Þjóðviljinn - 19.06.1973, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 19. júni 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13
JON CLEARY:
Sendi-
fulltrúinn
— Hvaða laun hafið þér, herra
Malone?
Hann lyfti brúnum. Hann hafði
einhvern tima lesið að asiumenn
litu öðrum augum á einkamál en
evrópubúar, en hann hafði aldrei
verið spurður svona afdráttar-
laust, ekki einu sinni þegar hann
var að fást við kinversku ópium-
smyglarana áður en hann byrjaði
i morðdeildinni. — Ég fæ rétt
rúmlega tvöþúsund á ári.
Áströlsk. Sextán hundruð
sterlingspund.
— Það er ekki sérlega mikið,
eða hvað? Demantarnir á fingr-
um hennar blikkuðu hann hæðnis-
lega þegar hún bar höndina upp
að perlufestinni sem hún bar um
hálsinn.
— Ég var sæmilega ánægður
með það heima. Og það var alveg
satt; hann hafði aldrei látið sig
dreyma um auðæfi og var þvi
ónæmur fyrir mútum. Hann hafði
talið það sjálfsagðan hlut. Hann
vissi að hvern einasta mann mátti
verðleggja; en hann hafði aldrei
hugleitt verðið á sjálfum sér.
— En ekki núna?
Malone leit inn i stóra salinn, á
silkiklædda veggina, glitrandi
ljósakrónuna, fallegar konurnar i
kjólum sem kostuðu mánaðar-
laun hans. — Ég kom hingað i
kvöld i Rolls-Royce, i fyrsta skipti
sem ég hef ekið i slikum bil, og ef
til vill hið siðasta. Það er óliklegt
að ég tapi glórunni út af einhverju
sem ég bragða aðeins einu sinni.
— Hvers konar bil eigið þér
heima?
— Gamlan Holden.
— Holden? Hvað er nú það?
— Það er farartæki sem sést
ekki framanvið dýra spilaklúbba.
Þér ættuð að húkka einhvern
annan, frú Cholon. Þá kom hann
auga á Jamaica sem stóð i dyrun-
um og horfði á þau, og hann
kinkaði kolli. — Spyrjið þennan
náunga. Hann er Bandarikja-
maður. Þeir eru rikari en flestir
aðrir.
Madama Cholon leitá Jamaica.
— En hann er þeldökkur!
Malone varð ekki hissa á við-
brögðum hennar. Hann hafði
heyrt kinverska stúlku heima i
Campbell stræti i Sydney kalla
frumbyggja skitugt svart svin;
kynþáttafordómar stungu viða
upp kollinum. Allt i einu féll hon-
um ekki alltof vel við þessa smá-
vöxnu, fallegu konu sem hafði svo
furðulegan áhuga á honum. Hann
setti glasið frá sér á stein-
handriðið og skaut i blindni: —
Ykkur Vietnama hefur aldrei
flökrað við litnum á bandariskum
peningum.
Hann vissi að hann hafði getið
sér rétt til; hún var vietnömsk.
Hún starði andartak á hann, sagði
siðan eitthvað á framandi tungu
en hann skildi það samt: honum
hafði verið bölvað nógu mikið
sem lögregluþjóni til þess að hann
skildi tóninn, þótt hann skildi ekki
orðin.
— Sömuleiðis, sagði hann og
gekk frá henni. Hann gekk fram-
hjá Jamaica þegar hann fór inn-
Lausn á síðustu
krossgátu
I = G, 2 = R, 3 = 1, 4 = N, 5 = D,
6 = V, 7 = E, 8 = K, 9 = F, 10 = L,
II = A, 12= M, 13 = A, 14 = Ð,
15 = J, 16=0, 17 = T, 18 = U, 19 = 0,
20 = S, 21 = B, 22 = Ú, 23 = Y, 24 = P,
25 = H, 26 = Æ, 27 = 1, 28 = Þ, 29 = 0,
30 = Ý, 31 = É.
um dyrnar að aðalsalnum.
Bandarikjamaðurinn horfði beint
á hann og hann stanzaði. — Hvaða
kona er þetta sem ég var að tala
við?
Jamaica horfði á eftir madömu
Cholon sem hraðaði sér eftir
svölunum og inn i aðra stofu. —
Ég var sjálfur að velta þvi fyrir
mér.
11
Hann lýgur, hugsaði Malone. —
Látið mig vita ef þér komizt að
þvi.
— Hún er býsna girnileg, er
það ekki?
— Það sagði hún lika um yður,
sagði Malone og gekk inn i salinn.
Sheila Quentin kom til móts við
hana; hún var jafn stillileg,
glæsileg og ósnortin og þegar hún
hafði komið. — Við erum að fara
herra Malone. Maðurinn minn er
dálitið þreyttur. Þér viljið
kannski verða eftir?
— Nei, ég er lika þreyttur.
Þau þokuðust yfir salinn. Karl-
menn brostu innilega til Sheilu
Quentin, konurnar voru ögn
seinni til. En hún brást einlægt
við á sama hátt; bros hennar var
diplómatiskt, en einhvern veginn
tókst henni að gera það einlægt.
— Færðuð þér manninum min-
um slæmar fréttir, herra
Malone? sagði hún og kinkaði
kolli til stórvaxinnar nigeriukonu
sem minnti á litskrúðugt sólarlag
i þjóðbúningi sinum.
— Af hverju spyrjið þér að þvi?
— Hann var i svo góðu skapi
þegar hann kom heim i kvöld.
Hann var sannfærður um að ráð-
stefnan myndi takast vel. En
núna — Hún leit upp til hans. —
Hvers konar skilaboð komuð þér
með til hans frá Canberra?
Tvær konur trufluðu þau, kana-
disk og þýzk. Malone stóð
álengdar meðan konurnar þrjár
ræddu stundarkorn um
fatasendingar til fátækra barna i
Stepney. Siðan héldu þau áfram.
— Þér ættuð að spyrja hann
sjálfan.
— Er það svona mikið leyndar-
mál?
— Ég er hræddur um það.
— Og slæmt? Hann hikaði en
kinkaði siðan kolli. Hún beit á
vörina og það vottaði sem
snöggvast fyrir þjáningasvip á
andliti hennar. — Fjandinn
sjálfur. Og ailt sem var i svo góðu
gengi.
— Mér þykir það leitt, sagði
hann, og undraðist sjálfur hve
honum var mikil alvara.
— Komið þér alltaf með ill
tiðindi?
Aftur hikaði hann, en kinkaði
aftur kolli. — Alltof oft. Þeim
finnst ég bera rétta persónu til að
flytja þau.
— Ég hata yður, herra Malone.
Hún brosti og honum hlýnaði um
hjartaræturnar. — En það er ekki
yður að kenna.
Nei, hugsaði hann, það er ekki
mér að kenna. Hann velti fyrir
sér, hvern hún myndi hata, þegar
hún kæmist að þvi hverjum það
væri i rauninni að kenna. Þá voru
þau komin til Quentins og Lisu
Pretorious sem biðu þeirra rétt
utan við dyrnar að stóra salnum.
Quentin var þreytulegur eins og
maður sem runnið hefur langt
skeið og gefizt upp i lokin.
Konurnar tvær horfðu á hann með
áhyggjusvip, en honum tókst að
brosa.
— Þetta er ekkert. Ráðstefnur
eru eins og maraþonhlaup — það
tekur timann að ná andanum
aftur. Skeið af horlicks i glasi af
skota ætti að duga.
Konurnar grettu sig og brostu
til hans, en Malone sá að þær voru
ekki sannfærðar. Quentin leit til
hans. — Þurfið þér nokkurn tima
að ná andanum aftur, herra
Malone.
— Ég verð feginn að komast
heim, sagði Malone með áherzlu.
II
Pallain sat i svarta Ford
Zephyr bilaleigubilnum . Hann
hafði kynnzt kostum þess að hafa
mörg vegabréf og ökuskirteini og
billinn hafði verið leigður i nafni
Pierre Martin. Honum likaði ekki
sú áhætta að nota stolinn bil við
verkefni af þessu tagi; það
borgaði sig að vera innan ramma
laganna, að svo miklu leyti sem
það var unnt, i stolnum bil var
alltaf sú áhætta að samvizkusöm
lögga gripi mann. Zephyrinn yrði
yfirgefinn þegar þeir hefðu
komizt undan, og það yrði aldrei
hægt að rekja hann til Jean-
Pierra Pallain. Tryggingarféð
myndi tapast, en madame Cholon
lagði það fram, og fimmtán pund
voru smáræði i samanburði við
þær upphæðir sem hún stilaði upp
á.
Pham Chinh sat við hliðina á
honum og hann ætlaði að kveikja
sér i sigarettu, en Pallain sló eld-
spýturnar úr hendi hans. —
Geymdu þetta, sagði hann á
frönsku. — Þú getur reykt seinna.
Pham Chinh strauk tauga-
óstyrkum fingri niður barnslegan
vangann. Hann var þritugur að
aldri, en útlit hans hafði verið hið
sama siðast liðin fimmtán ár;
aðeins augun höfðu alltaf verið
gömul, gömul, kænskuleg og ill-
yrmisleg. — Það er orðið álitið.
Koma þessir diplómatar aldrei
heim?
— Það fer þó sæmilega um
okkur. Vorkenndu heldur veslings
Tho þarna yfir i garðinum.
Hann benti yfir torgið að
dimmri eyjunni i miðið með
trjám og runnum. Þar var
Truong Tho með riffilinn i
fanginu eins og brúðu úr tré og
málmi, skæruliðinn i frumskógi
Lundúna. Pallain hafði keypt
vopnið i búð við Bond-stræti, þar
sem afgreiðslumaðurinn var að
minnsta kosti hertogi.
— Hvað ætluðuö þér að skjóta,
herra minn?
Ambassador: Pallain var sann-
færður um að maðurinn hefði
kunnað að meta tign skot-
marksins. — Dádýr.
— Með miðunarkiki, herra
minn?
— Er nokkuð athugavert við
það?
— Nei, herra minn. En það er
varla — hm — sanngjarnt, eða
hvað?
Pallain hafði borgað út i hönd,
en það hafði ekki hrifið af-
greiðslumanninn heldur, og nú
beiðTruong Tho þarna i skuggan-
um eftir að drýgja dáð sem
Englendingar myndu trúlega
segja að ekki væri sanngjörn.
— Hann verður að hitta. Pham
Chinh var þvi feginn að það var
ekki hann sem átti að skjóta;hann
vissi, að hann hefði verið of
taugaóstyrkur til að miða rétt. —
Það verður ekki tækifæri til að
skjótá nema einu sinni.
Pallain sagði ekkert, en leit á
úrið sitt. Torgið var autt, nema
einstaka einkabill eða leigubill
óku eftir þvi. Háu húsin voru eins
og tóm skurn, þótt i einu eða
tveimur sæjust ljós i glugga.
Billinn stóð við endann á
Cheshamgötu, þar sem hún iá að
torginu, en að baki var þýzka
sendiráðið og á móti hvit súlna-
göngin á spænska sendiráðinu.
Lágvær tónlist barst til þeirra
yfir götuna, Segovia i angurværu
hugarástandi; einhver var með
heimþrá eftir Andalúsiu. Þýzkt
mannamál heyrðist, og tveir
menn i hvitum rykfrökkum gengu
hjá, án þess að lita á bilinn. Það
eru eintómir útlendingar i
London, hugsaði Pallain, en þeim
myndi fækka um einn áður en
nóttin væri liðin. En kannski var
Ástraliumaður ekki talinn út-
lendingur. Hann hafði aldrei
skilið hvernig þessi samveldis
stefna var i framkvæmd. Hvað
svo sem Quentin var, þá yrði
hann dauður von bráðar og hefði
aðeins rikisborgararétt i gröfinni.
ÞRIÐJUDAGUR
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Ingibjörg Þorbergs
heldur áfram sögu sinni um
„Bettu borgarbarn” (2)
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Við sjóinnkl.
10.25: Ingólfur Stefánsson
segir frá skýrslu rann-
sóknarnefndar sjóslysa frá
árinu 1971. Morgunpopp kl.
10.40: Seals og Crofts
syngja. Fréttir kl. 11.00.
Hljómplöturabb Cendurt.
þáttur G.J.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan: ,,I)aia-
skáld” eftir Þorstein
Magnússon frá Gilhaga.
Indriði G. Þorsteinsson les
(2)
15.00 M iðdegis tónleik ar.
Walter Klien leikur á pianó
tilbrigði um „Come un agn-
ello” (K460) eftir Mozart.
Paul Tortelier sellóleikari
og hljómsveitin Phil-
harmónia i Lundúnum leika
Tilbrigði um rococo-stef op.
33 eftir Tsjaikovský: Her-
bert Menges stjórnar. Theo
van der Pas leikur á pianó
Stef og tilbrigði op. 73 eftir
Gabriel Fauré. Sinfóniu-
hljómsveitin i San Fran-
cisco leikur „Istar”, sinfón-
ísk tilbrigði eftir d’Indy:
Pierre Monteux stjórnar.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.25 Popphornið.
17.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.35 Umhverfismál,
Þorvaldur Kristinsson þýðir
og flytur erindi eftir
William B. Nagel prófessor.
19.50 Barnið og samfélagið.
Rannveig Löve kennari
flytur erindi: Hvað gerist i
lesveri? (Aður útv. 27. febr.
sl. )
20.00 Lög unga fólksins.Ragn-
heiður Drifa Steinþórsdóttir
kynnir
20.50 iþróttir. Jón Asgeirsson
sér um þáttinn.
21.10 Kvennakór Suðurncsja
syngur islenzk lög undir
stjórn Herberts H.
Agústssonar.
21.30 Skúmaskot. Hrafn
Gunnlaugsson stjórnar
þætti á liðandi stund.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Eyjapistill.
22.30 Harmónikulög. Ebe
Jularbo og félagar hans
leika sænsk harmónikulög.
22.50 A hljóðbergi. Baráttan
viö Richard Nixon og
þúsund daga valdatimi
Kennedys. Dagskrá úr sam-
tima hljóðritunum sett
saman af Gerald W.
Johnson.
23.35 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
0"0
Þriðjudagur
20.00 Fréttir,
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Skuggarnir hverfa.Sov-
ézk framhaldsmynd. 6.
þáttur. Harður vetur. Þýð-
andi Lena Bergmann. Efni
5. þáttar: Klavdia, kona
Fjodors, fær tilkynningu um
dauða hans, en hún getur
ekki trúað að hann sé látinn,
og þegar nágrannarnir
koma heim hver af öðrum
að striðinu loknu, vonast
hún stöðugt eftir manni sin-
um. Lifið i þorpinu kemst
aftur i eðlilegt horf, þrátt
fyrir erfitt og óþurrkasamt
sumar. Unga kynslóðin læt-
ur æ meir til sin taka. Sonur
Frols, dótturdóttir Mariu og
Anisims og dóttir Ustins og
Serafinu eru orðin fullorðin
og farin að taka þátt i at-
vinnu- og ástamálum þorps-
ins. Frol er óhamingjusam-
ur i hjónabandi sinu ogtekur
nú að gefa ekkjunni Klavdiu
hýrt auga.
21.45 Nitjándi júni, Umræðu-
þáttur um réttindabaráttu
kvenna. Umræðunum stýrir
Svala Thorlacius.
22.25 íþróttir. Umsjónarmað-
ur Ómar Ragnarsson.
Dagskrárlok óákveðin.

INDVERSKUNDRAVERÖLD
Nýkomið: margar gerðir af fallegum
útsaumuðum mussum úr indvcrskri
bómull. Batik — eftli I sumarkjóla. Nýtt
úrval skrautmuna til tækifærisgjafa.
Einnig reykelsi og reykelsisker i miklu
úrvali.
JASMÍN
Laugavegi 133 (við Illemmtorg)
FÉLAG ÍSlLiZKRA HLJÓllSTffliAM
útvegar yður hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tœkifœri
Vinsamlegast hringið i 20255 milli kl. 14-17