Þjóðviljinn - 10.03.1979, Blaðsíða 12

1? SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 10. m»rg l»7t.
Eins oglesendum bjóöviljans
er kunnugt hafa verkakonur á
sjúkrahúsum viöa um landstaö-
iö í haröri kjarabaráttu. Annars
vegar er um aö ræða almennar
kjarabætur, hins vegar baráttu
fyrir jafnrétti, þar sem konur
vinna við hliö karl^en fá mun
lægri laun vegna þess aö þeir
eru i BSRB en þær i Sókn (eöa
öörum verkamannafélögum úti
á landi).
Jafnframt aðgeröum og
samingaviöræöum hafa oröiö
nokkrar deilur innan Sóknar
um fundasköp og aðfarir stjórn-
arinnar og einnig hafa
samningarnir veriö gagn-
rýndir.
Jafnréttissiöan vildi kanna
þessi mál nánar og leita álits
stjórnar og stjórnarandstæö-
inga á samningunum.
Snemma i vikunni fór ein okk-
ar á skrifstofu Sóknar til aö fá
samningana, enþarer skemmst
frá aösegja aö henni var visaöá
dyr og neitaö um samningana.
Onnur hringdi til aö leita álits
stjórnarinnaren var tjáö að þær
vildu ekkert viö okkur tala
vegna þess aö á Jafnréttissið-
unni heföi birst grein þar sem
stjórn Sóknar var gagnrýnd.
Sjónarmið stjórnarinnar
kemurþviekkifram hér, en viö
Umsjón:
Guðrún Ögmundsdóttir
Hildur Jónsdóttir
Hjördís Hjartardóttir
Kristín Ástgeirsdóttir
Sólrún Gísladóttir
Hvad segja Sóknar-
konur um samningana?
FuUtrúa
Jafnréttíssíöunnar
visad á dyr á
skrifetofti Sóknar
leituðum til þriggja Sóknar-
kvenna og báöum þær aö segja
álit sitt á samningunum.
Of mikið slegið af
Sigrún Huld Þorgrlmsdóttir
sem vinnur á Kópavogshælinu
tjáöi okkur að hún heföi verið
andvig þessum samningum.
„Þaövar slegið allt of mikiö af
upphaflegu kröfugeröinni sem
gaf alls ekki tilefni til aö slá
neins staöar af, heldur þvert á
móti.”
Jafnréttiskrafan
Jóna Gunnarsdóttir sem
vinnur á einu barnaheimila
borgarinnar lýsti einnig yfir ó-
ánægju meö samningana. Henni
fannst rangt aö fariö strax i
upphafi og heföi réttast veriö aö
setja fram kröfur um fullt jafn-
rétti i launum og réttindun
strax. Þó væru atriöi I samning-
unum sem kæmu vel út fyrir
ýmsa hópa og væri þar helst aö
Frá fundinum sem samþykkti samningana.
nefria aö nú fyrst er reynsla i
heimilisstörfum metin sem
starfsreynsla þ.e. sem allt aö 4
ára starf.
Hins vegar heföu sérmál ým-
issa annarra hópa gleymst svo
sem starfsfólks I eldhúsum svo
dæmi sé tekið.
Nú fá Sóknarkonur greitt
þriggja mánaöa fæöingarorlof
eftir þriggja ára starf, en þaö
voru 4 ár áöur. Þrátt fyrir þá
breytingu er það allsendis óv'íÖ-
unandi aö Sóknarkonur fá ekki
nema 3viknafæðingarorlof sem
greitt er af rikinu h afi þær unnið
skemur en 3 ár. Fyrst rlkið
getur greitt öllum öörum konum
sem hjá þvi vinna full laun þr já
mánuði i fæöingarorlofi þá hlýt-
ur það einnig aö geta greitt
Sóknarkonum þaö, sagöi Jóna
að lokum.
Framhald á 18. siöu
Þessadagana undirbúa konur
um allan heim herferö undir
kjöroröunum: Fjáisar fóstur-
eyöingar — gegn þvinguöum ó-
frjósemisaögeröum. Hinn 31.
mars n.k. verður efrit tii aö-
geröa tii aö vekja athygli á
þessum kröfum og til aö
krefjast þess aöréttur konunnar
tii aö ráða ein yfir eigin llkama
veröi viöurkenndur.
Vföa i heiminum rikir hörm-
ulegt ástand i þessum máium.
Fjálsar fóstureyöingar eru aö-
eins leyföar f örfáum löndum og
viöast eru fóstureyðingar ‘ál-
gjörlega bannaöar. 1 kaþólsk-
um iöndum eru getnaöarvarnir
einnig óleyfUegar, meö þeim af-
leiðingum aö framkvæmdar eru
óiögiegar fóstureyöingar i stór-
þarfriast mest af öllu fleiri
handa tU aö halda uppi sjálf-
stæöri tUveru sinni”. Þorvaldur
víll afnema ákvæöiö um félags-
lega ástæöur og leyfa fóstur-
eyöingar einungis í þeim tilfell-
um þegar iif móöurinnar sé i
fyrirsjáanlegri hættu eöa telja
má auösætt aö barniö veröi svo
vangefiö, aö ekki veröi komist
hjá aö gripa til örþrifaráöa, eöa
kona hafi veriö þunguö af refsi-
veröu athæfi”.
Þorvaldur vill hverfa til
þeirra gömlu daga áöur en lög-
unum var breytt (1975), þegar
konum var neitaöum fóstureyö-
ingu þó aö aöstæöur væru þann-
ig aö foreldrar gætu á engan
hátt séö fyrir barnisinuogvUdu
um stil viö mjög svo misjafnar
aöstæöur. Stjórnvöid I ýmsum
rikjum t.d. Bandarfkunum beita
minnihlutahópa þeim aöferöum
aö gera konur ófrjóar gegn vilja
þeirra i þeim tUgangi aö hefta
viögang „óæöri” kynþátta svo
sem Indfána og Puerto
Rico-búa. Þessi mál veröa I
brennidepii 31. mars.
Meöan konur erlendis blása tU
bardaga fyrir réttindum sfnum,
gerist þaö á landinu bláa aö
fram er lagt á alþingi frumvarp,
Frumvarp lagt
fram á alþingi
um þrengri
heimildir til
fóstureyðinga
þar sem lagt er tii aö ákvæöi nú-
gUdandilaga um fóstureyöingar
veröi þrengt. Flutningsmaöur
frumvarpsins er Þorvaldur
Garöar Kristjánsson (S).
Astæöan til framkomu frum-
varpsins er sú, aö þingmannin-
um blöskra þær blóöfórnir sem
Islenska þjóðin færir nú á ári
hverju vegna þess aö lögin
heimila fósturey öingar af
félagslegum ástæöum. Honum
sýnistmörgvinnuhöndin fara tU
spUlis eða eins og segir i' frum-
varpinu: „(islenska þjóöin)
Líf
í læknishendi
alls ekki eiga þaö eöa voru
hreinlega ékki fær um aö sjá um
það. Læknar eiga aö segja af
eða á segir Þorvaldur.
Flutningsmaöur bendir rétti-
lega á aö það sé þjóöfélagsins að
sjá svo um að engin kona þurfi
aö búa viö þær aöstæður aö
þurfa að láta eyða fóstri þess
vegna, en hann ætti aö vita að
félagslegt misrétti veröur ekki
bætt á einum degi og þaö er aö
byrja á öfugum enda aö þrengja
lögin á nýjan leik. Fjölgun
fóstureyöingasýnir hve margar
konur eiga viö félagslega erfiö-
leika aö etja, þaö leUcur engin
konasér aðþvi aö gangastundir
hættulega aögerð eins og fóstur-
eyöingu eins og manni finnst
stundum felast I oröum manna
sem um máliö fjalla af litlum
skUningi. Ef svo er, stafar þaö
af þvi aö yfirvöld hafa brugöist
þeirri skyldu sinni aö uppfræöa
þegnana um kynlif oggetnaöar-
varnir. Nær væri aö Þorvaldur
Garöar notaöi aöstööu sfna á
þingi tU aö krefjast þess aö
landslögum veröi framfylgt og
þeirri fræöslu sem lögin um
fóstureyöingar kveöa á um
veröi komiö á.
Ekki er aö efa aö frumvarp
Þorvaldar á eftir aö valda mikl-
um deilum og umræöum, enda
er máliö viökvæmt, sérstaklega
þar sem nú er veriö aö semja
reglugerö viö lögin frá 1975.
Jafnréttissiöan hvetur aUa tU
aö kynna sér frumvarp Þor-
valdar Garöars og láta frá sér
heyraum efniþess, en viöleyn-
um þvi ekki aö viö erum þeirrar
skoðunar aö konunni einni beri
rétturinn yfir eigin likama. Hún
hlýtur aö vera best fallin til aö
ákveöa hvort hún vill eignast
barn eöa ekki. Þvi vonum viö aö
frumvarpiö veröi feUt og aö
sjálfsákvörðunarréttur kvenna
tU fóstureyöinga veröi viður-
kenndur.