Þjóðviljinn - 12.10.1972, Síða 7

Fimmtudagur 12. október 1972.|l»JfóDVILJINN — SIÐA 7
Leikfélag Reykjavikur:
Leikhúsálfamir
Höfundur: Tove Jansson
Leikstjóri: Kirsten Sörlie
Þýðandi: Sveinn Einarsson
Leikhúsálfarnir fjalla um kynni
þeirra Múminsnáöans og Miu,
heföarfrúarinnar Filifjonk og
vinnukonu hennar Veslu af leik-
húsi.
1 miklum flóðum hafa þau leit-
að sér skjóls á sviðinu i auöu leik-
húsi, þaðan sem allir eru flúnir
nema Emma leikhúsrotta.
Emma vill vera húsbóndi á sinu
heimili og beitir ýmsum brögðum
til að hræða þessa óboðnu gesti á
brott.
Áðkomufólkið á sviðinu er ugg
andi yfir þeim furðulegu hlutum
sem fyrir þeim verða á leiksvið-
inu: dyr á miðju gólfi, sem eru
ekki að neinu, litir breytast á
gluggatjöldum, draugalestir
þjóta allt i einu hjá, og fleira
heyrist ógnvænlegt.
En Emmu leikhúsrottu tekst
ekki að hræða flóttafólkið á brott,
og þegar þau gera sér grein fyrir
þvi að þau eru i leikhúsi ákveða
þau að setja saman sitt eigið leik
rit og leika það, og gengur það
sögulega: Griðarleg leikástriða
brýzt fram i Veslu vinnukonu,
sem þegar i stað verður prima-
donna i mikium harmleik, þar
sem ljón er mikill örlagavaldur.
begar Leikhúsálfarnir voru
kynntir i fyrravor var þess getið
að hér væri á ferð sýning fyrir
alla fjölskylduna, — enda virðist
leikritið ekki sérstaklega ætlað
börnum. Liklegt er að það verði
einkum unglingar sem hafi veru-
legt gaman af henni og fullorðnir
þó nokkra skemmtun — einkum
þeir sem hafa áhuga á leikhúsi og
leikstarfsemi. Uppistaðan i leikn-
um er nefnilega að afhjúpa ýmis
leikhúsbrögð, bæði i sviðsbúnaði
og ekki siöur innri brögð og af-
stöðu leikara.
Leikstjórnin er blátt áfram,
þótt stundum sé heldur meira um
fyrirgang og læti en leikararnir
ná fullum tökum á eða kæra sig
um. Það brá fyrir þreytublæ á
fyrstu sýningunni i haust. Annars
léku þau Borgar Garðarsson,
Guðrún Asmundsdóttir, Margrét
Olafsdóttir, Pétur Einarsson, Sig-
riður Hagalin og Sólveig Hauks-
dóttir kunnáttusamlega. Guðrún
Ásmundsdóttir neytir þess mæta
vel að vera i skemmtilegasta
hlutverkinu.
Sem sagt, Leikhúsálfarnir eru
dágóð skemmtun og töluvert um-
hugsunarefni, einkum fyrir skyn-
uga unglinga.
Það rekur hver
annan á dyr
í Sveitaflokknum
Sveitafólk við uppskerustörf í Austur-Finniandi
í
Borgþór Kjærnested skrifar frá Helsingfors um
sveitarstjórnarkosningarnar I Finnlandi og at-
burði sem þeim fylgdu.
)
Þaö væri of mikið sagt aö halda
þvi fram aö sú stjórnmálakreppa
sem ríkir i Finnlandi hafi fengið
nokkra viöhlitandi lausn að af-
stöðnum sveitarstjórnarkosning-
um. Jákvætt við þessar kosningar
var, að Sveitaflokkurinn undir
forystu Veikkos Vennamos tapaði
mjög rækilega fylgi, ef á málin er
litið með augum sósialista.
Vinstri flokkarnir juku fylgi sitt
meir en búizt var við og náðu
meirihluta i nokkrum sveitar-
félögum. Af yfir 400 sveitarfélög-
um i landinu eru nú rúmlega 40
með meirihluta sósialdemókrata
og kommúnista.
Aðaleinkenni kosningaúrslitanna
var aö stóru flokkarnir unnu á eða
héldu nokkurn veginn sinum stöð-
um, meðalstóru flokkarnir stóðu I
stað en litlu flokkarnir töpuðu
fylgi. íhaldsflokkurinn vann smá-
vegis á og sömuleiðis Miöflokk-
urinn, sem siöustu tfu árin hefur
veriö á stöðugri niöurleið, en
tókst nú að ná einhvers konar
jafnvægi, sennilega vegna þess
taps sem flokkur Vennamos varð
fyrir. fhaldsflokkurinn fékk um
450.000 atkv. og miðflokkurinn
lika eða 18 af hundraði.
Sósialdemókratar unnu mest á
eða rúm 3 af hundraði og fengu
676.000 atkv. en Lýðræðisbanda-
lagið (kosningabandalag
kommúnista og vinstri sósialista)
fékk um 440.000 atkv. eða 17,5 af
hundraði. Sænski þjóðflokkurinn
fékk 5,5% eða um 130.000 atkv.,
frjálslyndir 5,2 af hundraði eða
nálægt 130.000 atkv. Sveita-
flokkurinn fékk 124,000 atkv. og
5,0 af hundraði, en það þýðir
111.000 atkv. tap miðað við þing-
kosningarnar i janúar. Kristilegi
flokkurinn náði tæpum 50.000
atkv. og 2,5 af hundraði,
Sósialiska smábænda- og verka-
mannasambandið náði aðeins
0,6% eða um 14.000 atkvæðum og
fékk engan mann kjörinn, og al-
mennt er búizt við aö sá flokkur
sé i andarslitrunum, mun senni-
lega ganga upp i annaðhvort Lýð-
ræðisbanda1agið eða
sósialdemókrata eða báða.
Ef þetta hefðu verið þing-
kosningar, hefðu borgara-
flokkarnir minnkað meirihluta
sinn úr 108 i 103 og vinstri-
flokkarnir aukið minnihluta sinn
úr 92 i 97, en þingmenn eru alls
200. Kosningaþátttakan var frem-
ur dræm, eða 75,2 af hundraði, en
i sveitarstjórnarkosningunum
1968 var þátttakan 76,8, en i báð-
um þingkosningum hefur þátt-
takan verið betri eða 82,2 árið
1970 og 81,4 I janúarkosningunum
á ár.
Strax eftir sveitarstjórnar-
kosningarnar kom til opinna
átaka innan Sveitaflokksins,
þingflokkur hans skipti sér i tvær
„sveitir”. Þann 4. október ákvað
miðstjórn flokksins aö banna
tveimur af þingmönnum
flokksins að taka þátt i störfum
þingflokksins I tvo mánuði.
Astæöan til þessarar ákvöröunar
var samkvæmt flokksstjórninni,
áframhaldandi sundrungarstarf-
semi innan þingflokksins af hálfu
þessara tveggja þingmanna og i
fyrsta lagi eftir að þessir þing-
menn hættu sundrungarstarfsemi
sinni mættu þeir aftur taka þátt i
störfum þingflokksins. Þing-
mennirnir tveir neituðu aö fallast
á þennan úrskurð miðstjórnar og
kváðu ákvarðanir sem þessar
ekki I samræmi við lög og reglur
flokksins. Daginn eftir hélt þing-
flokkurinn fund sem hinir tveir
útilokuðu sóttu, þeir Heikki
Kainulainen og Mauno Kurppa.
Kröföust þeir þess aö mál þeirra
yröi tekið á dagsskrá, en þvi var
neitað af formanni þingflokksins
Veikko Vennanmo, með þeim af-
leiðingum aö Kainulainen og
Kurppa gengu af fundi og meö
þeim aðrir tíu af átján þingmönn-
um flokksins.
Þann 6. voru svo tólf af átján
þingmönnum flokksins reknir úr
flokknum fyrir óþægð. Enn á ný
neituðu tólfmenningarnir aö
viðurkenna brottreksturinn úr
flokknum sem löglegan, sögðu að
enn þá væru 18 þingmenn i þing-
flokknum, það væri bara for-
maður flokksins og þingflokksins
sem til janúarloka væri úti-
lokaður frá störfum þingflokksins
sakir ósæmilegrar hegðunar og
einræðisaðferða.
Þvi næst hófst stórkostlegur
Frh. á bls. 15