Þjóðviljinn - 12.06.1976, Qupperneq 8

8 SÍÐA — WÓÐVILJINN Laugardagur 12. júnl 1976.
tris Eriksen (Ljósm.: eik)
Vinnufatagerð Islands
hf heitir stórt og voldugt
f yrirtæki inni í Þverholti í
Reykjavík. Eins og nafnið
bendir til er þar aðallega
framleiddur vinnufatn-
aður. Blaðamaður og Ijós-
myndari Þjóðviljans litu
þar inn rétt sem snöggvast
í vikunni og bar þar að
sem þrjár konur hamast
við að strauja. Þetta eru
þær Erla Króknes, Iris
Eriksen og Anna
Jóhannesdóttir. Við tökum
þær tali og spyrjum um
vinnuna.
Þær Erla og Iris verða fyrst
fyrir svörum og segja að þeim liki
ágætlega að vinna hér þó að
dálitið þreytandi sé að standa til
Litið inn í
Vinnu-
fata-
gerðina
Að
strauja
fyrir
Iðju-
taxta
lengdar við fráganginn. Þær eru
búnar að vinna hér i 3 ár báðar og
segjast stundum fara i að festa
smellur og tölur, séu jöfnum
höndum i þvi og við að strauja.
Ánna byrjaðí hins vegar aö vinna
hér i haust.
Vinnutiminn er frá 8 til korter
yfir 4 með 20 mlnútum i mat og
korter I kaífi. Þær vinna af sér
hluta matartimans og hætta fyrr
þess vegna.
Erla Króknes (Ljósm.: eik)
Þær stöllur eru I Iðju, félagi
verksmiðjufólks en segjast ekki
taka þátt I félagsstarfsemi þar og
frekar litið sé um samband milli
verkalýðsforustunnar og fólksins
yfirleitt. Það er helst I gegnum
trúnaðarmanninn, hana Sirrý
hérna uppi á 3ju hæð, segja þær.
Kaupið er skv. taxta, svona 50-
60 þús. og það er ekki hægt aö lifa
af þvl. Við látum karlana bæta
það upp, segja Erla og Iris, en
Anna er ólofuö og er lika aðeins á
byrjunarkaupi. Við spyrjum hana
hvernig gangi að lifa og hún segir
að endar nái saman en hún geti
ekki leyft sér neinn munað.
Meðan á viðtalinu stendur hafa
þessar þrjár Iðjukonur vart litið
upp úr starfi slnu en haldið áfram
að strauja og strauja og með þaö
kveöjum við.
—GFr
Dagsbrúnar-
stúlka við
bensín-
afgreiðslu
Rætt við Hafdísi Harðardóttur
Við bensínafgreiðslu
Esso við Ægissíðu sjáum
við unga og fallega stúlku í
skítugri úlpu að störfum.
Þetta vekur forvitni því að
yfirleitt eru karlmenn við
bensínafgreiðslu. Stúlkan
vill fúslega tala við okkur
Þjóðviljamenn. Hún heitir
Hafdfs Harðardóttir.
Við spyrjum hvort þaö sé ekki
fátitt að stúlkur afgreiöi bensin.
Hafdis heldur það en segist þó
vita um eina aðra I Hafnarfirði.
Hafdis byrjaði að vinna 1.
september I fyrra og fyrst var
hún litin hálfgeröu hornauga og
menn alltaf öðru hverju að spyrja
hvort hún væri nýbyrjuð eða þá
hvort hún væri bara sumarstúlka.
Hafdis segist kunna ágætlega
viö starfið. Unnin er vaktavinna,
ýmist frá 7.30 til 12.30 eða frá
12.30 til 21.15 og svo er unnin
önnur hver helgi. Við eigum að fá
fri einu sinni i viku en vinnum þá
lika, segir hún. Með þessu fæ ég
98þús. kr. á mánuði og finnst gott
en sennilega eru það ekki miklir
peningar fyrir þennan vinnu-
tima. En þetta er betra en að sitja
inni einhvers staöar fyrir miklu
minna kaup þó að vinnutfminn
væri styttri.
Við spyrjum hvort ekki sé
mikið að gera. Jú, það er alltaf
rúlleri og sjaldan næði til að tylla
Dagsbrúnarstúlkan Hafdis Haröardóttir að störfum. (Ljósm.: eik)
sér niður. Svo var ansi kalt I vetur
en þetta var líka slæmur vetur.
Hafdis er I Verkalýösfélaginu
Dagsbrún og borgar sitt gjald til
þess. Þar eru mjög fáar stúlkur
en hún vill eindregið vera I
Dagsbrún.
Fer ekki bensinstybban i þig?
spyrjum viö. Jú, það væri betra
ef menn geröu meira af þvi að
láta bllana ekki gangá meðan
verið er að fylla á. Það er ekkert
þægilegt i blankandi logni þegar
hægur reykur frá mörgum bilum
stigur upp.
Hér koma mikið fastir
viðskiptavinir, segir Hafdis að
lokum, og þeir eru farnir aö
þekkja mann og spjalla við mann
i hvert sinn sem þeir koma. Við
kveöjum þessa broshýru og
hressu stúlku og gefum I niður i
bæ.
—GFr