURS
SELJHM SNIÐNAR
SÍÐBUXUR t ÖLLUM
STÆRÐUM OG ÝMSAN
ANNAN SNIÐINN
FATNAÐ
☆ ☆ ☆
Bjargarbúð h.f.
Ingólfsstr. 6. Síxnl 25760.
BILASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MÓTORSTILLINGAR
HJÖLASTILLIHGAR LJOSASTILLINGAR
Látið stilla í tíma.
Fljót og örugg þjónusta. I
13 -10 0
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500
7 ■ . ■
/ VEITINGAHUSIÐ
'jfefcj. |ij:,rt,:j lijili; l-jutt.i'iifw roilir ;
, i'niiiii!Ld;‘“r l>rúcum.io.Siir
: I I,.,
l'lliiifi l r'jiii’ LI Iy. .h'
j liilji BorApaiiUiiiir hi;i
VID AUSTURVÖLL IHjHI^ Slflur"n'
»