Þjóðviljinn - 02.03.1975, Side 4

Þjóðviljinn - 02.03.1975, Side 4
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 2. marz 1975 MQÐVIUINN JVIÁLGAGN SÓSÍALISMA VERKALÝÐSHREYFINGAR OG ÞJÖÐFRELSIS . trtgefandi: Útgáfufélag Þjdöviljans Umsjón meö sunnudagsblaöi: Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann Vilborg Harðardóttir Ritstjórar: Kjartan ólafsson, Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar: Svavar Gestsson Skóiavöröust. 19. Slmi 17500 (5 linur) Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson Prentun: Blaöaprent h.f. LÁGKÚRA Á ALÞINGI ÍSLENDINGA Oft sekkur hin svokallaða stjórnmála- barátta á þingi niður i lágkúru sem er ó- sæmandi kjörnum fulltrúum þjóðarinnar og löggjafarsamkomu islendinga. Eitt ömurlegasta dæmið af þvi tagi var at- burðarásin eftir eldgosið i Vestmannaeyj- um. Þá einbeitti vinstristjórnin sér tafar- laust að þvi að semja frumvarp sem skipulegði samhjálp þjóðarinnar allrar gegn þeirri vá sem yfir hafði dunið. Leitað var til stjórnarandstöðunnar um sam- stöðu þingsins alls, og Gylfi Þ. Gislason lýsti yfir fullum stuðningi Alþýðuflokksins við frumvarp rikisstjórnarinnar. En á sið- ustu stundu gerðust þau tiðindi að einn þingmaður stjórnarliðsins, Björn Jónsson, sem alltaf vildi vinstristjórnina feiga, lýsti fyllstu andstöðu sinni við frumvarp- ið. Og á samri stundu breyttist andrúms- loftið, stuðningur við þúsundir Vest- mannaeyinga sem misst höfðu heimili sin vék fyrir tilhugsuninni um það að hægt væri að nota jarðeldana á Heimaey til þess að fella vinstristjórnina. Gylfi Þ. Gislason sveik auðvitað loforð sitt um samvinnu á svipstundu, og dögum saman brugguðu ihald, Alþýðuflokkur og Björn Jónsson launráð um að koma á laggirnar nýrri viðreisnarstjórn i kjölfar hinna vá- legu atburða. Málalok urðu þau að frum- varpinu var illu heilli gerbreytt, þannig að efnahagsráðstafanirnar stuðluðu að vax- andi verðbólgu og Viðlagasjóður varð þess ómegnugur að leysa hlutverk sitt svo sem nauðsyn bar til, eins og Vestmannaeying- ar vita manna best. Hliðstæðir atburðir hafa nú gerst i kjöl- far snjóflóðanna sem féllu á Neskaupstað i desember, leiddu til óbætanlegra mann- fórna og mikils eignatjóns i einhverjum dugmesta framleiðslustað þjóðarinnar. í desember lýsti alþingi einróma yfir þvi að þjóðarheildin mundi bæta það tjón sem bætanlegt væri, en það hefur staðið á efnd- um hinna fögru orða. Þegar rikisstjórnin bar loks fram tillögur sinar eftir óhæfilega töf hafði hún ekkert samráð við stjórnar- andstöðuna og valdi þá leið sem ranglát- ust er og þungbærust lágtekjufólki, hækk- un á söluskatti um eitt stig til ársloka. Hér var ekki um að ræða drengileg viðbrögð til þess að leysa þungbæran vanda heldur lágkúrulega pólitiska klæki. Ætlunin var sú ein að geta annarsvegar sagt um stjórnarandstöðuna: Alþýðubandalagið stóð að söluskattshækkun, nýjum byrðum á almenning — eða: Alþýðubandalagið neitaði að tryggja Viðlagasjóði fjármuni svo að hann gæti staðið við skuldbindingar sinar gagnvart Neskaupstað og Vest- mannaeyjum. Og ekki stóð á þingtrúðnum Gylfa Þ. Gislasyni að reyna að hjálpa ihaldsstjórninni. Hann hefur fram að þessu varið allar ráðstafanir rikis- stjórnarinnar með þvi einfalda viðkvæði að allt sé vinstristjórninni að kenna. Þannig hefur hann réttlætt tvennar gengislækkanir, óðaverðbólgu sem á sér engar hliðstæður i Islandssögunni og hefur leitt til þess að matvæli hafa hækkað um 40—50% i tið núverandi rikisstjórnar. Hann hefur lýst þvi yfir skælbrosandi i sjónvarpi að hann væri sammála Sjálf- stæðisflokknum um öll atriði efnahags- mála og var þá svo ákafur að hann sagði tvivegis ,,við sjálfstæðismenn”. Nú hefur hann hins vegar fundið verðugt árásar- efni, hann hefur lýst yfir þvi að Viðlaga- sjóður sé aðalandstæðingur launafólks á Islandi, ranglát skattheimta til hans eina árásin sem gerð hafi verið á kjör almenn- ings. Vinnubrögð af þessu tagi eru ósæmileg alþingi islendinga, og brögð hinna ,,æfðu stjórnmálamanna” svo klunnaleg að hver maður áttar sig á þeim. Þvi miður er svo ástatt á alþingi nú að fulltrúar launa- manna hafa ekki afl til þess að hnekkja blygðunarlausum árásum á lágtekjufólk, gengislækkunum, hækkuðum söluskatti, endalausri óðaverðbólgu sem leggst þyngst á brýnustu nauðþurftir, mat, raf- magn og hitunarkostnað. Það afl eiga samtök launamanna hins vegar, og að þvi hlýtur að liða að þvi verði beitt. Aðaland- stæðingurinn i þeirri baráttu verður ekki Viðlagasjóður og fólkið i Neskaupstað og Vestmannaeyjum heldur auðstéttin og fulltrúar hennar á þingi, afturhaldsöfl stjórnarflokkanna og Gylfi Þ. Gislason. m Hefðin og herinn Rætt viö forsvarsmenn löggæslumála um sjórekin furðutól Hin einkennilega stjórn- kúnst aö láta hermenn Bandaríkjanna hafa allt það/ sem á f jörur rekur og torkennilegt er fyrir ein- hverra hluta sakir er hefð/ að sögn Péturs Sigurðsson- ar, forstjóra Landhelgis- gæslunnar, en blaðið spurði hann, dómsmála- ráðherra og utanrikisráð- herra álits á þessu í gær. Dómsmálaráðherra Ólafur Jó- hannesson, sagði i viðtali við blaðið að þaö væri utanrfkisráöu- neytisins að svara fyrir það, af hverju herinn væri látinn hafa I hendur þau torkennilegu tæki sem finnast við strendur landsins. ólafur sagðiekki ég — Hefur utanrikisráðuneytið lögsögu viö strendur landsins? — Nei, en það hefur lögsögu á þessum svæðum og hefur alveg með þau að gera. — En nú fundust þessi tól ekki innan stöðva hersins, eða hvað? — Jú, fannst ekki annað á Stokksnesi? — En fannst ekki hitt undan Eyjafjöllum? — Ég get ekkert upplýst um þetta. Forsætisráðherra: spurðu Pétur. — En nú er þaö Landhelgis- gæslan, sem fljótt kemur höndum yfir tólin og afhendir hernum þau. Er hún ekki undir dómsmála- ráðuneytið seld? — Þá skaltu spyrja Land- helgisgæsluna að þessu. Einar sagði ekki ég Næst höfðum við samband við utanrikisráðherra, Einar Ágústs- son, og spuröum hann eftir þvi, hvernig á þvi stæði, að herinn fengi jafnan allt slikt i hendur. Utanrlkisráðherra: við erum i NATÓ — Það stendur þannig á þvi, sagði utanrikisráðherra, aö við erum i „varnarbandalagi” með NATÓ, og Bandarikin hér fyrir NATós hönd. Samkvæmt varnar- samningnum er slikt samstarf talið eðlilegt. Við höfum ekki að- stæður til að rannsaka þetta drasl, eða hvað á að kalla það, sjálfir og þess vegna talið eðlilegt að „varnarliðið” fengi að rann- saka þessi dufl ef þeir gætu leitt eitthvað frekar I ljós um eðli þeirra. — Er þá Landhelgisgæslunni kannski uppálagt að afhenda hernum slikt drasl? — Nei. Ég hef ekki uppálagt einum eða neinum neitt. Og þessi saga um duflið 1972 hefur aldrei komið á mitt skrifborð, og ég frétti fyrst af þvi hjá fréttamanni sjónvarpsins. Hins vegar var ég látinn vita um þennan fund, og ég taldi ekki óeðlilegt að varnarliöiö fengi að skoða gripina. — Eigum við enga sprengisér- fræðinga? Sjóliðsforinginn: mönnum bann- að að fikta við sllka hluti. — Jú, við gætum náttúrlega gert þetta óvirkt, en þeir hafa miklu fullkomnari sérfræðinga heldur en við til þess að kanna eðli slikra hluta. — Hvernig sitjum við I súpunni ef sá draumur úr stefnuskrá Framsóknarflokksins um að her- inn færi rættist og hafið fullt af þessu drasli? — Þá verðum við trúlega að leita samstarfs við einhverja aðra, sem ég er ekki tilbúinn að nefna. Pétur sagði: Hefð Og síðasti biti i háls var svo for- stjóri Landhelgisgæslunnar, Pét- ur Sigurðsson, sjóliðsforingi. Við spurðum hann fyrst að þvi af hverju Landhelgisgæsian afhenti hernum slik torkennileg tæki, sem finnast við strendurnar — Það er tiltölulega au-■ 11 að svara þvi, sagði sjóliösfom uinn. Allar götur frá þvi I fyrru triði höfum við aldrei viljað vera að fikta við hluti, sem við vissum íbúö óskast á leigu Óskum eftir ibúð i Reykjavik á leigu frá mai/júni n.k. Erum 3 i heimili. Baidur Kristjánsson, slmi 53472. ekki hvað væri. Við höfum menn, sem eru þjálfaðir i vissum teg- undum sprengja, þ.e.a.s. þýskum og enskum tundurduflum. Auk þess höfum við upplýsingar 1 íka um algeng dufl frá öðrum þjóð- um, sem við getum búist við Kn þessum mönnum hefur frá pp- hafi verið stranglega banna að fara að fikta við slika hluti, e ;>eir héldu að eitthvað væri athug vert við þá. Þetta byggist þvi meira á hefð en á nokkru öðru. — Dómsmálaráðherra hefur þá ekki fyrirskipað slika máls- meðferð? — Nei. / — Hvernig stendur á l>vi að Landhelgisgæsla eyþjóðo með haf allt umhverfis fullt ai Kjum og tólum, sem vitað er, he! ur ekki sérfræðinga til þess að kanna slik tól? — Það er nú eitt i þvi, að nú á síðasta áratug sérstaklega, hefur fjölgað hlutum, sem ekki eru raunverulegar sprengjur, geta verið hættulegir. Það er það, sem er i veginum. Til dæmis skeði það furðulega i fyrra þegar verið var að æfa einn af okkar mönnum i Danmörku, þá var eitt af þvi, sem hann var beðinn að vara sig á, og kennt að vara sig .þaðvoru bréfasprengjur. Svo þ.> er komið inn, okkur öllum að o> >m. Málin liggja þannig, >>ó sumir af þessum hlutum, þó aö það séu ekki sprengjur i þeim, þá getur veriðyfirþrýstingur i þeim, þann- ig að eins og einhvers staðar seg- ir, að ef maður fer með þetta upp i flugvél, þá getur þetta bara sprungið i höndunum á manni. En það er siður en svo að við höfum á móti þvi aö senda menn á s\ una námskeiö, — ég held bara að þeir kæmust ekki yfir það, að vera sérfræðingar i öllu. Það stund- um i Keflavik, sem þeí >fa ekki vit á þvi! og verða að : olk ann- ars staðar að. — Fáið þið þessi tól aftur frá herum? — Viö höfum nú ekki gert neina kröfu til þess.Ekki neina.en það er bara, eins og maður segir, ein- faldlega að biðja um þaö og þá fær maöur það! Hér setjum við punkt. -úþ

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.