Þjóðviljinn - 03.05.1979, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 3 mai 1979. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
Þrlr kunnir verkalýðsjaxlar bregöa á glens: frá v. Baldvin Sigurðsson, Dagsbrún,
Björn Bjarnason Iöju, og Þorlákur Ottesen, Dagsbrún og Verkstjórafélagiö.
Lárus Ástbjörnsson sfmvirki á tali viö Harald Steinþórsson framkvæmdastjóra
BSRB og Grétar Þorsteinsson formann Trésmiöafélagsins.
Margs er að minnast
Anægjuleg nýbreytni á Höfða 1. maí
,,Þaðer margs aö minnast, kall
minn”, sagði aldinn verkamaöur
viö biaöamann i Höföa á fyrsta
maí, og studdist viö stafinn meö
appelsinglas i annarri hendinni.
,,Maöur erhætturaö þola sterkt”,
sagöi hann og var óöara farin aö
rifja upp gamalt Dagsbrúnar-
verkfall ásamt kunningja sem
hann haföi ekki hitt i áraraðir.
Enda þóttelli kerling væri farin
aö baga suma var það ánægður
hópur sem átti saman glaðværa
stund I Höfða á 1. mai i boði for-
seta borgarstjórnar og borgar-
ráðs. Þrieykið i borgarstjórn
Sigurjón Pétursson, Björgvin
Guðmundsson og Kristján Bene-
diktsson tóku á móti hinum öldnu
höfðingjum er þeir komu i boðið.
Þessi nýjung, á 1. mai mæltist
ákaflega vel fyrir og kváðust
margir boðsgesta sist hafa átt
von á þvi að þeim yrði haldin
veisla á þessum degi og það af
borgarstjórn Reykjavikur.
Hundrað aldnir
höfðingjar
TilhófsinsiHöfða varboðiðum
250 konum og körlum sem verið
hafa T einu og sama verkalýðs-
félaginu i Reykjavik i fimmtiu ár
eða meira, auk forystumanna
verkalýðsfélaga. Einhverja
reglu varð að viðhafa til þess aö
velja boðsgesti og þessi var talin
sú eina sem hægt væri að fram-
kvæma með stuttum fyrirvara.
Nógu erfiðlega gekk þó að koma
boðskortunum út, enda embættis-
mennReykjavikur öðru vanari en
vera að hlaupa uppiverkafólk um
allan bæ til þess að bjóða þvf I
kokkteil. Gáfust þeir upp á þvi
verkefniogvarðl. mai nefndfull-
trúaráðs verkalýðsfélaganna að
ganga i málið.
En um hundrað aldnir félagar i
verkalýðshreyfingunni komu þó i
Höfða og var rætt um það að hafa
þyrfti betri fýrirvara á næsta ári
til þess að ekkert misfærist og boð
bærust i tima.
Björn Bjarnason, starfsmaður
Iðju, fyrrum formaður Lands-
sambands iðnverkafólks, þakkaði
fyrir hönd gesta með nokkrum
orðum. Sjálfur hefur hann verið I
61 ár i verkalýðsfélögum, en var
þó ekki gjaldgengur i hópinn þvi
iðjufélögin voru stofnuð tiltölu-
lega seint. Af þvi tilefni sagði
Björn að það sannaðist á sér að
hann væri manna minnstur en
mestur gikkur þó. Þótt hann ætti i
rauninni ekki heima i þessum
50-ára hópi þá vildi hann taka sér
það bessaleyfi að þakka fyrir
hönd boðsgesta. Sagði hann
einnig að mörg þeirra sem nú
værugestkomandi aðHöfða hefðu
átt öðru viðmóti að venjast hjá
borginni en að vera boðin til
veislu. Björn minnti á að vinnu-
dagur flestra viðstaddra væri að
fjara út, en það væri áreiðanlega
einlæg ósk allra þeirra að starfinu
yrði haldið áfram og að starfeemi
verkalýðshreyfingarinnar yrði
ekki minni en verið hefði og helst
meiri þáttur i borgarlifinu á
komandin árum.
Með kardimommur
á hlaupum
Það var auðheyrt á boðsgestum
að þeim fannst mikið til um þessa
tilbreytinguoghöfðufæstir komið
í Höfða áður. Sigurður
Guðmundsson Dagsbrúnar-
maður, sem var mikið i verka-
lýðsbaráttunni til sjós og lands
hér á árum áður, sagðist hafa
verið hér úti og inni T vinnu hjá
bænum allt i kringum Höfða, en
aldrei komið inn I herlegheitin.
Hann sagðist vera ánægður að
mörgu leyti með framvindu mál-
anna og hafa verið mikið ánægður
þegar tókst að fella Ihaldið.
Lárus Astbjörnsson simvirki,
sem enn er i hlutastarfi i Gufu-
nesi, sagðist hafa komist að
dyrunum i Höfða fyrir 59 árum en
ekki lengra. Þá var hann sendill
hjá kaupmanni nokkrum i bænum
sem maddaman i Höfðahafði vist
komið fótunum undir. Hún var si-
fellt að láta sendla kaupmannsins
snatta fyrir sig, og þótti þeim
leiðin inn að Höfða æriðlöng. Það
þótti Lárusiamk. þegar hann var
sendur með eitt 15 aura bréf af
kardimommum til hennar og
annað ekki. Að verkalaunum
sagði maddaman við hann gust-
mikil: ,,Ég skal einhverntima
pissa i skóna þina fyrir vikið.”
„Auðvitað tók ég þetta bókstaf-
lega”, sagði Lárus „og forðaði
mér eins og byssubrenndur i
burtu.”
Ábyggilegasta boðið
Þannig voru sagðar sögur i
hverju horni og menn töluðu
mikið um hve gaman væri að
hitta alla gömlu baráttufélagana
á einum stað. Albert
Guðmundsson, formannsfram-
bjóðandi, lét sig ekki vanta i slikt
hóf. Einn Sjálfstæðismanna gekk
hann um og heilsaði mörgum
kunnuglega og rifjaði upp þegar
hann hefði verið sendill á hinum
og þessum staðnum og unnið með
ýmsum ágætum verkaköllum
viðstöddum. Glöggur maður og
vinsæll, Albert.
Þegar blaðamaður spurði
Sigurvin Einarsson fyrrum
alþingismann hvernig honum
þætti að vera boðinn i Höfða var
hann skjótur til svarsins: „Bless-
aður vertu, meðan ég var með
fullu ráði og rænu var mér aldrei
boðið neitt, en nú þegar maður er
að missa hvorutveggja þá er
púkkað upp á mann”, sagði
Sigurvin glaðhlakkalega og var
óöara komin á kaf i pólitiskar
umræður við Benedikt Da viðsson,
formann Sambands bygginga-
manna.
„Þetta er eitt ánægjulegasta
boð sem ég hef staðið fyrir”,
sagði Sigurjón Pétursson við
blaðamann i lokin, og munu
margir verða til að samsinna þvi.
—ekh
D&gsbrúnarmaðurinn Siguröur Guðmundsson ræðir við öddu Báru Sigfúsdóttur borgarfulltrúa.
„IVíestan fróðleik úr blöðunum fæ ég úr þvf sem þau þegja um” sagði Sigurvin Ein-
arsson fyrrum alþingismaður, hér á tali við Benedikt Daviðsson formann Sambands
byggingamanna.
1 uiltrúar Hjúkrunarfélagsins f boðinu voru brosmildir og ánægðir meö hófiö. Taliö
frá vinstri Margrét Jóhannsdóttir, Eva Svanlaugsdóttir og Ragnhildur Guðmunds-
dóttir.