Þjóðviljinn - 09.04.1976, Blaðsíða 2

2 StÐA — ÞJÖÐVILJINN Föstudagur 9. april 1976.
Skrifiö
eða
hringið.
Sími: 17500
Börnin sem héldu hlutavcltuna i Æsufelli 2. Sitjandi eru Guftbjörg Erlendsdóttir og Kristjana Guftbergs-
dóttir, en að baki þeim standa Jóhann Kristinn Hjálmarsson, Ingimundur ólafsson, Stefán Þormar
Úlfarsson og Ólöf Sigurftardóttir.
Afhentu Blindrafélaginu
10,000 krónur að gjöf
1 fyrradag kom hópur barna
úr Breiðholti inn á ritstjórn
Þjóðviljans, og hafði meðferðis
nær 10.000 krónur, sem þau báðu
að afhentar yrðu Blindra-
félaginu.
Fjárins öfluðu þau með þvi að
halda hlutaveltu að Æsufelli 2.
Um 250 númer voru á hluta-
veltunni og auk þess voru
lukkupokar til sölu. Vinningana
fengu þau I búðum, og öfluðu
þeirra að öllu leyti sjálf. Voru
•* þar margir ágætir munir falir
fyrir 50 krónur.
Börnin sögðust hafa auglýst
hlutaveltuna i bakarii i ná-
grenninu og auk þess i lyftum i
blokkum. Þau hefðu óttast að
aðsóknin yrði ekki góð, en
reyndin hefði orðið sú að öll
númer voru seld upp á fyrsta
hálftimanum.
011 eru börnin i lOára bekk I
Fellaskóla.Nöfn þeirra fylgja
með myndinnihér að ofan.
Peningunum sem þau söfnuðu
hefur verið komið á framfæri og
færir Blindrafélagið þeim inni-
legar þakkirfyrir gjöfina. Þjóð-
viljinn vill ekki siður þakka
þeim framtakið sem er til fyrir-
myndar og þeim til sóma. -erl
1
^mnRGFniDnR
f mnRKRD VÐRR
MIOVIKUDAGUR 16. JANÍiAR 1974
Hvernig væri aft VLingar yrftu fyrstir til aft gefa sig fram sem sjálfboðaliða á VARÐskipin? Þaft er þó
ekki siftra framlag til landvarna en undirskriftasöfnun,eða hvaft?
Tilvera
í veði
Allir islendingar gera sér
grein fyrir þvi geysilega álagi,
sem á varðskipsmönnum hvilir.
Þvi finnst mér að þeir aðilar,
sem stjórna landhelgismálum
islendinga ættu að auglýsa eftir
sjálfboðaliðum til afleysinga á
varðskipunum i störf undir-
þjóðarinnar
manna. Gera þarf áhöfnum
varðskipanna kleift að njóta
hvildar frá störfum, sem öðrum
landsmönnum.
Ef auglýst væri eftir sjálf-
boðaliðum þýrfti Gæslan að
koma á námskeiöum fyrir þessa
menn. Ég vil hvetja unga raenn,
sem skrifuðu undir lista
„Varins-lands”, að sýna hug
sinn og gefa sig fram til sjálf-
boðaliðsstarfa.
Varðskipsmenn okkar eiga i
striði. Ég sigldi sjálfur i striði
og veit þvi af reynslu hvað þess-
ir menn búa við. Fyrir réttlæti
og sjálfstæði íslands er barist.
Tilvera þjóðar er i veði.
Markús B. Þorgeirsson
Hafnarfirfti
Hver ber ábyrgð
á þakskemmdunum
á Hafnarbúðum?
Maður hafði samband við
bæjarpóstinn og vildi fá að vita
hver bæri ábyrgð á þvi að þak
Hafnarbúða væri ónýtt, eða
a.m.k. mjög illa farið. Væri
þetta byggingargalli frá
arkitektsins hendi hlyti hann að
bera ábyrgð, en hverjir væru
ábyrgir ef þetta stafaði allt frá
slæmri meðferð á húsinu.
Maðurinn bað einnig um upp-
lýsingar um hvort þessi veila i
þakinu hefði verið þekkt þegar
ákveðið var að gera Hafnar-
búðir að legustað fyrir lang-
legusjúklinga, og hvort ráð
hefði verið fyrir henni gert
þegar kostnaður við endurbætur
á húsinu var ráðgerður.
Bæjarpósturinn mun standa
opinn öllum þeim sem kynnu að
vilja svara þessum spurningum
um þakskemmdir á Hafnar-
búðum. Vonandi senda þeir sem
skýringar geta gefið okkur linu.
Veðurfarið
stofnar geð-
heilsunni í voða
Norðlendingur skrifar:
Enn eru engar horfur á þvi að
vorið fari að koma hingað á
þetta guðsvolaða Suðvestur-
horn. Aldrei hefur mér þótt
skemmtilegt tiðarfarið hér á
veturna, en þessi vetur slær þó
öll met hvað veðurlag snertir.
Eg ætla ekki að fara að rekja
hér veðurfarið, það hafa allir
fundift, og nú hefur þessi bölvun
verið tekin saman á töflum
Veðurstofunnar.
Hvað eru það margir dagar,
sem hefur verið stillt veður i
vetur? Varla meira en 10
dagpartar þvi oftast hefur
skiptum a.m.k. þrisvar á sólar-
hring. Snjórinn sem hér var i
vetur var vissulega mikill á
sunnlenska visu, en ekki mikill
á landsmælikvarða, þvi að ef að
var gáð var hann nær allur á
götunum og rutt þaðan upp á
gangstéttirnar. Blikkbeljan skal
jú hafa algeran forgang næst á
eftir landhelgismálinu.
Ég hef engar úrbótatillögur I
þessu máli aðrar "ten þær að
leggja landshornið niður.
Kanavinina mætti senda til
Ameriku i sólina á Florida, en
aðrir gætu farið þangað sem
skárra er veðurfarið á íslandi.
t.d. norður eða austur. ( Þó ekki
i Austfjarðaþokuna ) Við skulum
vona að þurrkarnir og sólskins-
stundirnar þar gætu gert þá sem
nú eru hættir að lita glaðan dag
sökum fúlviðra að nýjum og
betri mönnum. Kannski það
myndi öðru hvoru læðast bros
yfir andlitið og jafnvel heyrast
hlátur. Veðurfarið hefur
ábyggilega meiri sálræn áhrif
en flesta grunar. Þvi var það i
meira lagi slæmt fyrir geðheilsu
þjóðarinnar að velja höfuö-
borginni stað þar sem hún nú
stendur. Haldi fólksflutningar
áfram hingað á suðvesturhornið
i jafnmiklum mæli og verið
hefur endar það með þvi aö
veðurfarið rekur alla lands-
menn i inn á geðdeildir. Það
er þvi vissara að hraða
byggingu þeirra eða snúa að
öðrum kosti þróuninni við.

Athugasemd
við frásögn
af sagu Viðeyjar
I Þjóðviljanum sunnudaginn
4. april 1976, er rakin að nokkru
saga Viðeyjar. Þar segir m.a.
aö litið hafi veriö um að vera I
Viðey siðan Miljónafélagiö leið
undir lok I byrjun þessarar
aldar. Þetta er ekki rétt.
Nokkrum árum eftir fyrri
heimsstyrjöldina hófst einn
merkasti kaflinn I atvinnusögu
Viðeyjar. Þá hófst þaðan
togaraútgerð á vegum Kára-
félagsins svonefnda, sem gerði
út tvo togara,Austra og Kára.
Þessi útgerð stóð um nokkurt
árabil, með miklum umsvifum i
saltfiskverkun i Viöey. Þá gekk
bátur fastar ferðir milli
Reykjavikur og eyjarinnar dag-
lega.
Vegna atvinnurekstrar Kára-
félagsins flutti á þeim árum
fjöldi fólks Ut i Viðey. Myndaðist
þá þorp á austurhluta eyjar-
innar,og var það uppi standandi
i byrjun siöari heimsstyrjcildar,
löngu eftir að Kárafélagið var
liðið undir lok. Timburhúsin á
austurhluta Viðeyjar voru rifin
og flutt til lands i siðasta striði
vegna þess að fólkið skorti at-
vinnu þar úti. Barnaskóli þorps-
ins var hins vegar steinsteypt
hús, og þvi ekki hægt að flytja
hann til lands, en siöasti eigandi
hans, sem ég veit um, var hið
þekkta skáld, Steinn Steinarr.
Þegar komið er inn i sögu Við-
eyjar á þessari öld, þá tel ég ó-
fært að sleppa þessum kafla úr
atvinnusögu eyjarinnar, sem á
ýmsan hátt er hinn merkasti.
Jóhann J. E. Kúld