Þjóðviljinn - 21.07.1972, Qupperneq 9

Föstudagur. 21. júli 1972 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9,
A 5. min. kemur mikil pressa á
mark Fram, en án árangurs.
A 10. min. sækja K R ingar, og
barst knötturinn til Gunnars sem
lá innii vitateig Fram. Hann var
fljótur að átta sig, og hálfliggj-
andi vippaði hann knettinum yfir
Þorberg. Staðan orðin 1—1.
Á 17. min. lék Erlendur upp
kantinn og inn að marki K R. Við
þetta dregur hann Magnús
markv. út á móti sér. 1 stað þess
að reyna markskot, gaf hann á
Kristin sem hafði fylgt honum.
Skoraði Kristinn örugglega i
mannlaust markið. Staðan orðín
2—1 fyrir Fram.
Næstu 15 min. skiptast liöin á i
sókn og vörn, án þess a% nokkurt
markvert bæri til tiöínda. Á 33.
min. er sótt að Fram-markinu, og
kom fyrirgjöf fyrir markið utan
af kanti. A laglegan hátt sneiddi
Atli knöttinn aðeins meö höfðinu.
t netinu lá knötturinn, staðan orð-
in jöfn 2—2.
Þannig endaði þessi skemmti-
legi ieikur með jafntefli, og máttu
Fidel Castro.hinn litriki stjórnmálamaður,dvaldi i Póllandi i júni-
mánuði i opinberri heimsókn. Hann gerði viðreist um landið, og þegar
hann kom til Krakow, fékk hann sér fri frá stjórnmálunum og tók þátt i
körfuknattleik með stúdentum. Myndin sýnir að karl er i bezta formi og
fylginn sér.
Framarar vel við una, þvi heldur
fannst mér K.R. eiga meira i hon-
um.
Beztir i liði K.R. voru þeir
Björn Pétursson og Arni Steins-
son. Gunnar Gunnarsson, Atli Þór
Héðinsson ásamt Sigmundi Sig-
urðssyni áttu lika góðan leik.
Hjá Fram fannst mér beztir
þeir Þorbergur Atlason markv.,
Marteinn Geirsson og Erlendur
Magnússon. Góð'an leik áttu einn-
ig þeir Ágúst Guðmundsson og
Kristinn Jörundsson.-f.k.
Fram — KR 2:2
Hver einasta
sóknarlotaKR
hættuleg
Spennandi leikur — enginn ruddaskapur
sýndur
Leikur K.R. og Fram s.l.
miðvikudag var einn
skemmtilegasti knatt-
spyrnuleikurinn, sem farið
hefur fram í 1. deild í sum-
ar.
Það munaði ekki miklu,
að hið unga K.R.-lið hyrfi
af leikvelli með bæði stigin.
Var leikur þeirra mjög góð-
ur og sannfærandi. Auðsjá-
anlega lögðu þeirallt kapp
á að vinna hann.
Virðistsem klær ungu ljónanna
fari nú hraðvaxandi og er ég ekki
grunlaus um að þeir eigi eftir að
setja strik i reikninginn i seinni
umferð mótsins. Auðvelt verður
það ekki fyrir önnur lið að sækja
gull i greipar þeirra.
Fannst mér hver ein og einasta
sóknarlota þeirra vera hættuleg,
og virtist sem Fram-vörnin væri
ekki i rónni, fyrr en knötturinn
var kominn fram fyrir miðju. Eru
það þó engir aukvisar sem þar
eru á ferð.
Framliðið virtist haldið spennu
þeirri, sem er samfara þvi að
vera efst i 1. deild og að hafa ekki
tapað leik það sem af er mótinu.
Var leikur liðsirTs þó góður á köfl-
um.
Vörnin er ætið sterk, og traust-
vekjandi er það að hafa Þorberg
Atlason sem aftasta mann.
Sóknin var aftur á móti ekki
eins virk og oft áður, þrátt fyrir
marga ágæta spretti. Munaði
miklu um, að i liðið vantaði bæði
Sigurberg og Elmar.
Leikur liðsins var ekki eins á-
kveðinn og oft áður, og kom þvi
baráttuvilji K R inga þeim ef-
laust i opna skjöldu. Leikurinn
var mjög „hreinn”, litið um brot,
og var eins og leikmenn hefðu
skilið allan ruddaskap eftir
heima. Var mikið sótt á báða
bóga. Skapaðist við það mikil
hætta upp við mörkin.
A 5. min komst Kristinn Jör-
undsson einn innfyrir vörn KR,
en Magnús varði með réttu út-
hlaupi.
A 11. min. pressa K.R.ingar
mjög að Fram-markinu. Endaði
pressan með þvi að Björn Péturs-
son á hörkuskot en rétt yfir. Og á-
fram héldu K R ingar sókninni,
en allt kom fyrir ekki.
Á 19. min. reyndi Kristinn
markskot á mark K.R. úr þröngri
aðstöðu, en Magnús varði. Þarna
heföi Kristinn getað gefið á tvo
sóknarmenn Fram, en lét það ó-
gert.
Á 23. min komst Alti Þór einn
innfyrir vörn Fram, en spyrna
hans ónákvæm, og rúllaði knött-
urinn i fang Þorbergs.
A 24. min fengu K Ringar fri-
spark. Vargefið á Björn Péturss.
sem átti hörkuskot á mark af um
25 m. færi. En Þorbergur sveif
efst i markhornið og varði frá-
bærlega. Gott skot og vel varið.
Á 27. min. eiga Framarar mikla
pressu á K R markið, en
Magnúsi tókst að bægja hættunni
frá.
Á 29. min. fá Framarar horn-
spyrnu. Var knötturinn gefinn
fyrir markið, en Marteinn skall-
aði aðeins yfir.
A 40. min. á Hörður Markan
góðan sprett upp hægri kant en
enginn K R ingur hafði fylgt eftir
og þvi enginn til þess að taka við
góðri sendingu hans fyrir markið.
Á 41. min. komst Árni innfyrir
vörn Fram og gaf á Björn, sem
skaut framhjá.
A 44. min fá Framarar horn-
spyrnu, sem Eggert tók. Gaf hann
á Erlend sem skallaði á mark, en
Árni varði á marklinu. Þannig
lauk fyrri hálfleik, án þess að
nokkurt mark væri skorað.
A 1. min. seinni hálfleiks mynd-
aðist þvaga við K R -markið.
Barst knötturinn til Kristins, sem
var ekki seinn á sér að afgreiða
hann i markið. Staðan 1—0 fyrir
Fram.
K R ingar voru fljótir að hefja
sókn, og komst Atli einn innfyrir,
en Þorbergur bjargar með út-
hlaupi. Hann kann að staðsetja
sig drengurinn sá.
ísland — Bandarikin 20:15
Taugaóstyrkur einkennandi
Jón Hjaltalín og Axel markhæstir
Eitthvaö viröist hrjá
landsliðsmenn okkar í
handknattleik. Því miður
lifa þeir ekki á fornri
frægð, og því í lagi fyrir þá
aðhalda lipurðinni og þeim
votti af samleik, sem þeir
áður höfðu.
Aðsigra þetta bandaríska
landslið ekki með meira en
5 marka mun ber vott um
afturför. Taugaóstyrkur sá,
er var einkennandi á liðinu
í fyrri leiknum, var ennþá
meira áberandi nú í þeim
síðari.
Það vissu allir leikmennirnir,
að hópinn átti að minusa um þrjá
leikmenn, en að sú staðreynd
valdi þetta lélegum leik er erfitt
að trú^. Máske er það afsökun
fyrir þa, hve gróft og ruddalega
bandariska landsliðið lék, en
hingað til hafa Islendingar átt
svar við þvi.
Mörg er búmanns raunin, og
veröur það erfitt verk hjá lands-
liðsnefnd, að velja þá þrjá sem
eftir eiga að verða, þá er félagar
þeirra halda til Múnchen.
HSf fannst óþarft að leika þjóð-
söngva landanna fyrir landsleik-
ina. Vist talið slikt „húmbúkk”
eitt. Og að gefa út leikskrá, áhorf-
endum til glöggvunar, það var af
og frá.
Auðvitað er ég að tina til
smáatriði ein, þvi stærsta atriðið,
það neikvæöa, var hve lélegt
landsliðið var. Það hefði mátt
ætla, að hið sigursæla lið úr
Spánarreisunni sýndi landanum
örlitinn vott af leikgleði þeirri, er
þá einkenndi það.
Bandariska liðið lék af mun
meiri hörku en i fyrri leiknum, og
heföi mátt ætla af leik iiðsins, að
leikmenn þess væru vel færir
glimumenn.
Byrjunin var mjög slök hjá
landsliði okkar, og var það ekki
fyrr en á 12. min. sem þeir skor-
uðu og var það Einar Magnússon
sem þar var að verki. Hann
skoraöi einnig næsta mark.
Smám saman fóru okkar menn að
siga framúr, og munaði þar
mest um framlag Jóns Hjalta-
lins við að skora mörk. Þegar
flautað var til leikhlés var staðan
10 mörk gegn 6 íslandi i vil.
1 seinni hálfleik virtust okkar
menn aðeins vera farnir að jafna
sig á taugum, og varð leikur
þeirra aðeins betri. Þó var spila-
mennskan ekkert til að státa af,
enda geröist Kaninn nú grófur
mjög.
Þegar islenzka liðið misnotaði
svo 3 vitaköst, var farið aö fara
um áhorfendur, enda hafði sú litla
breyting til batnaðar, er virtist
vera á liöinu i upphafi hálfleiksins,
algjörlega horfið. Að skora ekki
svo tugum min. skipti, gagnvart
liði sem það bandariska er, það er
torskilið áhugamanni um hand-
knattleik. Er þvi bezt að hafa sem
fæstorðum þennan leik, þau bera
minnstu ábyrgðina.
Mörkin fyrir lsland skoruðu:
Jón Hjaltalin 5, Axel Axelsson 5,
Einar Magnússon 3, Sigurbergur
Sigsteinsson 2, Gunnsteinn Skúla-
son, Stefán Jónsson, Stefán
Gunnarsson og Viðar Simonarson
1 hver.
— a.j.