Þjóðviljinn - 24.02.1979, Blaðsíða 16

16 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 24. febrúar 1979
Umsjón: Magnús H. Gíslason
Aukin aðstoð til
súgþurrkunar
— Stjórn Búnabarsambands
Suburlands telur miklu varba nú,
þegar vaxandi söluerfiöleikar eru
á flestum greinum landbúnafiar-
framleifislunnar, aö gera mögu-
iegt aö draga verulega úr kaup-
um á kjarnfóöri, segir I erindi,
sem stjórnin hefur lagt fyrir
Búnafiarþing.
Til þess afi bændur geti þaö án~
þessafi verfta fyrir afuröatjóni og
um leiö fjárhagshnekki er naufi-
synlegt afi bæta heyverkunina og
Aöalfundur
BSAH
mótmœlir
Smá-
sölu-
álagningu
á lyf
Fyrir Búnafiarþingi liggur
tillaga frá Búnafiarsam-
bandi Austur-Húnavatns-
sýslu um lyfjasölu er hljófiar
svo:
Aftalfundur B.S.A.H. hald-
inn 13. júni 1978 mótmælir
harfilega smásöluálagningu
á lyf frá Tilraunastöö
Háskólans á Keldum til Bún-
afiarfélaga og beinir þvi til
Búnafiarfélags tslands afi
beita áhrifum sinum til afi fá
þetta fært i fyrra horf.
—mhg
Áfram með
landgræðslu-
áætlun og
þjoðargjof
A fundi stjórnar Búnaöarsam-
bands Borgarfjaröar, sem hald-
inn var f Borgamesi 13. þ.m. var
samþykkt svofelld ályktun og
send Búnaöarþingi:
Stjórn Búnaöarasambands
Borgarfjaröar skorar á Búnafiar-
þing afi vinna afi þvi aö framlög
fáist til þess aö framhald verfii á
því starfi, sem unnifi er sam-
kvæmt landgræösluáætlun og
þjóöargjöfin frá 1974 hefur
styrkt.
er þá mest afgerandi afi koma á
fullkominni súgþurrkun á sem
flestum grasnytjabýlum í land-
inu.
Eftirfarandi afigeröir myndu
örva bændur til þessara mikiis-
verfiu framkvæmda:
A. Bændum, sem setja upp hjá
sér súgþurrkun, veröi gefinn
kostur á afi fá tekna út
framkvæmdina fyrir slátt efia 15.
júli og jafiiframt yrfii styrkur á
þessa framkvæmd veittur á
undan öörum styrkjum, t.d. 15.
jan. eöa 6 mánuöum eftir aö út-
tekt er gerö.
B. Könnun veröi gerö á þvi,
hvort mætti ekki fá lán hjá
einhverri lánastofnun, annars-
vegar 6 mánaöa vixil, sem
greiddist meö jaröabótastyrkn-
um, og hinsvegarlánfyrir t.d. 2/3
af kostnaöi aö frádregnum
styrknum, sem greiddist aö fullu
á tveimur árum.
C. Leitaö veröi eftir ódýrasta
rafmagni til súgþurrkunar, t.d.
veröi þaö á svipuöu veröi og til
stóriöju, enda er rafmagn til
súgþyrrkunar eingöngunotaö yfir
hásumariö, þegar notkunin til
heimilisnota er í lágmarki.
D. Þrýst veröi á um lagningu
þrlfasa rafmagnslina meö auk-
inni flutningsgetu um byggöir
landsins.
____________________—mhg
Mál á
Búnaðar-
þingi
Si"öastliöinn fimmtudag voru
eftirtalin erindi lögö fram á Bún-
aöarþingi:
Erindi stjórnar Búnaöarsam-
bands Suöurlands um aukna aö-
stoö til súgþurrkunar.
Erindi Egils Bjarnasonar og
Gunnars Oddssonar um eflingu
sauöfjárræktar.
Erindi Gunnars Oddssonar,
Guömundar Jónassonar og Egils
Bjarnasonar um uppbyggingu
innlends fóöuriönaöar.
Erindi sömu manna um jöfnun
raforkuverös og endurbætur á
dreifikerfi raforku I sveitum.
—mhg
Úr Vatnsfírði en
ekki Vopnafirði
Þvi miöur tókst svo illa til, aö
skökk mynd birtist meö siöari
hluta fréttabréfsins frá Agústu á
Refsstaöhér á siöunnií fyrradag.
Myndin er sögö vera frá Vopna-
firöi en er óvart úr Vatnsfirfii á
Baröaströnd.
Já, þaö er mörg búmannsraun-
in á blööunum.
—mhg
Arnór Þorkelsson skrifar:
Píramídar og furöuverk
Þaöeruákvæöi um þaö, aö fé,
sem gefiö er til kirkna, sé
frádrægt frá sköttum. Hlýtur
ekki sú spurning aö vakna hvort
ekki séu i' gildi sömu reglur um
samskot til hjálpar fötluöum og
lömuöum og andlegum öry’rkj-
um? Þá á ég viö byggingu á hús-
um og þjálfunaraöstööu fyrir
þetta fólk.
Þaö er fjöldi manna, sem
gengur meö þá venju, ef þeir
vilja minnast einhvers látins
ættingja, aö gefa til einhverrar
ákveöinnar kirkjubyggingar f
minningu um þann látna. Ég hef
sjálfur flaskaö á þessu en þaö
var þegar ég fór til Arelíusar
prests og afhenti honum dálitla
upphæö til nýju viöbótarinnar
viö Langholtskirkju.
Hverjir hlæja?
Ég fór aö tala lltillega viö sr.
Arelius um safnaöarmálog kom
þar i minni tölu, aö mér fyndist
allt prjál og óhóf í kirkjubygg-
ingum óviöeigandi. Arelius
samþykkti þaö og bætti viö:
Meöan ég var hérna einn og
Langholtiö allt tilheyröi þessari
kirkju og ég einn annaöi þessu
öllu þá var teikningin af þessari
kirkju réttlætanleg eöa eölileg,
en nú, siöan Assókn kom þá er
þessi eldri bygging hér alveg
nóg fyrir okkur i Langholtssókn.
— Þaö var og. Þar meö höfum
viö þaö. Ég var sem sagt búinn
aö leggja, fýrir hönd tnlrækinn-
ar, góörar konu, þetta pund i
þennan píramfda, nýju viöbót-
ina viö Langholtskirkju. Þaö
hefur naumast nokkur rislægri
maöur labbaö heim til sin, eftir
aö hafa framkvæmt guösþakk-
arverk.
Mér er þaö ljóst, aö ég er
búinn aö gera sjálfan mig aö
athlægi. En ég spyr: Hverjir
hafa efni áaö hlæja? Ætliþaösé
betlikerlingin á tröppunum,
(Hokin sat á tröppu en hörku-
frost var á. Hún hnipraöi sig
saman uns 1 kuöung hún lá.
Kræklóttar hendurnar titra til
og frá, um tötrana þær fálma
sér velgju til aö ná) eöa afirir,
sem hafa gleymst í þeirra
einstæöingsskap eöa sem bitu á
jaxlinn til þess aö dylja klökkv-
milli hláturhviöanna?: Mér hef-
ír tekist, meö hjálp vinnu-
manna minna, prestanna, aö
halda hug hins trúaöa frá sam-
félaginu, vandamálunum á
jöröinni, nógu langt i burtu, svo
•er mér blessuöum fyrir aö
þakka og vinnumönnum mfn-
úm, blessuöum biskupnum og
þrestunum.
Enginn má skilja orö mln svo,
aö ég kunni ekki aö meta marga
þá ágætis menn, sem eru
prestar. En viö skulum samt
ganga út frá þvi: Þeim er fyrir
mælt af innblásnum spámönn-
um, sem leggja lfnuna fyrir þá.
Þaö er merkileg vísindagrein,
innblásturinn. Mér væri sannar-
lega mikil forvitni á aö vita
hvaöa prófessor viö Háskólann
kennir þetta háspekilega fag.
Hann hlýtur aö vera doktor i
mnblæstri. En nóg um þaö.
Meining min var aö tala i fullri
alvöru. Og alvörumálin eru nóg.
Mál i ólestri
Þaö hefur komiö á daginn, aö
Iheilsugæslumál okkar eru i
miklurn ólestri. Landsspitalinn
veröur aö geyma rándýr heilsu-
gæslutæki 1 afkimum og ónotuö
vegna húsnæöisleysis, en fé
vantar til þess aö kaupa önnur,
fyrir utan allt rýmiö, sem vant-
ar fyrir hersveitir hinna dauöa-
dæmdu, sem þurfa aö biöa tvö
ár og lengur eftir plássi á
spitala ogþjást og deyja drottni
sinum sumir, uns rööin kemur
aö hinum, sem lifa þaö aö
leggjast inn og fá einhverjar
úrbætur, ef ekki er allt oröiö um
seinan.
Ef sá hugsunarháttur væri
rikjandi, aö menn segöu viö
sjálfa sig: Ég gef rikinu, til
minningar um þennan látna
ættingja minn, svona og svona
mikla upphæö, til þess aö þaö
geti iagt þaö tii sjúkramála,
þessara eöa hinna, eftir
geöþótta þess, sem gefur, þá
vaknar spurningin: Hvernig
stendur rikiö aö sjúkra-
framkvæmdum? Sumir telja, aö
ýmsir læknar, ekki endilega
margir, séu nokkuö aögangs-
haröir um húsrými fyrir sitt fag
fylgjast meö allri þessari vit-
firringu.
Þaö væri óviöeigandi aö
gleyma arkitektunum i þessu
máli. Þeirrahlutverkerstórtog
ekki sama hvernig aö er staöiö.
Þeir, sem veljast venjulega i
bygginganefndir safnaöanna
eru vægast sagt framagosar
i byggingamálum, oft hégóma-
gjarnir og þvi auöveld bráö
arkitektunum, sem byrja nú aö
tinoöa leirinn og hanna skýja-
borgina. Útkoman veröur svo
oftast dýrt furöuverk.
Arkitektarnir græöa, skýja-
borgamönnunum i söfnuöunum
erklappaölof f lófa og fá frekari
vegtyllur, en þeir hópar i sam-
félaginu, þ.e. fatlaöir, lamaöir,
börn, sem vantar mannsæm-
andi gæsluheimili o.fl. o.fl., þaö
eru þeir, sem gjalda. Hún er
sem sagt i fullu gildi ennþá,
vísan hans Bólu-Hjálmars:
,,Er þaö gleöi andskotans
umboöslaun og gróöi
fjármunir þá fátæks manns
fúna i rfkra sjóöi”.
„Húsameistari rikisins tók
handfylli sina af leir, og Hall-
grimur sálugi Pétursson kom til
hans og sagöi: Húsameistari
rikisins, ekki meir — ekki
meir”. S.S.
Ekki fin hús,
heldur lifandi boðskap
Mig furöar á þeirri stefnu i
guöshugsjón aö kalla sifellt á
meiri og stærri kirkjubákn til
þess aö standa auö aö mestu
leyti, meöan klerkarnir, margir
hverjir, eruorönir aösteinrunn-
um kasettutækjum og þruma
yfir ffnum, stoppuöum stólum.
Ég skil þaö mæta vel aö þá væri
ólikt skemmtilegra aö tsda fyrir
fullu húsi f stórri hlööu, eins og
Jónas Jónsson lýsti svo
skemmtilega aö þeir heföu gert
hér fyrr meir f Borgarnesi á
bernskuárum Framsóknar-
flokksins.
Haiigrimskirkja I Reykjavlk.
ann eöa styttu sér aldur eftir allt
sinnuleysi samtiöarinnar? Nei,
ætli þaö veröi ekki höfundar
piramidanna, sem hlæja, en
spurningin er: hverjir eru
höfundar piramidanna? Eru
þaö þeir, sem skjóta saman I þá
eöa kirkjufeöurnir og trúmála-
höfundarnir?
Jú, einn getur það
Viö tslendingar höfum aldrei,
siöan fyrir áriö 1000, trúaö ööru
en þvi, sem Norömenn sögftu
okkur aö frúa. Trúarspekúlant-
ar hafa veriö starfandi á öllum
timum, meö allar þær aftökur
og ómenningu, sem þeim flest-
um hefur fylgt. Þó minnist ég
eins, sem hefur mjög góöan
tima til aöhlæja aft okkur, sem
höfum veriö aö gefa fyrir sálum
okkarren þaöersjálfurdrottinn.
Hvaö myndi hann svo segia.
ogmá þar benda t.d. á geödeild-
ina á Landsspitalanum. Þá hef-
ur fólk gagnrýnt þau vinnu-
brögö, sem höfö voru viö gamla
spitalann á Kleppi, svo eitthvaö
sé nefnt.
Hvað sagði ekki
Bólu-Hjálmar?
Og þá vaknar sú spurning:
Hversu mikiöfé er búiö aö festa
i óaröbærum og ofhlöönum
kirkjupiramidum og hvernig
treysta forráöamenn þessara
framkvæmda sér til þess, aö
forsvara alla þá sóun, biskup og
hans samstarfemenn i þessum
málum? Þaö er nauösynlegt aö
sparnaftar sé gætt og þaö má
minna á, aö islenska rfkiö er illa
statt fjárhagslega. Biskupi þarf
aö vera þaö ljóst, aö þaö eru
fleiri en guö almáttugur, sem
Ekki þurfti byltingar- og
umbótamaöurinn frá Nasaret á
þvf aö halda aö tala f svona
miklum höllum eins og
Hallgrimskirkjum i Reykjavik
og á Hvalfjaröarströnd og
væntanlega Hallgrimskirkju i
Hvalsnesþingum. Nei, byltinga-
maöurinn lét sér nægja aö ná til
fólksins á annan hátt og náöi
árangri i áróöri, enda þótt þessi
tegund af byltingu tæki sinn
tima. Menn greinir á um rétt og
rangben ekki þetta.
Ekkert er þvilikt
andlegtskam,
né illska fjötruö
iþrældómshlekki
en lita bæklaö, litíöbam
liggja i forinni og sjá
þaö ekki.
Arnór Þorkelsson.
—mhg