Þjóðviljinn - 27.09.1975, Blaðsíða 4

4 St-OA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 27. september 1975
PJOÐVIIIINN
MÁLGAGN SÖSlALISMA
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS
tJtgefandi: (Jtgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Sfmi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaðaprent h.f.
ÞEIR GÁFU ÞAÐ SEM EKKI VAR TIL
Það var upplýst hér i Þjóðviljanum i
gær, að samkvæmt skattaskrá hafi verk-
takafyrirtækið Ármannsfell haft 365.000,-
krónur i skattskyldar tekjur á siðastliðnu
ári.
Jafnframt er það nú opinberlega viður-
kennt að fyrirtæki þetta hafi gefið Sjálf-
stæðisflokknum nær þrefalt hærri upphæð
en nemur öllum tekjunum, eða eina miljón
króna.
Við skulum að þessu sinni láta liggja
milli hluta, hvort hægri höndin á Albert
Guðmundssyni, sú sem útdeildi lóðinni
hafi verið i nokkru simasambandi við
vinstri hönd sama manns, — þá hönd sem
tók við miljóninni. í þvi sambandi geta
sanntrúaðir flokksmenn i Sjálfstæðis-
flokknum vissulega horft bláeygir um sali
hallar sinnar og gleymt snörunum sem
Þorsteinn Thorarensen sá þar i hverju
horni, — minnugir þess að Morgunblaðið
upplýsti einmitt nýlega um dæmi slikra
samgönguörðugleika innan mannslikam-
ans, — þegar skáldið Matthias Jóhannes-
sen neitaði að eiga viðtal við Morgun-
blaðsritstjórann með sama nafni?
Og þvi skyldu þeir ekki vera likir i þessu
eins og fleiru, — þeir Albert og Matthias?
En hér er annað i efni.
Hugsum okkur að einstaklingur hafi
haft krónur 365.000,- i skattskyldar tekjur
á siðasta ári. Setjum svo að sá hinn sami
einstaklingur gefi siðan um það opinbera
yfirlýsingu að hann hafi gefið Sjálfstæðis-
flokknum eða Vottum Jehóva þrisvar
sinnum hærri upphæð en nam öllum tekj-
unum án þess að rýra eignir sinar.
Skyldi skattrannsóknadeildin ekki hafa
neitt við slikan mann að tala?
Jú, flestum kynni að virðast svo. Og
auðvitað gildir alveg nákvæmlega hið
sama um fyrirtæki og einstakling i þess-
um efnum. Þegar eitt fyrirtæki, sem virð-
ir lög, fer að skipta arðinum af sinum
rekstri, hvort heldur sem er milli eigend-
anna eða til góðgerðarstarfsemi,— þá
geta forráðamenn þess ekki deilt út meiru
en arðinum nemur, ekki gert 365 þúsund
að miljón með þvi að veifa hendi.
Þjóðviljinn ber þvi fram þá afdráttar-
lausu kröfu, að i ljósi þess, sem hér hefur
verið rakið verði öll fjármál verktaka-
fyrirtækisins Ármannsfells þegar i stað
tekin til rækilegrar könnunar af réttum
yfirvöldum og öllum gögnum fyrirtækis-
ins komið í hendur skattrannsókna-
deildarinnar strax i dag.
Það er krafa Þjóðviljans að slik rann-
sókn fari fram þegar i stað og að hún taki
styttri tíma, en það óhjákvæmilega hlýtur
að taka sakadómara, að komast að niður-
stöðu um svo flókið vandamál sem það,
hvort hægri hendur þeirra Alberts
Guðmundssonar og Birgis borgarstjóra
viti hvað þær vinstri gera.
k.
ÞAÐ ER HÆGT AÐ HINDRA ÁFORMIN UM SAMNINGA
Á sama tima og ráðherrarnir i islensku
rikisstjórninni þegja þunnu hljóði, þegar
þeir eru krafðir sagna um það, hvort þeir
hyggist semja við útlendinga um áfram-
haldandi veiðar innan 50 milna markanna,
— þá streyma til rikisstjórnarinnar sam-
þykktir frá fjölmörgum aðilum, þar sem
andmælt er öllu undanhaldi i landhelgis-
baráttu okkar.
1 fyrradag barst t.d. i stjórnarráðið
skeyti undirritað af hverjum einasta skip-
stjóra á Austfjarðatogurunum, þar sem
skorað er á stjórnvöld að ljá ekki máls á
neinum undanþágusamningum við út-
lendinga innan 200 sjómilna fiskveiðilög-
sögunnar eftir gildistöku hennar nú i
haust.
Ekki þarf að efa, að það er einmitt is-
lenska sjómannastéttin, sem hefur meiri
möguleika en nokkur annar hópur manna
til að stöðva samningsgerð af hálfu hug-
deigra ráðherra i rikisstjórninni. Nógu
kröftug og eindregin almenn mótmæli
gegn undanhaldssamningum frá islensk-
um sjómönnum eru vissulega liklegri en
flest annað til að knýja ráðherrana til að
ganga uppréttir á fund vina sinna i NATO,
þegar rætt er um landhelgismálið.
Það er þvi full ástæða til að fagna þeirri
afdráttarlausu og einörðu afstöðu, sem
fram kemur hjá togaraskipstjórunum fyr-
ir austan.
Þar eins og viða annars staðar hefur
ekki verið spurt um hlifð við þennan
stjórnmálaflokkinn eða hinn, heldur okkar
stóra landhelgismál borið fram af fullri
djörfung af mönnum úr öllum flokkum.
—k.
«« •«■•»(«■>» Ul. klril i oplnbrrua Hll .»BÍ lulmlr u.
IU Iruu.f,II. ».(., K. •••pykkl »r ( borc.rrísi klMl tt.l.a. Borgurll
0«ln«u. rlk.Ukr• toor«.rr4«—.n... .8 rkkl .unl .1.1 WÍ.Ma »•'(.
u. nklpun nv(iU.rl»n.r. k.8 «r pví «»k okk.r ft«.l o* v.r.korg.rlulllrúa
SJ<l(»t«OI,nokk»ln., III yS.r kr. n»k»íknarl, .8 pir Iril8 t.kudú.1
■eykj.vfkur »8 k.nn*, hvort ».knu.l .llorll h.11 <11 Ur »1.8 I ..M.ndl
via frMMgrelnd. IM.rúihluiun. Tekl« «kal fra. •« nukkrlr lulltríam.
eru (j.rvvrandl.
A saksóknari
að sálgreina
Albert?
Borgarstjórnarflokkur Sjálf-
stæbisflokksins hefur nú farið
þess á leit við saksóknara að
rannsaka Ármannsfells-
hneykslið, og segjast fulltrúarn-
ir ekki hafa neitt að fela.
Það er ekki nema eðlilegt, þvi
að hneykslið hefur þegar verið
viðurkennt. Miljónin var greidd,
og sannað er að Albert Guð-
mundsson hafði forgöngu um að
útvega lóðina frægu. Jafnframt
hefur borgarstjóri viðurkennt
að tengsl hans við Ármannsfell
hafa verið náin, þótt hann hafi
sem borgarstjóri selt hlutabréf
sin og hætt lögfræðistörfum fyr-
ir fyrirtækið.
Þarf nánari vitna við — er
þörf á meiri sönnunum? Þeir'
sem fylgdust með Watergate-
málaferlunum i Bandarikjunum
vita ofurvel, að þegar saman fór
að greiddar höfðu verið stórar
fjárhæðir i kosningasjóð Nixons
og forystumenn repúblikana og
sjóðsins höfðu forgöngu um að
gefanda var veitt óeðlileg fyrir-
greiðsla, þótti það næg sönnun
fyrir spillingu og misferli.
Að mati sjálfstæðismanna i
borgarstjóm er hinsvegar talið
fullkomlega mögulegt að
borgarráðsmaðurinn Albert
Guðmundsson sé gjörsamlega
óháður þvi sem formaður hús-
byggingarnefndar flokksins, Al-
bert Guðmundsson, gerir. Um
leið heldur Birgir borgarstjóri
þvi fram, að honum sem einum
helsta forystumanni Sjálf-
stæðisflokksins sé gjörsamlega
ókunnugt um hvernig flokkur-
inn aflar fjár til starfsemi
sinnar.
Það sem borgarstjórnarflokk-
ur Sjálfstæðismanna er að fara
fram á við saksóknara er þvi
nánast það að hann taki að sér
aö sálgreina Albert Guðmunds-
son. Hann hefur til þessa ekki
verið talinn kleifhugi, en það
verður fróðlegt að vita, hvort
saksóknari kemst að þeirri
niöurstöðu að Albert geti verið
tveir menn, sem ekki vita hvor
af öðrum.
Þeir vissu hvert
átti að leita
Kristján Benediktsson,
borgarráðsmaður" Framsóknar-
flokksins, heldur þvi fram i
Timanum i gær, að greinargerð
borgarstjóra hafi verið ein sam-
felld staðfesting á þvi sem hald-
ið hefur verið fram opinberlega
um Ármannsfellsmálið.
Eitt af þvi sem skýrsla stað-
festir er sérstaklega athyglis-
vert: 1 ljós kemur að Armanns-
fellsmenn ræddu á Utmánuðum I
tvigang að minnsta kosti við
borgarstjóra um möguleika á
lóð undir háhýsi. Borgarstjóri
taldi enga möguleika á þvi, en
árangurinn af þessum viðræð-
um varð sá að Armannsfells-
mönnum var bent á lóðina milli
Hæðargarðs og Grensásvegar
og sagt að þar ætti að skipu-
leggja lága byggð. Þeir gefa I
húsbygginguna og láta svo arki-
tekt sinn skipuleggja lága byggð
á umræddu svæði og þessu næst
snUa þeir sér til Alberts, en ekki
borgarstjóra. Og Albert tekur
að sér að tala við Birgi og Aðal-
stein Richter, og þar með er
málið I höfn.
Hversvegna snéru Ármanns-
fellsmenn sér til Alberts en ekki
borgarstjóra ? Svarið liggur i
augum uppi.
Eiður
borgarstjórans:
„Hvorki ég
eiginkona min,
Þegar borgarstjórinn i
Reykjavik birtist á sjónvarps-
skerminum I fyrrakvöld til að
bera þar fram játningar sinar i [
Ármannsfellsmálinu, reyndi
hann að sverja af sér öll per-
sónuleg tengsl við hið fræga
verktakafyrirtæki.
Borgarstjórinn komst að visu
ekki hjá þvi að játa, að hann
hafi verið einn eigenda og lög-
fræðingur fyrirtækisins þar til
fyrír örfáum árum, en nú væri
slikt liðin tið, sagði Birgir ísleif-
ur.
Og hann sór með þessum orð-
um:
„Hvorki ég, eiginkona min, né
nokkur á minum vegum á nokk-
urn hlut i félaginu.”
En hvað skyldi nú hafa orðið
um hlutabréf borgarstjórans?
Eitt er vist. — 1 hópi hinna 7
eigenda Ármannsfells er maður
að nafni Benedikt Jónsson, eins
og fram hefur komið i blaða-
fregnum að undanförnu, — og
þegar betur er að gáð kemur i
ljós að umræddur Benedikt er
hvort tveggja i senn náfrændi
borgarstjórans — þeir eru syst-
kinabörn — og mágur Armanns
ö. Ármannssonar, fram-
kvæmdastjóra Armannsfells.
Svona eru nú þræðirnir ein-
faldir, þegar þokunni léttir, —
og þvi ekki nema von, að það
kæmi svolitið hik á borgarstjór-
ann, þegar hann sór eiðinn i
sjónvarpinu: „Hvorki ég eigin-
kona min, né......”
Og sjálfsagt eru þeir Albert
Guðmundsson og Davið Odds-
son, borgarfulltrúar Sjálf-
stæðisflokksins innilega sam-
mála um það, að prýðilega fari
um hlutabréf borgarstjórans i
skrifborðsskúffunni hjá frænda
hans og félaga.
Hitt kynni mörgum að þykja
öllu dularfyllra, að fyrir
skömmu siðan var „ármaður-
inn” . Benedikt Jónsson, auk
annarra starfa, framkvæmda-
stjóri dagblaðs i Reykjavik,
sem heitir Alþýðublaðið. Fróð-
legt væri að heyra t.d. frá rit-
stjóra Alþýðublaðsins, hvernig
maðurinn fór að þvi að galdra
fram peninga á þeim vettvangi.
Svo sem menn muna var mik-
ið rætt um græna byltingu fyrir
borgarstjórnarkosningarnar i
Reykjavik i fyrra. Það var
borgarstjórinn i Reykjavik,
Birgir ísleifur Gunnarsson, sem
þá flutti boðskap hinnar grænu
byltingar af mestum ákafa.
Einn grænu blettanna, sem
áttu að prýða borgina var lóðin
fræga við Grensásveg, sem nú
er i höndum Armannsfells.
Sumir voru áður að velta þvi
fyrir sér, hvað borgarstjórinn i
Reykjavik ætlaði sér að gera
með alla þessa grænu bletti,
sem prýddu Bláu bókina i fyrra.
Nú er komið i ljós, að auðvitað
hefur tilgangur hins ærukæra
borgarstjóra verið sá að gróður-
setja á þeim ættartré.
k.