Þjóðviljinn - 16.05.1974, Qupperneq 13

Fimmtudagur 16. mai 1974. ÞJÖÐVILJINN SÍÐA 13
um kæmi morgun, svo að ég
kæmist á einkaleyfaskrifstofuna.
Múrveggurinn sem ég stóð upp
viö, bráðnaði og ég hlunkaðist i
götuna en á horninu stóð lög-
regluþjónn, svo að ég reis skjótt á
fætur. Ef hann sæi mig hniga nið-
ur, myndi hann fara með mig á
stöðina og loka mig inni til að
koma i veg fyrir að ég fengi
einkaleyfi á isfóðraða frakkan-
um. Yfirvöldin voru öfundsjúk: ef
uppfinning min væri einhvers
virði, yrði ég að dúsa i fangelsi
það sem ég ætti eftir ólifað. Fang-
elsi! Ég fór að hugsa um þunn
teppin og hörð steingólfin. Þar
hlaut að vera kalt! Þegar ég leit
upp, kom ég auga á rimlana sem
búið var að setja fyrir. Skjálfandi
rak ég höndina aftur fyrir bak og
snerti hrjúfan múrvegginn. Ég
var lokaður inni! Lögregluþjónn-
inn gekk hjá og starði reiðilega á
mig gegnum rimlana. Hann hafði
ákært mig og látið setja mig inn
án þess að hafa þurft að færa sig
af götuhorninu. Hann hafði gert
þaö með hugsanaflutningi.
Hvernig var hægt að vara sig á
slfkum aðferðum? i
Ég gafst upp. A skilti stóð
„Hótel” og ég hlýt að hafa farið
þangað inn og fengið einhvern til
að taka við peningum og visa mér
á herbergi en ég get ekki munaö
það. Þegar ég vaknaði var orðið
albjart og hafði verið lengi, en ég
vissi ekki hvað klukkan var, úrið
mitt hafði stansað. Ég flýtti mér
fram úr. Ég hafði sofið i öllum
fötunum og þessi snjalla ráðstöf-
un gerði það að verkum að ég gat
verið komin út á götuna á örfáum
sekúndum. Ég stóð kyrr á gang-
stéttinni i svölu morgunloftinu og
dró andann djúpt. Sótthitinn var
horfinn, hann hlaut að hafa stafað
af þreytu. Ég fór að ganga eftir
götunni en fljótlega kom ég auga
á sjálfan mig i búðarglugga. Það
voru ósköp að sjá mig og ég varð
að verða mér úti um rakstur að
minnsta kosti. Ef ég gekk um
svona útlitandi, gæfi ekki nokkur
maður mér upplýsingar um
Pepinu.
Ég gekk niður götuna og svip-
aðist um eftir rakarastofu. Ég
var fyrsti viðskiptavinur dagsins
og mennirnir þrir stóðu reiðubún-
ir i hvitu sloppunum sinum. Ég
furðaði mig á þvi að þrir menn
gætu unnið samtimis i þessari
litlu stofu. Kannski voru margir
dvergar i nágrenninu sem komu
til að láta raka sig. Ef til vill var
hugsanlegt að raka og klippa
marga dverga i einu.
Meðan rakarinn tók mig til
maðferðar, fann ég hvernig ég
varð smám saman eins og ég átti
að mér. Ekkert er eins hressandi
og rekstur og hér fékk ég auka-
skammt af hressingarlyfi, þvi að
mennirnir þrir voru að tala sam-
an sin i milli og skiptu sér ekki af
mér. Einn var litill, annar hár og
hinn þriðji feitur. Það var sá feiti
sem rakaði mig. Þegar þokunni
fór að létta úr höfði mér, fór ég að
hlusta á tal þeirra: ég var sann-
færbur um að með þvi móti kæm-
ist ég aftur yfir landamærin og
inn i veruleikann aftur.
Sá litli: Meindýrin virðast ætla
að verða slæm i ár. Þegar ég
byrjaði að rækta grænmeti, var
ekki sérlega mikið af þeim, ekki
nándar nærri eins mikið og núna.
Sá hái: Ég er nú þeirrar skob-
unar, að það stafi af öllum þess-
um atómum i loftinu.
Sá feiti: Hvaða trúarbrögö eru
það nú aftur sem banna að nokkur
lifvera sé drepin?
Sá litli: Kvekararnir.
Sá feiti: Nei, ég á við þessa sem
mega ekki borða neitt sem er lif-
andi. Þeir mega aldrei drepa
neina lifveru.
Sá hái: Já. En ef þaö sest nú á
þig mýfluga. Blæstu henni
kannski ekki burtu, ha? Og um
leið ertu búinn að kála henni.
Þegar ég kom út frá rakaran-
um höfðu enn orðiö umskipti i
skapi minu og nú var ég hálf-
trylltur og óstýrilátur. Meöan ég
æddi eftir götunum fann ég
hvernig gamli persónuleikinn
molnaði sundur. Ég fór að hugsa
um hvernig sigaunar tilreiöa
broddgelti áður en þeir éta þá.
Þeir velta þeim uppúr leir, baka
þá á báli þar til leirinn er orðinn
harður og hægt er að brjóta hann
af með broddunum i. Leirhjúpur-
inn utaná mér var orðinn harð-
brenndur yfir viljabáli minu en
það var munur á mér og brodd-
göltunum. Gaddarnir á mér birt-
ust fyrst, þegar mér tókst að fjar-
lægja hjúp sljóleika og heimóttar-
skapar sem ég hafði verið um-
luktur.
En ég hlýt að hafa verið dálitið
ringlaður i kollinum ennþá, þvi að
mér tókst ekki að gera neina
skynsamlega áætlun um leit. Ég
hélt áfram að rölta um og leita i
blindni eins og maður sem rótar i
heysátu með spotta i vasanum,
svo að hann geti þrætt nálina,
þegar hann finnur hana. Ég var
lika tilbúinn með spottann og nál-
in yrði bókstaflega að birtast,
ofsalegt óþol mitt myndi neyða
hana til þess. Ég ógnaði alheim-
inum. Ef hann stæði ekki sina
plikt, þá myndi ég koma fram
hefndum. Hræðilegum hefndum.
Ég hlýt að hafa rölt i áttina að
Fleet Street. Ég man að ég sá
stundum kúplinum á Pálskirkj-
unni bregða fyrir á milli húsanna,
en ég stansaði aldrei til að átta
mig. Ég vissi það eitt að ég varð
að flýta mér af einni veitingastofu
á aðra. Ég var hættur að drekka
kaffi á hverjum stað, nú lét ég
mér nægja að fara inn, spyrja
þann fyrsta besta, stara fast á
viðmælanda minn til að reyna að
sjá hvort hann lygi að mér og fara
siðan út aftur. Enginn gat hjálpað
mér. London var mér lokuð, her-
bergi hennar og ibúðir, miljónir
borgarbúa, vélar hennar og
skrúðgarðar, göturæsi og vatns-
lagnir, tré, blóm, útvarpsbylgjur,
hárgrefftslustofur, gervilimir,
villidýr, hljóðfæri i búðarglugg-
um — öllum var sama um mig og
mér um þá.
Þá rakst ég á Stocker. Svo
furðulega vildi til að hann sat ein-
mitt við hliöina á mér, þegar ég
bar fram venjulegu spurninguna
við eiganda litillar matstofu.
Hann hafði losað um slifsið og
farið úr jakkanum, en það var
heitt inni, heitara en úti á götu og
hann var sveittur.
Hann sagði: — Jói, og ég sneri
mér við og leit á hann. Ég varð
ekki sérlega hissa, en hann starði
á mig dolfallinn. — Hvað er eigin-
lega að sjá þig? sagði hann. — Þú
ert hörmungin uppmáluð, Jói.
— Ég hef mikið að gera, sagöi
ég. — Er að eltast við stórfrétt.
Ég þóttist feikilega snjall.
— I London? Ég hélt þú sæir að-
eins um heimatiðindi, sagði hann.
— Samkvæmistiðindi, sagði ég
þungum rómi. — Þessar hertoga-
frúr halda alltaf böllin sin um
þetta leyti,
Það rumdi i honum og hann
sagði: — Þú litur hörmulega út.
Gestgjafinn skildi við okkur til
að afgreiða aðra. Mig langaði
ekki til að sóa meiri tima hér,
gestgjafinn hafði svarið fyrir að
þekkja Pepinu og ef hann var að
ljuga, gerði hann það vel. Ég ætl-
aði að fara, en Stocker hélt mér
föstum og sagði: — Biddu andar-
tak. Þú færð sólsting ef þú heldur
áfram að æða svona um. Sestu og
fáðu þér kaffisopa. Það er ólikt
þér að vera með þennan æðibunu-
gang.
— Já, sagði ég þungbúinn. — En
eftirleiðis ætla ég að gera ýmis-
legt sem er ólikt mér.
Samt settist ég og pantaði kaffi-
bolla. Ég sat og og góndi niður i
bollann og lét Stocker tala. Ég
fylgdist ekki með þvi sem hann
var að segja, en allt i einu sagði
hann dálitið sem vakti athygli
mina: — Hvað varstu að segja?
— Af hverju hlustarðu ekki? Ég
sagðist vera handviss um, að allt
væri búið milli Róberts og itölsku
stúlkunnar.
Magavöðvar minir herptust
saman, en mér tókst að tala ró-
lega: — Af hverju heldurðu það?
— Ég hef þá bestu sönnun sem
til er, sagði Stocker og augu hans
glóðu i fölu og linkulegu andlitinu.
, — Ég hef séð hana sjálfur.
Næstu minúturnar fóru i að
þurrka upp kaffið mitt. Það hafði
sullast yfir borðið og niður á bux-
urnar minar.
Það var úti i Kentish Town,
sagði Stocker. — t gærdag. Ég
var að leita að stelpu, sem vinnur
— Það skiptir engu, haltu á-
fram —
— Já, en þú verður að heyra
það, Jói. Allt frá þvi að ég sagðist
ætla að hætta þegar ég væri kom-
inn upp i hundrað, ef ég —
— Ég sagði að það skipti engu,
sagði ég.
— Jæja þá, við skulum þá fyrst
tala um vinkonu Róberts, sagði
hann gæfur. — Ég kom inn i þetta
kaffihús —
Ég greip aftur fram i til að fá
staðsetninguna nákvæmlega. Ég
renndi mér niður af stólnum og
fór að róta i vösunum eftir
smápeningum til að borga kaffið
með og hann hélt áfram: — og
það var örugglega hún. Ég sat
lengi og horfði á hana áður en hún
tók eftir mér. Þegar hún var búin
að sjá mig, fór hún niður i eldhús-
ið — liklega vinnur hún bæði þar
og i veitingasalnum. Ég hugsaði
með mér, að ég hefði ekkert á
móti þvi að glingra við------
— Vertu ekki að þvi arna, sagði
ég og fleygði sexpensi á af-
greiðsluborðið. Ég hlustaði ekki
almennilega.
— Dásamlega þéttholda —
maður fær vatn i munninn.
Fimmtudagur 16. mai
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8,15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl„), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Oddný Thorsteinsson
les áfram „Ævintýri um
Fávis og vini hans” eftir
Nikolaj Nosoff (22).
Morgunleikfimikl. 9.20. Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög á
milli atriða. Við sjóinn kl.
10.25: Ingólfur Stefánsson
ræðir við Gunnar Kjartans-
son tæknifræðing um lag-'
metisiðnaðinn. Morgun-
popp kl. 10.40 Hljómplötu-
safniö kl. 11.00: (endurt.
þáttur G.G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frlvaktinni Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Siðdcgissagan: „Hús
málarans” eftir Jóhannes
Helga Óskar Halldórsson
les (6).
15.00 Miðdegistónleikar:
Rússnesk tónlist Kroll-
kvartettinn leikur Strengja-
kvartett nr. 1 i D-dúr op. 11
eftir Tsjaikovský. ttalski-
kvartettinn leikur Strengja-
kvartett nr. 2 i D-dúr eftir
Borodin.
16.00 Fréttir Tilkynningar.
16.15. Veðurfregnir.
16.25 Popphornið
16.45 Barnatimi: Ragnhildur
Iielgadóttir og Kristin Unn-
stcinsdóttir stjórna a.
Hvernig verður bók til?
Rætt við Vilborgu Dag-
bjartsdóttur rithöfund,
Stefán ögmundsson
prentara og önnu Valdi-
marsdóttur þýðanda. Vil-
Dorg les fyrst kafla úr
bókinni „Jósefinu” eftir
Mariu Gripe. b. Sögur af
Munda — annar þáttur
Bryndis Viglundsdóttir
talar aftur um sumar-
nóttina og segir siðan frá
hænunni Gullbrá
17.45 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki Til-
kynningar.
19.40 Daglegt mál Helgi J.
Halldórsson cand. mag.
flytur þáttinn.
19.45 I skimunni. Myndlistar-
þáttur i umsjá Gylfa Gisla-
sonar.
20.30 Einleikur I Ctvarpssal:
Halldór Haraldsson leikur á
pianótónlist eftir Jón Leifs,
Þorkel Sigurbjörnsson og
Béla Bartók.
20.55 Leikrit: „ó, trúboðs-
dagur dýr” eftir Kristin
Reyr Leikstjóri: Gisli
Halldórsson Persónur og
leikendur: Jobbi i Leiru-
koti,..Valur Gislason. Vala i
Leirukoti,..Nina Sveins:
dóttir. Guðriður,
ekkja,..Margrét ólafsdóttir.
Lára,..Guðrún Alfreðs-
dóttir. Valentinus Hans-
son,..Rúrik Haraldsson.
21.50 Ný Ijóð eftir Sveinbjörn
Beinteinsson Höfundurinn
flytur.
22.00 Fréttir.
22..15 Veðurfregnir. Kvöld-
sagan: „Eiginkona i
álögum” eftir Alberto
Moravia Margrét Helga
Jóhannsdóttir les (4).
22.35 Manstu eftir þessu?
Tónlistarþáttur i umsjá
Guðmundar Jónssónar pia-
nóleikara.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Keflavík
Tilboð óskast i eftirtaldar vélar og tæki frá
Áhaldahúsi Keflavikurbæjar!
1 st. jarðýta International TD 24 árgerð 1953 1 st. vélsóp
Waync á International bil LS 1700 árgerð 1965. 1 st.
dráttarvél Dodge 1950. 4 st. vatnsdælur rafmagns og
bensíndrifnar. 1 st. valtari 1 tonn. 1 st. vökvatjakkur á
lyftara fyrir 4 tonna lyftigetu. 1. st. vörublissturtur 7 tonn.
Vélarnar verða til sýnis við vélaverksæði Keflavikur-
bæjar við Flugvallarveg mánudaginn 20., þriðjudaginn 21.
og miðvikudaginn 22. maifrá kl. 7-17alla dagana.
Tilboðin verða opnuð miðvikudaginn 22. mai kl. 18 i skrif-
stofu Ahaldahúss Keflavikurbæjar Vesturbraut 10. Réttur
áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er eða hafna öllum.
Áhaldahús Keflavikurbæjar
Sveitaheimili
Öskum eftir að komast i samband við
sveitaheimili, sem vilja taka börn i lengri
eða skemmri tima.
Upplýsingar i sima 51008 fyrir hádegi og
42660 eftir hádegi.
Félagsmálaráð Garðahrepps.

Nýkomin indversk
bómullarefni og mussur i miklu HHí
úrvali. IfTT
ís
úrvali.
Jasmin Laugavegi J 33
BókhaldsaðstoÖ
með tékkafærslum
BÚNAÐARBANKINN
REYKJAVÍK