Þjóðviljinn - 04.03.1975, Qupperneq 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 4. mars 1975
Þriöjudagur 4. mars 1975 ÞJÓDVILJINN — SIÐA 9
Tvær ásjónur Kissingers gagnvart aröbum.
er ekki undirrót kreppunnar
Eflaust vildu ýmsir
kenna aröbum og samtök-
um olíu-útf lutningsríkja —
OPEC — um þá erfiðleika
sem um þessar mundir
hrjá efnahagslíf vestur-
landa/ en að þvi er ég best
fæ séð af erlendum ritum
fæst enginn alvarlega
hugsandi efnahagssér-
fræðingur til að rekja or-
sakir erfiðleikanna ein-
hliða til þeirrar verðhækk-
unar á oliu sem átti sér
stað haustið 1973 í tveim
stökkum aðallega og hélt
aðnokkru leyti áfram á ár-
inu 1974.
Verðbólga auövaldsheimsins á
sér orsakir i kerfinu sjálfu en ekki
i utanaðkomandi oliu. Oliuhækk-
unin er talin hafa valdiö 3% al-
mennri verðlagshækkun i evrópu-
löndum 1974 (Le Monde 24/12)
eða i mesta lagi l/5ta verðbólg-
unnar (Information.aukablað um
kreppuna i febrúar). Information
bendir á að 60 miljarða dollara
fjársöfnun OPEC-rikja 1974 sé þó
aldrei meira en 1 1/2% af allri
þjóðarframleiöslu heimsins.
Eftirfarandi verðbreytingar á
jarðoliu eru taldar stafa af að-
geröum OPEC-rikja: Arið 1972^.
var meðalverðið 2,20 dollara
tunnan, 1973 2,80 og á siðasta ári
9.70. Núverandi verð mun vera
nálægt 11 dollurum tunnan. (Eco-
nomist 1/2).
Framleiðslurikin hafa tvennan
hátt á aö öölast meiri tekjur, ann-
ars vegar krefja þau erlendu
vinnslufélögin um meiri afgjöld,
hins vegar hækka þau verðiö á
eigin framleiðslu. Samtimis þess-
ari verölagspólitik krefjast þau æ
meiri hlutdeildar i vinnslufélög-
unum, og hafa persaflóarikin
aukiö eignaraöild i þeim félögum
sem vinna oliu i löndum þeirra úr
20% i 60% ((Le Monde24/12). En
áfram skal haldið og Jamani oliu-
málaráðherra Sádi-Arabiu stend-
ur fyrir þvi að krefjast 100% eign-
araðildar (Economist 8/2).
Röksemd OPEC-rikjanna fyrir
stefnu sinni er einföld (og i ætt við
landhelgispólitik islendinga):
oliulindirnar verða þurrausnar
eftir aldarfjórðung, þess vegna
þurfum við oliupeninga nú til að
leggja grundvöll að atvinnuþróun
framtiöarinnar. (Economist
15/2).
Það vantar ekki að séð hafi ver-
ið ofsjónum yfir tekjum OPEC-
rikjanna: Þeir græða 164 miljón-
um dollara meira á dag en þeir
geta komið i lóg. Eftir 3 ár geta
þeir keypt upp gullforða allra
seðlabanka. A 15 árum eignast
þeir öll hlutabréf sem eru til sölu i
kauphöllum kapítalismans.
(Spiegel 13/1).
Fyrir nokkrum mánuðum var
talað um það að arabar og aðrir
oliufurstar mundu eignast 600-
1000 miljarða dollara gjaldeyris-
sjóði. Nú hefur bandariskur aðili,
Morgan Guaranty Trust, komið
þessu niður á jörðina og segir að
gjaldeyriseign OPEC-landa muni
ná hámarki fyrir 1980, 250 mrð. $,
en fari svo dvinandi, — árlegur
viöskiptajöfnuður þeirra verði
orðinn óhagstæður um 1980. (N.
Obs. 10/2).
Vesturlandamönnum hættir til
að gleyma þvi að OPEC-löndin
eru fátæk: meðaltekjur i þeim
eru 525 dollarar á mann. 43% oliu-
tekna þeirra fara til 6 landa þar
sem meðaltekjur eru aðeins 300
dollarar á mann: tran, Irak,
Alsir, Nigeria, Indónesia, Ekva-
dor. En að er misskipt: 25% tekn-
anna fara til 4ra strjálbýlla landa
þar sem eru hærri meðaltekjur en
i þeim forysturikjum auðvalds-
heimsins sem tilheyra efnahags-
samvinnustofnuninni OECD: I
Libýu, Kúvæt, Qatar og Samein-
uðu arabisku furstadæmunum
(ibúar samtals 3.5 milj.) nema
24.0
18.0
meðaltekjur á mann 5-6 þús. doll-
urum. (Economist 15/2).
Eftir þvi sem Le Monde segir
námu brúttótekjur OPEC-land-
anna af oliu 110-115 miljörðum
dollara 1974, en tveim árum fyrr
höfðu tekjurnar verið 15 miljarð-
ar. Arabalöndin 8 fengu um 65-67
mrð. i sinn hlut 1974. Innflutn-
ingur OPEC-landa jókst um 50%
1973 og 60% 1974 og varð þá 45-50
mrö. $. Að frádreginni efnahags-
aðstoð hafi þvf jávkæður
greiðslujöfnuður hjá þeim af oliu-
viðskiptum numið 60-65 miljörð-
um dollara. (önnur heimild,
Nouvel Observateur.segir að iðn-
vædd riki hafi árið 1974 greitt 55
miljörðum meira fyrir oliu, en
vanþróuð riki 10 mrð. meira,
en áður). Viðskiptajöfnuður
OECD-landa hafi á árinu 1974
versnað um 60-65 miljarða doll-
ara vegna oliu, en i heild um 30-40
miljarða og stafi mismunurinn af
25 miljarða ágóða vegna aukins
útflutnings.
Þessi óhagstæði viðskipta- og
greiðslujöfnuður hjá OECD kom
mjög misjafnt niður á rikin, sum
græddu (Vestur-Þýskaland),
önnur fóru nærri þvi á hausinn
(Italia) — sjá súlurit.
Þvi hefur verið haldið fram af
vestrænni hálfu að hækkun oliu-
verðs hafi verið rýtingur i bak fá-
tæka heimsins. OPEC kvaðst
mundu jafna upp mismuninn með
fjárhagsaðstoð og viröist hafa
staðið við það, ef það er rétt að
lán OPEC-rikja til vanþróaðra
landa hafi numið 10 miljörðum
dollara 1974 (N.Obs. 20/1).
En tölum ber ekki saman.
Claude Cheysson i framkvæmda-
nefnd EBE segir að óafturkræf
framlög rikisstjórna iðnvæddra
, landa til fátæka heimsins hafi
numið 1,5 miljörðum dollara 1974
og verið minni en vant er þar sem
Bandarikin héldu að sér höndum.
En sams konar fjárstreymi frá
oliuframleiðslulöndunum hafi
verið 2 miljarðar. Fyrirsjáanlegt
sé að það verði 10-12 miljarðar frá
oliulöndunum 1976, eða jafnmikið
og frá Bandarikjunum og evrópu-
löndunum til samans. (N. Obs.
24/2).
Samkvæmt framkvæmdastjóra
arabiska þróunarsjóðsins i Kúvæt
nam efnahagsaðstoð veitt af
arabarikjum einum 14 miljörðum
dollara 1974, en þetta draga vest-
rænir i efa. Economist segir að
OPEC-lönd hafi 1974 skuldbundið
sig til 9,6 mrð. $ efnahagsaðstoð-
ar, þar af greitt 2,6 mrð. Þar af
hafi Alþjóðabankinn fengið 1,8
mrð. og alþjóða gjaldeyrissjóður-
inn 3,4 mrð. lánsfé með hagstæð-
um kjörum. Ekki sé hér innifalin
eins miljarðs dollara hernaðarað-
stoð veitt egyptum 1973 og 1974 né
loforð um frekari 2,4 mrð. i sama
skyni. Til samanburðar: OECD-
lönd veittu 11-12 miljarða i aðstoð
og hagstæð lán 1974. <Ec. 15/2.)
1 sambandi við oliuviðskiptin
hafa komið upp tvö tiskuorð að
undanförnu: petrodollareða oliu-
dollari og recyclage (recycling)
eða „endurheimt oliudollarana”.
Vestræn riki leitast nefnilega við
að „endurheimta” oliudollara
OPEC-rfkjanna einhvern veginn
inn i sitt fjármálakerfi.
Le Monde hefur þrenns konar
flokkun á „endurheimtinni”:
1) Riki eins og Italia, Bretland,
Frakkland stofna einfaldlega til
gjaldeyrisskulda á alþjóðlegum
fjármagnsmarkaði (slikt þekkja
islendingar!). Frakkar hafa
þannig tekið yfir 5 mrð. $ almenn
bankalán til langs og meðallangs
tima og 1,5 mrð. i skammtima-
lánum. Bretland og Italia hafa
tekið 10 mrð. lán hvort riki.
„Enginn veit með vissu uppruna
fjármagnsins á þessum mörkuð-
um, en hluti þess er oliudollarar”.
2) Opinber endurheimt: Stofnað
er til sérstakra sjóða, 6 mrð. oliu-
dollara - fjárhrislu við alþjóða
gjaldeyrissjóðinn að frumkvæði
Bandarikjanna og Efnahags-
bandalagsins (og einnig er sam-
komulag komið i orði um 25 mrð.
$ „samstöðusjóð” sem Kissinger
hefur mjög barist fyrir að verði
myndaður af oliugróða og af
greiðsluafgangi ýmissa vest-
rænna rikja). 3) Tvihliða samn-
ingar: Iran setti 1 mrð. $ til
geymslu i Frakklandi — Sádi-
Arabia lánaði japönum beint.
(Monde 24/2).
Það auðveldar „endurheimt-
ina” að OPEC-rikin hafa verið fús
til að geyma gjaldeyrissjóð sinn i
28.9
20.9
INNFLUTNINGSLOND
FRAMLEIÐSLULÓND
11.3
[Miljarðar dollara
3 9
12.9
útgjöld vegna oliu
9.5
2.5
8.5
7.5
1972 1972
| 1974 áæ. 1974 áæ. gj
3.0
2.4 I
2.5
2.0 2.0
1.6
1.3 1.3
1.0
Tekjur fyrir oliu
10.0
8.5
8.9
9.2
4.0
1.9
2.0
16
2.0
2.4
28
.06
•4 .2
■ &
/

auðvaldsheiminum: Af gjaldeyr-
istekjum þeirra 1974 voru 17,5
miljarðar dollara settir i skamm-
tima bankareikninga og verðbréf
i Bandarikjunum og Bretlandi, og
21 miljarður i banka sem veita
lán á verðbréfamarkaði Evrópu.
( Newsweek 10/2).
I daglegum fréttum greinir frá
vantrú OPEC á dollarnum og ekki
að ástæðulausu. Oliuframleiðslu-
rikin höfðu 1974 um 70 mrð. hag-
stæðan greiðslujöfnuð á kostnað
neyslulanda, og liklega verður
hann 100 miljarðar 1975 (N.Obs.
20/1). En vegna gengissigs doll-
arans og verðhækkana innflutn-
ings verða oliutekjurnar senni-
lega 20% rýrari að verðgildi
( N.Obs. 24/2).
Á 13 mánuöum til 19. febrúar
1975 féll bandarikjadollari um
10% gagnvart 10 helstu gjald-
miðlum auðvaldslandanna og á
sama tíma steig v-þýskt mark
um 23% gagnvart dollara ’
(Economist 22/2). Grunsemdir
gripa um sig að Bandarikin haldi
dollaranum viljandi of lágt skráð-
um ( Econ.15/2), en það var áður
gert við gullið á meðan það var
myntfótur.
Samkvæmt ákvörðun fjármála-
yfirvalda vesturlanda hækkaði
skráð verðgildi gulls fjórfalt 9.
janúar sl. meður þvi að únsan var
ekki lengur skráð á 42 dollara
heldur á rikjandi markaðsverði:
170—180 dollara. Við þetta hækk-
aði gullforði vestrænna seðla-
banka úr 50 miljörðum dollara i
200 mrð. að verðgildi. Hagnaður-
inn er 150 mrð. alls, en fyrir
Bandarikin 37 mrð., fyrir Vestur-
þýskaland 15, Frakkland 12. ( N.
Obs. 20/1).
Oliurikin töldu að þessari að-
gerð væri stefnt gegn sér enda er
gjaldeyriseign þeirra ekki i gulli
heldur fyrst og fremst dollurum.
Þetta væri loddarabragð til að
rýra peningagildi útflutnings hjá
3ja heiminum.
Gullhækkuninni var stefnt gegn
oliúhækkun araba, en þeir hafa
einnig krók á móti bragði: Þeir
eru teknir að leggja fé sitt i arð-
vænleg vestræn fyrirtæki.
18 auðugustu fjölskyldur i
Kúvæt og Sádi-Arabiu kváðu ætla
að leggja saman 5 mrð. $ i helstu
fyrirtæki evrópsks matvælaiðn-
aðar ( Spiegel 16/2).
Newsweek gerði mikið stáss
með slikt efni nýlega: Kúvæt hef-
ur keypt 14% i vestur-þýska bila-
firmanu Daimler-Benzfyrir 400
miljónir dollara. Iran keypti 25%
i Kruppstálhringnum fyrir meira
en 100 miljónir. Ghaith Pharaon,
sonur eins helsta ráðgjafa Fáisals
i Sádi-Arabiu hefur keypt l/3ja i
Bank of the Commonwealth, 4ða
stærsta banka Detroit-héraðsins i
Bandarikjunum, en hann hefur 57
útibú i Michigan og á eignir uppá
einn miljarö dollara. Orörómur
er um að arabar hfi keypt 17%
hlut i vesturþýska hringnum
Mannesmann, öðrum stærsta
stálpipuframleiðanda heims.
Ýmsir bandariskir þingmenn
voru teknir að óttast þettta i
fyrra, og nú flytur öldungadeild-
arþingmaöurinn Harrison Willi-
ams frumvarp þess efnis að for-
setinn geti meinað útlendingum
aö eignast meira en 5% i banda-
riskum fyrirtækjum. Sjálfur
Kissinger kvað nú biöja um laga-
setningu sem geri 10% eignar-
hlutdeild útlendinga að hámarki i
bandariskum fyrirtækjum.
Ýmsir eru teknir að spyrja: hvar
er nú bandariska viðskiptafrels-
ið! ( Ncwsweek 10/2).
Viðar en á Islandi er stefnt að
því að auka nýtingu annarra
orkugjafaen innfluttrar oliu, en i
útlöndum er auk þess talaö um að
spara.Gerðar hafa verið ráðstaf-
anir i flestum evrópulöndum til
að minnka oliuinnflutning um
10%, t.d. i Frakklandi ( Le Monde
24/12).
Af þessum ástæðum sem og af
almennum samdráttareinkenn-
um i efnahagslifinu dróst inn-
flutningur oliu saman um 2% að
KUWAIT
QATAR
UAE
GERMANY
UNITstates
FRANCE
JAPAN
BRITAIN
Svörtu súlurnar eiga við útflutningslönd oliu en þær gráu við innflutn ingslöndin. öll þau fyrrnefndu búa við atvinnulega vanþróun þótt þjóðar-
tekjur á mann (VÞF = verg þjóðarframleiðsla) séu orönar riflegar I svo sem fjórum fólksfáum löndum araba. OPEC-löndin eiga það einnig sam-
eiginlegt að vera miklu rausnarlegri á fjárhagsaöstoð við fátæk riki I beinum greiðslum, ekki aðeins skuldbindingum — heldur en hin voldugu
iðnaðarriki vesturlanda: Þýskaiand, Bandarikin, Frakkland o.s.frv. Súluritið er úr Economist og á við árið 1974.
meðaltali i 8 helstu oliuneyslu-
löndum heims frá siðsumri 1973
til jafnlengdar 1974. Eftirspurn
eftir oliu i Bandarikjunum rýrn-
aði um 3,3% á árinu 1974 en slikt
hefur ekki þekkst i 30 ár. Af þessu
leiðir að .oliuframleiðsla OPEC-
rikja sem var 33 miljónir tunna á
dag i mai sl. er nú i janúar 1975
komin niður i 28 miljón tunnur.
( Economist 28/12 og 8/2).
Vegna sölutregðu á vesturlönd-
um eru oliuskipin látin hægja á
sér og vera 36 daga á leiðinni til
Evrópu úr Persaflóa i stað 30
daga. Enda eru 200 miljónir tonna
af heildarársframleiðslu 2,9 mil-
jarðar tonna 1974 óselt og fyllir
tanka við hafnir og oliuhreinsun-
arstöðvar. ( Spiegel 27/1). Fram-
leiðslugeta vestur-þýskra hreins-
unrarstöðva er aðeins nýtt að 60
hundraðshlutum (N.Obs. 10/2).
Þetta kemur þannig niður að
oliuframleiðslan er i janúar 1975
miðað við desember 1974 i Iran og
Kúvæt 10% minni, i Alsir og írak
15% minni, i Libýu 20% minni. Og
Abú Dhabi er framleiðslan
helmingi minni, en þar eru oliu-
hringar að reyna að þrýsta verð-
inu niður um 5%. (N. Obs. 24/1)
Það er þvi svo undarlegt að ein-
mitt kreppan i hagkerfi vesturs-
ins auðveldar að reka fleyg i
OPEC og hamla gegn stefnu þess.
Vitað er að ýmsir vestrænir
hagsmunir kröfðust hækkunar
oliu og hefur það verið reifað hér i
Þjóöviljanum (10. febrúar 1974:
Sannleikurinn um oliukreppuna:
Oliuhringarnir bjuggu hana til úr
arabiskum efnivið. Þar var einn-
ig millifyrirsögnin „Oliukrepp-
an” mesti búhnykkur Bandarikj-
anna siðan heimsstyrjöldin leið).
En vitanlega voru aðrir auð-
valdshagsmunir á móti oliuhækk-
un.
Kissinger hefur um skeið verið
að þreifa fyrir sér um samstöðu
neyslulanda gegn framleiðslu-
löndum, þ.e. heimsauðvaldið
gegn OPEC. Snemma i sl. mánuði
var viðruð áætlun hans um lág-
marksverð á jarðoliu, og er talað
um að hann vilji hafa það i 6—7
dollurum tunnuna, en ef það væri
sett neðar mundi ekki lengur
borga sig að nýta norðursjávar-
oliuna. EBE er vitanlega klofið i
málinu. En bandarikjastjórn er i
mun að gera hina miklu fjárfest-
ingu oliuhringa og annarra aðila i
orkumálum heimafyrir arðbæra,
en hún er talin verða 500—1000
miljarðar dollarar til ársins 1985.
Oliuverð á Svipuðu stigi ogþað
var 1972 mundi kollsteypa áform-
um um nýtingu annarra orku-
gjafa. (Ýmsar heimildir: N. Obs.
10/2 og 24/2, Econ 8/2).
Eftilvill væri hagsmunum
Bandarikjanna best borgið með
Greiðslujöfnuður 1974
Vísitölur olíutekna,
gulls og vöruverðs
1960 meðaltal=100
Olía,
tekjur framleiðslulands
á tunnu
Visitala
dollaravöruverðs — EC.
Vlsitala
iðnaðarvöru-
útflutnings — SÞ. ■
Súluritið sýnir I miljörðum dollara greiðslujöfnuð 6
forysturikja auðvaldshcimsins gagnvart útlöndum, en
hann var mjög óhagstæður hjá Bretlandi, Itallu og
Frakklandi, hjá Japan og Bandarikjunum var hann I
heild óhagstæður þar eð hallinn á olluviðskiptunum
gerðimeira en jafna upp hagnaðinn af öðrum viöskipt-
um, en þetta var öfugt I Vestur-Þýskalandi. Iieimild:
Economist. — Samkvæmt Le Monde var greiðslujöfn-
uður allra þessara landa nema Bandarikjanna hag-
stæður 1972, allt upp I 6,6 mrð. hjá japönum, en Banda-
rikin stóöu I minus 8.4. Þau voru koinin meö hálfan
miljarð yfir 1973, en vestur-þjóðverjar voru komnir
með 3,5 mrð. $ hagstæðari jöfnuð eða upp i 4,6. Frakk-
land var 1972 rétt fyrir neðan núll og ltalla og Bretland
með 2-3 mrð. I minus. Þróunin frá 1973 til 1974 verður
að miklu leyti rakin til olluverðhækkana, en umskiptin
komu frá 1972 til 1973 og I þeim á ollan engan hlut þar
eð verðið hélst svipað.
1969 1970 1971 1972 1973 1974
—i—i—I—i—I—I—I—i—I I I i i I I i i i I i i '
Linuritiö er úr Economist rétt áður en tilkynnt var
um hækkun gulls I seölabönkum Vesturlanda. OIiu-
tekjur framleiðsiulanda á hverja einingu jarðoliu
héldust litt breyttar allan áratuginn 1960-70 og voru
komnar nokkuð undir aðrar visitölur. Oliutckjurnar
hækkuðu nokkuð á 3ja ára bili fram til 1973 en þá
kom stökkið. Hins vegar voru aörar verðvisitölur
farnar aö hækka Iskyggilega mikið 1972 og 1973 áður
en hægt var að kenna oliunni um. Efri verövisitalan
(„dollaravöruverð”) er reiknuð út hjá vikuritinu
Economist, en sú neðri (iönaöarvöruútflutningur)
er reiknuð á vegum Sameinuðu þjóðanna.
beinni hernaðarihlutun á oliu-
svæöunum i Austurlöndum nær.
Einna fyrstur til að spá slikri inn-
rás i alvöru var hinn frægi banda-
riski dálkahöfundur Joseph Alsop
i nóvember sl. Komnir eru fram
áróðursmenn vestra fyrir þennan
málstað, t.d. Robert W'. Tucker
prófessor i alþjóðatengslum
(svipað og Kissinger var) við
John-Hopkins-háskóla. Bent er á
að óliklegt væri að sovétmenn
gerðu gagninnrás — þeir gerðu
það ekki i Vietnam þótt þar ætti i
hlut riki undir stjórn „bræðra-
flokks” — og svo sýnir innrásin i
Tékkóslóvakiu 1968 að risaveldin
viðurkenna hernaðarlegar
neyðarráðstafanir hvers annars.
( Spiegel 13/1).
Þótt mikið sé býsnast yfir oliu-
gróða araba og annarra „illa inn-
rættra” fátæklinga, fer fáum sög-
um af afkomu oliuhringanna. Þó
er vitað að gróði Exxons, hins
stærsta af öllum stórum, var á sl.
ári þriðjungi meiri en metárið
1973eða 3,1 miljarður af 45,8 mrð.
veltu. Einnig var aukinn gróði hjá
Shell og Texaco. (Spiegel 27/1).
Schwartz-skýrslan hefur vakið
hneyksli og reiði i Frakklandi.
Þingnefnd undir forystu gaullista
fór ofani efnahag oliufélaganna
þar i landi og fletti ofanaf villandi
upplýsingagjöf þeirra um kostn-
aðarverð oliu, — oliufélögin
græddu á ólögíegum viðskipta-
háttum og kæmu sér þannig und-
an þvi að greiða nokkra skatta.
Auk franskra félaga er þarna um
að ræða dótturfyrirtæki hinna
heimsþekktu hringa Shell, BP,
Exxon (þ.e. ESSO) og Mobil. I
þessu sambandi andvarpar
Economist: „Oliufélögin skaða
málstað sinn með óhóflegu
laumuspili”. (Ec.8/2).
Enginn vinstri maður á vestur-
löndum mundi villast á hagsmun-
um sinum og hagsmunum oliu-
hringanna: þar er við auðvaldið
að kljást eins og það er svartast.
En hvað um OPEC-löndin og al-
þýöu vesturlanda? Egypski hag-
fræöingurinn Samir Amin, ný-
kominn af „ráöstefnu 3ja heims-
ins i Karachi, veitir svarið:
„Sigur OPEC er jafnframt sig-
ur 3ja heimsins, Iandanna sem
stynja undir byrðum núverandi
kerfis. Við skulum vona að það
takist að hækka hráefni almennt.
Við viljum að oliulönd araba leggi
50% af oliutekjum sinum til at-
vinnuþróunar i arabiska heimin-
um, ekki til bilaframleiðslu held-
ur t.d. til búnaðarþróunar sem
viða er mjög brýn. Við teljum að
verkalýður Evrópu hafi sameig-
inlega hagsniuni með okkur i 3ja
heiminum og skilji það, enda eru
báðir aðilar arðrændir af sama
auðvaldinu”. ( N.Obs. 17/2).
Samantekt hj—

Olíuframleiöslulöndin berjast
við sama auövaldið og
verkalýöur vesturlanda
Bandaríkjastjórn beitir sér fyrir Olíuverðið má ekki lækka ofaní
efnahagsaðgerðum gegn OPEC gamla farið því þá verður
— og kreppan hjálpar til! tap á nýtingu nýrra orkulinda
OPEC-löndin — fátæk sem þau eru Innrás olíudollara á
— eru að verða mesti vesturlöndum! — innrás
styrktaraðili vanþróaðra landa bandaríkjahers í arabalöndin?