Þjóðviljinn - 23.09.1972, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 23.09.1972, Blaðsíða 4
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 23. september 1972 MOBVIUINN MÁLGAGN SÓSlALESMA, VERKALÝÐSHREYFINGAR OG ÞJÓÐFRELSIS Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðvllians. Framkvaemdastjóri: Eiður Bergmann. Ritstjórar: Sigurður Guðmundsson, Svavar Gestsson (áb.). Auglýsingastjórí: Heimir Ingimarsson. Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar: Skóiav.st. 19. Simi 17500 (5 línur). Askriftarverð kr. 225.00 á mánuðf. Lausasöluverð kr. 15.00. Prsntún: Blsðaprent h.f. HVAÐA FRELSI? - HVAÐA OFBELDI? ,,Dálæti Svia á ofbeldi i pólitiskum til- gangi hefur áður birzt i stuðningi við afriskar frelsishreyfingar.” Það er útvörður frelsisins hér við nyrzta haf, Morgunblaðið — þann 20. þ.m., sem boðar Íslendingum með fyrrgreindum orðum, hver séu kennimerki ofbeldis- hneigðar. Og auðvitað eru það hinir voða- legu Sviar, sem ofbeldið elska og ekki bara með þvi að vilja efla frelsið i Afriku, heldur kynnir blaðið fleiri og nýrri dæmi. Þegar bandariski sendiherrann i Stokk- hólmi átti að ávarpa hádegisverðarfund Rotaryfélagsins þurfti 500 lögreglumenn til að vernda hann fyrir illum Svium, en það eru ekki bara veslings Amerikan- arnir, — rúður eru brotnar i upplýsinga- stofnunum vina okkar i NATO, sem ætluðu bara að fá að vera i friði við að upplýsa norræna barbara um lýðræðið og frelsið i heimalöndum sinum Grikklandi og Portu- gal. Og auðvitað eru boðberar fagnaðar- erindis herra Francos á Spáni, þar sem sólin skin, ekki heldur alveg öruggir um sig eða sendimenn þess rikis i Afriku, sem heldur uppi svolitið öðruvisi tegund af frelsi, en þeirri, sem Sviar elska með of- beldinu, — það er að segja Suður-Afriku- mennirnir þessir hvitu — þurfa jafnvel lögregluvernd. Er ekki von að málgagn Sjálfstæðis- flókksins á íslandi finni sig til knúið að hrópa út yfir landslýðinn um samúð sina með þessum ofsóttu bræðrum. En svo er þó að skilja, að hámarki hafi ofbeldið náð i Sviþjóð, þegar upplýsinga- stofnun herra Thieus, hins sjálfkjörna for- seta Suður-Vietnams varð að flytja sig á öruggari stað vegna þriendurtekinnar árásar með málningargusum nú fyrir stuttu, og um svipað leyti kaus Femina ,,sem er leiðandi kvennablað” Angelu Davis konu ársins 1972, sem er þó máske ekki svo mjög mikil afturför þvi aðj fyrra í okkar landhelgisstriði er fyllsta ástæða til að hugleiða vandlega, hvar eru okkar bandamenn og hvar eru okkar and- stæðingar? Hverjir telja að við séum sjó- ræningjar eins og brezka útgerðarfélagið heldur fram, og hverjir eru þar á öðru máli og telja Bretann vera i sjóræningja- hlutverkinu. Linurnar eru nokkuð skýrar, meðal okkar tryggustu bandamanna eru Kina, rikin i svörtu Afriku og riki Suður- Ameriku auk fjölmargra annarra, en i andskotaflokkinum ber hæst auk Breta, háauðveldið i Efnahagsbandalagi Evrópu. En við eigum lika viða samúð i Evrópu og þó að flestar rikisstjórnir i álfunni láti nægja að virða 50 milna landhelgi okkar i verki án formlegrar viðurkenningar, þá eigum við visa samúð alþýðu manna við- ast hvar. Skýrasta dæmið er að finna i Noregi, þar sem hin geysisterka alþýðuhreyfing var það vist Bernadetta Devlin, sem ætl- aði hérna á Pressuballið um árið. Ef til vill finnst ýmsum lesendum Morgunblaðsins, að vegir samúðarinnar séu órannsakanlegir, en það eru þeir ekki, og þess vegna þarf stundum ekki nema fá orð til að varpa skýru kastljósi á hvort það er þetta frelsið eða hitt, sem menn elska og hvort það er þetta ofbeldið eða hitt, sem menn hata. gegn inngöngu Noregs i EBE skipar sér heilshugar okkur við hlið og jafnvel koma fram hugmyndir um að senda skip og búnað okkur til styrktar ef i nauðir rekur. Sem gömul nýlenduþjóð þurfum við íslendingar ekkert að efast um það, að við erum hér i góðum félagsskap. Þetta er reyndar skipting, sem við þekkjum frá ýmsum öðrum hagsmunaárekstrum þjóða og stétta, en þar sem islenzk stjórnvöld á liðnum árum hafa þvi miður ekki alltaf borið gæfu til að taka sér sæti réttu megin við borðið. Ekki er að efa að landhelgisdeilan verð- ur til þess að létta glýju frá augum ýmsra, sem á „viðreisnarárunum” tóku trú á ei- lifa sæluvist þjóðarinnar i klúbbi rikra þjóða. Eða kynni ekki mörgum landa að verða naumt skammtað tevatnið frá Bretum, þegar þeir hefðu lokið við að matreiða sið- asta þorskinn okkar? HVORU MEGIN VIÐ BORÐIÐ? Morgunblaðið og heiðarleikinn PENINGASTOFNUN EÐA EKKI PENIN G ASTOFNUN Myndin er frá skipasmiöastööinni Stálvík i Garðalireppi, en greinin rifjar upp meðferð Morgunblaösins á ummælum framkvæmdastjóra þess fyrirtækis. Eitt er þaö dagblaö á is- landi, sem gerir meira af þvi en önnur aö skreyta sjálft sig meö yfirlýsingum um hlutleysi i fréttaflutn- ingi, — þar er nú ekki aldeilis áróörinum fyrir aö fara, eins og hjá kommún- istum og handbendum þeirra, sem stjórna reyndar leynt eöa Ijóst flestum fjöl- miölum í landinu, nema þessum eina — Morgun- blaðinu. Er þá nokkur furða, þó að sannleiksvitnin á þeim bæ telji sig gefa út Blað allrar þjóöarinnar og hví ekki að fela Arvakri h.f. aö létta byrðar þess opinbera og taka við sjónvarpi og út- varpi líka? Þaö eru að minnsta kosti ekki margir aðilar, sem kunna þá list að græöa á rekstri fjölmiðla. Én það er því miöur nokkuö oft, sem upp kemst um strákinn Tuma. Skemmtilegt dæmi birtist á 4. siðu Morgunblaðsins 21.9. og ber þetta sakleysislega heiti: Leiö- rétting á greininni — „Verkefna- leysi blasir við i skipasmiðum”. Morgunblaðið hafði. sem sagt 6 dögum áður haft eitt og annað eftir Jóni Sveinssyni, fram- kva'mdarstjóra i Stálvik i Garða- hreppi um rekstur skipasmiða- sliiðvarinnar og samskipti hennar við ráðamenn en svo mjög höfðu ummæli hans verið lagfærð, að hann getur ekki orða bundizt og segir i leiðréttingunni m.a.: ..Fyrsta málsgrein. sem höfð er eftir mér. skrifuð innan gæsa- lappa. hefur brenglazt verulega og túlkar ekki rétt það, sem ég sagði. Hún er prentuð þannig: — ..Við höfum ekki fengið neina samninga á þessu ári og þetta er siðasta skipið á verkefnaskránni hjá okkur, svo að frekari dráttur á afgreiðslu þessara tveggja samninga hjá ráðamönnum getur reynzt mjög alvarlegur fyrir okkur" —. 1. Stálvik h.f. hefir gert samn- inga um smiði tveggja togara á þessu ári og þvi rangt með farið að við höfum enga samninga íengið á þessu ári. 2. Lánveitingum frá Fiskveiða- sjóði til þessara skipa hefir ekki verið synjað. en sérstökum lánum tii smíðinnar á vegum rikis- stjórnarinnar hefir verið lofað. 3. Nú þegar 6 mánuðir eru liðnir frá þvi að umræddir samningar voru gerðir hefir Fiskveiðasjóður enn ekki samþykkt þá og ekki fengið svokallað grænt ljós frá viðskiptabanka kaupenda. Við þetta er átt i greininm, þar sem segir — ,,að frekari dráttur a' af- greiðslu þessara tveggja samn- inga hjá ráðamönnum peninga- stofnana lorðið „peningastofn- ana" hefir fallið niður i máls- greininni) getur reynzt okkur mjög alvarlegur. Þegar orðið „peningastofnana" fellur niður úr málsgreininni verður setningin mikiu viðtækari en ella og til þess fallin að skilja hana, sem almenna ásökun um silagang ráðamanna og stjórn- valda og þá t.d. iðnaðarráðherra, sem er æðsti yfirmaður iðnaðar- ins i landinu og framkvæmda- stjóra Framkvæmdastofnunar rikisins, sem vinnur ma.a. að framkvæmdaáætlun um innlenda skipasmiði...” Síðar i leiðréttingunni segir: „Allir þessir aðilar hafa einmitt verið mjög jákvæðir i garð inn- lendra skipasmiða og hafa veitt afgerandi aðstoð við það að koma skuttogarasmiðinni i gang hér heima og þvi mjög fjarri huga undirritaðs að bera þá ósann- gjörnum ásökunum.” Og framkvæmdastjórinn i Stál- vik hefur enn nokkuð að segja um þróun og stöðu innlendra skipa- smiða: Nýlega lagði félagið (Félag dráttarbrauta og skipasmiðja) tillögur til úrbóta fyrir sjávarút- vegsráðherra Lúðvik Jósefsson. sem er sá ráðherra. sem fer með nuil Fiskveiðisjóðs. Miklar vonir eru nú bundnar við að ráðherra komi þeim breytingum á, sem leiða munu til úrbóta. Ég hef deilt hér ákveðið á kerfi, sem komið var upp i kringum Fiskveiðasjóð islands fyrir um það bil 4 árum, en vil um leið sér- staklega taka fram að afgreiðsla mála hjá aðalskrifstöfu Fisk- veiðasjóðs er með ágætum. Lokaorð Jóns Sveinssonar eru svo þessi: „Framkvæmdastofnun rikisins vinnur fyrir tilstilli iðnaðarráð- herra Magnúsar Kjartanssonar að áa'tlun um seriusmiði skipa innanlands, sem rikisstjórnin hyggst beita sér fyrir. Vonandi kemur það starf til með að tryggja nægileg verkefni fyrir innlendar skipasmiðar i tæka tið, svo að verkefnaskortur innlendra skipasmiðja heyri aðeins sögunni til. Þetta ætti að vera auðvelt i landi. sem byggir afkomu sina að mestu á fiskveiðum. Þetta ætti að vera metnaður fyrir islenzku þjóðina. sem eitt sinn tapaði sjálfstæði sinu fyrir skort á skipum”. Framhald á 11. siðu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.