Þjóðviljinn - 12.10.1976, Qupperneq 4

4 SÍÐA — ÞJóÐVILJINN Þriöjudagur 12. október 1976
MOBVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Otgefandi: Otgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Kari Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann ,
Otbreiðslustjóri: Finnur Torfi Hjör-'
leifsson
Ritstjórn, afgreiðsia, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Sfmi 17500 (5 linur)
Prentun: Bláðaprent h.f.
ALÞINGI HÆKKI RAUNGILDI KAUPSINS NÚ ÞEGAR
Alþingi islendinga kom saman i gær.
Þetta er þriðja þingið frá stjórnarskiptum
i upphafi kjörtimabilsins og mikil um-
skipti hafa orðið til hins verra i þjóðfélagi
okkar, siðan núverandi rikisstjórn tók við.
Kjör láglaunafólks eru nú lakari en þau
hafa verið i fjöldamörg ár, enda þótt
þjóðartekjur okkar islendinga verði á
þessu ári greinilega með allra hæsta móti.
Þá kröfu ber hiklaust að gera til
Alþingis, að þar verði þegar i upphafi
þings gerðar ráðstafanir til að hækka
verulega kaupmátt launa alls lágtekju-
fólks á íslandi, þó ekki væri nema til
samræmis við stórbætt viðskiptakjör
þjóðabús okkar út á við.
Það er Alþingi og sú rikisstjórn, sem
meirihluti Alingis ber ábyrgð á, sem
staðið hafa fyrir taumlausri kjara-
skerðingu á undanförnum tveimur til
þremur árum, með margvislegum póli-
tiskum ráðstöfunum. Þessar ráðstafanir
hafa verið afsakaðar með versnandi
viðskiptakjörum. Nú er sú tylliástæða að
engu orðin, þvi að i ár hafa viðskiptakjörin
batnað stórkostlega og allar ytri aðstæður
þjóðarbúsins verið með allra hagstæðasta
móti.
Verkafólk, og annað lágtekjufólk á
íslandi hlýtur þvi að krefjast réttar sins
með fullum þunga, og beina kröfunum um
úrbætur i kjaramálunum til Alþingis og
stjórnvalda. Það eru pólitiskar ráðstaf-
anir, sem fyrst og fremst kalla að i kjara-
málum, þvi að kjarasamningar verka-
lýðsfélaganna eru illi heilli bundnir langt
fram á næsta ár.
Alþingi ber strax á næstu dögum að
samþykkja annað tveggja, lög um beinar
kauphækkanir alls láglaunafólks á
Islandi, hækkanir, sem jafnframt verði
tryggt, að ekki fari út i verðlagið, —
ellegar þá ráðstafanir til að lækka fram-
færslukostnaðinn svo um muni, og ná
þannig fram hækkuðum kaupmætti.
Það er Alþingi, og sú rikisstjórn, sem
meirihluti þess ber ábyrgð á, sem hafa
staðið fyrir kaupráninu og þess vegna ber
að krefjast þess, að sömu aðilar skili ráns-
fengnum til baka, nú þegar griman er
fallin, — sú, sem borin var meðan ránið
var framkvæmt.
Eitt meginverkefni Alþingis á næstu
vikum og mánuðum verður afgreiðsla
fjárlaga. Það sem fyrst og fremst hefur
auðkennt f járlagasmiðina þau tvö ár, sem
núverandi rikisstjórn hefur farið með völd
er annars vegar stóraukin rekstrarútgjöld
rikisins og rikisstofnana og hins vegar
gifurlegur niðurskurður verklegra fram
kvæmda.
Þannig hækkuðu t.d. vaxtagreiðslur á A
og B hluta fjárlaga um nær 300 miljónir
króna fyrstu tvö valdaár núverandi rikis-
stjórnar, eða um yfir 170%. Sú vaxta-
hækkun ein nemur hærri upphæð en allt
SAMANLAGT framlag rikissjóðs á þessu
ári samkvæmt fjárlögum til almennra
hafnargerða, til grunnskólabygginga, til
framkvæmda i flugvallargerð og til
byggingar sjúkrahúsa úti um land, heilsu-
gæslustöðva, læknamiðstöðva og lækna-
bústaða.
Á þessum tveimur valdaárum Sjálf-
stæðisflokksins og Framsóknarflokksins
hafa hins vegar t.d. fjárveitingar til vega-
mála verið skornar niður um 40% og á
fjárlögum þessa árs vantaði heilar átta
hundruð miljónir i fjárveitingu til hafn-
anna, svo staðið væri við þau drög að
fjögra ára áætlun um framkvæmdir i
hafnamálum, sem rikisstjórnin flaggaði
eitt sinn með sem rós i hnappagati sínu.
Og nú kemur þriðja fjárlaga-
frumvarpið. Það sjáum við næstu daga.
k.
STARFSMENN ERU LÁGTEKJUMENN
FLESTIR OPINBERIR
Þing Bandalags starfsmanna rikis og
bæja stendur nú yfir i Reykjavik. Að
undanförnu hefur meiri ólgu orðið vart
vegna launamála i röðum opinberra
starfsmanna en nokkru sinni fyrr. Er það
mjög að vonum, þvi að fáir eða engir þjóð-
félagsþegnar hafa verið jafn grátt leiknir,
hvað launamál varðar, af núverandi rikis-
stjórn og einmitt opinberir starfsmenn.
Fyrir nokkrum vikum var sýnt fram á
það hér i Þjóðviljanum, svo ekki verður
um villst, að á timabilinu frá mars 1974 til
ágúst 1976 hafði t.d. kaup barnakennara
aðeins hækkað um 49% á sama tima og
framfærslukostnaður i landinu hafði
hækkað samkvæmt opinberri visitölu um
hvorki meira né minna en 150%. Innan við
þriðjungur af verðhækkununum hafði
fengist bættur i launum, allt hitt var bein
kjaraskerðing, sem er þá 40%. Þetta sam-
svarar þvi, að kaup hefði verið lækkað
þannig að fyrir hverjar 1000 krónur áður
fengju menn nú aðeins krónur 600,-, en
verðlag hefði staðið i stað. — Slikt er ekki
mönnum bjóðandi, og fer þvi þó áreiðan-
lega fjarri, að barnakennarar séu eitt-
hvert einsdæmi i þessum efnum i hópi
opinberra starfsmanna. Það er ástæða til
að minna rækilega á, að opinberir starfs-
menn á íslandi eru nú flestir lágtekju-
menn, sem eiga fulla stéttarlega sam-
stöðu með verkafólki innan Alþýðusam-
bands íslands.
Samvinna þessara tveggja stóru
heildarsamtaka launafólks á íslandi þarf
að fara vaxandi á komandi árum, og þau
sameiginlega að tryggja framgang brýn-
ustu hagsmunamála almennra launa-
manna hvað lifskjör i viðtækri merkingu
varðar. 1 þeirri baráttu sem framundan er
má það sist gleymast að mestu máli
skiptir hið pólitiska vald.
Þjóðviljinn óskar þingi BSRB farsældar
i störfum.
k.
Valdníðsla
Viö klippum og skerum fyrst
úr Dagblaöinu á laugardag. Þar
er fjallaö um aö heilbrigöisráö-
herra hafi þrivegis hunsaö álit
sérfræöinga viö veitingar lyf-
söluleyfa.
Þrjú lyfsöluleyfi voru auglýst.
Á Egilsstöðum voru umsækj-
endur 5. Sérfræöingar mæltu
meö þremur umsækjendum i á-
kveöinni röö. Ráöherra veitti
þeim sem var númer 2. Sá sem
sérfræðingarnir settu númer
eitt á Egilsstööum sótti enn um
embættið á Noröfirði. Þar var
hann enn settur / i efsta sæti, en
ráðherra veitti þeim sem var
númer 2. Viö veitingu lyfsala-
leyfis i Ingólfs apóteki rööuðu
sérfræöingar enn og enn veitti
ráöherra þeim sem sérfrasöing-
ar settu i annaö sætiö!
„Er þetta enn eitt dæmiö um
valdniöslu ráöherra I embættis-
veitingum. Lögin fela honum
embættisveitingarnar, en þau
mæla lika fyrir aö áöur skuli á-
lits ....sérfræöinga leitað. En á-
lit sérfræöinganna mun ekki
hafa hentaö ráöherrunum i öll-
um tilfellum.”
Jaðra við
siðleysi
Þannig komst Dagblaðiö aö
oröi á laugardag.
Um helgina hafa staöið yfir
prestskosningar i tveimur
prestaköllum i Reykjavlk. Mik-
iöhefur gengið á i kosningabar-
áttu frambjóðendanna. Einn
þeirra, séra Hannes Guömunds-
son i Fellsmúla, segir „prests-
kosningar hafa jaöraö við siö-
leysi” og þess vegna opnaði
hann enga kosningaskrifstofu
eins og aörir frambjóðendur.
Hann ávarpaöi sóknarbörn sin
tilvonandi á þessa leiö i Morg-
unblaöinu á laugardag:
„Samtið min. Þú rangsnúna
og hórsama kynsióö, sem
drekkur frá þér ráö og rænu,
beitir lygum og svikum I viö-
skiptum viö náungann, myröir
meöbróöur þinn.”
Fróölegt veröur aö sjá hversu
„sdknarbörnin” taka þessum
skörulegu umvöndunum séra
Hannesar Guömundssonar.
Þjóðlifsmynd
annó 1978
Visir birtir um helgina viötal
viö rannsóknarlögreglumann,
sem lýsir meö þessum athyglis-
veröa hætti gjaldeyrissvindli i
landinu:
„Við reynum alltaf aö afla
vitneskju um hvernig menn afla
gjaldeyris til þess aö kaupa hass
erlendis, sagði Haukur Guö-
mundsson, rannsóknarlögreglu-
maöur i Keflavik i viötali við
VIsi.
Menn afla gjaldeyrisins meö
ýmsu moti, sagöi Haukur. Til
dæmis höfum við tekiö menn
sem eru með fulla tösku af
hundraö köllum á leiö út úr
landinu.
Þá kaupa menn gjaldeyri af
leigubilstjórum. Þaö viröist svo
sem þaö sé óhemjumikiö af
gjaldeyri I umferö á „svarta
markaðnum”.
Svo er þaö lika mjög vinsælt
aö selja fikniefni inn á Kefla-
vikurflugvöll. Bæöi geta menn
aflaö sér þannig gjaldeyris og
einnig telja þeir sig vera örugg-
ari.
Ég fullyröi aö miöaö viö þau
mál sem við höfum veriö með aö
meira sé selt af hassi inn á Völl
inn, en út af honum. Þess ber aö
gæta aö varnarliösmenn eiga
ekki auðvelt meö aö útvega sér
fikniefni.”
Þessi athyglisveröa þjóölifs-
mynd rannsóknarlögreglu-
mannsins leiöir meðal annars
hugann aö þeirri viötæku spill-
ingu sem fylgir herstööinni i
Keflavik — hvort sem menn
selja þangaö hass eða kaupa
þaöan. En þessi þjóölifsmynd
minnir einnig á aö til er I land-
inu flokkur sem kallar sig Sjálf-
stæöisflokk. Hann telur sig
helsta málsvara gegn öllu sem
heitir „svartur markaöur”. En
þegar hann situr i rikisstjórn
dafnar svartamarkaösbraskiö
sem aldrei fyrr.
Dregur Eykon
dilk á eftir sér?
Á undanförnum árum hefur
Eyjólfur Konráö Jónsson skrif-
að fjölmargar greinar, meðal
annars forystugreinar, i blaö
sitt Morgunblaöiö gegn lögbrot-
um. Hefur hann þar haft i hót-
unum um að setja menn I tukt-
hús ef þeir hafa til dæmis neitað
að viröa kúgunarlög gegn verk-
föllum eöa öðrum tegundum
kjarabaráttu launafólks. Til
dæmis hótaöi hann öllum starfs-
mönnum sjónvarpsins tugthús-
vist vegna setuverkfallsins sem
þeirefndu til á dögunum. Hefur
Morgunblaöiö þannig reynt aö
sveipa sig löghlýðniskápunni.
En nú hefur oröiö breyting á
þessu. Eyjólfur Konráö Jónsson
hótar að skera og skjóta hrúta
noröur i landi hvaö sem tautar
og raular, hvaö sem öllum
reglugeröum og lögum liður.
Hætt er viö aö þessi athyglis-
verða framganga Eyjólfs Kon-
ráös Jónssonar eigi eftir aö
„draga dilk á eftir sér” fyrir
Sjálfstæöisflokkinn. Þaö skipt-
ir óneitanlega frá þeim svip
viröuleikans sem Morgunblaöiö
hefur stundum reynt að setja
upp til þeirrar skotgleöi sem
birtist i hótunum Eyjólfs Kon-
ráðs viö skagfirska hrútinn.
Veröur fróölegt aö fylgjast meö
þvi hvort forustumenn Sjálf-
stæöisflokksins muni i framtiö-
inni beita andskota sina slikurn
hótunum, utan sláturhúsa.