Þjóðviljinn - 28.11.1976, Side 21

Sunnudagur 28. nóvember 1976 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 21
rfi**** Sköpun
dýranna
— Og hvaö bjóst þti eiginlega til áöur?
— Tré'
SAGA KOLKRABBANS
— Atta lappir? Ertu fullur eöa hvaö?
Kúbisminn kemur seinna, elskurnar minar.
Haldiö ykkur viö dýrafræöilegt raunsæi.
KALFUEINN
— Af hverju iæturöu hann vera úr holdi og blóöi?
Hann væri svo miklu sætari úr gulli.
í rósa-
garðinum
Til hvers var þetta þá
allt saman?
Verða drykkjuveislur bannaðar
hjá Sameinuðu þjóðunum?
Dagblaöiö
Orð i tima töluð
Konur hafa kynhvöt frá
náttúrunnar hendi
Dagblaöiö
Raunsæið lifi
Við gáfum okkur ansi miklar
forsendur, sagði Jónas. Ekki er
hægt að reikna Island suður til
miðbaugs.
Dagblaöið
Sælir eru hógværir
Sprenghlægileg ádeila i ætt við
Þórberg og Gröndal.
Kápukynning á bók eftir
Hilmar Jónsson
Hið islenska gildismat?
Það er meiri sekt fyrir að
sparka i hund en fyrir að
misþyrma lögregluþjóni
Visir
Steinsteypt hamingja
Hugleiðið það, háttvirtu herrar
á alþingi, að heill og hamingja
þjóðarinnar er mikið komin
undir steinsteyptu vegakerfi.
Dagblaöiö.
Hefðar uppi á jökultindi
Carter vill hitta fólk
Fyrirsögn i Dagblaöinu
Votergeit á
Vestfjörðum?
Þú segir i grein þinni aö kýrin
Skrauta hafi verið seld 29. júni.
Hið rétta var að hún var seld og
afhent 19. júni.
Frétt IDagbiaöinu.
Fram, fram,
aldrei að vikja
„Við verðum liklega að taka
höndum samanog læra að drekka
áfengi, bæði ungir og aldnir”,
sagði Gylfi Jónsson varðstjóri á
aðalstöð lögreglunnar....
Dagblaöiö
Hagnýt heilræði
Betra að stela bil i Reykjavik
en á Selfossi.
Fyrirsögn I Dagblaðinu
Breytingar á mataræði
Nú er lundinn borinn fram bæði
reyktur og soöinn. Fýllinn er ekki
lengur haföur á borðum og nú er
kvenfólkið orðið ómissandi.
Dagbiaöiö.
Allsherjar fóstureyðing-
ar?
Fyrirbyggja unglingavanda-
málið i fæðingu.
Dagblaöiö.
ADOLF J.
PETERSEN
VÍSNAMÁL
,Reisa öldur
------„sendi þér fáeinar stök-
ur. Minar stökur eru nú kannski
ekki mikil skáldverk, segir Ing-
þór Sigurbjörnsson i bréfi til
Visnamála, „aðeins gaspur hins
daglega lifs” En:
Vökustaura hróörarhátt
hef til nokkurs kveöiö,
viö þá ef aö vel þú mátt
vaka og létta geöið.
bætir svo við:
Stakan á sinn undramátt,
ólikt flcttar saman.
Oft mér ltefur efni smátt
aukiö stundargaman.
Stundarkæti og kynningar
að kvæöamanna lögunt,
tnargir ciga minningar
mætar frá þeim dögum.
Látra-Björg, (Björg Einars-
dóttir f. 1716) frá Látrum við
Eyjaf jörð, var mestan hluta ævi
förukona. Jón Benediktsson frá
Rauðuskriðum vildi láta Björgu
vinna eið að þvi að hún hætti að
flakka. Þá kvað Björg:
Beiöi ég þann er drýgir dáð
og devð á hörðum krossi leið
aö sneiöa þig af nægt og náð
ef neyðiröu mig að vinna eiö.
Sýslumaður vildi ekki taka
mark á þessu ákvæði, en krefja
Björgu um eiðinn, svo hún bætti
við:
Dóntarinn Jón þú dæniir ntig
dómurinn sá er skæður.
Dóntarinn sá ntun dæma þig
sem dómum öllunt ræöur.
Þar með hætti sýslumaður við
dóminn yfir Björgu.
Skúli Guðmundsson alþingis-
maður á Hvammstanga, var
eitt sinn á ferð um Suðurland, sá
hann þar mann teyma kú, en sá
hafði lagt hnakk á kúna, þá kvað
Skúli:
Það var skrýtiö sent ég sá
hjá sunnlendingunt núna
Þegar þeim liggur lifiö á
leggja þeir Itnakk á kúna.
Skrýtilegheitin eru til hjá fleir
um en sunnlendingum, hann var
vist húnvetningur sá Halldór
sem gaf nokkra fjárhæð til
kirkjubyggingarf Skálholti, það
var Þórhildur Sveinsdóttir frá
Hóli i Svartárdal sem vissi
ástæðuna fyrir þeirri gjafmildi:
Halldór nálgast háttamál
halla tekur degi,
gefur fyrir sinni sál
svo hún glatist eigi.
Svo bar við á Hvanneyri eitt
sinn, að rafmagnsbilun var i
virkjuninni svo myrkt og kalt
varð i skólanum en fólk reyndi
að halda á sér hita, um það kvað
einn skólapilturinn, Guðmundur
Sigurfinnsson að nafni:
i skólanum er skrambi kalt
skjálfa menn aö vonum.
Brennivinið búið allt
og barn i flestum konum.
Ókenndur Borgfirðingur fékk
sér hjásvæfu, en þegar hann
vaknaði morguninn eftir var
hún á bak og burt, hann týndi á
sig spjarirnar og raulaði:
Sveif cg inn I svefn meö kurt
sýndist enginn bagi.
En stúlkunni var stoliö burt
strax að næturlagi.
Ingþór Sigurbjörnsson, fann
einu sinni á götu lykil sem var
merktur Asta, hann kvaö:
Sumir vilja sitt á hvaö
sinu jafnan ota,
en þennan lykil Astu aö
ekki vil ég nota.
faldafjöld’
Ljós frá liðnum dögum, gæti
hún verið þessi visa eftir Agúst
Sigfússon:
Þó að sindur biturs böls
bera um tinda streymi.
íig frá lindunt ástar öls
unaðs myndir geymi.
Þorbjörg var ung og aðlað-
andi, biðlarnir lestuðu sig til
hennar en án árangurs, en svo
kom Nilli rangeygði að austan
og fór ekki erindisleysu, þá var
kveðið. (höf. ókunnur)
Margir höfðu miðað á
markiö það en geygað hjá,
en þegar Nilli skaut á ská
skotið hitti og Bogga iá.
Hér er ekki þörf á útskýringu,
(höf. ókunnur)
llugann gleður holdiö meira
ef huliö er,
svo andann gruni eitthvaö fleira
en augaö sér.
Á þingmannsreisu sinni fór
Arni Jónsson frá Múla um
Smjörvatnsheiði og lýsir
heiðinni þannig:
Én sá heiðar andskoti,
ekkert strá né kvikindi.
Enn hundrað miljón helviti
af hnullungum og stórgrýti.
Björg Halldórsdóttir frá Hóls-
húsum i Eyjafiröi f. 1779 kvað
um veðrið:
Þokan hnjúka þekur búk
þerrir mjúkur dvinar.
Er að rjúka úr honum fjúk
ofan á kjúkur minar
Barnabókarhöfundurinn
Hjörtur Gislason, kveður svo:
Oft við dróttar innstu vé,
eyði ég nóttu glaöur,
enda þótt ég ekki sé
eftirsótlur maður.
Kristján Sigurðsson á Brúsa-
stöðum i Vatnsdal segir:
Fjarri anta ástin grær
og að framans hætti,
leika saman ljós og blær
lifsins gaman þætti.
Þó skammdegið miðli skugg-
um sinum, er oft bjart undir
bláum himni. Jón Magnússon
segir:
Þó að haust um fjall og fjörð
fari skuggum sinunt,
enn er bjart um alla jörö
undir himni þinum.
En Jón veit að brugðið getur
til beggja átta.
llljóð á kvöldi vetrarvöld
vefa tjöld úr snævi.
Reisa öldur faldafjöld
frarn á köldum sævi.
Við Ljóðadisina kveður Jón:
Þótt mér styttist þreyttum
blund,
þú skalt hörpu taka.
aldrei sé ég eftir stund
einn nteö þér að vaka.
Skammdegið skartar rósum,
þó kaldar séu, Guðrún Ama-
dóttir frá Oddsstöðum kveður:
Rósir skarta rúöuni á
röðull bjartur sefur.
Dagsins hjarta hljóönar þá
húmiö svarta vefur.
Og hún biður veturnóttina:
Stari ég hljóö i rökkriö rótt
reika á sióöurn þinum.
Veittu góöa vetrarnótt
vængi ljóðum minum.