Þjóðviljinn - 14.08.1974, Síða 10

10 StÐA — ÞJÓÐVILJINN MiOvikadagur 14. ágúst 1974
Gamalt
land
Skáldsaga
eftir■
J.B. Priestley
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15, og
10.10. Fréttir kl. 7.30, 8.15
(og forustugr. dagbl.), 9.00
og 10.00. Morgunbæn kl.
7.55. Morgunstund barn-
annakl. 8.45: Kristín Ólafs-
dóttir heldur áfram að lesa
söguna „Disu frænku” eftir
Stefán Jónsson.(6). Til-
kynningar kl. 9.30. Þing-
fréttirkl. 9.45. Létt lög milli
liða. Kirkjutóniist kl. 10.25:
„Missa Choralis” eftir
Liszt. Anne Dunn, Marvis
Walters, Kathleen Lenthall,
Aurie Arrows-Smith,
Donald Peerce, John White-
man, Viktor Thomas og
Geoffrey Otter syngja með
Borgarkórnum i Bourne-
mouth. Geoffrey Tristram
leikur á orgel; Norman
Austin stjórnar. Morgun-
tónleikar kl. 11.00: Boyd
Neel strengjasveitin leikur
Tilbrigði op. 10 eftir Benja-
min Britten við stef eftir
Frank Bridge og Menúett
eftir John Ireland. Ralph
Homes og Eric Fenby leika
sónötu nr. 1 fyrir fiðlu og
pianó eftir Fredrick Delius.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Með sinu lagi. Svavar
Gests kynnir lög af hljóm-
plötum og talar um Louis
Armstrong.
14.30 Slðdegissagan: „Katrin
Tómasdóttir” eftir Rósu
Þorsteinsdóttur. Höfundur
les. (9).
15.00 Miðdegistónleikar:
Rosalyn Tureck leikur á
sembal Krómatiska
fantasiu og fUgu, eftir Bach.
Michel Pigue, Walther
Stiftner og Martha Gmöder
leika Triósónötu i c-moll
fyrir óbó, fagott og sembal
eftir Vivaldi. Strengja-
kvartettinn i BrQssel og
Louis Logie leika
Strengjakvintett nr. 2 i a-
moll eftir Fetis.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.25 Popphornið.
17.10 Tónleikar.
17.40 Litli barnatiminn. Gyða
Ragnarsdóttir sér um þátt-
inn.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Landslag og leiðir.
Kristján Ingólfsson talar i
fyrra sinn um MUlaþing.
20.00 Einsöngur: Magnús
Jónsson syngur islensk lög;
Ólafur Vignir Albertsson
leikur á pianó.
20.20 Sumarvaka a. Þegar ég
var drengur. Þórarinn
Helgason frá Þykkvabæ
byrjar á ný að rifja upp sitt-
hvað frá æskuárunum. b.
Hlekkja hljómar.Höskuldur
Skagfjörð les ljóð eftir LUð-
vigT. Helgason. c. Þáttur af
tveim þingmönnum Vest-
mannaeyinga frá Nyjabæ.
Haraldur Guðnason bóka-
vörður segir frá. d.
Kórsöngur. Sunnukórinn á
Isafirði syngur við undirleik
Hjálmar H. Ragnarssonar;
Ragnar H. Ragnar stj.
21.30 tJtvarpssagan: „Ar-
minningar” eftir Sven
Delblanc. Heimir Pálsson
Islenskaði. Þorleifur Hauks-
son les (16).
22.00 Fréttir.
2 2 .1 5 V e ð u r f r e g n i r . 1
ferðahug. Umsjón: Einar
Örn Stefánsson.
22.45 Nútimatónlist. Halldór
Haraldsson kynnir.
23.45 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
tygjum og koppum og kyrnum og
máluðum gipsbitum i loftum, sem
höfðu verið lækkuð um 1955.
(Áhrif Chas gerðu vart við sig, og
Tom þóttist nU vera orðinn all-
naskur; en fyrir kynni sin af Chas
hefði hann haldið að hann væri
stiginn inn i heima Hinriks
áttunda). Það var ekkert fornlegt
við stUlkuna við afgreiðsluborðið.
nema ef til vill rauðgullið hárið
sem stakk I stUf við svartan kjól-
inn. HUn brosti og blakaði augna-
hárunum að Tom i hvert sinn sem
hUn sá hann, og ekki vegna þess
að hUn áliti hann myndarlegan og
spennandi karlmann, heldur
vegna þess að hann hafði i ógáti
skrifað heimilisfangið sitt Sydney
I gestabókina. Enda sagði hUn
honum seinna, að hana langaði
ofsalega til Astraliu, en hann
svaraði þvi til að fjölmargar kon-
ur i Sydney, Melbourne, Bris-
bane, þráðu ekki annað frekar en
dveljast I gamalsdags krá eins og
Nautinu.og bætti þvi við að svona
væri heimurinn nU einu sinni, og
sU athugasemd hans fór alveg
með áhuga hennar á honum.
1 horninu á setustofunni, troð-
fullri af hlutum en ekki fólki, sat
hann við litið borð með sterkt te
og kex innan seilingar, og rýndi i
skýrslurnar frá Crike, alvarlegar
og hátiðlegar, þar sem faðir hans
— hinn ólánssami, týndi faðir
hans — var aðalpersónan. Að-
spurð kvaðst barstúlkan ekki
þekkja viðkomandi persónu, las
Tom. Eða: Viðstaddur veitinga-
maður viðurkenndi með semingi
að hafa þckkt viökomandi per-
sdnu, en tortrygginn og ófús til að
svara. Og Tom var undarlega
beggja blands meðan hann las
þetta.
Sumpart fylltist hann fögnuði
og eftirvæntingu rétt eins og við
lestur góðrar leynilögreglusögu.
Sumpart sá hann fyrir sér föður
sinn, hinn raunverulega mann
sem hann mundi eftir frá æskuár-
unum, við hliðina á aldraðri og
hrörlegri persónu Crikes, koma i'
ljós og hverfa i einni endabendu
innanum annað fólk og lff þess og
athafnir, i algeru tilgangsleysi og
dapurleik. Honum varð aftur inn-
an brjósts eins og þegar hann
fluttist frá fjárbúinu og til
Sydney. Þegar hann hitti aragrUa
af fólki, i einni kös, og fylltist ör-
vílnun og andspænis öllu þessu
tilgangsleysi. En i Ástraliu hafði
hann þó vitað, að ekki var langt
heim, en i Englandi var ekkert
sem hét heim;þar breyttist fólk i
draugalegar skuggamyndir i sól-
skininu, en til var þó hugsanlegur
griðastaður frá örvæntingunni,
sólarlaus og dimmur, dulinn og
óþekktur.
Þegar hann fór upp til að fara i
bað og snyrta sig fyrir kvöldverð-
inn, neyddi hann sjálfan sig til að
hætta þessum dapurlegu vanga-
veltum og fara að hugsa um hag-
nýt efni. Seinna um kvöldið ætlaði
hann að hef jast handa á nákvæm-
lega sama stað og Crike hafði
gert, þar sem faðir hans hafði
borið niður eftir að Sutwick-leik-
flokkurinn lognaðist Ut af. Þá
hafði kráin í Colston verið i eigu
frU Jones, en Crike skrifaði að
fyrir nokkru hefði henni verið
breytt i klUbb, sem væri i eigu
dóttur frú Jones, frú Sedge og eig-
inmanns hennar. Og hann ætlaði
þvi að byrja á Sedgehjónunum i
Colston. Næsta ákvörðun hans
var mikilvægari. Eftir mikil
heilabrot ákvað hann, að i Colston
og annars staðar ætlaði hann
ekki lengur að viðurkenna að
hann væri að leita að föður sin-
um; hann ætlaði að látast vera
lögfróður maður frá Astraliu sem
væri að leita að Charles Carcher.
Þetta kynni að svipta hann sam-
Uðinni hjá sumu fólki, en ekki
mörgu, og fleiri myndu taka hann
alvarlega sem vandalausan lög-
mann, blóðhund á góðu kaupi, en
son sem var að leita að föður sin-
um eftir meira en þrjátiu ár.
Sennilega myndi það sýna honum
meiri hreinskilni. Og það skipti
máli, vegna þess að honum var
mikið I mun að vita, hvers konar
maður faðir hans var eftir fanga-
vistina og nafnbreytinguna. Hann
var ekki reiðubUinn til að fallast á
svartsýnisályktanir Crikes, en
hann gat þó ekki afneitað þeim
með ölluv
Klukkan var um hálfnlu þegar
hann kom til Sutwick, sem var
allstór bær með hálfköruðu mið-
biki og nokkrum dularfullum,
risastórum nýjum verksmiðjum,
en einnig smærri gamaldags
smiðjum og smáhýsum Ur sðtug-
um mUrsteini, og hann minnti
ýmist á skáldsögur eftir Dickens
eöa visindaskáldsögur. Colston
var mun minni bær, allt að þvi Ut-
hverfi i Sutwick nU orðið, og það
tók hann ekki langan tima að
finna krána eða klUbbinn — KlUbb
Vics og Mollýar Colston. Bakvið
hann var allstórt bilastæði. Einn
af þessum rosknu og sviplausu
mönnum sem bUa sér til embætti
með þvi að kaupa sér kaskeiti,
benti ögn og pataði og Tom sinnti
honum ekki og tókst þvi að
smeygja Allerton-Fawcetnum i
sæmilegt stæði meðal fimmtiu
annarra bila. Þegar hann kom að •
innganginum var það trúlega
frændi kaskeitismannsins sem
visaði honum á skrifstofuna til
vinstri i ganginum.
Miðaldra kona pirði gegnum
sigarettureyk á ritvél. — Það
mætti segja mér, sagði hún, þeg-
ar Tom var búinn að bjóða gott
kvöld, — að þú værir að reyna að
selja eitthvað á mjög fyrirmann-
legan hátt, og ef svo er, þá hefð-
irðu ekki getað hitt á verri tima.
Fyrri hluti sýningarinnar er byrj-
aður, og Vic og Molly eru frammi
eins og vanalega að ýta undir
klappið. HUn bandaði frá sér
sigarettureyk og með hinni hend-
inni galdraði hUn fram bjórglas:
áður en hUn drakk Ur þvi hélt hUn
áfram: — Þau eru á kafi þessa
stundina, og ég má ekkert kaupa
nema bréfsefni og frimerki, jafn-
vel þótt þU minnir mig á Gregory
Peck.
Tom sendi henni bros, sem
hann vonaði að minnti lika á
Gregory Peck. — Ég er ekki að
selja neitt. Ég er lögfræðingur,
ekki sölumaður. Ég er kominn
hingað frá Ástraliu I mikilvægum
erindum, og ég hef hugboð um að
Sedgehjónin geti gefið mér upp-
lýsingar sem kynnu að verða mér
að gagni. Hvenær hægist um hjá
þeim? Og hann brosti aftur.
NU var hUn alveg á hans bandi.
— Eftir fyrri hlutann er þrigjga
kortéra hlé — þU skilur, til að
auka þorstann — og ef þau þurfa
ekki að tala við listafólkið eða
einhverja fina gesti, þá koma þau
stundum hingað, annaðhvort eða
bæði, til að fá sér drykk i næði og
fara úr skónum. Sjáðu til, það er
stórkostl. kraftur I þeim — sér-
staklega Vick — en það getur ver-
ið þreytandi að vera alltaf
„glaður og hress”. Ég skal segja
þér. Farðu inn og horfðu á sýn-
inguna — það er fint prógramm
þessa viku og það er nýbyrjað —
og um leið og hléið byrjar skal ég
segja þeim, að þú viljir tala við
þau, og þú sért merkilegur þú-
veist-hvað. En ég verð að gera þig
að bráðabirgðafélaga — tiu shill-
ingar. Hvað heitirðu?
Hann sat aftast i stórum sal,
þar sem var upphækkaður pallur
og visir að leiksviðslýsingu.
Þjónn sem stóð við vegginn fyrir
aftan hann gat með herkjum
heyrt til hans þegar hann pantaði
tvöfaldan whiský. Með pianói,
kontrabassa, rafmagnsgitar og
ótal hátölurum og hljóðnemum
tókst þrem popp-unglingum að
framleiða ferlegan hávaða. En
Tom sá ekki betur en aðeins örfá-
ir unglingar væru meðal áheyr-
enda, og þegar ljósin kviknuðu sá
hann að flestir viðstaddir voru
um fertugt og þar yfir eða undir.
Einn af þessum einbeittu og
dökkhærðu mönnum með yfir-
skegg eins og augnabrúnir i
herðamiklum dimmbláum kvöld-
jakka — var það Vic? — þreif
hljóðnema nálægt pallinum og til-
kynnti að von væri á góðum og
gamalkunnum gesti klUbbsins,
sem Tom gat ekki greint nafnið á.
HUn reyndist vera stórvaxin
mezzo-sópransöngkona, sem
hafði einhvern tima haft góða
rödd en var nú að nudda sundur
leifarnar af henni. KlUbbfélagar
höfðu ekki sama áhuga og dökk-
hærði maðurinn, og þeir héldu
áfram að tala og glamra með
glösum, en söngkonan þráaðist
við og söng þrjú lög og hneigði sig
kurteislega, þegar klappað var
með hálfum huga.
Nú kom dökkhærði, einbeitti
maðurinn — það hlaut að vera Vic
— aftur að hljóðnemanum, og það
leyndi sér ekki að næsta atriði,
sem nefndist Dally og Dolly, var
aðalaðdráttarafl kvöldsins. Allir
nema Tom virtust biða i ofvæni
eftir Dally og Dolly. Dally reynd-
ist vera feitlaginn miðaldra mað-
ur með ósmekklega hárkollu, og
honum var fagnað af hrifningu
20.00 Fréttir,
20.25 Veður og augiýsingar.
20.30 Róbinson Krúsó. Bresk
teiknimynd Ur flokki
mynda, sem gerðar eru eftir
frægum skáldverkum. Þýð-
andi Jóhanna Jóhahns-
dóttir.
21.15 Fleksnes.Sjónvarpsleik-
rit Ur gamanleikjaflokki
eftir bresku höfundana Ray
Galton og Alan Simpson.
Heilsuhælið Biovita.Þýð-
andi Dóra Hafsteinsdóttir
(Nordvision, Norska sjón-
varpið)
21.45 Stéttaskipting.— Breskt
þjóðfélagsmein? Dönsk
heimildamynd um stétta-
skiptingu i Bretlandi. Þýð-
andi og þulur Ellert Sigur-
björnsson. (Nordvision —
Danska sjónvarpið)
22.30 Dagskrárlok.
Ótrúlega lógl verö
Einstökl
goeöi
mm
mm
m
BAfíUM
BREGST EKKt sími 1158.
EiNKAUMBOD: TEKKNESKA BIFREIDAUMBODID Á ÍSLANDI
SOLUSTAOIR:
Hiólbarðaverkstasöiö Nýbaröi, Garðahreppi, simi 50606.
Skodabúðin, Kopavogi, simi 42606.
Skodaverkstæðiö á Akureyri h.f^simi 12520.
Varahlutaverzlun Gunnars Gunnarssonar, Egilsstöðum,
Indversk undraveröld.
Mikið úrval af sérkennilegum, handunnum
munum til tækifærisgjafa, m .a. Bali-styttur,
veggteppi, gólf-öskubakkar, vegg- og horn-
hillur, rúmteppi og púðáver, bahk- og ind-
versk bómullarefni, Thai- og hrásilki, lampa-
fætur, gólfvasar, slæður, töskur, trommur,
tekk-gafflar og -skeiðar i öllum stærðum,
skálar, öskubakkar, kertastjakar, borðbjöll-
ur, vasar, könnur og margt fleira nýtt.
Einnig reykelsi og reykelsisker. Mikið úrval
af mussum.
Jasmin
Laugavegi 133 (viö Hlemmtorg).
mrnmmmm
med tékkafærslum
BÚNAÐARBANKINN
REYKJAVÍK