Þjóðviljinn - 04.11.1978, Síða 11

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 4. nóvember 1978
Laugardagur 4. nóvember 1978 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
Viðtal við Davíð
Davíðsson bónda
á Sellátrum um
verkalýðsbaráttuna
á Patreksfirði á
kreppuárunum
„Satt
að
segja
var ég
að
drepast
úr
hungrl
með
mitt
hyski”
Hæguren fastur fyrir/ er það fyrsta sem manni dettur
í hug þegar Davið Davíðsson bóndi á Sellátrum í Tálkna-
firði tekur til máls. Rökfesta og hugsun einkenna orð
hans. Davíðá sér langa sögu að baki í félagsstarfi. Hann
var lengi í hreppsnefnd á Patreksfirði og síðar á Tálkna-
Engin synd að vinna í 1
eða 2 tíma í viðbót
— Ert þú fæddur og uppalinn á
Patreksfiröi, Daviö?
— Ekki á Patreksfiröi, en i
Patreksfirðinum. Ég er fæddur
utan hjónabands I Kvígindisdal
og fór svo út i Kollsvik til fólksins,
sem ég ólst upp hjá, og var þar til
lOára aldurs. Svo var ég i Vestur-
botni þangaö til ég var 16 ára aö
ég fór til fööru mins á Patreks-
firöi og var hjá honum i 3 ár. bá
fór ég aftur i Rauöasands-
hreppinn, i Orlygshöfn og Hænu-
vik, og siöan á flæking út i
veröldina, til Reykjavikur, Vest-
mannaeyja og viöar, eins og
ungum mönnum hentaöi i þá tiö
og kannski enn.
— Hvenær settistu svo aö á
Patreksfiröi?
— Þaö var haustiö 1925. Ég var
þá búinn aö vera svolitiö til sjós
og réöi mig frá Reykjavik á
fyrsta togara Ólafs Jóhannes-
sonar, Leikni, sem kom heim
þetta haust. Þetta var einmitt
fyrsta áriö sem Vökulögin áttu aö
vera i fullu gildi,en þó vafasamt
aö segja um gildi þeirra aö svo
stöddu.
— Var misbrestur þar á?
— Já, þaö þótti engin synd aö
vinna i 1 eöa 2 tima i viðbót viö
þessa 18 tima sem maöur átti aö
vinna á sólarhring.
Þar féll sáðkorniö fyrst
— Nú var a.m.k. tvisvar búiö aö
gera misheppnaöar tilraunir til
aö stofna verkalýösfélag á
Patreksfiröi þegar hér var komiö
sögu. Attir þú sjálfur þátt i ioka-
tilrauninni sem tókst áriö 1928?
— Ég var þá búinn aö vera 3
ár á togaranum, en svo stóö á
þetta haust aö ég var i landi, þvi
aö þá þóttist ég vera oröinn svo
mikill maöur, var farinn aö geta
bætt net og fleira, aö ég vildi fá
meira kaup. Þá var lágmarks-
kaup á togurum 214 krónur á
mánuöi,en ég vildi hafa 240 krón-
ur eins og netamenn höföu.
— Þaö hefur veriö komin ein-
hver uppreisn i þig?
— Já, þaö gekk ekki saman,og
ég gat ekki fengiö plássiö. Jarö-
vegur aö stofnun verkaiýös-
félagsins mun þvi hafa passað
allvel inn I mina hugsun viö þess-
ar aöstæður og svo var hitt aö ég
haföi veriö nokkrum árum áöur I
Vestmannaeyjum og fengiö þar
gott uppeldi hjá Þorbirni i Kirju-
bæ. Þaö var min fyrsta snerting
viö þjóömálahreyfingu af þessu
tagi. Hann var jafnaöarmaöur
mjög til vinstri. Þar féll sáökorn-
iö fyrst svo aö þaö festi rætur.
„Svo var stór
hópur sem var
það hrœddur að
hann þorði ekki
að koma nálœgt
þessu ”
Lenti í fyrstu samninga-
nefndinni
— Hver átti mestan þátt i stofn-
un verkalýösfélagsins?
— Þaö mun hafa veriö Ragnar
Kristjánsson sýsluskrifari sem
átti mestan þátt i henni og hann
var i útvegun meö aÖ ná Halldóri
ólafssyni ritstjóra á Isafiröi til aö
hjálpa til viö stofnun félagsins.
Hann kom þaöan á vegum
Alþýöusambands Vestfjaröa. Ég
man aö ég var búinn aö eignast
bát, þvi aö mér þótti ekki mjög
tryggt aö þurfa að sækja alla at-
vinnu undir aöra og flutti Halldór
á honum frá Patreksfiröi og norö-
ur aö Sveinseyri aö lokinni stofn-
uninni.
— Var mikill hugur i mönnum?
— Þaö var mikill hugur I flest-
um, en þó stór hópur sem var
hræddur og þoröi ekki aö koma
nálægt þessu. Sumir gömlu
mennirnir voru búnir aö fá
reynsluna af þvi að stofna félög
ognokkrirþeirrakannskiátt þátt
i aö splundra þeim og séö aö þaö
var áfram hægt en viö sáum fyrir
þvi meö góöu og gömlu lagi.
— Hvernig?
— Ég lenti I fyrstu samninga-
nefndinni.og áöur en viö fórum á
fund ólafs Jóhannessonar kaup-
manns varö samkomulag hjá
okkur um aö hreyfa ekki viö
kaupi. Viö treystum ekki svo á
okkar stööu, aö viö gætum fariö út
I neina baráttu á fyrsta ári, en
tvennu ætluðum viö ófrávikjan-
lega aö ná fram: Viö kröföumst
þess aö félagar i Verkalýðsfélag-
inu gengju fyrir vinnu og kaup
yröi borgaö út en ekki reiknings-
fært eins og veriö hafði. Þá var
eiginlega stór bón aö biöja um 5
krónur i peningum. Þessu náöum
viö hvoru tveggja I gegn.
1.20 kr i Reykjavík,8° aurar
á Patreksfirði
— Voru þá ekki Patreksfirð-
ingar orönir töluvert á eftir öör-
um?
— Jú, viö vorum þaö nú. Mig
minnir aö algengt kaup i Reykja-
vik þá hafi verið 1,20 kr. á timann
en 1 króna og 36 aurar I hafnar-
vinnu. Á Patreksfiröi var kaupiö
80 aurar hjá karlmönnum og 50
firði og þar um mörg ár oddviti. Um daginn kom hann til
Reykjavíkur, og þá átti blaðamaður Þjóðviljans tal við
hann í tilefni af 50 ára afmæli Verkalýðsfélags Patreks-
fjarðar sem nýlega er afstaðið, en Davíð var einn af
fyrstu leiðtogum þess og formaður á árunum 1934-1939.
aurar hjá kvenfólki, og þaö stóö.
baö var margt oröiö á eftir hjá
okkur t.d. aö kaup væri borgaö i
reikning, eins og ég sagöi áöan,
og matartiminn var einnig eftir
hentugleikum atvinnurekandans.
Viö höföum 2 tima i mat á sumrin,
þegar veriö var aö þurrka fisk,þvi
aö þá passaöi aö íáta fiskinn
liggja og þorna á meöan, en i
staöinn var unniö klukkutima
lengur á kvöldin sem dagvinna.
Þaö var dálitil ómenning I þessu
af þvi aö þaö var heldur ekki fast.
Ef skip kom, sem þurfti aö af-
greiöa meö kol og salt og fleira,
var ekki nema klukkutimi I mat.
Þegar kom aö þvi aö breyta
þessu kostaði þaö dálitil átök. Svo
lánaöist þetta. Þessu náöum viö
fram á fyrsta ári.
Ekki alltaf hægtað treysta
á fólkið
— Var ekki ólafur Jóhannesson
tregur til aö tala viö ykkur til aö
byrja meö?
— Nei, ekki til aö byrja meö. Ég
held aö hann hafi treyst á aö
þetta færi eins og áöur, þvi aö siö-
ar þegar átök uröu um réttindi
félagsmanna og útborgun, sem
átti aö fresta, hrökk út úr honum
blessuöum aö hann heföi ekki bú-
ist viö aö svona asnar gætu hlunn-
farið sig.
— Andstæöurnar viröast hafa
veriö meiri á Patreksfiröi en viöa
annars staöar. Þaö hefur kannski
veriö af þvi aö ólafur var eini at-
vinnurekandinn?
— Já, ekki var viö aöra aö ræöa
þá.en þó fannst mér, sérstaklega
eftir aö ég fór aö hafa meiri af-
skipti af þessum málum sem for-
maður verkalýösfélagsins, aö
alltaf væri erfiöara aö fá fólkiö til
aö fylgja sér skynsamlega heldur
en atvinnurekendur. Mér gekk
alltaf betur aö ná fram málum ef
ég gat treyst á fólkiö en þaö var
bara ekki alltaf hægt. Ýmis atvik
komu fyrir sem þaö sýndi sig i.
Hann var aðkoma fram af
einkaskrifstofu forstjór-
ans
— Geturöu nefnt einhver slík?
— Þaö er nú betra að nefna
ekki of mörg nöfn. Einu sinni
vorum viö að reyna aö ná fram
einhverju litilræöi sem ég man
ekki hvaö var. En félagsmenn
voru ekki sammála um annaö en
aö fara og biöja.en ef þaö næöist
ekki aö vera þá ekkert aö eiga
viö þaö frekar. Svo stóö á aö veriö
var aö pakka inn saltfiski sem átti
aö fara fljótlega meö skipi og þá
átti aö nota tækifæriö til aö ná þvi
fram og boöaö til skyndifundar
þvi aö þá var nú ekki vikufyrir-
vari fyrir verkföllum. Allmikiö af
lausu fólki mættben ekkert af þvi
„Svona var erfitt
að reikna út
fólkið
á Patreksfirði”
bar var allt kvenfólkið og nokkrir
karlmenn.
Arni Gunnar Þorsteinsson var
þá formaöur félagsins og Ragnar
ritari og þeir voru ágætir. Þeir
sendu mann niöur eftir til aö tala
viö fólkiö og fá þaö heim á fund.
Ekki bólaöi neitt á honum aftur
svo aö þeim var fariö að leiöast.
Ég var þvi sendur niöur eftir til
aö vita hvað heföi gerst og reyna
að koma þessu fram. Þegar ég
var kominn langleiöina hitti ég
þar tvo unga stráka sem voru
ansi liprir og þægir viö okkur.
Þetta voru þeir Kristján Gisla-
son, siöar verðlagsstjóri, og
Björgvin Sighvatsson siöar skóla-
stjóri á Isafiröi, en þeir voru þá
farnir aö hugsa á þennan veginn
og ólatir aö hlaupa snúninga.
Ég spuröi hvort þeir heföu
nokkuö séö þennan tiltekna
mann. Jú, þeir höföu séö hann
fara inn i búö. Ég hætti þvi viö aö
fara ofan I hús.en fer þangaö. Þar
mætti ég honum þar sem hann er
aö koma fram af einkaskrifstofu
forstjórans. Ég sá náttúrlega
strax hvaö haföi veriö aö gerast,
sneri viö og fór út i hús.
Þær voru með nálarnar
klárar til að stinga
En þaö var ansi erfitt aö kom-
ast aö fólkinu til aö tala viö þaö.
Þær voru eiginlega með nálarnar
alveg klárar til aö stinga ef maö-
ur kom of nærri. Ég hélt mig þvi i
fjarlægö.en sagöi nokkur orö og
þar á meðal aö þetta væri allt i
lagi. Búiö væri aö ákveöa aö þetta
væri alveg frjáls vinna, en þær
fengju bara ekkert kaup fyrir
hana. Þeim væri alveg velkomiö
að vinna. Annars værum viö aö
ræöa um þetta uppi I stúkuhúsi.
Þær hentu öllu frá sér eins og
málin stóöu þarna, og ég haföi
verulega ánægju af þvi aö ganga
á eftir hópnum svona I hæfilegri
fjarlægö þegar hann fór upp göt-
una fram hjá búðinni.
— Þær hafa verið heldur vlga-
legar?
— Já, þaö varö náttúrlega aö
taka svona smáhliöarspor og
saman gekk 1 þessu máli um leiö
og allir komust I þaö.
Mátti þakka fyrir að kom-
ast heill og óskemmdur út
— Kanntu fleiri svona sögur?
— Ég fór fljótlega á togarann
aftur á þvi kaupi sem ég haföi
óskaö. Þá var eiginlega ekkert aö
gera i landi. Hætt var aö þurrka
fiskinn og engin atvinna fyrir
kvenfólkiö á sumrin. Þá heyröi ég
þaö eftir kunningja minum, sem
var nákominn Ólafi Jóhannes-
syni, aö þaö stæöi til aö athuga
hvort ekki væri hægt aö taka
karfalifrina upp á akkorö, en þá
vorum viö á karfaveiöum. Þetta
hefur liklega verið 1934, fyrsta ár-
iö sem ég var formaöur félagsins
þó aö ég væri til sjós mikinn hluta
ársins.
Þegar ég heyröi þetta meö
karfalifrina fór ég strax aö undir-
búa mig. Af og til þegar viö feng-
um eitthvert snap tók ég nokkra
karfa og fór meö þá aftur fyrir,
tók innan úr þeim og sá hvaö ég
var lengi aö fá I merkurkrús. Ég
þóttist komastaö þvi aö gott kaup
væri aö fá 40—50 aura fyrir litr-
ann.
Þegar viö komum úr þessum
túr tók Garöar Jóhannesson, son-
ur Ólafs, mig tali og sagöi mér frá
þessari hugmynd og fór aö spyrja
mig hvaö fólk mundi fást til aö
gera þetta fyrir. Ég taldi aö þaö
geröi þaö fyrir svona 45—50 aura
og hélt aö það þyrfti nú ekki
meira. Svo hann setti kaupið 45
aura fyrir litrann og vildi fá mig
til aö flytja skilaboöin en ég sagö-
ist ekki gera þaö. Hann skyldi
bara skrifa stjórninni.
Og ég fór til fundar og hann var
vel sóttur, sérstaklega af kven-
fólkinu, þvi aö kannski var von
um atvinnu. Ég las upp bréfiö og
mælti meö aö út I þetta yrðifariö.
En ég mátti eiginlega þakka fyrir
aö komast heill og óskemmdur út
af þvi aö þetta var akkorö. Þær
voru búnar aö vaska árum saman
i akkoröi og hafa allt aö tvöfalt
karlmannskaup fyrir, en vildu
samt ekki sjá þaö. Þetta var þvi
fellt meö fundarályktun.
Svo liöu liklega 3 vikur og ekk-
ert var aö gera. Þá kom annað
bréf frá Garðari, án þess aö viö
ættum nokkur orö saman, og i þvi
var tilboöiö komiö niöur I 25 aura
fyrir lifrarlitrann. Ég boöaöi til
fundar og las bréfiö en mælti
hvorki meö eöa á móti, hugsaði
mér aö vera alveg hlutlaus úr þvi
aö búiö var aö fella hitt fyrir mér.
Þetta var samþykkt. Svona var
dálitiö erfitt aö reikna fólkiö út á
Patreksfiröi. Þetta var þó þaö
hagstætt aö þær duglegustu fengu
tvöfalt kaup á 25 aurunum, hvaö
þá heldur ef hitt heföi gengiö
fram.
— Var ekki mikið atvinnuleysi á
köflum?
— Þaö lagaöist dálitiö viö
karfavinnsluna en verksmiöjan
var einna fyrst reist á Patreks-
firöi. Kvenfólkiö fékk þó litla
vinnu fyrr en frystihúsiö var
byggt 1939.
Björgunarsveit og Hattar í
misgrípum
— Var ekki talsvert félagsllf I
verkalýðsfélaginu á atvinnu-
leysisárunum?
— Jú, þaö var bara mikiö.
Haldnir voru reglulegir fundir og
alltaf skipuö dagskrárnefnd til aö
koma meö einhver mál til um-
ræöu. I kringum þetta skapaöist
töluverö vinna, og ýmis hagnýt
mál komu út úr þvi svo sem stofn-
un björgunarsveitarinnar. Leik-
list var lika töluvert upp á
teningnum. Viö lékum ýmis
smástykki svo sem Hatta I mis-
gripum og annaö þess háttar sem
var létt og meöfærilegt.
Borgarastyrjöld á
Patreksfirði
— Ariö 1931 klofnaöi félagiö
næstum. Geturöu sagt mér frá
þvi?
— Þá var ég ekki heima en kom
þegar allt var komiö I bál og
brand. Þetta var misklið um þaö
hvort taka skyldi 5 aurum minna
eöa meira fyrir istöku á vatninu.
Viö strönduöum á Leikni austur
viö Kúöafljót meöan á þessu stóö
og ég kom heim úr þvi strandi 1.
desember. Sá hópurinn sem vildi
vinna fyrir lægra kaupiö byrjaöi
aö taka Isinn.en Benedikt Einars-
son á Kambi, sem var fyrir hin-
um hópnum, fylkti þá liöi og var
þá fariö i hart. Svo varö nú ekki
mikiö úr þvi vegna þess aö menn
Bensa á Kambi gengu á aöra hliö
vagnsins og hvolfdu honum meö
isnum á út af sporinu. Þá hopuöu
hinir til baka.en deilan hélt á inn-
an félagsins.
Báöir flokkarnir voru með
fundi stööugt I stúkuhúsinu, jafn-
vel annaöhvort kvöld, og fyrsta
kvöldiö sem ég var heima var
Guöbjartur Torfason á fundi með
sinum armi og ég fór á hann til aö
kynna mér málin, en tók ekki til
máls. Næsta kvöld var almennur
fundur, og þá sýndust mér hóp-
arnir vera álika stórir, en þó held
ég Benedikts-hópurinn aöeins
minni. Fannst mér þá andrúms-
loftiö i efni deilunnar vera þannig
aö ég ætti betur heima hjá Bene-
dikt.
Ekki lánaöist okkur aö ná sam-
komulagi en þegar kominn var
timi til aö halda aöalfund eftir
áramót og til þess aö reyna aö
lægja þessar deilur snerum viö
Benedikt okkur til Alþýöusam-
bands Vestfjarða. Var Hannibal
Valdimarsson þá sendur til aö
ganga á milli. Kallaöi hann deil-
una borgarastyrjöldina á
Patreksfirði.
Um þaö samdist aö boðaö væri
sameinlega til aöalfundar og at-
„Þœr hentu öllu
frá sér eins og
málin stóðu og
ég hafði verulega
ánœgju af því að
ganga á eftir
hópnum svona í
hœfilegri fjarlœgð
þegar hann fór
upp götuna fram
hjá gluggunum
í búðinni”
komum okkur yfirleitt saman I
félagsmálum og viö Sigurjón
Jónsson, sem var haröastur allra
komma, vorum alla tiö saman i
samninganefnd meöan hann var
þarna. Einu sinni geröum viö
bandalag okkar á milli i hrepps-
nefndarkosningum og þá meinti
ég nú aö ná meirihlutanum meö
þeirra aöstoö en þaö vantaöi 5 at-
kvæöi. Trúlega hefur þaö veriö
einhvern tima á árunum 1934-
1936. Ég fór alfarinn I land 1936 og
tók þá eiginlega viö öllum þessum
félagsmálum, bæöi sjómanna-
deild, sem þá var búiö aö stofna,
verkalýösfélaginu og Byggingar-
félagi verkamanna, sem aldrei
komst nú reyndar aö fyrir
hreppsnefndinni. Meirihlutinn
var ekki þess sinnis aö vilja koma
þvi áfram.
— Þeir voru nú frægir um allt
land næstum þvi, þeir Kambs-
bræður fyrir verkalýðsbaráttu
sina?
— Já, já, þeir voru duglegir og
ákaflega stéttvisir menn, en
kannski of ákafir stundum. Þaö
þurfti stundum meiri hugsun á
bak við heldur en þeirra baráttu-
gleöi framkallaöi. Alltaf kratar
þó. En kratar voru nú ekkert lin-
ir þá. Ég verö aö segja aö frá þvi
sjónarmiöi hefur oröiö mikil
afturför.
Mér fannst það ekki passa
lengur
— Hvers vegna hættirðu sem
formaður verkalýðsfélagsins?
— Ég var meö heimili og fjöl-
skyldu og var satt að segja aö
drepast úr hungri með mitt hyski
þvi aö ég var eiginlega eingöngu I
þessum félagsmálum. Maöur
þurfti aö heröa sig upp. Svo tók-
um viö okkur til nokkrir I sam-
vinnufélagi áriö 1939 aö byggja
frystihúsiö á Geirseyri. Ég var i
stjórninni og sótti um aö fá aö
veröa verkstjóri, sem þá var aö
miklu leyti framkvæmdastjóri,
en hinir stjórnarmennirnir drógu
svarið á langinn. Þetta frétti
Garðar Jóhannesson, en þeir voru
þá aö byggja frystihús á Vatn-
eyri, kallaöi mig á sinn fund og
kvæöi hans skæru úr um deiluna.
Báðir aðilar gengu aö þvi.aö þeir
yröu viöurkenndir sem kosnir
yröu. Svo var fundurinn haldinn
og ég held aö þaö sé mesta mæt-
ing sem oröiö hefur á Patreks-
firöi. Ég man, aö i stjórnar-
kjörinu var hæst atkvæöatalan
hjá mér og nafna minum Davið
Friölaugssyni. Ég fékk 93 atkvæöi
en hann 92 og meö þeim mismun
eöa eitthvaö nálægt honum náö-
um viö félaginu.
Kratar, kommar og
Kambsbræður
— Voru ekki deilur milli krata
og komma eins og viöar?
— Nei, ekki svo miklar. Viö
spuröi hvort ég vildi ekki veröa
verkstjóri hjá sér. Og ég tók þvi
sem ég iöraöist þó nokkrum dög-
um seinna. Þá kom Jón Sigurös-
son, seinna forseti Sjómanna-
sambandsins, og spuröi mig uppi
og ég segi honum hvernig komið
væri. Nú gæti ég ekki svelt mig
lengur. Þá sagöist hann hafa
komiö nokkrum dögum of seint
þvi aö hann ætlaöi aö hætta sem
erindreki hjá ASI og ætlaöi aö
benda á mig I sinn staö. Mér
fannst þaö hefði átt betur viö mig.
Þegar ég byrjaöi sem verkstjóri
hætti ég öllum afskiptum af
verkalýðsfélaginu. Mér fannst
þaö ekki passa lengur aö ég væri
formaöur.
—GFr
Graflklistamennirnir Jón Reykdal, Ragnheiður Jónsdóttir, Ingunn
Eydal, Þórður Hall og Valgerður Bergsdóttir við pressuna.
íslensk grafík gef-
ur út grafíkmöppu
Félagiö íslensk grafik er um
þessar mundir aö vinna aö útgáfu
ágrafikmöppu I tilefni 10 ára af-
mælis félagsins á næsta ári.
I möppunni , sem kemur út 20.
nóvember n.k. , eru 5 grafik-
myndir eftir 5 myndlistarmenn,
þau Ingunni Eydal, JónReykdal,
Ragnheiði Jónsdóttur, Valgeröi
Bergsdóttir og Þórö Hall. Stærö
möppunnar er 40x50 cm, upplag
aöeins 50 eintök og verö hverrar
möppu kr. 60.000.- Þetta er fyrsta
grafikmappa sem íslensk grafik
gefur út og nýjung f starfsemi fé-
lagsins hérlendis til kynningar á
Islenskri grafiklist.
Fyrirhugaö er aö gefa út fleiri
möppur I framtfðinni meö öörum
höfundum.
Aöeins örfáum möppum er enn
óráöstafaö, og þvl möguleiki fyrir
t.d. fyrirtadci og einstaklinga sem
áhuga hafa á möppunni aö
tryggja sér eintak, meö þvi aö
senda nafn sitt, heimilisfang og
símanúmer til félagsins Islensk
grafik, Skipholti 1,105 Reykjavlk,
fyrir 16. nóvember.
Athugasemd frá
Óttarri Möller
Vegna fréttar I Þjóöviljanum
sl. fimmtudag um þann skipa-
fjölda innlendan, sem Eimskip
telur sig þurfa að keppa við hefur
forstjóri Eimskips, óttarr Möller
beðið um að eftirfarandi athuga-
semd komi fram.
„Siöast liöinn fimmtudag birti
Þjóöviljinn frétt, þar sem fullyrt
var aö sú staöhæfing min gæti
ekki staöist aö auk 24ra skipa
Eimskips, væru nú skráö hér á
landi 36 skip og spurt um hvaöan
mér komi vitneskja um þauskip,
sem á vantar til þess aö tala veröi
36. Þar sem ritstjórn og lesendur
Þjóöviljans vilja eflaust fremur
fá réttar tgiplýsingar en rangar
er mér ljúft og skilt aö veita þeim
þær.
Ef skipaskrá sjómannaalman-
aksins 1978 er borin saman viö
skipanöfn, sem greind eruá skrá
blaöamannsins, þá kemur I ljós,
aö þarer ekki aö finna nöfn eftir-
talinna skipa: Akraborg, Baldur,
Bláfell, Drangur, Fagranes, Héö-
inn Valdemarsson, Herjólfur,
Kyndill, Litlafell og Stapafell.
Af þessu er auösætt aö talan
sem eftir mér er höfö, 36 skip er
frekaroflág enofhá. Auövitaö er
fráleitt aö telja leiguskipiö Hofs-
jökul meö skipum Eimskipafé-
lagsins þegar reiknaöur er út
rúmlestafjöldi skipa Eimskipafé-
lagsins og annara Islenskra vöru-
flutningaskipa, enda hef ég I viö-
ræöum mfnum viö fjölmiðla
aldrei rætt um þann samanburö.
Ég hef einungis fullyrt aö auk
skipa Eimskipafélagsins væru 36
vöruflutningaskip annara eig-
aida skráö hér. Vitanlega er þar
átt viö flutninga á vörum aö ein-
hverju eöa öllu flutningarými
skipa. Eins og fyrr segir voru þau
skip talin, sem eru á skrá sjó-
mannaalmanaksins, en hún er
miðuö viö 15. des. 1977. Meö skir-
skotun til ofanritaös er ljóst aö
staöhæfing min er vel rökstudd,
en hún er ein af þeim fjölmörgu
staöreyndum sem afsanna þær
fáránlegu fullyrðingar aö Eim-
skipafélagiö einoki vöruflutninga
tslendinga.
ÓttarrMöller.
Furðuleg ósvífni
Það hefur að vlsu komiö oft I
ljós, þó kannski aldrei skýrara en
I Kastljósi föstudaginn 27. okt. sl.
aö Óttarr Möller, forstjóri Eim-
skips,vandarekkimeðölin, þegar
hann á i oröadeilum. En svo ó-
svffinn hélt ég hann ekki vera, að
voga sér að telja fyrr nefnd skip
keppa við Eimskipafélag tslands.
Litum þá á þennan skipaupptaln-
ing.
Akraborg og Herjólfur, jafnvel
Drangur og Fagranes eru fyrst og
fremst farþegaskip. Veiteiphver
til þess aö Eimskip hafi stundað
farþegaflutninga meö skipum
innanlands? Geta þessi skip þá
talist keppinautar Eimskips?
Eimskip hefur aldrei i sögunni
átt oliuskip og hvernig I ósköpun-
um geta þá oliuskipin Héöinn
Valdemarsson, Kyndill, Litlafell
og Stapafell, sem flytja oliu inn-
analnds veriö keppinautar Eim-
skips?
Þar aö auki sagöi óttarr aldrei
aö hér væru skráö 36 skip sem
héldu uppi flutningum innan-
lands, hann fullyrti aö Eimskip
heföi 36 skip aö keppa viö og þaö
er dálitið annað. Eimskip getur
ekki keppt við aöra um flutninga,
sem þaö á ekki skip til, eins og
farþegaflutninga og oliuflutn-
inga.
Ég man vart eftir aö hafa heyrt
eöa séö meiri rökleysu i málflutn-
ingi en þá sem óttarr Möller
setur hér fram.
S.dór
Auglýsið í Þjóðviljanum