Þjóðviljinn - 16.02.1980, Qupperneq 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 16. febrúar 1980.
AF STOP
Ég vaknaði eina nóttina fyrir nokkru við
mikinn hristing og skarkala og hélt raunar að
húsið væri að hrynja. Ég fór strax útí glugga
og sá þá mér til skelfingar að svonefnt trylli-
tæki lá á hvolfi inni skrúðgarði mínum, hafði
augljóslega endasenst þangað loftleiðina af
akbrautinni, sem ökutæki venjulega þræða.
Þegar ég sá ökuþórinn skreiðast nær óskadd-
aðan útúr bílleifunum, rann mér strax í skap
og hugsaði eitt og annað, sem ég hirði ekki um
að festa á blað.
Ég er nefnilega borinn og barnfæddur hérna
í miðbænum og hef ósjaldan hugsað ökuníð-
ingum þegjandi þörfina. Ég hef oft verið að
hugsa um það hvar hinir vökulu verðir lag-
anna séu staddir, þegar dreifbýlismenn með
stórborgarkomplex tröllríða umhverfi
Tjarnarinnar í æðislegum kappakstri á trylli-
tækjum sínum og ógna bæði lifi og limum veg-
farenda, hljóðdunkslausir í þokkabót.
Og með því að ég er andskoti þeirra, sem
ekki fara að settum reglum í umferðinni, hef
ég æ gætt þess, af f remsta megni, að vera til
fyrirmyndar undir stýri; hef tæplega fengið
stöðumælasekt hvað þá meira og það þó að
mér virðist lunginn úr hinni sívökulu
umferðarlögreglu vera í þvi einu að skrifa þá
upp, sem tef jast þegar þeir eru að reyna að fá
skiptimynt til að setja í stöðumæla.
Ég sagði áðan að ég hefði alltaf reynt að
veratil fyrirmyndar í umferðinni, og víst hef
ég verið það, eða kannski þar til fyrir
skemmstu.
Sannleikurinn er nefnilega sá að flughlaup
framangreinds bíls inní aldingarð minn að
næturþeli varð óbeint til þess að flekka hið
tandurhreina ökumannorð mitt, en ökuþórinn
hafði semsagt keyrt á köttinn minn áður en
honum þóknaðist að fara kollskít inn í fagran
aldingarðinn valdandi hinum ægilegustu
spjöllum.
Og hér hefur harmsögu mína.
Það var sem sagt morguninn eftir að ég fór
með áðurnefndan kött á dýraspítalann inní
Víðidal. Þar fékk hann bestu hjúkrun og um-
önnun og virtist ekki koma að sök þótt dýra-
læknar væru þar víðs fjarri. Kötturinn var
settur í gips og bar sig vel eftir ástæðum.
Síðan ók ég eins og leið liggur áleiðis upp í
Moskó, en þangað átti ég erindi. Og þá var það
að ég hrasaði á holóttum vegi freistinganna.
Ég gerðist lögbrjótur. Það versta var að ég
vissi ekki hvar, hvenær og með hverjum hætti.
Það atvikaðist bara þannig, að þegar ég var
kominn uppundir Korpúlfsstaði, renndi
framúr mér lögregIubí11 með miklum Ijósa-
búnaði og vælandi sírenum og mér var gefið
merki að nema staðar. Það fyrsta sem ég
hugsaði var: „Djöfull er maður heppinn að
vera edrú", en þá var elskulegur lögreglu-
þjónn kominn með hausinn innum gluggann.
,,Er eitthvað að?" spurði ég.
,,Má ég sjá ökuskírteinið". Ég sýndi honum
það, en fór að ókyrrast. Nú sá ég það á
svipnum á lögregluþjóninum að hér var eitt-
hvað alvarlegt á ferð. Hér hafði greinilega
verið framið meiri háttar afbrot eða jafnvel
glæpur. Hann rannsakaði mig gaumgæfilega,
en virti svo fótbrotinn köttinn fyrir sér.
„Ég lét hann í gips. Honum líður betur svo-
leiðis," sagði ég, til að segja eitthvað. Svo var
löng þögn. Ég varð svo sakbitinn þarna í
bílnum — án þess að vita til þess að ég hefði
gert nokkurn skapaðan hlut af mér — að mér
varð innanbrjósts eins og ég hefði drepið
ömmu mína. Þá loksins kom það. - Hann
sagði með þunga:
„Þetta var ekki gott".
„Hvað?" stundi ég skelfingu lostinn.
„Hvernig þú ókst inná Vesturlandsveginn.
Sástu ekki Stopmerkið?"
Nú voru góð ráð dýr. Ég reyndi að hugsa
hratt. Hefði ég séð það og ekið samt viðstöðu-
laust inná aðalbrautina, þá var ég lögbrjótur
af verstu gerð, svo ég tók sjensinn og neitaði.
„Það ber sannarlega vott um stórskerta
athyglisgáf u".
„ Já, ég býst við því". Svo f ór hann að skrif a
mig, brotaliminn, upp, en ég spurði hann hvort
ég fengi háa sekt.
Hann sagðist fastlega búast við því. Hér
væri um alvarlegt brot að ræða. Við jaað
skildum við, og ég ók heim sekur maður á lög-
legum hraða eins og venjulega, en milli
tuttugu og þr'fátíu bílar fóru framúr mér á
ólöglegum hraða niður að Grafarholti og
þeirra á meðal lögreglubillinn.
Þegar ég svo kom heim með fótbrotinn
köttinn, fór ég að undirbúa vörn mína fyrir
rétti, en hún mun byggð á þeirri staðreynd að
orðið „stop" er ekki til í íslensku máli, nema
um það landslagsfyrirbæri sem nefnt hefur
veri „hæð" eða öllu heldur „mishæð". Ég mun
því, þegar þetta mál verður dómtekið kref jast
sýknu, miskabóta mér til handa og ketti min-
um fótbrotnum og óþægindaálag. Verði ég
dæmdur, mun ég kref jast þess til vara, að brot
mitt verði ekki fært á sakaskrá vegna barna
minna og aðstandenda.
En sjálfsagt má reikna með að úrskurður
dómara verði þessi:
Dómsorð kveður dómarinn,
dæmir ökuniðinginn:
„Reiknast mun hér refsingin
jafn rosaleg og glæpurinn". Flosi
Lúðvík Jósepsson:
Stutt svar um störf
Þj óðhagsstofnunar
Þegar ég haföi lesiö grein Jóns
Sigurössonar, forstööumanns
Þjóöhagsstofnunar, þar sem hann
gerir athugasemd viö grein, sem
ég skrifaöi um störf Þjóöhags-
stofnunar og birtist f nokkrum
dagblööum i kringum siöustu
mánaöamót, sýndist mér eölileg-
ast, aö ég léti frekari skrif um
máliö niöur falla, enda var ekkert
að finna i þessari grein Jóns sem i
einu eöa neinu hreyföi viö þeim
efnisatriöum, sem ég haföi tekiö
til meöferöar.
Viö nánari athugun komst ég þó
aö þeirri niöurstööu, aö rétt væri
aö svara grein Jóns i örstuttu
máli, enda sé ég enga ástæöu til
aö lltilsviröa „athugasemd”
hans.þóaölitlusé þaraösvara.
I grein minni tilfæröi ég nokkur
dæmi um vafasama „sérfræöi”
stofnunarinnar og léleg og vilhöll
vinnubrögö. I öllum minum dæm-
um tók ég upp orðréttar tilvitnan-
ir I skýrslur Þjóöhagsstofnunar
og Seölabankans.
t grein Jóns Sigurössonar vikur
hann sér undan aö ræöa þessar
tilvitnanirmlnar nema meö þeim
almennu oröum aö ummæli min
séu ekki á rökum reist.
Um hvaö voru athugasemdir
minar viö vinnubrögö Þjóöhags-
stofnunar? Hér skal I örstuttu
máli aö þeim vikiö á ný:
1. Sérfræði gegn
sérfræði
Ég tilfæröi orörétta umsögn
Hagfræöideildar Seölabankans
um álitsgerö Þjóöhagsstofnunar.
Þar sagöi m.a.: „Niöurstööur ai
þessu tagi veröa ekki teknar al-
varlega sem stefnuráögjöf.”
Þessari umsögn Seölabankans
svarar Jón Sigurösson engu,
nema þvi, aö Seölabankinn hafi
ekki gert „sjálfstæöa athugun”á
fyrirliggjandi tillögum flokk-
anna. Um þaö atriöi ræddi ég
ekki, en eftir stendur, aö sérfræö-
ingur Seölabankans hefur látiö
falla æöi þung orö um „stefnu-
ráögjöf” I álitsgerö Þjóöhags-
stofnunar.
Ég var meö þessari tilvitnun og
fleiri i ummæli Seölabankans aö
leiöa i ljós dóm „sérfræöi” gegn
„sérfræöi”;
2. Um vaxtakostnað
I grein minni tilfæröi ég heila
og nokkuö langa setningu úr um-
sögn Þjóðhagsstofnunar um áhrif
vaxta I rekstri.
Þessi setning var svona:
„Liklega má finna dæmi þess
aö lækkun vaxta af rekstrarlán-
um gæti, a.m.k. i oröi, leitt til
lækkunar kostnaöar viö fram-
leiöslu eöa dreifingu vöru og þai
meö e.t.v. til lækkunar vöru-
verös.”
Jón Sigurösson gerir ekkj til-
raun til aö verja þann málflutn-
ing, sem I þessari setningu felst.
Þaö skil ég reyndar mæta vel.
Þessi setning er ekki slitin úr
samhengi; hún er tilfærö i heilu
lagi og skilar hér fullkomlega þvi
„sérfræðiáliti”, sem hún átti aö
skila.
3. Samanburður á
tillögum flokkanna
lgreinsinnisegir Jón „aöÞjóö
hagsstofnun hafi ekki aö eigir
frumkvæöi gert neinn slikan
samanburö.”
Ég benti á i minni grein aö
Þjóöhagsstofnun setti upp tillögui
flokkanna I samanburöartöflu og
reiknaöi út áhrif þeirra I tölum.
Þessi tafla liggur fyrir, svo ekki
þarf um hana aö deila og hún var
siöan notuö I blööum sem dómui
um tillögur Framsóknar, Alþýöu-
flokks og Sjálfstæöisflokks. Til-
lögur Alþýðubandalags komu
fram siöar og þær voru ekki I
þessari samanburöartöflu.
Samanburöur þessi gaf
tvimælalaust ranga mynd, enda
varö stofnunin aö koma meö viö-
bótarskýringar þegar athuga-
semdir voru geröar.
4. Rikisfjármáladæmið
Afsökun Jóns Sigurössonar á
þvi, aö umsögn hans á tillögum
Alþýöubandalags og Sjálfstæöis-
flokks séu meö öörum hætti en
umsögnin um tillögur Framsókn-
ar og Alþýöuflokks, er harla litils
virði. Afsökunin er sú, aö i tillög-
um Alþýöubandalags og Sjálf-
stæöisflokks hafi veriö gert ráö
fyrir „meiri háttar ráöstöfunum
á sviöi rikisfjármála..”, en I til-
lögum Framsóknar hafi I aöal-
atriöum veriö miöaö viö þær
skoröur, sem fjárlagafrumvarp
Tómasar var byggt á. Athuga-
semd min var einmitt viö það
bundin aö vekja athygli á þeim
fjárhæöum til útgjalda I tillögum
Framsóknar, sem voru umfrair
fjárlagafrumvarpiö. Þær fjár-
hæöir sá Jón Sigurösson ekki, en
neitaði hins vegar aö meta beinar
og skýrar tillögur Alþýöubanda-
lagsins.
Framhjá þessu vikur Jón
Sigurðsson sér enn.
Lúövik Jósepsson
Þau dæmi sem hér hafa veriö
tilfærö, sýna aö Jón Sigurösson
gerir varla tilraun til aö hnekkja
þvi sem ég hefi sagt, enda ekki
hægt um vik, þar sem ég byggöi
minn málflutning á hans eigin
ummælum.
1 grein sinni segir Jón, aö ég
hafi látiö aö þvi liggja „aö Þjóö-
hagsstofnun setji sig I dómara-
sæti gagnvart efnahagsmálatii-
lögum flokkanna.” Um þaö segir
Jón: „Ekkert gæti veriö fjær
sanni”.
Ekki vantar hógværðina og
litillætiö.
Eftir aö Þjóöhagsstofnun hefur
fjallaö um tillögugerö flokkanna
og fellt um þær „dóma” og I
mörgum tilfellum æöi haröa
dóma og oftast lftið rökstudda, þá
segir forstööumaöur hennar:
ekkert væri mér fjær en aö fella
dóma um þessar tillögur.
Athugásemdir minar um
vinnubrögö Þjóöhagsstofnunar
varöandi efnahagstillögur flokk-
anna, standa allar óbreyttar.
Ég tel „dóma” hennar dæmi-
geröa um ýmis „sérfræöi-álit”
sem nú tiökast.
Þau veröur aö taka sem álit,
sem umsagnir, en varast ber aö
lita á þau sem óbrigðula „sér-
fræöi”, sem hægt sé aö trúa á.
• Blikkiðjan
Asgarði 7, Garðabæ
onnumst þakrennusmiöi og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíði.
Gerum föst verötilboö
SÍMI 53468