Þjóðviljinn - 04.04.1976, Blaðsíða 21

Sunnudagur 4. aprd 1976. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 21
Sköpun
vatnanna
UPPHAF KRANAVANPAMALSINS
INNIIÖF — það þarf ennþá að taka utan af öllum
þessum pökkum af sjó....
ÁTTRÆÐ Á
MORGUN
Attræð er mánudaginn 5. april
Júliana Einarsdóttir húsfreyja i
Fremri-Langey á Breiðafirði.
Hún er stödd i Reykjavik og tekui'
á móti gestum frá kl. 7.30 s.d. £i
afmælisdaginn i félagsheimil i
múrara að Freyjugötu 27.
Líkt eftir
bark-skipi
Péturs mikla
Þrjátiu unglingar i Leningrad
hafa smiðað þrimastrað barkskip
sem Neva heitir og sést hér á
myndinni. Það er átján metrar á
lengd og fimm á breidd. Fyrir-
myndin er skip sem Pétur mikli
smiðaði sjálfur, að þvi er sagan
hermir. Unglingarnir eru sagðir
mjög hrifnir af þessari smið sinni
og hafa oft viðrað skipið á
Finnska flóanum. Þeir hafa haft
upp i kostnað með þvi að leigja
skipið sjónvarpsmönnum sem
voru að gera kvikmynd um sögu
rússneska flotans.
Ást á listum
í verki
ADOLF J. /C3Í|\
PETERSEN: W
VÍSNAMÁL °S(7í
VERTU NÚ RÓLEG,
VILBORG MÍN
Bréf hafa borist til Visnamála
sem ber að þakka og sjálfsagt er
að gera nokkurskil. Þessber þó
að geta að bréf sem eru ekki
undirrituð, er eftirleiðis ekki
hægt að taka til meðferðar, þvi
heimildir verða að vera fyrir
þessu sem öðru.
Meðal annarra fékk ég eitt
smábréf hjá ritstjóra Sunnu-
dags, öundirritað að visu, en
það er svo almenns eðlis að vel
erhægtaðbirta það. Þaðer svo-
hljóðandi:
„Viljið þið leyfa Adolf J.
Petersen að sjá þessa visu svo
hann geti borið hana saman við
þá sem hann lét prenta 7.
mars”.
Ofan gefur snjó á snjó
snjóa vefur flóa tó.
Tófa grefur móa mjó,
mjóan hefur skó á kló.
Jú, með mikilli ánægju skal
ég bera þær saman þessa visu
og visu Stefáns Ólafssonar er ég
birti 7. mars sl. Sú visa er i ljóð-
mælum Stefáns einsog þau voru
gefin út árið 1823 og i hvert sinn
siðan og siðast er Menningar-
sjóður gaf þau út 1948 og Andrés
Björnsson sá um þá útgáfu.
Ofanrituð visa sem ég á að
bera saman við visu Stefáns er
birt i ljóðmælum Hjálmars
Jónssonar i Bólu, er á blaðsiðu
418 i útgáfu ljoðmælanna er
Finnur Sigmundsson sá um 1965
og Isafold gaf út.
Það er augljóst að Hjálmar
hefur kunnað visu Stefáns og
leikið sér að þvi að setja i hana
miðrim, til litilla bóta. Þar með
tel ég samanburðinum lokið.
Menn hafa komið að máli við
mig út af visunni „Forlög koma
opin að”,og talið sig vita að hún
sé eftir Pál Vidalin, en svo er
ekki. Visan er i rimum af Per-
seus Jovissyni (4. v. i 16 r.) og
kveðin er af Guðmundi Andrés-
syni sem áður er getið.
Hér er bréf frá Guðrúnu
Hallgrimsdóttur með kærri
kveðju:
„Þegar umræður um fóstur-
eyðingarfrumvarpið stóðu sem
hæst fyrir um það bil tveimur
árum, laumaði Egill hagyrðing-
ur Jónasson eftirfarandi visum
að grannkonu sinni á Húsavik,
er þau hittust i fiskbúðinni, en
Vilborg Harðardóttir hafði
kvöldið áður komið fram i sjón-
varpi.”
Vertu nú rólcg, Vilborg mín
góða,
við erum fremstir menntaðra
þjóða.
Frjálsar ástir ci þarftu að
hræðast,
unglingarnir lesa og fræðast.
Bráðum verður engu að eyða,
ekkert fóstur til þess að
deyða.
V'ið rekum svo með reisn og
með stolti
reiðskóla i Geidingaholti.
Þeirgeta talað hraustlega þar
við Skjálfandaflóann, en:
Þrýtur orku þingeying,
þungum dróma sleginn,
gagnar litið getan ring
geltur öðru megin.
AJP.
Þegar fóstureyðingalögin
voru sanvþykkt kom þessi visa
fyrir eyru manna:
Eytt er fóstri, aftur nett
orðin frú með brima,
svo eðlið fær sér annan sprett
eftir viku tima.
AJP.
Meðal annarra bréfa hefur
borist bréf með sjö visum með
yfirskrift, „Um sjötiu ára reis-
um o.s.frv.” undir er skamm-
stöfun B.K. Visurnar get ég ekki
birt nema ég viti hver höfundur-
inn er.
Látum ekki lækka fiug,
liður ört á stundaglasið,
þvi skal lyfta hærra hug
og hefj’ann yfir dægurþrasið.
AJP.
Mætti góðviljans lýsir Snæ-
björn Jónsson með þessari visu :
Guil þó skorti góðan þegn,
góðu má hann valda,
jafnvel þvi, sem mannlegt megn
má ei endurgjalda.
Að brosa gegnum tárin, er
ekki á allra færi, en Torfi
Sveinsson á Sauðárkrók kann
lag á þvi:
Flest i leynum fellir mann,
fátt vill meinum hægja,
lifsins eina ánægjan
er að reyna að hlæja.
Eitthvað þessu likt hefur Páll
Vatnsdal á Akureyri hugsað:
Þar sem gleði er hafin hátt
<hugans myrkur vikur.
Við skulum hlæja, — hlæja dátt
hlæja uns yfir lýkur.
Þegar þjóðarhéilinn var orð-
inn eitthvað miður sin, þá kvað
Sigurður Z:
Það er veila veilanna
i voru fósturlandi
að nú er heili heilanna
i hörmulegu standi.
Gæfuveginum lýsir Páll
Vatnsdal:
Framtið björtust búin er
og blessun flestra manna
þeim sem hæst að hreykja sér
á herðum öreiganna.
Arðseminamáfinna á ýmsum
stöðum. Um það kveður Bjarni
M. Gíslason:
Þó löngum bæri litinn arð
leit að fögrum vonum,
á ég fagran aldingarð
i endurminningonum.
Um ellina kveður Bjarni:
Ellin horfir oft á það,
æskan framhjá sneiðir,
hlynnir þvi af alúð að
sem engann veginn greiðir.
Rannveig Guðnadóttir i
Keflavik kveður gamla bæinn
sinn fyrir norðan og saknar
hans:
Bráðum verður bærinn minn
byggðum öðrum mönnum.
hingað mun þó hugurinn
hvarfla lifs i önnum.
Sárabætur seint ég fæ,
saknaðs væta tárin,
þegar ég lit á þennan bæ,
þó að fjölgi árin.
Og um hringinn kveður hún:
Hann er brot af grænni grein,
gömul vinakynning,
þaö er bara aðeins ein
ofurlitil minning.
Ekki er Ragnhildur Lýðsdótt-
ir frá Brattholti i Biskupstung-
um bjartsýn á að ljóð sin lifi sig:
Læt ég ungu Ijóðin smá
létta þungum nauðum,
þau eru sungin eftir á
elds af tungum rauðum.
Enginn hefir af þvi not
undir svefn á kveldin,
þó ég yrki baugabrot
bara fyrir eldinn.