Þjóðviljinn - 14.10.1980, Blaðsíða 12

12 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 14. október 1980.
5. HELGARMÓT SKÁKAR
Helgarmót Timaritsins Skák-
ar, hið fimmta i röðinni, var
haldið á Akureyri um siðustu
helgi. Þátttaka sló öllum öðrum
mótum við, þvf alls mættu 64
skákmenn til leiks og þótti
mönnum það ansi kúnstug tala
þvi þeir sem gjört þekkja til
skáklistarinnar vita að reitimir
! á skákborðinu eru 64 talsins.
' Mótið fór fram I salarkynnum
hóteis KEA og var I alla staði
hið besta keppni, bæði jöfn og
i spennandi. Segja má að eldri
i kynslóðin hafi sett mikinn svip á
mótið, þvi margir keppendur
eru komnir til ára sinna, sá elsti
áttu ekki heimangengt. Það
kann að hljóma ótrúlega en það
var haft i flimtingum að einn
keppandi, sem aðeins hlaut 50%
vinninga, hafí bætt að fullu upp
fjarveru þessara manna. Sá
heitir Benóný Benediktsson.
Benóný tefldi allan timann vi‘6
sterka skákmenn og velgdi
þeim svo sannarlega undir ugg-
um. Hann hóf mótið meö þvi aö
vinna þrjár fyrstu skákirnar,
meö miklum glæsibrag, en tap-
aðisiðan fyrir þeim sem þessar
linur skrifar, Jóhanni Hjartar-
syni og Jóni Torfasyni. Gegn
undirrituðum átti hann um tima
Verðlaunahafar ásamt fulltrúa bæjarstjórnar Akureyrar, Valgarði
Baldurssyni,sem afhenti verðlaunin. Frá vinstri: Magnús Sól-
mundarson, Jóhann Hjartarson, ólöf Þráinsdóttir, Helgi ólafsson
og Asgeir Þór Arnason. Mynd: — eik —
Maður mótsinsvar án efa Benóný Benediktsson. Ahorfendur þyrpt'
ust að þar sem hann sat að tafli. Hér sést hann bjóða gömlum skák-
jöfri, Jóni Ingimarssyni,! nefið.
Benóný var maður mótsins
84 ára gamall, en sá yngsti 9 ára
gamall piltur frá Akureyri.
Þegar i upphafi var nokkurra
okkar sterkustu skákmanna
saknaö, meistara á borð við
Friðrik ólafsson, Guðmund
Sigurjónsson, Inga R. Jóhanns-
son og Jón L. Arnason. Að Inga
slepptum hafa þeir allir veriö
iðnir við aö taka þátt i helgar-
mótunum, en nú var þvi ekki
komið við. Guðmundur og Frið-
rik báöir erlendis en Ingi og Jón
afar vænlega stoöu, gegn
Jóhanni Hjartarsyni átti hann
rakið jafntefli og I skákinni gegn
Jóni Torfasyni fékk kyngimagn-
aö heimabrugg „ósanngjarna”
meðferð. 1 öllum þessum skák-
um flykktust áhorfendur aö
boröi Benónýs og varð oft harð-
ur atgangurinn. Fyrir þá sem
ekki þekkja til Benónýs, sem
sennilega eru fáir, væri ekki Ur
vegi að lýsa hinum einkennilegu
kringumstæöum sem skapast
þegar karlinn situr aö tafli. Það
er alls ekki óalgengt að hann
muldri eitthvað um skákina
sem erf gangi, upplýsi andstæð-
inginn e.t.v. um að þessi byrjun
sem nú er til umræöu sé ný byrj-
un sem hann hafi fundið upp (og
má leiða að þvi likur að þess
háttar upplýsingar séu ekkert
óskaplega vinsælar). Allt fellur
svo i' ljúfa löö þegar hann býður
mótstöðumanninum 1 nefiö
ellegarnæstamanni (sjá mynd)
A góðum degi raular hann visu-
part yfir borðinu eöa spjallar
um veðrið. Slikur er ómótstæði-
legur háttur hans.
Þegar upp var staðið i mótinu
varö lokaniöurstaðan þessi:
1. Jóhann Hjartarson 5,5 v.
2. Helgi ólafsson 5,5 v.
3. Asgeir Þ. Arnason 5 v.
4. Magnús Sólmundarson 5 v.
5. Jóhannes G. Jónsson
6. Elvar Guðmundsson
skák
Umsjón: Helgi ólafsson
7. Guömundur Agústsson
8. Askell örn Kárason
9. Pálmi Pétursson
10. Margeir Pétursson.
Jóhann fékk 16.5 stig en und- 1
irritaöur 15 og telst Jóhann þvi I
sigurvegari og má telja það all I
sanngjarnt þvi hann var altént I
ekki jafn tröllslega heppinn og 1
undirritaður, þvi f siðustu um-
ferö töfraði sá fram vinning
gegn Jóhannesi Gisla Jónssyni,
úr gjörtapaðri stöðu, manni
undir. A meðan vann Jóhann ■
Margeir Pétursson i góðri skák, I
en þó Margeir hafi fengið færri
vinninga en styrkleiki hans |
bendir til þá safnaöi hann fleiri ■
stigum en nokkur annar, fékk
alls 20 stig og bendir til þess aö
hann hafi teflt við sterkari menn |
en nokkur hinna. ■
Af öörum keppendum var
ánægjulegt aö sjá Magnús Sól-
mundarson aö tafli eftir langt
hlé og Asgeir Þór Arnason tefldi ■
sitt besta helgarmót. Eins og I
áöur var getið um settu
„gömlu” mennirnir svip sinn á
mótið. Jón Ingimarsson, sem ■
um árabil var einn mesti skák- I
jöfur Noröurlands, tefldi af I
mikilli hörku þó hann hafi á |
köflum hafteilftiðmeiriáhuga á •
skákum Benónýs en sinum eigin
og láir honum það enginn. Guð-
mundur ÁgUstsson missti niöur ■
unna stöðu gegn Margeiri I
Péturssyni og tapaði en hann
viröist bæta sig meö hverju
móti. Bestum árangri kvenna •
náði ólöf Þráinsdóttir, en besti I
unglingurinn var Jóhannes |
Ágústsson.
Áhorfendur voru geysimargir «
á mótinu og mikil stemmning I
einkum þegar úrslitaskákirnar I
voru I gangi.
Helgi ólafsson. ■
Minning
Auðunn Gunnar Guðmundsson
Fœddur 24. nóvember 1919 — Dáinn 5. október 1980
Fyrir fáum árum var stofnað
félag áhugamanna um
harmonikuleik hér i borg, og á
meðal þeirra sem struku rykið af
hljóðfærum sinum og gengu til
liðs við hið unga félag var Auðunn
Gunnar Guðmundsson. Okkur
sem hittum hann á þeim vettvangi
varð fljótlega ljóst að Gunnar
haföi til að bera óvenju hlýja og
góða skapgerð sem auk eðlislægr-
ar bjartsýni gerði það að verkum
að það var gott að vera i nálægð
hans og gleðin og spaugsyrðin
voru sjaldnast langt undan. Ég
sem þessar linur skrifa er ekki i
minnsta vafa um að án tilstyrks
Gunnars og þess góða anda, sem
ávallt var i kring um hann, hefði
saga félags okkar orðið önnur og
minni. Eg minnist þess þegar
hljómsveit félagsins óvænt var
beðin að koma fram i sjónvarpi
og trú manna á getu sinni og ann-
arra var i lágmarki, þá tviefldist
Gunnar, og með bjartsýni sinni
sannfærði hann okkur hin um að
allt færi vel. Þannig var það
einnig þegar norskir harmoniku-
leikarar vildu sækja okkur heim
sl. sumar, þá þurfti að taka
ákvörðun sem þoldi enga bið, og
enn var það bjartsýni hans sem
úrslitum réö, og hygg ég að nú
sjái enginn eftir, svo vel sem til
tókst. Þó kynni okkar Gunnars
yröu hvorki löng né náin, var mér
ljóst aö hann var ákaflega
hamingjusamur maður, og að
uppspretta þeirrar gleði sem
hann bar með sér ætti upptök á
heimili hans, og ég fann það
gjörla að hann vildi ekki vera
löngum stundum utan heimilis
sins, nema þá að Ester kona hans
væri með. Þau hjónin komu þvi
oftast saman á fundi og skemmt-
anir félagsins; hygg ég að mörg-
um okkar hafi ekki þótt það vel
sóttur fundur nema að þau væru
þar lika.
Mér hefur tekist að afla upplýs-
inga um fáein æviatriði Auðuns
Gunnars. Hann var fæddur i
Vestmannaeyjum 24. nóvember
1919, sonur hjónanna Jóhönnu
Þorsteinsdóttur og Guðmundar
Auðunssonar,- þau fluttust siðar
til Reykjavikur, þar sem
Guðmundur rak lengi verslun að
Klapparstig 11. Gunnar lærði
járnsmiði og vann við hana i
fjölda ára. Jafnframt lék hann á
harmoniku á dansleikjum, i mörg
ár spilaði hann með Aðalsteini
Simonarsyni harmonikuleikara,
sem einnig lék á gitar og mun
hafa verið sá fyrsti sem gerði
gitarinn að hljómsveitarhljóðfæri
hérlendis. Gunnar minntist
áranna sem þeir Aðalsteinn spil-
uðu saman, með mikilli ánægju.
Vinátta þeirra varð svo siðar til
þess, að samstarf tókst með
harmonikuáhugamönnum hér i
Reykjavik og uppi Borgarfirði.
Nám sitt á harmoniku stundaði
Gunnar að mestu hjá Sigurði
Briem, en mun einnig hafa fengið
tilsögn hjá Hafsteini ólafssyni,
sem um þær mundir var með
færustu harmonikuleikurum
landsins. Þá var tónlistin i
hávegum höfð á bernskuheimili
hans, og er mér tjáð að hvatning
foreldra Gunnars til söngs- og
tónlistariðkunnar barna sinna
hafi verið mikil og einstök.
Systkini Gunnars eru fjögur:
Hanna og Kristín, Herold og Karl,
en ein systir hans, Svala,lést fyrir
nokkrum árum. Gunnar gekk að
eiga eftirlifandi konu sina Ester
Kratsch þann 5. júni árið 1948,
þeim varð fjögurra barna auðið,
en þau heita Auður, Guðmundur,
Guðlaug og Þorbjörg. Þau Auður
og Guðmundur eru búsett i
Danmörku, og þar hefur Herold
bróðir Gunnars dvalið i áratugi. A
liðnu sumri dvöldu Ester og
Gunnar hjá þeim um 6 vikna
skeið* sagði Gunnar mér, að hann
hefði sjaldan notið sin betur.
Sunnudaginn 5. október héldum
við harmonikuunnendur fyrsta
skemmtifund haustsins og vita-
skuld var Gunnar tilkallaður að
spila með félögum sinum; eftir
leikinn settist hann við hlið konu
sinnar, hann lét vingjarnleg orð
falla um harmonikuleikarann
sem var að leika þá stundina, og i
næstu andrá leið hann útaf og var
allur. Þannig kom Gunnar og
þannig fór hann — alltaf hlýr og
vingjarnlegur, — hvers manns
hugljúfi. Blessuð sé minning
hans.
Högni Jónsson.
Þegar hringt var og okkur færð
sú harmafregn að bróöir konu
minnar, minn besti vinur, hefði
orðið bráðkvaddur, vildi ég ekki
trúa að lifsþráður þessa góða
manns væri allur.
Arið 1942 hófust kynni okkar
Gunnars, sem jafnan var nefndur
seinna nafni sinu. Ég minnist
hanseinsoghann var alla tið.friö-
ur sinum, svipurinn svo bjartur
og hlýr, kvikur i hreyfingum,
hreinskilinn og hispurslaus.
Foreldrar hans voru: Jóhanna
V. Þorsteinsdóttir og Guömundur
Auðunsson. Böm þeirra hjóna
voru: Hermann Karl, Herold
Friðgeir, Auðunn Gunnar, Svala,
Ólöf Hanna, og Kristin kona
undirritaös. Það voru miklir kær-
leikar með þeim heiðurshjónum
þar sem aldrei féll skuggi á, og
minningin um þau er ávallt gædd
birtu, . fegurð og heiðrikju.
Ástunduöu þaUjVÍð uppeldi mann-
vænlegra bama sinna, að stuðla
að, félagsanda, samheldni og
ástúð, þeirra i millum. Atvikin
höguöu þó svo til, aö þegar fjöl-
skyldan fluttist frá Vestmanna-
eyjum til Reykjavlkur árið 1927,
verður Gunnar (þá 8 ára) eftir
hjá ömmu sinni og afa, þeim
Guðrúnu Gisladóttur og Auöunni
Jónssyni. Kemur hann með þeim
tveimur árum siöar, en dvelur þó
áfram á heimili þeirra hér i
Reykjavik. Arið 1930 fellur amma
hans frá, en Guðlaug fööursystir
hans tekur við bústjórn, og dvaldi
Gunnar þar áfram til 18 ára ald-
urs. Daglegt samband hafði hann
viöforeldra sina og systkin þenn-
an tima, þar til hann flutti til
þeirra. Mat hann Guðlaugu föður-
systur sina mikils, og taldi hana
sem sina aöra móður.
Eftirlifandi konu sinni Ester
Kratsch kvæntist hann 5. júni
1948, og sagði hann að það hefði
verið stærsta gjöf lifsins sér til
handa. Eignuöust þau fjögur
börn: Auði, Þorbjörgu Grétu,
Guðmund og Guölaug, sem öll eru
nú uppkomin og hafa stofnaö eig-
in heimili. Barnabörnin tvö,
Auður Ester og Auðunn Gunnar
voru augsýnilega augasteinar afa
sins.
A hinu aðlaðandi heimili beirra
hjóna réðu gleðin og gestrisnin,
og allir sem þar komu fundu sig
svo hjartanlega velkomna.
Sá eðlisþátturinn,sem rikastur
var i lyndiseinkunn Gunnars, var
hlýleikinn, glaðværðin og bjart-
sýnin, og þegar ættingjar og vin-
ir komu saman á gleðistundum,
var hann hrókur alls fagnaðar,
spilaði á hamónikuna, söng og
gerði öllum svo glatt í geði með
léttleika sinum og góðlátlegri
kimni.
Ekki naut hann siður aðdáunar
hinna yngri sem hópuöust venju-
lega kringum hann til að hlusta á
tónlist hans og taka þátt i gleð-
skapnum.
Við samfylgdarlokin hér minn-
umst við okkar ástkæra vinar,
með hlýrri þökk fyrir allar góöu
samverustundirnar, og lengi mun
hún ylja hjarta okkar, minningin
um hinn góöa og trausta mann.
Megi góður Guð styrkja eigin-
konuna, börnin, tengda- og
barnabörnin, ástviniog vini alla i
sorg þeirra.
Blessuð sé minning Auðuns
Gunnars Guðmundssonar.
Sig. Ó. Helgason.