Þjóðviljinn - 22.12.1974, Blaðsíða 12

12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 22. desember 1974
Sunnudagur 22. desember 1974. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13
011 þekkjum við frásagnir og sögur af gömlu jól-
unum heima i sveitinni, þar sem fátt var til tilbreyt-
ingar, en nýtt til ýtrasta það sem fyrir hendi var:
Bærinn þrifinn, fágaður og fægður óvenju vel frá
gólfi upp i rjáfur, allir fengu eina nýja flik og
kannski eitt kerti og matur var ótæpilega skammt-
aður þennan eina dag á árinu — jafnvel hafði fengist
sælgæti úr kaupstaðnum, rúsinulúka eða kandis-
moli....
Húslestur var lesinn og kannski kveðið eða sung-
inn sálmur... enginn þurfti að vinna... allir voru
ánægðir...
Jú, það færist yfir mann ákveðin værð og lika
söknuður við þennan lestur... var það ekki hinn eini
sanni jólaandi, sem þarna rikti i öllum sinum ein-
faldleik? Hve ólikt þeim yfirþyrmandi jólum sem
við sjálf upplifum árlega i kapphlaupi við timann,
búðarápi óendanlegum undirbúningi, auglýsinga-
flóði, svo miklum mat og sælgæti að við ekki torg-
um, gjafahaugum undir jólatrénu. Og á aðfanga-
dagskvöld sitja fullorðnir þreyttir af ýfirvinnu og
sveittir af ofáti og varla sést i börnin fyrir leikföng-
um og umbúðapappir. Hver hefur nú þrek til að
taka að sér lesturinn eða stjórna söngnum, svo ekki
sé minnst á að kveða?
Þetta kunna nú að vera fullgrófir drættir i báðum
tilvikum, en i alvöru talað: Hvar er jiólaandinn?
Hvar er friðurinn i öllu þessu bjástri?
Aumingja börnin sem aldrei hafa kynnst öðru!
Með einhverjar þvilikar hugsanir litum við inn i
Austurbæjarskólann rétt fyrir jólin, — ekki á Litlu
jólin svokölluðu, þegar allir koma i sinu finasta
pússi á skemmtun eða jólaball og dansa kringum
jólatréð, heldur siðasta reglulegan kennsludag fyrir
jólafriið. Og þar upplifðum við reyndar rólega jóla-
stund með tveim bekkjum og kennurum þeirra,
stund sem notuð var til að syngja, lesa sögur og tala
saman i einlægni. Kennslustofurnar höfðu börnin
skreytt með einföldum, ódýrum ráðum og þau
gerðu sér lika dagamun i mat og drykk: i stað
venjulegs nestis mátti þennan dag taka með sér
gosdrykk og súkkulaðikex. Og allir voru með log-
andi kerti fyrir framan sig. Frá kennaraborðinu
ilmaði reykelsi.
Atta ára bekkurinn hennar önnu Njálsdóttur
hafði I samvinnu við 11 ára bekk, sem notar sömu
stofu á morgnana, gert skrautlega veggmynd með
jólasveinum og jólatrjám, en framlag niuára bekkj-
arins hjá Helgu Gunnarsdóttur til jólanna var að
æfa saman jólalög, sem þau ætluðu siðan að syngja
á Litlu jólunum.
öll hlökkuðu til jólanna, en gáfu mismunandi
ástæður:
Friið, sem mætti nota til að leika sér úti allan
daginn, eða þá fara I sund. Og ef það kæmi nú
snjór... Bækurnar sem þau myndu lesa. Af þvi að
pabbi og mamma væru ekki i vinnunni. Af þvi að
Jesús fæddist þá. Og gjafirnar, siðast en ekki sist.
Það væri voðalega gaman að fá þær, en kannski
mest spennandi að gefa..og þau sögðustlöngu vera
búin að kaupa eða búa til gjáíír eða amk. að hugsa
út hvað það ætti að vera....
Og áfram var rabbað meðan Ari ljósmyndari
smellti af. Allt I rólegheitum. Hér var enginn að
flýta sér. Gamli, friðsæli jólaandinn var rikjandi.
—vh
LITIÐ INN í
AUSTURBÆJAR-
SKÓLANN
SÍÐASTA DAG
FYRIR JÓLAFRÍ